คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #54 : กลับคืน
“โท โท โทำผมไ้ไหม ผมเพิร์ลนะ เพิร์ลเราำลัะแ่านัน ุำผมไ้ใ่ไหม”เพิร์ลพูพลาระเถิบัวเอเ้าไปเย่าร่าบารหน้าอย่ายินี ในะที่โทรินทร์มอนรหน้าอย่าไม่แน่ในั่อยๆยมือลูบไปรใบหน้าอเพิร์ลอย่าไม่มั่นในั เพิร์ลนำมือึ้นมาุมมือโทรินทร์ที่วาแนบบนหน้านราวับอยาหยุเวลาเ็บทุวามอบอุ่นในอนนี้ไว้รนี้ โทรินทร์เอรู้สึุ้นเยับร่าหนารหน้าอย่าบอไม่ถู
“ไอ้เสือหื่นาม”ร่าบาพูออมาอย่ามึน ใ่ไอ้เสือหื่นาม
“ไอ้เสือหื่นาม นี่ลับหลัุเรียผมอย่านี้เลยเหรอ ไอ้ลิแสบ” เพิร์ลเมื่อไ้ฟัถึับำออมาเล็ๆ ไอ้ลิแสบ ลับหลัเรียเาอย่านี้เลยเหรอนี่
“ไอ้เสือหื่นาม เออเหมาะับมึีว่ะไอ้เพิร์ล อบๆ” ในะที่สมิธยืนฟัอยู่ถึับหลุำออมานเพิร์ลอหมันไส้ไม่ไ้้อหันไปยำปั้นใส่เบาๆอย่า่มู่เล็ๆ่อนะหันมามอร่าบาอย่าีใ
“เียบไปเลยไอ้หมีเน่า โท โทำผมไ้ใ่ไหม โท โท๋า โท” โทรินทร์มอเหุาร์รหน้าอย่ามึน สับสนนอร้อออมาไม่ไ้้วยอาารปวหัวทีู่่โมเ้ามาอย่าทรมาน
“โอ๊ะ ันปวหัว ันปวหัว ออไป ออไป๊”
“โท ใเย็นๆนะโท ใเย็นๆ ุำผมไ้ ผมือไอ้เสืออุ” เพิร์ลมอไปยัร่าบาอย่าเป็นห่ว่อนโผเ้าไปับร่าบาที่ำลัิ้นทุรนทุรายอยู่บนเียอย่าทรมานให้ร่าบานิ่ับอแ็อย่าใับอาารอนรหน้า
“ออไป๊ ออไป” แู่เหมือนโทรินทร์ะหวาลัวมาว่าเิมนรีเสียร้อไล่ออมาอย่าทรมานพลาบิัวหนีอย่าหวาระแว
“ไอ้เพิร์ลปล่อย ปล่อยเา่อน ไอ้เพิร์ลปล่อย” สมิธที่เห็นนไ้อนอาารแย่ลพยายามโผเ้าไปแะมือเพิร์ลให้ปล่อยโทรินทร์แู่เหมือนะเป้นเรื่อยาเย็นเสียเหลือเินเพราะเพิร์ลเอ็พร้อมะบิัวออโผเ้าไปหาโทรินทร์ใหม่ทุรั้
“ไม่ โท ุำผมไ้ นึสิโท โทรินทร์ นึสิโท” เพิร์ลสะบััวพร้อมโผเ้าไปหาร่าบาบนเียอีรั้และบีบั้นให้นรหน้าำเาให้ไ้อย่าื้อึ
“ไอ้เพิร์ลหยุ หยุนะไอ้เพิร์ลหยุ” สมิธพยายามเ้าไปห้ามเพิร์ลอีรั้แ่เพิร์ล็ไม่ยอมปล่อยมือออาร่าบาลับับร่าบาึเ้ามาในอ้อมแนแน่นึ้นอี
"ุำผมไ้โท ผมอร้อนะ ผมอร้อ ำผมนะ ำผมให้ไ้นะ ไ้โปร"เพิร์ลพยายามฝืนอร่าบาที่ิ้นรน่วนเาไปทั่วัวอย่าเ็บปว เาไม่เยเื่อในพระเ้า ไม่เยเื่อในปาิหาริย์แ่อนนี้นาทีนี้ ไ้โปร อะไร็ไ้ ใร็ไ้ ไ้โปรให้โทรินทร์ำเา ำเาให้ไ้ ไ้โปรเถอะ ส่โทรินทร์ืนมาให้เาเถอะ ไ้โปร
“เพิร์ล พี่ อ แพรรี่ ลู ุ รา หลาน อาม่า เฟิ่เหนีย” โทรินทร์พยายามเรียบเรียเรื่อราวเหุาร์ทั้หมอย่ายาเย็น นหลุออมาเป็นำทีละำ อย่าสับสน ววนพลาหันไปมอายหนุ่มที่อเธอไว้อย่าุ้นเย เธอุ้นเยับเาอย่าประหลา เธอเยพบเอเาที่ไหนนะ
“ใ่โท ใุ่ำผมไ้ใ่ไหม โท โท แเห็นไหมไอ้หมี เาำันไ้ เาำันไ้ โท ุำผมไ้ ผม.....” เพิร์ลมอร่าบาในอ้อมแนอย่าีใ พลาหันไปมอสมิธราวับพบเอปาิหาริย์ สมิธรีบเินมาับบ่าเพื่อนอย่าีใอย่าน้อยีวิเพิร์ล็พบเอปาิหาริย์สัรั้ ในะที่โทรินทร์หันมามออย่าสับสน เธอเยเอไอ้เสือนี่ที่ไหนนะ ที่ไหน??
“โอ๊ะ โอ๊ยยย ันำไ้ว่าันุยับลุ พ่อ แม่ โอ๊ยยย” โทรินทร์พูอย่าสับสนในะที่เพิร์ลอเี่ยวร่าบาไว้ับออย่าอยาแบ่เบาทุวามเ็บปวแู่เหมือนทุอย่าะเ็บปวเินว่าที่เาาไว้มา มาว่าที่ใราิ
“ไม่เป็นไรโท ไม่เป็นไร แุ่ำผมไ้ แุ่ำผมไ้เท่านี้็พอแล้ว พอแล้วริๆ อบุนะ อบุอะไร็ามที่พาุลับมา อบุ” เพิร์ลึร่าบาเ้ามาออีรั้อย่าอบุ อบุปาิหาริย์ที่เาไม่เยเื่อว่ามันะมี อบุพระเ้าที่เาเยร้อหา อบุวามเมาาใร็ามที่นำหัวใมาืนให้เา อบุริๆ ในะที่เพิร์ลำลัอบุสวรรโทรินทร์ลับมอไปยัสถานที่รหน้าอย่าไมุ่้นเยมอไปยัร่าายหนุ่มุนอนสีฟ้าอย่าประหลาใพลาเอ่ยถามสมิธอย่าอร้อ
“ันปวหัวมาเลย มียาแ้ปวไหม?” โทรินทร์เอ่ยถามพร้อมุมศีรษะอย่าเ็บปวับเรื่อราวที่ไหลเ้ามาราวับเื่อนแ สับสนอลวนไปหม พ่อ แม่ อะไรันนี่ โอ๊ย ปว ปวหัวเหลือเิน ปวเหลือเิน
“ไอ้หมอมีไหมยาแ้ปว” เพิร์ลเมื่อเห็นโทรินทร์มีอาารทรมาน็รีบหันไปหาสมิธอย่าร้อนรนพลาเอ่ยถามสมิธที่เหมือนเพิ่ลับมาไ้สิ รีบวิ่ออไปเอายามาให้ทันที
“มีๆๆ โอเเี๋ยวันไปหยิบแปปนะ แปลแปลริๆ”สมิธวิ่ไปเอายาพลาิอย่าประหลาใ สายาอโทรินทร์เมื่อสัรู่ มอมาที่เาราวับนแปลหน้า ราวับไม่เยรู้ัันมา่อน ูแปลใ แปลหน้า หรือว่า????
“โท เี๋ยวอทนนะ ” เพิร์ลเมื่อเห็นโทรินทร์มีอาารทรมานมาึ้นรีบปลอบโทรินทร์ทันทีแ่้วยน้ำเสียอร่าบาเาเอลับรู้สึราวับมีเ็มเป็นพันๆเล่มเสียแทเ้ามาในิใอย่าบอไม่ถูเลย เ็บนหวาลัวลัวทุอย่า ลัวะสูเสียร่าบาไปเหมือนที่เาเยสูเสีย ลัวว่าร่าบาะไม่ื่นมาหาเาอี ลัวไปหมนร่าบาในอ้อมแนรู้สึรับรู้ถึอาารสั่นอร่าหนาลับนำมือไปลูบหลัร่าหนาเบาๆพลาเอ่ยปลอบออมาอย่าหยอเย้า
“ใเย็นๆไอ้เสือ ันไม่เป็นไร นะันไม่เป็นไร ไหนมาอทีสิ ร้อไห้อแเป็นแมวเลย รู้ถึไหนอายถึนั่นเลยนะ”เพิร์ลโผอโทรินทร์พลา่มอาารสะท้านในออย่ายาเย็น่อนะโอบร่าบาแน่นหนาึ้นอย่าหวาลัว นโทรินทร์อประท้วออมาไม่ไ้
"ันเ็บนะ ันะหายใไม่ออ ปล่อย่อน ปล่อย"โทรินทร์พยายามันัวออาอหนาที่รัราวับะให้หลอมรวมันเ้าไปแล้วนเพิร์ล้อหัวเราะออมาเบาไ่อนะลายอ้อมแนอออย่าอารม์ี
"ยามาแล้วเพิร์ล"สมิธเอาเ็มียาึ้นมาเรียมีให้โทรินทร์ทันทีนโทรินทร์ที่หันมามอามเสียถึับสะุ้หลบหลัร่าหนาอเพิร์ลอย่ารวเร็ว
"อะไรันุ ันอยาแ้ปวนะ ไม่ีนะ ไม่ี ไม่ีนะ พลีสสส"โทรินทร์พยายามร้ออวามเห็นใาายหนุ่มสอนแ่เหมือนะไม่มีใรฟั เพิร์ลับสมิธหันมาสบาันอย่าเหนื่อยใพลาส่ิันอย่ารู้ทัน
"เฮ้ย ุปล่อยๆๆๆๆๆๆ"โทรินทร์พูอย่าใเมื่อเพิร์ลระโเ้ามาล็อัวโทรินทร์อย่ารวเร็ว่อนสมิธะโผเ้ามาียาที่เรียมไว้ทันที
"เรียบร้อยแ่นี้เอ"สมิธพูอย่าเหนื่อยใ่อนเ็บอุปร์ียาทิ้ในะที่โทรินทร์ส่้อนมายัายหนุ่มทั้สออย่าโมโหมาล้ามานะมาับันียานี่นะ ไอ้บ้าเอ้ย
"นี่ล้าียัไ มาับันียาแบบนี้นี่หา"โทรินทร์บ่นออมาอย่าโมโหสุีนอะไรมาบัับันแบบนี้เนี่ยนะ ในะที่สอหนุ่มไ้แ่มอและหัวเราะออมาอย่าำๆ ่อนโทรินทร์ะ่อยๆมอทุอย่าอย่าเบลอๆ่อนที่ภาพทุอย่าะาหายไปพร้อมับร่าบาที่ทรุัวหลับลาอาาศไปท่ามลาวามโล่ใอายหนุ่มทั้สอ
ความคิดเห็น