คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : แสงอุษา...
ภายใต้การควบคุมของโรงเรียนยังคงมีกลุ่มองค์กรลับที่ฝึกฝนนักเรียนกลุ่มพิเศษที่ถูกคัดเลือกมาโดยเฉพาะเพื่อจัดการทำภารกิจลับบางอย่างที่นักเรียนนินจาที่มีพัฒนาการปกติไม่สามารถปฏิบัติได้ ชื่อของกลุ่มองค์กรนั้นชื่อว่า แสงอุษา
“ เฮ้…อิทาจิ วันนี้นายไม่ไปรับน้องชายของนายเรอะ ”
“ อีกเดี๋ยว…ฉันยังสะกดสัตว์หางไม่เสร็จ ”
“ งั้นเหรอ รีบๆไปรับนะ ฉันอยากเจอไวๆ ฮี่ๆๆๆ ”
เพื่อนร่วมชั้นนามว่า คิซาเมะ รีบระริกระรี้อยากเห็นใบหน้าน้องชายของเพื่อนโดยเร็ว หลังจากรับรู้เรื่องว่าทั้งคู่ได้มาคืนดีกันเป็นพี่น้องที่ดีตามเดิม
“ เออน่ะ…จะรีบๆทำให้เสร็จละกัน ”
เสียงทุ้มนุ่มรับคำเสร็จสรรพก็หันกลับไปทำภารกิจที่ได้รับมอบหมายตามเดิม การนำสัตว์หางออกจากร่าง ซึ่งหากเป็นเมื่อก่อนผู้ที่มีสัตว์หางอยู่ในครอบครองหากถูกนำออกจะต้องเสียชีวิตทว่าในโลกปัจจุบันได้มีความก้าวหน้าคิดค้นวิธีแก้ปัญหาดังกล่าวได้เป็นอย่างดีทั้งยังมีเครื่องกักเก็บสัตว์หางที่ไม่ทำอันตรายให้กับสิ่งมีชีวิตอีกด้วย
“ คิซาเมะ..เสร็จแล้วล่ะ ไปกันเถอะ ”
“ อื้อๆๆๆๆ ”
ว่าแล้วเพื่อนตัวดีก็รีบดึงมืออิทาจิไปโดยไม่รีรอ ขายาวก้าวฉับๆไปยังโรงเรียนนินจาก่อนที่พี่ชายตัวจริงจะไปถึงเสียอีก ดวงตาของเจ้าตัวดูจะเปล่งประกายมากกว่าปกติ
“ พี่ฮะ….”
เสียงนุ่มเพราะส่งเสียงเรียกพี่ชายให้หันมาเจอตนเองพลางใบหน้าสวยก็แดงระเรื่อด้วยความเขินอายหลังจากไม่ได้เจอกันในสภาพแบบนี้มายาวนาน(จะเขินพี่ชายตัวเองทำไมล่ะจ๊ะ)
“ หืมม์ ”
“ ข..ข้อสอบผมได้ที่หนึ่งล่ะ ”
ดวงตาสีดำหลุบลงอย่างไม่มีสาเหตุพลางมือเล็กก็เอื้อมไปสัมผัสมือใหญ่กว่าแล้วจับแน่นไม่ปล่อย ส่งผลให้เพื่อนชายข้างกายต้องหันมามองพิจารณาความคิดที่อยู่ภายในหัวของเด็กชายอายุน้อยกว่า
“ เหรอ…ดีแล้วล่ะ สมกับเป็นน้องของพี่ ”
รอยยิ้มระบายบนใบหน้าของพี่ชายพลันความตกใจของเพื่อนชายก็ทำให้บรรยากาศดีๆพังไม่เป็นท่าด้วยการไปส่งเสียงว้ากส์เข้าที่ใบหูคนที่อยู่ข้างๆเข้าอย่างจัง
“ คิซาเมะ….”
“ ก็นายไม่เคยยิ้มแบบนั้นนี่นา ”
“ เอ่อ…พี่ฮะ คนนั้นคือใครเหรอ…”
“ อ๋อ…เพื่อนพี่เองชื่อ คิซาเมะ ”
“ อื้ม….ยินดีที่ได้รู้จักครับพี่คิซาเมะ ผมชื่อ อุจิวะ ซาสึเกะ เรียกซาสึเกะเฉยๆก็ได้ ”
เด็กชายยิ้มให้น้อยๆก่อนจะหันกลับไปสนใจพี่ชายตนเองต่อ เสียงหัวเราะคิกคักทำให้ผู้คนรอบข้างหันมามองพี่น้องตระกูลอุจิวะ ซึ่งปกติแล้วเจ้าน้องชายคนนี้จะไม่เคยหัวเราะและยิ้มให้ได้เห็นจังๆเลยสักครั้งเดียว
“ กลับบ้านกันดีกว่า…เดี๋ยววันนี้พี่จะทำซุปเต้าเจี้ยวให้กิน ”
“จริงเหรอ!!!แล้วบ้านเราอยู่ไหนล่ะ ”
“ -___-……เอ่อ…ก็บ้านเดิมไง ”
“ อ๋อ..เออใช่แฮะ ”
พี่น้องทั้งสองจูงมือกันกลับบ้านทิ้งไอ้คนที่อยากเจอนักอยากเจอหนาต้องเดินตามต้อยๆส่งใบหน้าบูดๆไปให้ทั้งสองที่อยู่ตรงหน้านับครั้งไม่ถ้วน
“ นี่…แล้วฉันล่ะ ”
“ นายก็กลับบ้านไปสิคิซาเมะ ก็พามาให้เห็นแล้วนี่ไง ”
“ ใจร้ายชะมัด - -* ”
“ ฉันจะใจร้ายไหมมันก็เรื่องของฉัน….ตามข้อตกลงมีแค่นี้อย่ามาอิดออด กลับบ้านไปซะ ”
ออกมาไล่เสร็จสรรพก็เดินไปต่อโดยไม่สนใจคนที่พยายามมาโรงเรียนด้วยกันแทบตาย เพื่อนชายเอื้อมไปจับชายเสื้อคลุมเอาไว้ไม่ปล่อย เขาก็อยากอยู่กับน้องชายหน้าตาน่ารักแบบนั้นบ้างนี่นา
“ อิทาจิ……นะ….ให้ฉันไปด้วยคน ”
“ พูดไม่รู้เรื่องรึไง - - จะให้ฉันอัดนายก่อนกลับดีไหม ”
“ พี่ฮะ…ให้พี่คิซาเมะมาด้วยกันก็ได้นี่นา ”
“ ไม่ได้!!!เดี๋ยวนายโดนปล้ำ ”
“ ห….=_= ”
น้องชายคนข้างกายเงียบกริบไม่พูดไม่จา ทั้งยังงงกับคำของพี่ชายอีกต่างหาก จะโดนอะไรแบบนั้นได้ยังไงในเมื่อ เพื่อนของพี่ชายคือเพศเดียวกัน???
“ หมอนั่นมันโรคจิตชอบพวกไม้ป่าเดียวกัน ”
“ เฮ้!!อิทาจิ ฉันเข้าใจว่านายหวงน้องตัวเองนะ แต่อย่าทำให้เขาเข้าใจฉันผิดสิ”
“ แล้วมันจริงไหมล่ะ คราวก่อนเด็กม.ต้นปีหนึ่งก็เสร็จนายมาแล้ว ”
“ …..อ๋า….นายรู้ได้ยังไง O_O ”
“ อยู่กับนายมานานเรื่องอะไรฉันจะไม่รู้ ”
ดวงตาเย็นชาของอิทาจิส่งผลให้เพื่อนชายต้องเดินกลับไปทันทีทันใดโดยไม่มีท่าทีทักท้วง แต่ทิ้งให้เด็กชายต้องนึกสงสัยในพฤติกรรมแปลกๆที่ได้ยินมาเมื่อครู่
“ พี่ฮะ…พี่คิซาเมะทำแบบนั้นจริงๆเหรอ? ”
“ = = เอ่อ…อย่ารู้เลย ถึงมันจะมีมากกว่านี้ก็เหอะ ”
พี่ชายดันทิ้งปริศนาไว้ให้น้องชายเก็บไปคิดเสียจนได้ ยิ่งปิดบังเขาก็ยิ่งอยากรู้เกี่ยวกับตัวเพื่อนของพี่ชายมากยิ่งขึ้นไปอีก ทั้งยังสงสัยว่าทำไมพี่ชายต้องปิดบัง เรื่องแค่นี้เขาเองก็รู้ดีแต่ไอ้ที่มีมากกว่านี้คืออะไร???
“ อย่าเข้าใกล้คิซาเมะก็แล้วกัน…”
“ ฮะ… ”
แม้ว่าจะไม่ค่อยเข้าใจสักเท่าไรแต่ดูจากปฏิกิริยาของพี่ชายแล้ว เพื่อนของเขาไม่น่าจะเป็นคนที่ดีสักเท่าไร แต่มันก็ทำให้อยากรู้มากขึ้นไปอีกว่าจะระแวงกันไปทำไม หน้าอย่างตัวเขาเองคงไม่โดนจับกดหรอกมั้ง(นั่นน่ะ ขนาดคนแต่งยังอยากทำเลยค่า)(นังหื่น!!!)
“ เออ…แล้ววันนี้พี่ไปทำอะไรมาบ้างล่ะ…”
“ สะกดสัตว์หางตัวที่สามน่ะ ก่อนหน้านั้นก็เรียนทั้งวันเลย ไม่รู้ว่าโรงเรียนไปเอาเนื้อหาแบบนี้มาสอนได้ยังไง ห่วยแตกมากๆ ขนาดที่ว่าหลับตาทำยังได้ คิดดูสิ ”
“ พี่เก่งต่างหากเล่า แต่ว่าพี่ชอบไปทำภารกิจทำให้ผมเหงาเรื่อยเลย คราวก่อนก็หายไปตั้งเดือนกว่า ”
“ เอาน่ะ ยังไงๆเราก็ยังเป็นพี่น้องที่รักกันมากอยู่ดี ใช่ไหมล่ะ ”
“อื้อ…นั่นสิเนอะ ”
ความคิดเห็น