คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Please 1
1;
หลังจบคอนที่ตลาดต้นตาลและพบปะแฟนคลับ รถตู้ของเอมน้ำ
ก็มุ่งตรงกลับมาโรงแรมที่บริษัทได้จัดหาให้พักผ่อนในคืนนี้
เอมน้ำต่างก็ทำธุระส่วนตัวของตัวเองเพราะมันก็ดึกมากแล้ว เวลา
พักผ่อนยิ่งมีน้อยจึงไม่มีเวลามาโอ้เอ้
Rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr
“ฮัลโหล”
“อยู่โรงแรมแล้ว เพิ่งอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเมื่อกี๊เอง”
“รู้แล้ว ไม่ออกไปไหนหรอกน่า” เอมเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยชุด
นอนสบายๆ หย่อนตัวนั่งลงที่ปลายเตียงมองคนน้องคุยโทรศัพท์กับ
แฟนหนุ่มอยู่เงียบๆ
“อืม แค่นี้ก่อนนะน้ำจะนอนแล้ว ง่วงมากๆ เหนื่อยด้วย พรุ่งนี้ต้องตื่น
แต่เช้าอีก”
“ฝันดีนะอ้วน”
น้ำรีบตัดบทบอกฝันดีแฟนหนุ่มด้วยฉายาที่ชอบใช้เรียก ก่อนเหลือบ
ตามามองเอมที่นั่งอยู่ปลายเตียงแล้วกดวางสายในที่สุด
“รีบวางทำไมอ่ะ”
“แล้วนั่งมองอะไรล่ะ”
“ก็มองเธอคุยโทรศัพท์กับแฟนไง”
“มันก็เป็นแบบนี้ตลอดแหละเอม”
“เป็นแบบไหน”
“ก็แบบนี้ไง แบบที่เธอกำลังเป็นนี่ไง”
เอมไม่ตอบโต้อะไร ใช่เธอเป็นแบบนี้ทุกครั้งที่น้ำคุยโทรศัพท์กับแฟน
และเธอรู้ตัวเองดีว่ากำลังทำอะไร เคยคิดว่าตัวเองจะเก็บความรู้สึกได้
จะยับยั้งอารมณ์หึงหวงได้แต่ก็แสดงอาการออกไปเสียทุกครั้ง
เอมลุกจากเตียงเดินไปที่กระเป๋าเสื้อผ้าเพื่อหยิบประเป๋าใส่กระปุก
ครีมบำรุงผิวหน้าแล้วเดินไปที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งอย่างพยายามอด
กลั้นอารมณ์ น้ำมองตามแผ่นหลังนั้นแต่ก็เลือกที่จะไม่พูดอะไรต่อ
เช่นกันเพราะรู้ดีว่าอีกฝ่ายแสดงอาการแบบนี้เพราะอะไร เป็นบ่อย
จนเริ่มชินและรู้ดีว่าควรหยุดอารมณ์นั้นของเอมด้วยการไม่ตอบโต้ไป
น้ำละสายตาเขยิบไปนั่งพิงหัวเตียงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูทวิตเตอร์ส่อง
แฟนคลับแบบที่เคยทำ
“แท็กใหลเร็วมากอ่ะเอม”
น้ำพยายามชวนคุยเมื่อเห็นว่าบรรยากาศมันเริ่มจะมาคุ
“ฉันหล่อไปของเธอนี่คงพีคสุดของคืนนี้เลยมั้ง”
“เราว่าไม่ใช่นะ” เอมตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉย
“อยากดูคลิปอ่ะ ตอนอยู่หลังเวทีคือเสียงกรี๊ดดังมากเว่ยเธอ”
“เราหล่อไง”
“เอิ่มม เอม”
“รึไม่จริง” น้ำไม่เถียง ได้แต่เบะปากแรงมากอยู่ที่เตียง
เอมวางกระปุกครีม หยิบหวีขึ้นมาค่อยๆสางผมที่ปลายพันยุ่งไปหมด
แล้วเดินไปที่เตียงอีกด้าน ก่อนจะหย่อนตัวลงนั่งกับเตียงดึงผ้าห่มผืน
ใหญ่ของโรงแรมที่น้ำห่มอยู่มาแบ่งให้ตัวเอง ทิ้งตัวลงนอนก่อนจะเลื่อน
หัวไปหนุนที่ตักของน้ำแล้วหลับตาลงอย่างเหนื่อยอ่อน
“พรุ่งนี้ก็กลับแล้ว”
“จะอยู่ต่อไหมล่ะ?”
น้ำวางโทรศัพท์ลงข้างหมอน วางแขนพาดช่วงใหล่เอมเพื่อกอดใหล่คน
ที่นอนหลับตาสบายอยู่ที่ตักตน
“อยู่ต่อได้ก็ดีสิ เฮ้อ” เอมถอนหายใจพรืดใหญ่
ใครบ้างล่ะที่อยากให้ช่วงเวลาแสนสุขแบบนี้หมดไปไว ถึงจะมาทำงาน
ไม่ได้มาเที่ยวดินเนอร์สวยหรู แต่การได้อยู่กับน้ำตามลำพังในเวลาส่วน
ตัวคือสิ่งที่เอมมีความสุขและต้องการที่สุด น้ำเองก็รับรู้ได้ ได้เสียจนคิด
ว่าตัวเองมันโคตรแย่ โคตรนิสัยไม่ดีที่ปล่อยให้คนคนนึงรู้สึกกับตัวเองไป
ถึงเพียงนี้
“เธอจะเป็นอย่างนี้ไปอีกนานเท่าไหร่”
“.........”
“เรารู้สึกว่าเรากำลังทำร้ายเธอ ทำร้ายหนักมากขึ้นทุกๆวัน”
“เราต้องตอบคำถามนี้ของเธออีกกี่ครั้ง”
เอมหลุบตามองต่ำ ไม่แหงนหน้ามาสบตาน้ำ
“เราจะได้รู้ว่าเราควรจะทำตัวยังไงให้เธอเจ็บปวดน้อยที่สุดไงเอม”
“เราอยากให้เธอเป็นตัวของเธอเอง ไม่ต้องเปลี่ยนอะไรเพื่อให้เรารู้สึกดี
เพราะยิ่งเธอเปลี่ยนเราก็จะยิ่งรู้สึกแย่”
“.........”
“เวลาอยู่กับเราเธอเป็นตัวของตัวเองใช่ไหม”
เอมถามเสียงแผ่ว เงยหน้าสบตาน้ำ อยากรู้ว่าในแววตาของอีกฝ่ายมีเธอ
แค่ไหนกัน
“อืม เราเป็นตัวของตัวเองเวลาอยู่กับเธอ”
“กอดเรา ดูแลเราเธอไม่ได้ฝืนทำใช่รึป่าวน้ำ”
“เราทำเพราะเป็นเธอ”
น้ำสบตาเอมนิ่งเพื่อปล่อยให้เอมได้ค้นหาสิ่งที่อยากรู้ในแววตาตน
เอมกระชับแนบแก้มซบเข้ากับแขนของน้ำจนแนบแน่นมือทั้งสองข้างก็
จับกระชับท่อนแขนนั้นไว้ กอดเพื่อต้องการย้ำกับตัวเองว่าอย่างน้อยๆคน
ที่กอดเธออยู่ตรงนี้ก็มีความรู้สึกบางอย่างมอบให้กับเธอ น้ำรู้ตัวดีว่าการ
กระทำของตัวเองมันเห็นแก่ตัวมาก น้ำรู้ว่าเอมเจ็บปวดเพียงใดกับความ
สัมพันธ์คลุมเครือที่เธอได้มอบให้ แต่จะทำยังไงได้เธอเองก็มีความสุข
ทุกครั้งที่ได้ใกล้ชิดกับเอม มีความสุขที่เอมงอลแล้วตัวเธอเองก็ต้องตามง้อ
มีความสุขที่เอมคอยดูแลและเธอก็มีความสุขที่ได้ดูแลเอมในเวลาที่เราได้
อยู่ด้วยกันแบบนี้
น้ำเลื่อนตัวให้ลงนอนในขณะที่เอมก็เขยิบตัวมานอนหมอนของตัวเองที่เกย
กับหมอนของน้ำอยู่เพื่อให้น้ำได้จัดแจงท่านอนที่สบาย ก่อนที่ทั้งสองจะ
นอนกอดกันแบบที่เคยทำทุกครั้งที่ได้นอนร่วมเตียง
ความรู้สึกที่เอมมีต่อน้ำไม่ต้องบอกให้รู้ น้ำก็สามารถรับรู้ได้ด้วยการกระทำ
ของเอมเอง และพอได้ถามมันก็เป็นอย่างที่น้ำคิดนั่นแหละ เอมชอบน้ำตั้ง
แต่ตอนอยู่ในบ้านเอเอฟ เอมเปิดใจบอกทุกอย่างที่น้ำต้องการรู้ตั้งแต่ตอน
วีคโปรดิวเซอร์เลือกให้เพราะเธอเองก็อึดอัดจนเก็บมันไว้ไม่ไหวแล้วเหมือน
กัน ถึงเอมรู้ว่าน้ำมีแฟนอยู่แล้วตั้งแต่ก่อนเข้าบ้านแต่เรื่องของความใกล้ชิด
ที่เป็นตัวทำให้ก่อเกิดความหวั่นใหวของหัวใจมันจึงไม่สามารถทำให้ความ
จริงที่แสนเจ็บปวดหยุดยั้งลงไปได้ และเอมบอกกับน้ำว่าจะยอมรับความเจ็บ
ปวดนี้ให้ไหว ยิ่งเจ็บก็ยิ่งดีเพราะมันคงอาจทำให้เธอเลิกรักน้ำได้ในสักวัน ...
...
แสงแดดยามเช้าส่องเข้าผ่านม่านสีขาวครีมจนทำให้เอมรู้สึกตัวตื่น
บิดตัวเล็กน้อยแต่ก็ต้องชะงักไม่กล้าขยับมากกว่านี้เนื่องจากน้ำนอนซุก
หน้าอยู่ที่น่าอก เอมมองหน้าเด็กหมีของเธอด้วยความเอ็นดู ก่อนจะใช้
นิ้วชี้จิ้มแก้มซาลาเปาของคนน้องเพื่อต้องการจะปลุกให้ตื่นเพื่อเตรียม
ตัวกลับกรุงเทพ จึ่กๆ.
"น้ำ"
"....."
"น้ำ"
เอมดึงแก้มน้ำแบบที่ชอบทำ
"อืมมม"
"ตื่นได้แล้ว เช้าแล้วนะ"
"ขออีก 5 นาที"
น้ำพูดด้วยน้ำเสียงงัวเงียแล้วพลิกตัวหันหลังให้เอม
"ไม่ได้ ลุกเดี๋ยวนี้"
"งือออ เธอไปอาบน้ำก่อนเลย เธออาบเสร็จแล้วเราจะได้ลุกไปอาบ
ต่อทีเดียว"
น้ำบอกเอมด้วยน้ำเสียงงอแงหลับตาดิ้นเป็นเด็กโดนแม่ขัดใจปลุก
แต่เช้าอยู่ในท่าเดิม เอมได้แต่ขำกับท่าทางนั้นออกมาเบาๆ ไม่วายจะ
คลานไปหยิกแก้มคนน้องด้วยความหมั่นเขี้ยวก่อนจะลงจากเตียง
หยิบผ้าเช็ดตัวหายเข้าห้องน้ำไป ปล่อยให้น้ำนอนหลับต่ออีกสักหน่อย
คงไม่เป็นไร
เอมเดินออกจากห้องน้ำด้วยชุดสบายๆกลับบ้านพร้อมผ้าเช็ดตัวผืนน้อย
ที่ใช้ซับหน้ามุ่งไปยังกระเป๋าเครื่องสำอางหน้ากระจก
"น้ำตื่นได้แล้ว"
"........"
เอมมองน้ำอยู่ในกระจกเห็นว่าน้ำยังคงนิ่งก็ส่ายหัวให้กับความขี้เซา
"น้ำาา"
"อืมอีก2นาที"
"น้ำ!!!!!"
ร่างที่นอนอยู่ที่เตียงเด้งตัวขึ้นมาอย่างตกใจที่อยู่ๆอีกคนก็ตะโกนเสียง
ดังแบบนี้ ก่อนจะนั่งน่ามึนโงนเงนหัวไปมาด้วยความง่วง
"จะตื่นได้ยัง เดี๋ยวพี่เขามาเรียกแล้วเธอยังไม่อาบน้ำพี่เขาจะบ่นเอานะ
แล้วเราก็มีงานต่อด้วย"
"เออๆรู้แล้วๆ"
น้ำตอบหน้างอ คว้าผ้าเช็ดตัวที่ราวเดินเอื่อยเฉื่อยเข้าห้องน้ำไปเหมือน
คนไม่ได้หลับได้นอนมาเสียหลายคืน
ปัง!.
เอมสะดุ้งโหยงอายไลเนอร์เลยไปถึงหางคิ้ว
"เป็นบ้าอะไรน้ำ!"
เอมตะโกนเพื่อถามคนที่อยู่ในห้องน้ำ แต่กลับได้ยินคำตอบเป็นเสียง
หัวเราะคิกคักๆกลับมา เอมขบฟันข่มอารมณ์แล้วค่อยๆบรรจงเช็ด
อายไลเนอร์ที่เลอะออก นี่หาเรื่องกวนประสาทกันแต่เช้าเลยหรอไอ่หมีบ้า
...,
ความคิดเห็น