มันน่าจะเป็นเรื่องสั้น...คริส x สิงโต (?) Y 18+?

Happy New Year 2018

เคยโดนบอกเลิกในคืนสิ้นปีกันมั้ยครับ?

“สิง เราเลิกกันเถอะ แล้วก็...Happy New Year นะ บ๊ายบาย~” เจ้าหล่อนว่าอย่างนั้นพร้อมขยิบตาให้ผม ผมที่ยังยืนอึ้ง อ้าปากค้างด้วยความเหวอสุดขีด

WTF!!!!

ผมกับแฟน นัดกันออกมาในคืนวันที่ 31 เพื่อทานข้าว ดูหนังและรอเคาท์ดาวน์เข้าสู่ปีใหม่ด้วยกันที่เซนทรัลเวิร์ล คนแม่งก็โครตเยอะ ร้อนก็ร้อน (ผมขี้ร้อนมาก) ผมที่ไม่ค่อยชอบออกนอกบ้าน ไม่ชอบที่คนเยอะ ไม่ชอบเสียงดังหนวกหู ไม่ชอบงานปาร์ตี้ แต่ต้องทำทุกอย่างทั้งหมดนี้เพื่อผู้หญิงคนนั้น ผู้หญิงที่เพิ่งจะบอกเลิกผมแบบสั้นง่ายและโครตได้ใจความ แล้วก็โบกมือลา แล้วก็เดินลับสายตาหายไปในฝูงชน มันคืออะไรวะ!?

ผมขยี้หัวตัวเองแรงๆ หรือให้ถูกคือทึ้งหัวตัวเองด้วยความหงุดหงิด คือมีแฟนมาแล้ว 3 คน คนล่าสุดนี่แม่งพีคสุด มาบอกเลิกกันวันที่ 31 ธ.ค. เป็นการบอกเลิกที่โครตประทับใจอ่ะบอกเลย คงจำจนวันตาย แต่เรื่องอะไรวะ! เรื่องอะไรกูจะจำ! ไอ้หอกหัก กลับบ้านไปเลี้ยงแมวดีกว่า...

เออ...แต่ไหนๆ ก็ออกมาข้างนอกแล้ว คนแม่งเยอะขนาดนี้ จะกลับบ้านคงลำบาก รอเคาท์ดาวน์ก่อนก็ได้วะ โทรหาเพื่อนสักคนสองคนสามคนสี่คน...เอาคนเดียวพอ ไม่ชอบคนเยอะ วุ่นวาย

แล้วผมก็สไลด์หน้าจอมือถือเลือกชื่อที่อยู่บนสุด กดโทรออก มันรับสาย

[มีไร] เสียงยานคางมาก ท่าจะเมาแน่งานนี้

“มึงอยู่ไหน” ผมตะโกนถามแข่งกับเสียงเพลงที่ลานเบียร์หน้าห้างฯ คือ มีคอนเสิร์ตแม่งทุกลาน เสียงก็ดังแข่งกันไปหมด ถามจริงฟังกันรู้เรื่องมั้ยวะ นั่งดูอยู่ในลานเบียร์ช้าง แต่ได้ยินเพลงจากลานเบียร์สิงห์งี้เหรอ เป็นกูคงสับสนตาย ไม่รู้จะร้องตามวงไหนดี

[บ้านไอ้พัช มึงไปเดทกับแฟนไม่ใช่ไง เมื่อเย็นชวนไม่มา]

“กู...โดนบอกเลิกเมื่อกี้” ผมลดเสียงลงเล็กน้อย อายเค้า แต่มันคงดังพอให้ปลายสายได้ยินแหละ ไอ้เพื่อนชั่วหัวเราะลั่น

[กูบอกมึงแล้ว ก่อนจีบให้ดูดีๆ ไม่ใช่เห็นว่าสวยก็เอาหมด นิสัยใจคองี้]

“เออๆ กูเข็ดแล้ว สามคนนี่เลขสวยละ พอละ มึงออกมาหากูไหวป่ะ กูอยากรอเคาท์ดาวน์ที่หน้าห้างฯ” ผมเข้าเรื่อง ดูทรงจากน้ำเสียงแล้ว ผมว่าไอ้อั้มมันเมาชัวร์ แต่ยังมีสติดีอยู่ คงนั่งรถมาไหว

[มึงก็มาบ้านไอ้พัชสิ ทำไม ไม่อยากเจอมันเหรอ กลัวโดนปล้ำ?]

ผมหน้าขึ้นสี ไม่ได้เขินนะ โกรธ!

“สัสอั้ม มึงออกมาหากูเลย กูไม่ไปบ้านไอ้พัช!” ผมโวยวาย แอบกระทืบเท้านิดหน่อย

ใช่ครับ อย่างที่ไอ้อั้มพูด ผมมีคดีความเก่าปีมะโว้กับไอ้คนชื่อพัช ชื่อเต็มๆ มันคือ พัชรพล เมื่อสองปีก่อนตอนอยู่ม.5 พวกผมเคยสนิทกันมาก แบบตัวติดกัน ไปไหนไปด้วยกันตลอด เล่นบาสฯด้วยกัน กลับบ้านด้วยกัน บางทีก็ไปค้างบ้านไอ้พัชมัน นอนเตียงเดียวกัน มันชอบกอดผม ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรนะ คือคิดว่ามันหลับแล้วละเมอกอดหมอนข้างไรงี้ เลยไม่ได้สนใจ แล้วทีนี้พอถึงวันสิ้นปี ไปเคาท์ดาวน์กันที่บ้านมัน ไอ้อั้มก็ไป แล้วก็เพื่อนๆ ในกลุ่มม.ปลายอีกสามสี่คน ก็ตามประสาวัยรุ่น มีเหล้ามีเบียร์บ้าง พอเริ่มเมา ไอ้พัชก็เข้ามานัวเนียกับผม ผมก็เมา แต่ไม่ได้เมาแบบไร้สติ คือพอรู้เรื่อง พูดคุยได้ปกติ ผมไม่ได้คออ่อน ตอนมันมานัวๆ กับตัวผม ผมก็คิดว่าเพราะเมาแหละ ก็ไม่ได้ว่าอะไร สักพักแม่งไม่ใช่ มันจับผมกดลงพื้น เพื่อนคนอื่นๆ เห็นก็ไม่ช่วย เพราะมันเมากันหมด เอาแต่หัวเราะกันสนุกสนาน คงคิดว่าเล่นกัน แล้วไอ้พัชแม่งเริ่มไซร้ จะจูบผม ผมนี่ขนลุกตั้งแต่หัวจรดนิ้วเท้า พยายามจะถีบมันออก แต่มันตัวใหญ่กว่าผมเยอะ สูงกว่าตั้งเกือบสิบเซน แรงควายอีก พอเห็นท่าไม่ดี ไอ้อั้มกับคนอื่นๆ ถึงมาช่วยดึงมันออก ตอนนั้นสภาพผมคือ เสื้อผ้าหลุดลุ่ยแล้ว เหมือนโดนหมาสักยี่สิบตัวรุมฟัด หัวเหอกระเซอะกระเซิง ผมหลบจูบมันได้ แต่หลบที่มันมาดูดคอทำรอยไม่ได้ แม่งโครตอาย เช้ามารอยก็ยังอยู่ ผมไม่กล้าออกจากบ้านเลยทั้งวัน เป็นปีใหม่ที่โครตแย่

หลังจากนั้นผมกับไอ้พัชก็ยังเป็นเพื่อนกันอยู่ครับ เพราะผมเข้าใจว่ามันเมา มันมาขอโทษผม ผมก็โอเคไม่ได้ว่าอะไร แต่แม่ง...เสือกบอกรักด้วย มันบอกว่ามันเมาก็จริง แต่มันชอบผม อยากกอดผมจนห้ามใจไม่อยู่ ผมนี่หน้าชาวาบๆ ทั้งโกรธทั้งอาย ต่อยหน้ามันไปทีแล้วถือว่าหายกันไป กลับมาเป็นเพื่อนได้ แต่ห้ามแตะต้องตัวผมอีก กลายเป็นแค่เพื่อนในกลุ่มแบบห่างๆ คนที่ผมสนิทที่สุดคืออั้ม เพราะมันตัวเล็กที่สุด ไว้ใจได้ ผมคิดว่างั้นนะ ผมเล่าเรื่องนี้ให้อั้มฟัง มันก็เลยช่วยกันไอ้พัชให้บางครั้ง แต่ก็มีแซวผมเล่นสนุกๆ ด้วย

“มึงรีบมาเลยนะ โทรหากู...”

ปึก! แคร้ง!

ผมมัวแต่เดินคุยโทรศัพท์กับไอ้อั้มจนไปชนใครเข้าก็ไม่รู้ หรือเขามาชนผมก็ไม่แน่ใจ แต่ขอโทษไว้ก่อนจะดีกว่า ผมเลยอ้าปากจะขอโทษเขา

“ขอโทษครับ” แต่เขาชิงตัดหน้าขอโทษผมก่อน ผมก็เลยได้แต่ยิ้มๆ พยักหน้าให้ว่าไม่เป็นไร ก่อนจะเหลือบไปเห็นของที่หล่นบนพื้น ผมเลยรีบเก็บขึ้นมาส่งคืนให้เขา น่าจะเป็นไม้กลองรึเปล่า ผมไม่เคยเล่นดนตรี ก็ไม่ค่อยแน่ใจ

“ขอบคุณครับ” เขายิ้มกว้าง ถึงจะมืดไปหน่อย แต่เพราะเขาตัวขาวจั๊วเลยเห็นหน้าชัดเจน โคตร...น่ารักอ่ะ เอ๊ะ แต่มันผู้ชายนี่หว่า เสียงห้าวๆ แถมยังลงท้ายด้วยครับ หรือจะทอมวะ? แต่ยังไม่ทันจะคิดอะไรมากกว่านั้น เขาก็รีบหมุนตัววิ่งหายไป

สงสัยจะเป็นพวกนักดนตรีที่มาเล่นแถวนี้ ไม่น่าจะใช่ดาราหรอกมั้ง คงเป็นวงอินดี้ทั่วไป ผมเองก็ไม่ได้ติดตามนักร้องนักดนตรีเท่าไหร่ด้วยสิ เสียดาย ถ้าเป็นดาราจะได้ขอถ่ายรูปไปอวดเพื่อนสักหน่อย แต่ดูเขาจะรีบๆ ช่างมันแล้วกัน

ผมวางสายจากอั้ม แล้วไปหาที่ยืนข้างๆ ลานเบียร์เพื่อจะรอดูไลฟ์ในคืนสิ้นปี ตอนนี้มีวงอะไรไม่รู้กำลังเล่นอยู่ ผมก็ยืนดูไปเรื่อยเปื่อยจนวงนี้เล่นจบ ก็ถึงคิวอีกวงเล่นต่อ ผมฟังพิธีกรพูดไม่รู้เรื่องหรอก ไม่รู้ว่าคือวงอะไร ใครเป็นใคร แต่...คนตัวเล็กๆ ผิวขาวผ่องออร่าจับ หน้าตาโครตจะน่ารักที่เหมือนทอมคนนั้น เป็นมือกลองของวงนี้!

ผมจำหน้าเขาได้แม่นยำ หน้าตาน่ารักขนาดนั้น ใครจำผิดก็บ้าแล้ว! เขาเป็นผู้ชายสินะ? เป็นผู้ชายจริงๆ เหรอวะ แม่งเสียดายอ่ะ ผมไม่ได้ชอบผู้ชาย แต่เขาโครตน่ารักจริงๆ นะ ถ้าเป็นทอมก็ดี ยังมีลุ้นบ้าง ให้ตายสิวะ!

ทำยังไง ผมถึงจะได้รู้จักน้องคนนั้น น้องหน้าซาลาเปาน่ากินคนนั้น...

to be cont???