ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1...เปิดหอ
ผมนั่งอยู่บนเตียงเล็กๆขนาดพอดีตัว ของที่นำติดตัวมาเพียงน้อยนิดถูกยัดเก็บเข้าที่ของมันเรียบร้อย จากนี้ไปผมคงต้องอยู่ที่นี่ไปอีกหลายเดือน ยาวนานชะมัดกับการจากบ้าน จากเพื่อนๆ ถึงเวลาที่ผมต้องอยู่ตัวคนเดียวแล้วเหรอเนี่ย
“แล้วจะมีเพื่อนมั้ยเนี่ย”
“นายว่าอะไรนะ” เสียงเล็กๆข้างๆตัวผมถามขึ้น ผมหันไปมอง ‘ข้าว’ รูมเมทของผมที่เพิ่งจะได้รู้จักกันสดๆร้อนๆเมื่อสิบนาทีที่ผ่านมา ข้าวเป็นคนตัวเล็กแถมหน้าหวานสไตล์กำลังฮิตในหมู่ผู้ชายสมัยนี้เลย แถมยังเป็นคนมนุษย์สัมพันธ์ดีแบบมากๆอีกด้วย
“เปล่า แค่กังวลนิดหน่อย” ผมตอบแก้เก้อไป
“ไม่ต้องกังวลไปหรอกน่า หอนี้มีแต่คนน่าคบทั้งนั้น ไม่ต้องห่วง” ข้าวพูดพลางตบบ่าผมเบาๆ ข้าวเข้ามาหอนี้ก่อนผมอาทิตย์นึง ความจริงทุกคนในหอก็เข้ามาหอนี้ก่อนผมกันหมดแหละ ผมเป็นคนสุดท้ายที่ย้ายเข้ามา ก่อนที่คอร์สเรียนรู้ภาษาและวัฒธรรมจะเริ่มแค่วันเดียว
“ถ้าเป็นงั้นก็ดี”
“ไวเรียกเราแบบเพื่อนที่มาส่งก็ได้นะ เราก็จะเรียกบ้าง จะได้สนิทกันไง ถึงไงก็เป็นเมทกันแล้ว” บอกแล้วไงครับว่าข้าวเป็นคนมนุษย์สัมพันธ์ดีสุดๆ รู้จักกันสิบนาทีมีอนุญาตให้ผมเรียกกุ-เมิงได้ด้วย
“อือ…งั้นไปกินข้าวกัน กุหิวแล้ว” เหอ เหอ ไอ้ผมก็ไม่เคยปฏิเสธความหวังดีเพื่อนซะด้วย มันให้เรียกก็เรียกซะเลย
เราสองคนเดินลงมาที่โรงอาหารที่อยู่ชั้นแรกของหอ หอนี้สะอาดดีครับ ดูไม่อึดอัดดีด้วย เป็นหอชายล้วนมีสามชั้น ด้านล่างเป็นที่ทานข้าวบวกกับศูนย์หอ ชั้นสองกับชั้นสามเป็นห้องพัก ผมกับข้าวพักอยู่ชั้นสองครับ ผมเดินไปสั่งข้าวหมูทอดกระเทียม พอกลับมาที่โต๊ะก็พบว่ามีคนแปลกหน้าเพิ่มมาอีกสองคนนั่งอยู่ด้วยกันกับรูมเมทผม
“ไวนั่งๆ นี่พี่เติ้ลประธานหอกับพี่ฟาร์มเลขา” ข้าวมันแนะนำเสร็จสรรพ ผมยกมือไหว้พี่สองคนก่อนจะนั่งลงเพื่อจะกินข้าว ผมสังเกตเห็นว่าพี่เติ้ลแกเป็นคนมีความสามารถพิเศษคือเกิดมาไม่ได้เอาตาติดมาด้วย แต่นิสัยดีมากครับเป็นกันเองดี ส่วนพี่ฟาร์มนี่พี่แกดูเด็กกว่าผมอีกครับ หน้าอ่อนมากแถมตัวเล็กกว่าผมมากด้วย ที่สำคัญพี่แกกำลังจ้องผมอยู่
“เอ่อ พี่มีอะไรรึเปล่าครับ” แล้วผมก็สำนึกได้ว่าไม่ควรจะถามออกไปเลย เพราะพี่ฟาร์มแกทำหน้าปลาบปลื้มจัดพร้อมกับกระโจนเข้าหาผมทั้งตัว
“อ๊า…น่ารักจังเลย!!!!!” ว่าไงนะ
“เติ้ลๆ นี่คนนี้เลย กุอยากได้ลูกชายหน้าตาน่ารักแบบนี้แหละ” ผมหันไปมองพี่เติ้ลที่ทำหน้าแบบชินชากับสถานการณ์ตรงหน้า พี่ฟาร์มแกขยี้หัวผมไปมาก่อนจะโดนพี่เติ้ลอุ้มออกไปวางไว้ที่เดิม
“อย่าถือเจ้านี่นะไว พอดีมันมีความฝันสูงสุดอยากเป็นพ่อคนน่ะ เจอเด็กน่ารักก็จะอย่างนี้แหละ”
“ครับ” ผมตอบกลับพลางหันไปยิ้มให้พี่ฟาร์มที่ยิ้มแป้นอยู่ตรงหน้า พี่เค้าคงกะไว้แล้วว่าทั้งชีวิตจะต้องเป็นพ่อคนให้ได้อ่ะนะ เลยเริ่มทำตามความฝันตั้งแต่วันนี้ เยี่ยมจริงๆ
“เรียกป๋าสิ”
“เอ๊ะ?” พี่ฟาร์มว่าไงนะครับ เหมือนผมจะหูฝาด
“เรียกป๊ะป๋าไง เรียกหน่อยสิ” ผมหันไปมองพี่เติ้ลกับไอ้ข้าวอีกรอบ นี่กุต้องเรียกใช่มะ
“นี่ฟาร์ม กุว่าป๋าอ่ะน่าจะใช้เรียกกุเหมาะกว่ามั้ง” พี่เติ้ลแกหันไปพูดล้อพี่ฟาร์มซึ่งผมเห็นด้วยสุดๆ แต่สุดท้ายผมก็ต้องเรียกพี่ฟาร์มว่าป๋าตามใจพี่แก เอาเหอะอย่างน้อยก็มีพ่อเพิ่มมาอีกคน ถึงพ่อคนนี้จะหน้าตาออกไปทางน้องชายมากกว่าก็เหอะ
ผมเริ่มลงมือกินข้าวต่อโดยมีพี่เติ้ลกับพี่ฟาร์มนั่งคุยอยู่ด้วย และในระหว่างที่ผมกำลังจะได้แม่คือพี่เติ้ลเพิ่มมาอีกคน ไอ้ข้าวก็ลุกพรวดพราดออกจากโต๊ะ ตรงไปทางบันไดที่มีผู้ชายคนหนึ่งกำลังเดินขึ้นอยู่ ผมมองตามข้าวที่วิ่งไปทางบันไดพลางกระโดดเกาะแขนผู้ชายคนหนึ่ง เห็นคุยกันสักพักข้าวมันก็ลากเค้ามาที่โต๊ะ
“พี่เท็มนี่ไว เมทข้าวเอง” ผมได้ยินข้าวมันแนะนำในระหว่างที่ผมก้มลงหาหลอดดูดน้ำที่ดันจมลงไปในขวด ล้วงตั้งนานกว่าจะโผล่
“อ๋อ นี่เหรอ มาได้แล้วสิ นึกว่าชาตินี้จะไม่มา แบบนี้พี่ก็ไม่ต้องไปนอนเป็นเพื่อนบ่อยๆแล้วสิเนี่ย” โห คำพูดคำจา ผมเงยหน้ามองพี่เท็มของไอ้ข้าวที่ตอนนี้พี่แกกำลังขยี้หัวไอ้ข้าวเล่นอยู่ไม่ได้สนใจผมเลย ดูจากเสี้ยวหน้าก็หล่อดีอ่ะนะ แต่ดูเพลย์บอยไปหน่อย ไม่ถูกชะตาเอาซะเลย
“หวัดดีครับ” ทักทายซะหน่อยเดี๋ยวหาว่าเราเปรี้ยว แล้วผมก็ตั้งหน้าตั้งตากินข้าวต่อ
“ไม่คิดจะเงยหน้ามาทักดีๆรึไง” เสียงคุณพี่ยังตามมาหลอกหลอน ผมเงยหน้าป๊ะเข้ากับตาดุๆนั่นเต็มๆเลย พี่เจ้าแกดูจะไม่พอใจแฮะ แต่ผมเงยแล้วนะตอนทักอ่ะ คุณพี่ไม่ดูเองนี่ครับ
“หวัดดีครับ” ผมมองหน้าไอ้บ้าพี่เท็มพลางพูดหวัดดีอีกรอบ คราวนี้ไม่ถูกชะตาจริงจังมากขอบอก
“เสียงแข็งเชียว” เมิงจะเอาไงกะกุอีก
“เท็มอย่าหาเรื่องลูกกุ” อยู่ๆป๋าฟาร์มก็พูดขึ้นครับ แกคงกะจะเดินมาหาผมแต่พี่เติ้ลคว้าเอวเอาไว้ซ่ะก่อน ผมลุกเตรียมจะเอาจานไปเก็บเพราะอยู่นี่นานๆเริ่มจะอารมณ์เสีย อาจมีการต่อยปากรุ่นพี่จอมมารได้
“ไอ้เด็กใหม่หน้าจืดเนี่ยนะลูก ฟาร์มคิดใหม่เหอะหน้ากะโปโลยังเงี้ย ไม่เหมาะหรอก เอาข้าวดีกว่ากุจะได้เป็นลูกเขยด้วยไง”
“หน้ากะโปโลก็ยังดีกว่าหน้าจอมมารละกัน” ผมพูดพร้อมกับหันหลังเดินไปที่วางจานข้าว แม่_งว่ากุจังเป็นเจ้ากรรมนายเวรกุรึไง
“ว่ากุเป็นจอมมารเดี๋ยวก็จับดูดเลือดซะหรอก” แน่ะ มันยังอุตส่าห์ส่งเสียงเห่ามาอีก มาเลยกุจะเอาไม้กางเขนแทงเมิงให้ตายเลย คิดว่ากลัวรึไง (ไปกันใหญ่แล้ว - - ) แค่แฟนไอ้ข้าว
เอ๊ะ????
.........................................................................................................................................
ประเดิมตอนแรกจ้า เอาเบาๆไปอ่านก่อนเรียกน้ำย่อย
ชอบไม่ชอบยังไง ก็บอกกันนะจ้า
ไปละบายๆๆๆ เจอกันตอนหน้า
“แล้วจะมีเพื่อนมั้ยเนี่ย”
“นายว่าอะไรนะ” เสียงเล็กๆข้างๆตัวผมถามขึ้น ผมหันไปมอง ‘ข้าว’ รูมเมทของผมที่เพิ่งจะได้รู้จักกันสดๆร้อนๆเมื่อสิบนาทีที่ผ่านมา ข้าวเป็นคนตัวเล็กแถมหน้าหวานสไตล์กำลังฮิตในหมู่ผู้ชายสมัยนี้เลย แถมยังเป็นคนมนุษย์สัมพันธ์ดีแบบมากๆอีกด้วย
“เปล่า แค่กังวลนิดหน่อย” ผมตอบแก้เก้อไป
“ไม่ต้องกังวลไปหรอกน่า หอนี้มีแต่คนน่าคบทั้งนั้น ไม่ต้องห่วง” ข้าวพูดพลางตบบ่าผมเบาๆ ข้าวเข้ามาหอนี้ก่อนผมอาทิตย์นึง ความจริงทุกคนในหอก็เข้ามาหอนี้ก่อนผมกันหมดแหละ ผมเป็นคนสุดท้ายที่ย้ายเข้ามา ก่อนที่คอร์สเรียนรู้ภาษาและวัฒธรรมจะเริ่มแค่วันเดียว
“ถ้าเป็นงั้นก็ดี”
“ไวเรียกเราแบบเพื่อนที่มาส่งก็ได้นะ เราก็จะเรียกบ้าง จะได้สนิทกันไง ถึงไงก็เป็นเมทกันแล้ว” บอกแล้วไงครับว่าข้าวเป็นคนมนุษย์สัมพันธ์ดีสุดๆ รู้จักกันสิบนาทีมีอนุญาตให้ผมเรียกกุ-เมิงได้ด้วย
“อือ…งั้นไปกินข้าวกัน กุหิวแล้ว” เหอ เหอ ไอ้ผมก็ไม่เคยปฏิเสธความหวังดีเพื่อนซะด้วย มันให้เรียกก็เรียกซะเลย
เราสองคนเดินลงมาที่โรงอาหารที่อยู่ชั้นแรกของหอ หอนี้สะอาดดีครับ ดูไม่อึดอัดดีด้วย เป็นหอชายล้วนมีสามชั้น ด้านล่างเป็นที่ทานข้าวบวกกับศูนย์หอ ชั้นสองกับชั้นสามเป็นห้องพัก ผมกับข้าวพักอยู่ชั้นสองครับ ผมเดินไปสั่งข้าวหมูทอดกระเทียม พอกลับมาที่โต๊ะก็พบว่ามีคนแปลกหน้าเพิ่มมาอีกสองคนนั่งอยู่ด้วยกันกับรูมเมทผม
“ไวนั่งๆ นี่พี่เติ้ลประธานหอกับพี่ฟาร์มเลขา” ข้าวมันแนะนำเสร็จสรรพ ผมยกมือไหว้พี่สองคนก่อนจะนั่งลงเพื่อจะกินข้าว ผมสังเกตเห็นว่าพี่เติ้ลแกเป็นคนมีความสามารถพิเศษคือเกิดมาไม่ได้เอาตาติดมาด้วย แต่นิสัยดีมากครับเป็นกันเองดี ส่วนพี่ฟาร์มนี่พี่แกดูเด็กกว่าผมอีกครับ หน้าอ่อนมากแถมตัวเล็กกว่าผมมากด้วย ที่สำคัญพี่แกกำลังจ้องผมอยู่
“เอ่อ พี่มีอะไรรึเปล่าครับ” แล้วผมก็สำนึกได้ว่าไม่ควรจะถามออกไปเลย เพราะพี่ฟาร์มแกทำหน้าปลาบปลื้มจัดพร้อมกับกระโจนเข้าหาผมทั้งตัว
“อ๊า…น่ารักจังเลย!!!!!” ว่าไงนะ
“เติ้ลๆ นี่คนนี้เลย กุอยากได้ลูกชายหน้าตาน่ารักแบบนี้แหละ” ผมหันไปมองพี่เติ้ลที่ทำหน้าแบบชินชากับสถานการณ์ตรงหน้า พี่ฟาร์มแกขยี้หัวผมไปมาก่อนจะโดนพี่เติ้ลอุ้มออกไปวางไว้ที่เดิม
“อย่าถือเจ้านี่นะไว พอดีมันมีความฝันสูงสุดอยากเป็นพ่อคนน่ะ เจอเด็กน่ารักก็จะอย่างนี้แหละ”
“ครับ” ผมตอบกลับพลางหันไปยิ้มให้พี่ฟาร์มที่ยิ้มแป้นอยู่ตรงหน้า พี่เค้าคงกะไว้แล้วว่าทั้งชีวิตจะต้องเป็นพ่อคนให้ได้อ่ะนะ เลยเริ่มทำตามความฝันตั้งแต่วันนี้ เยี่ยมจริงๆ
“เรียกป๋าสิ”
“เอ๊ะ?” พี่ฟาร์มว่าไงนะครับ เหมือนผมจะหูฝาด
“เรียกป๊ะป๋าไง เรียกหน่อยสิ” ผมหันไปมองพี่เติ้ลกับไอ้ข้าวอีกรอบ นี่กุต้องเรียกใช่มะ
“นี่ฟาร์ม กุว่าป๋าอ่ะน่าจะใช้เรียกกุเหมาะกว่ามั้ง” พี่เติ้ลแกหันไปพูดล้อพี่ฟาร์มซึ่งผมเห็นด้วยสุดๆ แต่สุดท้ายผมก็ต้องเรียกพี่ฟาร์มว่าป๋าตามใจพี่แก เอาเหอะอย่างน้อยก็มีพ่อเพิ่มมาอีกคน ถึงพ่อคนนี้จะหน้าตาออกไปทางน้องชายมากกว่าก็เหอะ
ผมเริ่มลงมือกินข้าวต่อโดยมีพี่เติ้ลกับพี่ฟาร์มนั่งคุยอยู่ด้วย และในระหว่างที่ผมกำลังจะได้แม่คือพี่เติ้ลเพิ่มมาอีกคน ไอ้ข้าวก็ลุกพรวดพราดออกจากโต๊ะ ตรงไปทางบันไดที่มีผู้ชายคนหนึ่งกำลังเดินขึ้นอยู่ ผมมองตามข้าวที่วิ่งไปทางบันไดพลางกระโดดเกาะแขนผู้ชายคนหนึ่ง เห็นคุยกันสักพักข้าวมันก็ลากเค้ามาที่โต๊ะ
“พี่เท็มนี่ไว เมทข้าวเอง” ผมได้ยินข้าวมันแนะนำในระหว่างที่ผมก้มลงหาหลอดดูดน้ำที่ดันจมลงไปในขวด ล้วงตั้งนานกว่าจะโผล่
“อ๋อ นี่เหรอ มาได้แล้วสิ นึกว่าชาตินี้จะไม่มา แบบนี้พี่ก็ไม่ต้องไปนอนเป็นเพื่อนบ่อยๆแล้วสิเนี่ย” โห คำพูดคำจา ผมเงยหน้ามองพี่เท็มของไอ้ข้าวที่ตอนนี้พี่แกกำลังขยี้หัวไอ้ข้าวเล่นอยู่ไม่ได้สนใจผมเลย ดูจากเสี้ยวหน้าก็หล่อดีอ่ะนะ แต่ดูเพลย์บอยไปหน่อย ไม่ถูกชะตาเอาซะเลย
“หวัดดีครับ” ทักทายซะหน่อยเดี๋ยวหาว่าเราเปรี้ยว แล้วผมก็ตั้งหน้าตั้งตากินข้าวต่อ
“ไม่คิดจะเงยหน้ามาทักดีๆรึไง” เสียงคุณพี่ยังตามมาหลอกหลอน ผมเงยหน้าป๊ะเข้ากับตาดุๆนั่นเต็มๆเลย พี่เจ้าแกดูจะไม่พอใจแฮะ แต่ผมเงยแล้วนะตอนทักอ่ะ คุณพี่ไม่ดูเองนี่ครับ
“หวัดดีครับ” ผมมองหน้าไอ้บ้าพี่เท็มพลางพูดหวัดดีอีกรอบ คราวนี้ไม่ถูกชะตาจริงจังมากขอบอก
“เสียงแข็งเชียว” เมิงจะเอาไงกะกุอีก
“เท็มอย่าหาเรื่องลูกกุ” อยู่ๆป๋าฟาร์มก็พูดขึ้นครับ แกคงกะจะเดินมาหาผมแต่พี่เติ้ลคว้าเอวเอาไว้ซ่ะก่อน ผมลุกเตรียมจะเอาจานไปเก็บเพราะอยู่นี่นานๆเริ่มจะอารมณ์เสีย อาจมีการต่อยปากรุ่นพี่จอมมารได้
“ไอ้เด็กใหม่หน้าจืดเนี่ยนะลูก ฟาร์มคิดใหม่เหอะหน้ากะโปโลยังเงี้ย ไม่เหมาะหรอก เอาข้าวดีกว่ากุจะได้เป็นลูกเขยด้วยไง”
“หน้ากะโปโลก็ยังดีกว่าหน้าจอมมารละกัน” ผมพูดพร้อมกับหันหลังเดินไปที่วางจานข้าว แม่_งว่ากุจังเป็นเจ้ากรรมนายเวรกุรึไง
“ว่ากุเป็นจอมมารเดี๋ยวก็จับดูดเลือดซะหรอก” แน่ะ มันยังอุตส่าห์ส่งเสียงเห่ามาอีก มาเลยกุจะเอาไม้กางเขนแทงเมิงให้ตายเลย คิดว่ากลัวรึไง (ไปกันใหญ่แล้ว - - ) แค่แฟนไอ้ข้าว
เอ๊ะ????
.........................................................................................................................................
ประเดิมตอนแรกจ้า เอาเบาๆไปอ่านก่อนเรียกน้ำย่อย
ชอบไม่ชอบยังไง ก็บอกกันนะจ้า
ไปละบายๆๆๆ เจอกันตอนหน้า
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น