คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : :เจ้านายที่รัก: Chankai Ft.Krisho
:เจ้านายที่รัก: Chankai krisho
บ้านหลังใหญ่ของตระกลูปาร์คได้ต้อนรับสมาชิกใหม่ของบ้านที่น้องสาวคนเล็กของตระกลูได้พาเข้ามาอยู่ในบ้านด้วย เจ้าแมวสองตัวพี่น้องกันแต่กลับไม่มีอะไรเหมือนกัน นอกจากหน้าตาที่คล้ายคลึ้งกัน ถ้ามองดูอาจจะคิดแมวทั้งสองไม่ใช่พี่น้องกัน ก็จะให้คิดได้ไงก็อีกตัวดำ อีกตัวหนึ่งขาวถ้าออกมาพร้อมกันก็น่าจะดำเหมือนกันหรือขาวเหมือนกัน แต่นี้กลับดำและขาวดูอย่างไงไม่น่าจะใช่พี่น้องกันเลย
“ปาร์คเซรีจะรีบไปไหน”เสียงที่โพล่งดังขึ้นจากข้างหลังทำให้เซรีน้องสาววัยสิบสองขวบของตระกลูถึงกับชะงักเท้าที่กำลังแอบพาเจ้าแมวเหมียวสองตัวขึ้นไปบนห้อง
“น้องจะรีบไปทำการบ้านค่ะพี่ชาย”คนเป็นพี่ถึงกับยิ้มและส่ายหน้ากับน้องสาวจอมซน
“แล้วทำไมไม่หันมาคุยกับพี่ชายดีๆ รึว่ามีอะไรปิดบังพี่”ได้ยินแบบนี้ถึงกับไปต่อไม่ถูก เซรีค่อยๆหันมาหาพี่ชายตัวสูงวัยยี่สิบ “จะเอาแมวมาเลี้ยงทำไมไม่บอกพี่ชายก่อน ทำไมต้องปิดพี่ชาย”
“น้องขอโทษ แค่น้องกลัวว่าพี่ชายจะไม่ชอบแมวของน้องและไม่ให้น้องเลี้ยงแมว”ปาร์คชานยอลถึงกับส่ายหน้าให้กับน้องสาวคนเล็ก
“ไม่ใช่ว่าพี่ชายจะใจร้ายไม่ให้น้องเลี้ยง แต่น้องก็รู้ว่าเซฮุนแพ้ขนแมว แล้วพี่ชายจะให้น้องเลี้ยงได้อย่างไง”ปาร์คเซรีถึงกับหน้าเศร้า ไม่ต่างกับสองพี่น้องในอ้อมกอดของหนูน้อยเซรีหน้าเศร้าไม่แพ้กัน
(จงอินพี่ว่าเราไม่ได้อยู่ที่นี้แล้ว)แมวตัวขาวผู้พี่บอกกับน้องชาย
(จุนมยอนอย่าเพิ่งคิดมากซิ เราว่าพี่ชายของเซรีไม่ใจร้ายกับเรา)แมวตัวดำคนน้องบอกออกมาและเหสายตาไปมองพี่ชายของเด็กน้อยเซรี
“พี่ชายแต่กัมจงและนีออนน่าสงสารมากเลยนะ ถ้าน้องไม่เลี้ยงกัมจงและนีออนก็ต้องไปเป็นแมวจรจัด เซรีไม่อยากให้กัมจงและนีออนไปเป็นแมวจรจัด”เสียงสั่นของน้องสาวเอ่ยออกมา เจ้าแมวสองตัวครางงิ้งซบอกของเด็กน้อยเป็นการปลอบ
(จงอินเซรีร้องไห้แล้ว เราไม่อยากเห็นเซรีร้องไห้)
(เราก็ไม่อยากเห็นเหมือนกัน เดี๋ยวเราไปอ้อนพี่ชายของเซรีเอง)จงอินบอกกับพี่ชายและกระโดดลงมาจากอกของเซรี วิ่งไปหาชานยอล ชานยอลก้มมองเจ้าแมวสีดำที่เกาะขา ใช้ลิ้นเลียหน้าแข้งของตัวเองถึงกับยิ้มและอุ้มเจ้าแมวสีดำขึ้นมา
“เหมียว เหมียว” (เจ้านายเลี้ยงเราสองคนนะ เจ้านายให้เราอยู่ด้วยนะ) เสียงร้องอ้อนและใช้ลิ้นเลียหน้าอย่างออดอ้อน ชานยอลถึงกับยิ้มกับความฉลาดและช่างอ้อนของเจ้าแมวตัวนี้
“ดูซิกัมจงอ้อนพี่ชายใหญ่เลย กัมจงคงอยากอยู่กับพี่ชาย พี่ชายให้กัมจงอยู่ด้วยนะ”น้องสาวบอกออกมา
“อยากอยู่กับชั้นหรอกัมจง”
“เหมียว เหมียว” (อยากอยู่ที่สุดเลย)
“ถ้าอยากอยู่กับชั้น ชั้นจะให้อยู่ก็ได้ แต่ต้องห้ามซนรู้ไหม ห้ามไปยุ่งกับเซฮุนด้วย ไม่งั้นชั้นก็จะต้องเอานายไปปล่อย”
“เหมียว เหมียว เหมียว” (จงอินจะเชื่อฟังเจ้านายทุกอย่าง จงอินจะเป็นเด็กดีของเจ้านาย)เจ้าแมวตัวดำครางร้องและตาใสแป๋วให้กับเจ้านายตัวสูง
“แต่พี่ต้องให้กัมจงและนีออนไปอยู่เรือนริมสระหลังบ้านของพี่ชายนะ จะให้มาอยู่บนตึกไม่ได้ ไม่งั้นเซฮุนได้อาระวาดแน่”
“ค่ะพี่ชาย งั้นน้องพากัมจงไปที่เรือนของพี่ชายเลยนะ”ชานยอลยิ้มให้กับน้องสาวที่ดูดีใจเหลือเกินที่ได้เลี้ยงกัมจงและนีออน
เซรีพาแมวทั้งสองมายังเรือนริมสระของชานยอลที่อยู่หลังตึกใหญ่ แต่พอมาถึงกับเจอใครอีกคนที่นั่งวาดรูปอยู่ริมระเบียงติดสระน้ำ แค่เซรีเห็นก็ระบายยิ้มออกมา
“พี่ใหญ่”หนูน้อยเซรีตะโกนเรียกพี่ชายคนโตวัยยี่สิบห้าที่กำลังวาดรูปเพลินๆและวิ่งเข้ามาหาด้วยรอยยิ้ม
“นี่เอาแมวมาเลี้ยงขอใครหรือยังค่ะ”
“น้องขอพี่ชานยอลแล้ว พี่ชานยอลให้น้องเลี้ยงได้ค่ะ พี่ใหญ่คงไม่ว่าน้องนะค่ะ”คริสยิ้มให้กับน้องชาย จะให้เขาห้ามน้องสาวแสนน่ารักได้อย่างไง
“พี่ไม่ว่าหรอกค่ะ แต่เซรีต้องดูแลมันให้ดีๆนะ อย่าให้มันต้องอยู่ลำบาก ต้องอดข้าว อดน้ำรู้ไหม อย่างไงแมวสองตัวนี้ก็มีชีวิตจิตใจเหมือนกับเรา”
“ค่ะพี่ใหญ่ เซรีจะดูแลกัมจงและนีออนให้ดีเลย”เซรียิ้มให้กับพี่ชาย คริสลูบผมน้องชายอย่างเอ็ดดู โดยไม่สังเกตุว่าแมวสองตัวกำลังจ้องมองภาพวาดของคริสและไม่รู้ด้วยว่าแมวสองตัวกำลังนินทาคริสอยู่
(จงอินนี้หรอฝีมือของปิกัสปิโซ่อันดับหนึ่งของเกาหลี แต่ภาพวาดอย่างกับเด็กแรกเกิด)จุนมยอนเอ่ยบอกกับน้องชายที่เห็นฝีมือการวาดรุปของพี่ชายของเซรี ที่เซรีเล่าให้ฟังตลอดทาง
(จุนมยอนก็พูดเวอร์ไป อย่าไปว่าเจ้านายซิ)
(ก็จริงดิจงอิน จงอินก็ดูซิว่าพี่ชายของเซรีวาดรูปอะไร จงอินดูออกไหม)จงอินตั้งใจมองรูปภาพของคริส
(แมลงปอหรือเปล่า)จงอินบอกออกมา
(เราว่าไม่ใช่แมลงปอหรอก เราว่าน่าจะเป็นยุงมากกว่านะ ดูดิมีตูดแหลมๆด้วยนะ)สองพี่น้องได้บอกกับความคิดของตัวเองที่ไม่รู้ว่ารูปภาพคืออะไร
“พี่ใหญ่วาดรูปอะไรอยู่ค่ะ”เซรีเอ่ยถามขึ้นที่แมวตั้งสองหูตั้งรอฟังคำตอบ
“พี่วาดนกยูงอยู่ครับ สวยใช่ไหม”
“--”
“- -“แมวทั้งสองต่างมีสีหน้าไม่ต่างกัน นี่คือนกยูงใช่ไหม บอกแมวให้เข้าใจหน่อย แมวไม่อยากเชื่อว่ามันคือนกยูง
“ค่ะสวยมากเลย”เซรีตอบยิ้มๆคริสถึงกับหอมแก้มน้องสาว
(ทำไมเซรีรต้องโกหกด้วย ไม่เห็นต้องโกหกเลย ไม่ได้สวยเลยและไม่เหมือนนกยูงด้วย แมวงงนะเนี๊ย)จุนมยอนเอ่ยบอกออกมา ไม่เข้าใจชีวิตของมนุษย์เลย ถ้าจุนมยอนเป็นคนนะ จุนมยอนจะบอกเลยว่าผลงานห่วยมาก ไม่ได้เลย เลิกวาดรูปเถอะ
“พี่ชานยอลมาพอดีเลย”เซรีบอกออกมาด้วยรอยยิ้มเมื่อเห็นพี่ชายคนกลางเดินตามมา
“มีอะไรกับพี่ชายหรือเปล่าค่ะ”ชานยอลเอ่ยถามน้องชาย
“คือน้องลืมไปเลยว่าน้องต้องรีบไปทำการบ้านก่อน น้องมัวแต่ห่วงกัมจงกับนีออนจนลืมทำการบ้านเลย”ชานยอล คริสถึงกับยิ้มออกมา “น้องฝากกัมจงและนีออนกับพี่ชายทั้งสองด้วยนะค่ะ น้องทำการบ้านเสร็จแล้วจะมาเล่นกับกัมจงและนีออนค่ะ”
“งั้นพี่ชายจะดูกัมจงและนีออนแทนน้องก่อนแล้วกัน น้องทำการบ้านเสร็จแล้วก็มารับช่วงต่อจากพี่ชายแล้วกัน”
“ค่ะ”เซรีส่งนีออนให้กับคริส ส่วนกัมจงกระโดดเข้าไปหาชานยอลเอง ชานยอลยิ้มให้กับแมวกัมจงดูท่าจะอ้อนและติดเขาเหลือเกินแค่เจอไม่ถึงชั่วโมงก็ติดเขาแล้ว นีออนที่อยู่ในแขนของคริสถึงกับเบ้ปากหมั่นไส้น้องชายที่ทิ้งให้เขาอยู่กับนักวาดภาพจอมหลงตัวเอง
“ดูท่าเจ้ากัมจงจะติดเราแล้วนะชานยอล”คริสเอ่ยแซวน้องชายที่กัมจงน้องคลุกคิกเล่นกับน้องชาย
“ผมก็ว่างั้นนะครับ เดี๋ยวผมจะเข้าไปทำงานข้างในก่อนแล้วกัน พี่ก็อยู่กับนีออนไปก่อนนะ ผมจะพากัมจงไปด้วย”คริสพยักหน้าให้น้องชาย จงอินยิ้มร่าให้กับพี่ชายตัวขาวที่ต้องติดอยู่กับจิตรกรสุดหล่อ
“กัมจงเราไปนอนเล่นในห้องกัน”
“เหมียว เหมียว เหมียว” (เจ้านายนอนกอดกัมจงด้วยนะ กัมจงอยากให้เจ้านายนอนกอดกัมจง)
ไอ้แมวใจแตก เจอผู้ชายลืมพี่เลยนะ
จุนมยอนตะโกนใส่น้องชายที่หลง ติดชานยอลและยังร้องขอให้ผู้ชายกอดอีก นี่ถ้าเป็นมนุษย์คงยอมพลีกายให้เจ้านายเลยซินะ
สองสัปดาห์กว่าที่สองแมวพี่น้องได้เข้ามาอยู่ในบ้านตระกลูปาร์ค และเจ้าแมวกัมจงตัวน้องจะติดชานยอลแจถ้าชานยอลอยู่บ้านด้วยแล้วกัมจงจะอยู่กับชานยอลทั้งวัน จะไม่มาหาพี่ชายปล่อยให้พี่ชายอยู่กับจิตรกรเอก ที่เจ้านีออนต้องทนฟัง ทนดูคริสวาดรูปและเฝ้าถามว่ารูปนี้สวยไหม ชั้นวาดเป็นอย่างไงมั้ง จนบ้างครั้งนีออนต้องแอบหนีออกมาเดินเล่น นั่งมองท้องฟ้าตัวเดียว
“เฮ้ย..เจ้าจงอินติดผู้ชายจนลืมพี่เลย”เจ้าแมวน้อยสีขาวนั่งมองดวงดาวบนท้องฟ้าในยามค่ำคืน
“บ่นเหมือนคนไปได้”คนถูกว่าหันมามองแมวผู้น้องที่นั่งข้างๆเชิดหน้าหนีอย่างงอน “งอนนี่ไม่ได้น่ารักเหมือนเซรีเลยนะ”
“ยังกล้ามาว่าเราอีกนะจงอิน ก็รู้ว่าเรางอนยังมาว่าเราแถมยังไม่ง้อเราอีก”จงอินถึงกับหัวเราะและมองพี่ชาย
“มางอนเราทำไม เราทำอะไรให้งอน”ยังมีหน้ามาถามอีก สีหน้าเชิดหันมามองน้องชายตัวดำ
“จงอินปล่อยให้เราอยู่กับเจ้านายคริสตลอดเวลา จงอินเอาแต่อยู่กับเจ้านายชานยอลจนลืมเราเลย”จงอินถึงกับหัวเราะ
“จุนมยอนไม่รักเจ้านายคริสหรอ จุนมยอนไม่ชอบเจ้านายคริสหรอ”จงอินเอ่ยถามคนพี่ใบหน้างอง้ำ
“ไม่ใช่ไม่ชอบ แต่เราไม่อยากอยู่ใกล้เจ้านายคริส เจ้านายคริสเอาแต่วาดรูปแล้วมาถามเราว่ารูปนี้สวยไหม รูปนี้เป้นอย่างไงและที่สำคัญนะเจ้านายคริสนะว่าวาดรูปเราไม่สวยเลย วาดเราเป็นตัวอะไรก็ไม่รู้”จงอินถึงกับยิ้มออกมารู้สาเหตุการงอนของพี่ชายแล้ว
“งอนเพราะเจ้านายวาดรูปจุนมยอนไม่สวยใช่ไหม”กระเซ้าเย้าแหย่ถามพี่ชาย จุนมยอนหันมามองน้องชายที่รู้ทันตลอด
“ใช่ เพราะเจ้านายคริสวาดรูปเราไม่สวย เราถึงงอนและพาลงอนจงอินด้วย”
“จุนมยอนอย่างอนเจ้านายเลย จุนมยอนอยู่กับเจ้านายมาเกือบสองอาทิตย์ จุนมยอนยังไม่รู้อีกหรือไงว่าเจ้านายนะรักการวาดรูปมากแค่ไหน ความฝันของเจ้านายคือการได้เป็นศิลปินเอกระดับโลกเลยนะ”จุนมยอนถึงหน้าเศร้าลง ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าเจ้านายคริสอยากเป็นศิลปินเอกมากแค่ไหนแต่ก็เป็นไม่ได้เพราะการวาดรูปที่ไม่ได้เรื่องที่เกิดจากข้อมือที่เคยหักจากอุบัติเมื่อสิบปีก่อนทำให้คริสไม่ได้เป็นศิลปินเอกอย่างที่ตั้งใจเอาไว้
“จุนมยอนนะอยู่กับเจ้านายคริสทุกวัน ใกล้ชิดเจ้านายคริสมากกว่าใคร จุนมยอนก็น่าจะรู้ใจเจ้านายมากที่สุดเลยนะ”
“ใช่เรารู้ว่าเจ้านายเจ็บมากแค่ไหน เจ้านายเคยร้องไห้กับเราด้วย อยากปลอบเจ้านายแต่เราก็ทำไม่ได้ เราเป็นแค่แมวแล้วเราจะปลอบเจ้านายได้อย่างไง ถ้าเราเป็นมนุษย์นะเราจะปลอบเจ้านาย เช็ดน้ำตาให้เจ้านายไม่ให้เจ้านายร้องไห้”เสียงเศร้าของจุนมยอนเอ่ยบอกออกมา ที่ความคิดของจุนมยอนและจงอินไม่ต่างกัน
“เราก็อยากเป็นมนุษย์ เราไม่อยากเป็นแมว เราเป็นแมวแล้วเราทำอะไรไม่ได้มากเลย เราอยากให้เจ้านายชานยอลนอนโอบกอดเราทุกคืน เราไม่อยากเดียวดายอีกแล้ว”เสียงเศร้าของจงอินเอ่ยออกมาทำให้จุนมยอนหันมามองพี่ชาย
“จงอินเจ้าอย่าบอกนะว่าเจ้ารักเจ้านายชานยอลแล้ว”จงอินไม่รีรอที่จะตอบ แมวตัวนี้มั่นใจรักเจ้านายเกินกว่าเจ้านายกับสัตว์เลี้ยงแล้ว “จงอินก็รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่สัตว์กับมนุษย์จะรักกัน เราไม่มีทางรักกันได้”
“เรารู้ซิเราถึงเจ็บอยู่แบบนี้ เฮ้ฮ...ถ้าเราขอพรจากนางฟ้าได้สักขอเราจะขอให้เราเป็นมนุษย์ เราไม่ขออะไรมากขอแค่ให้เราได้อยู่กับเจ้านายชานยอลในฐานะคนรัก”
“ไม่มากเลยนะไอ้แมวดำ”จุนมยอนว่าแขวะ
“หรือว่าจุนมยอนไม่ต้องการเป็นมนุษย์ ไม่อยากรักเจ้านายในฐานะคนรัก”
“อยากซิ แต่มันคงยาก เราสองตัวคงเป็นมนุษย์ไม่ได้”ดวงตาเศร้าของแมวทั้งสองทอดมองไปยังดวงจันทร์ที่สว่างไสวอยู่บนฟากฟ้า แมวทั้งสองตั้งจิตอธิฐานขอพรจากนางฟ้าให้ทั้งสองมีร่างเป็นมนุษย์เพื่ออยู่กับเจ้านายที่รักทั้งสอง
สิ่งที่เจ้าทั้งสองขอจะเป็นจริง แต่มันยังไม่ถึงเวลาที่เจ้าจะเป็นมนุษย์ตอนนี้
สองแมวสองพี่น้องนอนเล่น กลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนโซฟาอย่างสนุกสนานไม่รู้เลยว่าชะตากรรมของตัวเองใกล้จะขาดเมื่อเซฮุนเดินเข้ามาในบ้านหาพี่ชาย ทั้งที่วันนี้พี่ชายทั้งสองไม่อยู่บ้านแต่เซฮุนกลับเลือกจะมา
“ฮัดเช้ย!!!”เสียงจามของเซฮุนทำให้แมวทั้งสองตกใจรีบกระโดดลงจากเตียง “ใครเอาแมวมาเลี้ยงในนี้!!”น้ำเสียงถามสาวใช้ไม่พอใจ เซฮุนรู้ได้ทันทีว่ามีแมวอยู่ในนี้
(แย่แล้วจงอิน เซฮุนมา)จุนมยอนหน้าตื่นบอกน้องชายอย่างตกใจ
(ทำอย่างไงดี เจ้านายทั้งสองก็ไม่อยู่ด้วย เซรีก็อยู่ตึกใหญ่)
“คุณหนูเซรีเอามาเลี้ยงค่ะคุณเซฮุน”เซฮุนถึงกับอารมณ์ขึ้น นี่สั่งกำชับไว้แล้วว่าห้ามไม่ให้แมวเข้ามาเลี้ยงในบ้าน
“พามันเอาไปทิ้งข้างถนน จับมันเอาไปทิ้งให้ได้!!!”เสียงสั่งใจร้ายของเซฮุนทำให้จงอินและจุนมยอนตกใจและหาทางจะวิ่งหนีออกนอกหน้าต่าง แต่ก็ถูกสาวใช้ล้อมหน้าล้อมหลังดักไว้
(จงอินเราไม่อยากถูกจับไปทิ้ง เซฮุนคนนี้ใจร้ายเหลือเกิน)จุนมยอนเอ่ยบอกกับน้องชาย แมวทั้งสองหันหลังชนกัน
“พี่เซฮุนพี่จะทำอะไร”เสียงเซรีดังขึ้นที่เหมือนสวรรค์มาช่วยแมวสองพี่น้อง
“พี่จะจับไอ้แมวสองตัวไปทิ้งข้างถนน พี่เคยบอกเราแล้วใช่ไหมว่าพี่แพ้ขนแมว อย่าเอาแมวมาเลี้ยง”
“แต่น้องขอพี่ชายใหญ่ พี่ชายรองแล้ว พี่ชายทั้งสองให้น้องเลี้ยง”เซรีเถียงออกมาและส่งสายตาดุไปให้สาวใช้ สาวใช้ไม่กล้าที่จะจับแมวทั้งสอง
“แต่พี่สั่งเราต้องทำ พี่ไม่สนว่าพี่ชายใหญ่ พี่ชายรองจะว่าอย่างไง ในเมื่อพี่ไม่ชอบแมว จับมันสองตัวไปทิ้งข้างนอก!!!”หันไปสั่งสาวใช้ เซรีจะเข้าไปช่วยกัมจง นีออนแต่ก็ถูกเซฮุนจับตัวเอาไว้ สาวใช้เข้าไปช่วยกันจับแมวทั้งสองตัว
“ปล่อยกัมจงกับนีออนนะ พี่เซฮุนใจรร้าย เซรีเกลียดพี่เซฮุน”เซรีร้องไห้ อย่างเสียใจเมื่อแมวที่รักทั้งสองถูกจับออกไป เซฮุนไม่ได้สนใจว่าน้องสาวจะร้องไห้เสียใจมากแค่ไหน แค่เขาไม่ชอบแมวและไม่อยากให้แมวสองตัวอยู่บ้านนี้
“เซฮุนพี่ว่าเราทำเกินไปแล้ว”เสียงแข็งนิ่งของชานยอลดังขึ้นที่อุ้มกัมจงอยู่ในอก ส่วนนีออนคริสเป็นคนอุ้ม เซรีเห็นพี่ชายทั้งสองมาก็วิ่งมาเข้ามาหาทั้งน้ำตา
“ผมไม่ได้ทำเกินไป พี่ทั้งสองก็รู้ว่าผมแพ้ขนแมวแต่พี่ทั้งสองก็ยังเอาแมวมาเลี้ยง”เซฮุนเถียงพี่ชายทั้งสอง
“ใช่พี่รู้ พี่ถึงให้กัมจง นีออนอยู่ที่เรือนหลังนี้ไม่ให้ขึ้นไปเรือนหลังใหญ่ กัมจงกับนีออนก็ไม่ได้ขึ้นไปทำให้เราเดือดร้อน แต่เรากลับมาที่นี้มาหาเรื่องแมวของพี่สองคน”
“พี่ชายใหญ่เข้าข้างมันสองตัว”
“พี่พูดในสิ่งที่พี่เห็น กัมจงกับนีออนไม่ได้สร้างความเดือดร้อนให้ใครในบ้านเลย กัมจงกับนีออนรู้ว่าน้องแพ้ก็ไม่ขึ้นไปเล่นบนตึกใหญ่ อยู่แต่ในห้องนี้”คริสว่าออกมา เซฮุนตวัดสายตาอย่างอิจฉาแมวสองตัวที่พี่ชายและน้องสาวเข้าข้าง
“กัมจงกับนีออนจะอยู่ที่นี้กับพี่ จะไม่ไปไหนเพราะกัมจงกับนีออนไม่ได้ทำผิดอะไรและไม่ได้ดื้อไม่ได้ซนขัดคำสั่งพี่ด้วย”ชานยอลบอกเสียงเฉียบ
“ก็ได้ ถ้าพี่ทั้งสองคนรักแมวของพี่มากก็ให้มันอยู่ไปเลย แต่อย่าให้มันขึ้นไปเรือนหลังใหญ่ได้ไม่งั้นผมจะฆ่ามันแน่”เซฮุนบอกออกมาอย่างไม่พอใจและเดินปึงปังออกไป คริส ชานยอลถึงกับส่ายหน้าอย่างระอากับน้องชายคนนี้ที่ถูกตามใจจนเคยตัว
“รู้แล้วก็อย่าไปเล่นบนตึกใหญ่นะกัมจง”ชานยอลลูบหัวกัมจง
“เหมียว เหมียว” (จงอินไม่ขึ้นไปให้คนใจร้ายได้ฆ่าอยู่แล้ว)
“นีออนก็อีกตัวนะ”คริสก็เอ่ยบอกกับนีออน
“เหมียว เหมียว” (ฮ่ะเจ้านาย จุนมยอนก็จะไม่ขึ้นไปฮ่ะ)
“พี่ชายเซรีขอพากัมจง นีออนไปเล่นตรงริมสระนะ”คริสและชานยอลส่งเจ้าแมวสองตัวให้น้องสาวพาไปเล่นริมสระ
“ถ้าเราสองคนมาไม่ทันไม่รู้ว่าปานี่กัมจงกับนีออนจะโดนอะไรบ้าง”คริสเอ่ยบอกกับน้องชายที่สายตาหันไปมองนีออน
“ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมเซฮุนถึงจงเกลียดจงชังแมวเหลือเกิน”น้ำเสียงเหนื่อยใจของชานยอลเอ่ยขึ้นกับพี่ชาย พอนึกถึงเรื่องของเซฮุนแล้วก็ทำให้เขาเหนื่อยใจไม่น้อย
“ไม่ต้องคิดมากนะ เซฮุนโตขึ้นก็คงเลิกเกลียดไปเอง”ตบบ่าน้องชายให้กำลังใจ
“ผมก็หวังว่าจะเป็นแบบนั้น”ชานยอลยิ้มให้กับพี่ชาย แต่สายตามองไปทางกัมจง นีออนที่กำลังเล่นกับน้องสาวคนเล็กอยู่ “พี่เชื่อสิ่งที่ยายพูดเมื่อบ่ายไหม”ชานยอลถามขึ้นกับพี่ชาย ที่เมื่อบ่ายเขาทั้งสองไปเจอหญิงชราคนหนึ่งและบอกว่าเขาทั้งสองจะได้อยู่กับคนที่รัก ที่ไม่เหมือนคนทั่วไป
“เชื่อไว้ก็ไม่ใช้เรื่องผิด แต่แค่เราไม่รู้ว่าคนคนนั้นจะมีจริงหรือเปล่า”คริสเอ่ยออกมาและกอดอกมองแมวสองตัวด้วยรอยยิ้ม
ไม่ว่าคนที่ผมรักจะเป็นอย่างไง จะไม่เหมือนคนอื่นผมก็จะรักเขาด้วยหัวใจของผม
จงอินนอนเล่นกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนเตียงกว้างของชานยอลที่รอให้เจ้านายอาบน้ำเสร็จแล้วจะได้มานอนเล่นกับเจ้านายต่อ วันนี้จงอินรู้สึกอยากนอนกอดเจ้านาย อยากอยู่ในอ้อมกอดของเจ้านายเหลือเกิน อยู่ในอ้อมกอดของเจ้านายแล้วรู้สึกปลอดภัยและอบอุ่นขึ้นทุกที
เจ้านายคืนนี้ผมจะให้เจ้านายนอนกอดผมทั้งคืนเลย
“เฮ้ย...นายเป็นใคร มานอนบนเตียงชั้น”ชานยอลที่เพิ่งออกมาจากห้องน้ำถึงกับร้องเสียงหลงตกใจเมื่อเห็นเด็กหนุ่มผิวสีน้ำผึ้งนอนอยู่บนเตียงไร้อาภรณ์
“เหมียว เหมียว กัมจงของเจ้านายไงฮ่ะ เจ้านายจำกัมจงไม่ได้หรอฮ่ะ”จงอินบอกออกมา ทำตาแป๋วใส่เจ้านายตัวสูงที่มีแค่ผ้าขนหนูพันแค่เอว
“อย่ามาล้อชั้นเล่น กัมจงเป็นแมวไม่ใช่คนอย่างนาย”จงอินทำตาเลิกลั่ก ทำไมเจ้านายพูดจาแปลกๆและยังฟังตัวเองออก “นายเป็นใครบอกมาสักดีกว่า อย่ามาโกหกชั้นว่าเป็นกัมจง”จงอินลุกขึ้นนั่งกอดอก ทำปากบู้มองเจ้านายงอนๆไอ้งอนไม่เท่าไรหรอก แต่นั่งท่านั้นปาร์คชานยอลคนนี้หัวใจจะวาย
“ก็ผมนี่แหละกัมจงแมวของเจ้านาย ทำไมเจ้านายไม่เชื่อกัมจง จะให้กัมจงทำอย่างไงเจ้านายถึงจะเชื่อ”สายตาแป่วจ้องมองมาที่เจ้านายตัวสูง
“ใครจะเชื่อว่าแมวจะเป็นคนได้ ไม่มีทางเชื่อเด็ดขาด”เดี๋ยวก่อนนะเจ้านายว่าเรากลายร่างเป็นคน จงอินรีบสำรวจตัวเองแล้วถึงกับตกใจเมื่อตัวเองเป็นคนจริงๆ
“เย้ เย้ เย้ กัมจงเป็นมนุษย์แล้ว เย้ เย้”จงอินตะโกนอย่างดีใจ โลดเต้นอยุ่บนเตียงของชานยอล ชานยอลมองร่างบางที่กระโดดโลดเต้นอยู่บนเตียงอย่างหายใจไม่ทั่วท้อง
“เจ้านายคำอธิฐานของกัมจงกับนีออนเป็นจริงแล้ว กัมจงเป็นมนุษย์ได้อยู่กับเจ้านายแล้ว”อย่ามาใกล้แบบนี้ซิ รู้ไหมมันอันตรายต่อตัวนายรู้ไหมไอ้เด็กหนุ่ม
“นายเป็นกัมจงจริง”น้ำเสียงถามอย่างยากลำบาก จงอินเอียงคออย่างน่ารัก ทำตากลมโต แป๋วใส่เจ้านายตัวสูง
“ฮ่ะ เป็นกัมจงแมวของเจ้านายจริงซิฮ่ะ ถ้าเจ้านายไม่เชื่อ กัมจงจะพิสูจน์ให้เจ้านายรู้ก็ได้”จงอินบอกออกมาด้วยรอยยิ้ม “เจ้านายนะเคยเล่าความลับของเจ้านายให้กัมจงฟังด้วย ที่เจ้านายไม่เคยเล่าให้ใครฟังเลยแม้กระทั่งเจ้านายคริส”จงอินเอ่ยเล่าออกมา “เจ้านายบอกว่าตอนเด็กนะเจ้านายเคยแกล้งเพื่อนคนหนึ่งที่มาจีบผู้หญิงคนเดียวกับเจ้านาย เจ้านายอิจฉาไอ้หมอนั้นมากเลยจัดการเอายาถ่ายใส่ลงในน้ำแล้วให้เพื่อนดื่ม จนท้องเสียไปเลย อ๊ะ....เจ้านาย”จงอินถึงกับร้องเสียงหลงเมื่อถูกเจ้านายหนุ่มรวบตัวล้มนอนบนเตียง ร่างกายทั้งสองแนบชิด
พ่อหนุ่มอีกไม่นานพ่อหนุ่มจะได้อยู่กับคนที่พ่อหนุ่มรัก ถึงแม้คนนั้นจะไม่เหมือนมนุษย์ทั่วไปก็ตาม
ชานยอลนึกถึงคำพูดของหญิงชราที่เข้ามาทักเขากับพี่ชาย ทำให้เขาถึงกับยิ้มออกมา ไม่เชื่อว่าเรื่องเหลือเชื่อจะเกิดขึ้นกับเขาและพี่ชายจริงๆ นี่รักแมว เอ็ดดูเลี้ยงแมวมาตลอดสองสัปดาห์ไม่คิดว่าวันหนึ่งจะต้องเอาแมวเป็นเมีย
“เจ้านายจะทำอะไรกัมจง”เสียงสั่นๆถามขึ้นเมื่อร่างกายแนบชิดกับอีกฝ่าย ใบหน้าคมเคลื่อนมาใกล้ใบหน้าของกัมจง
“ก็ทให้กัมจงเป็นของชั้นซิ กัมจงอยากเป็นมนุษย์เพราะอะไรล่ะ”
“เพราะอยากอยู่กับเจ้านาย อยากให้เจ้านายรักกัมจงในฐานะคนรัก”
“งั้นชั้นก็จะทำให้คำอธิฐานของกัมจงเป็นจริงทุกข้อ ตอนนี้กัมจงเป็นมนุษย์แล้ว ต่อไปชั้นก็จะทำให้กัมจงเป็นคนรักของชั้น”ใบหน้าของจงอินถึงกับแดงซ่าน
“เจ้านายรักกัมจงหรอฮ่ะ”
“ถ้าไม่รักกัมจงก็คงไม่เลี้ยงไว้หรอก แต่ก่อนนะรักแค่สัตว์เลี้ยงนะแต่ตอนนี้จะรักมากกว่าสัตว์เลี้ยง”พูดจบริมฝีปากหนาก็ทาบทับจูบบนกลีบปากบางของแมวกัมจงที่กลายเป็นมนุษย์ตามคำขอ กัมจงก็ตอบรับสัมผัสจูบของเจ้านายเป็นอย่างดี ถึงไม่รู้ประสาก็ตามแต่ก็ทำตามอย่างว่าง่าย
ขอบคุณนางฟ้ามากนะฮ่ะที่ทำให้คำอธิฐานของกัมจงเป็นจริง.......
“อ๊า...เจ้านายกัมจงเหนื่อยแล้ว...พอแล้วเจ้านาย อา...”
“ขออีกสองรอบนะกัมจง กัมจงอยากมายั่วชั้นเอง....”
คืนนี้กัมจงคงไม่ได้นอนทั้งคืน โดนอย่างนี้แล้วยังอยากจะเป็นมนุษย์อยู่ไหมกัมจง........
สองพี่น้องตระกลูปาร์คลงมาจากห้องด้วยรอยยิ้ม รอยยิ้มที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความสุขของเมื่อคืนที่ได้อยู่กับเจ้าแมวน้อยทั้งสอง แค่มองตาก็รู้คำตอบของกันและกันดี
“เมื่อคืนกี่รอบล่ะเรา”คริสเอ่ยถามน้องชาย
“ก็เกือบสว่าง แล้วพี่ล่ะเล่นนีออนไปกี่รอบ”
“ก็เกือบสว่างเหมือนกัน นี่ก็ลงมาทำข้าวต้มหายาให้นีออนทาน”สองพี่น้องยิ้มให้กัน
“ผมก็เหมือนกัน นี่ตื่นมาก็งอนผมเลย”ชานยอลบอกด้วยรอยยิ้มและหยิบจัดแจงหายา ช่วยพี่ชายทำข้าวต้มให้แมวแสนรักทานในเช้านี้เป็นการไถ่โทษ “ไม่น่าเชื่อว่าผมกับพี่จะมีเมียเป็นแมว”พูดแล้วขำตัวเอง
“โชคชะตา พรหมลิขิตที่ทำให้เราได้เจอกัมจงและนีออนและทำให้กัมจงและนีออนเป็นมนุษย์ได้รักกับมนุษย์อย่างเรา”คริสบอกด้วยรอยยิ้ม เพราะเป็นโชคชะตา พรหมลิขิตของพวกเขาทั้งสี่ที่ทำให้เจอะเรื่องราวแปลกๆเช่นนี้ “พี่ทำเสร็จแล้วก็ตักไปให้กัมจงทานได้เลย เดี๋ยวพี่ขึ้นไปดูนีออนก่อน ตื่นมาไม่เจอพี่เดี๋ยวงอนได้”ชานยอลยิ้มให้กับพี่ชายที่กำลังเดินถือข้าวต้มและยาไปให้นีออนบนห้อง
ชานยอลก็จัดการตักข้าวต้มใส่ถ้วย จัดยาเตรียมให้แมวที่นอนรออยู่บนห้องได้ทานในเช้านี้ ชานยอลเดินถือสำหรับเดินเข้ามาในห้องถึงกับยิ้มเมื่อเห็นเจ้าแมวน้อย หน้าบึ้ง ทำปากง้องอนเขากับเรื่องเมื่อคืนที่ทำให้เจ็บไปทั้งตัวและไม่นอนเกือบทั้งคืน
“เจ้านายยังมีหน้ามายิ้มอีก ทำให้กัมจงเจ็บแล้วยังมีหน้ามายิ้มอีกนะ”จงอินบอกออกมาด้วยท่าทางงอน ท่าทางน่ารักของจงอินทำให้ชานยอลถึงกับหอมแก้มไปอีกฟอด
“ไม่ให้ชั้นยิ้มได้ไงก็กัมจงน่ารัก น่าฟัดแบบนี้”ชานยอลโน้มกายมาใกล้แต่ก็โดนจงอินดันไว้
“เจ้านายกัมจงไม่ไหวแล้ว อย่าเพิ่งทำกัมจงนะ”
“ใครจะใจร้ายทำเมียตัวเองได้ล่ะ”จงอินถึงกับหน้าเห่อแดงที่ถูกเรียกว่าเมีย เจ้านายบ้า เจ้านายมาเรียกกัมจงแบบนี้ได้ไง “ชั้นว่ากินข้าวกินยาดีกว่า กัมจงจะได้พักผ่อนเมื่อคืนก็ไม่ได้นอนทั้งคืน” โอ๊ย เจ้านายจะพูดทำไม แมวก็อายเป็นเหมือนนะ
ชานยอลจัดการป้อนข้าวต้มให้แมวตัวน้อยที่นั่งทานอย่างเอร็ดอร่อย ทานด้วยรอยยิ้ม ชานยอลมองดูเจ้าแมวขี้อ้อนเอาใจเก่งถึงกับยิ้มออกมา ตอนเป็นแมวก็อ้อนเก่ง อ้อนจนทำให้เขาเอ็ดดู และรักแมวขึ้นมาพอเป็นคนก็ยังอ้อนเก่งและเอาใจเก่งขึ้นอีก แล้วจะไม่ให้ชานยอลคนนี้รักได้อย่างไงกัน
“เจ้านายกัมจงรักเจ้านายนะ เจ้านายห้ามทิ้งกัมจงนะ”จงอินบอกออกมาเมื่อทานข้าวเสร็จ ชานยอลนั่งข้างๆมือกุมมือเล็กเอาไว้
“ชั้นจะไม่ทิ้งกัมจง เราจะอยู่ดูแลกัมจงจนกว่าจะเบื่อชั้น”
“กัมจงไม่มีทางเบื่อเจ้านาย ไม่มีทางเลิกรักเจ้านายได้ แมวตัวนี้ซื่อสัตย์กับเจ้านายของมันเพียงผู้เดียว”ศรีษะทุยซบกับอกกว้างของเจ้านาย ฝ่ามือใหญ่ลูบผมอย่างรักใคร่และกดจูบลงด้วยความรักที่มีให้กับเจ้าแมวแสนรักตัวนี้ที่จะดูแลไปตลอดชีวิต
END
Talk
100 แล้ว ฝากฟิคเรื่องนี้ด้วยแล้วกันใครชอบชานไคก็อย่าลืมตืดิดตามกันด้วยนะค่ะ ฟินกันไหมกับเรื่องนี้ ฟิคเรื่องนี้จะเป้นตอนเดียวจบนะค่ะ จะเป็นแหล่งร่วมรวมฟิคชานไค คริสไค คริสโฮ จะเป็น SF จบในตอน เป็นฟิคสั้นให้อ่านกันค่ะ
ชอบอย่าลืมเม้นกันนะค่ะและสามารถติดแท๊กได้ที่แท๊ก #ficcz
ความคิดเห็น