คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #41 : :มายา: 2 chankai end
: มายา : 2 chankai
นับจากวันที่ตกเป็นของนายแบบหนุ่มจงอินก็มักหลบมาหาชานยอลที่คอนโดของชานยอลทุกคืน บ้างคืนจะเป็นชานยอลแวะมาหาจงอินที่บ้านเองและจะดูด้วยกันจนถึงเช้า ถ้าวันไหนทั้งสองไม่มีงานก็จะอยู่ด้วยกันทั้งวัน
สถานะของทั้งคู่ยังถูกเป็นความลับที่ยังไม่มีใครรู้เรื่องนี้นอกจากลูฮานและเซฮุน ที่ชานยอลต้องการเดิมเกมแก้แค้นไปช้าๆ ให้จงอินตายใจและรักเขาจนโงหัวไม่ขึ้น ให้เจ็บเจียนตาย แต่ช่วงในเวลานี้เขาจะปลอกลอกเงินจงอินให้หมด ทำให้จงอินเซ็นต์ทุกอย่างที่เป็นของจงอินมาเป็นของตัวเองเพื่อเขาจะเอาคืนให้สาสมกับสิ่งที่พ่อแม่ของจงอินทำเอาไว้กับครอบครัวเขาเมื่อสิบห้าปีก่อน
สองร่างนอนโอบกอดบนเตียงกว้างในห้องของจงอินที่เมื่อคืนชานยอลมานอนกับจงอินที่บ้าน ใบหน้าเปื้อนยิ้มของร่างบางที่ได้นอนอยู่ในโอบกอดที่ดูจะมีความสุขเต็มหัวใจที่ได้อยู่กับคนที่รัก ได้ใช้เวลาด้วยกันแต่แตกต่างกับชานยอลในตอนนี้ที่มีเสียงหน้าเครียด คิ้วขมวดกันเป็นปม จงอินช้อนตาขึ้นมามองคนรักที่นั่งเงียบเหมือนมีเรื่องไม่สบายใจอยู่ในอก
“มีอะไรหรือเปล่าชานยอล ถ้ามีปัญหาบอกเราได้นะ”ร่างบางหยันตัวลุกขึ้น มือกุมมือใหญ่เอาไว้
“ผมไม่มีอะไรหรอก จงอินไม่ต้องห่วงผมหรอก”
“อย่าโกหกนะเราชานยอล เรารู้ว่าชานยอลมีเรื่องไม่สบายใจ ชานยอลมีอะไรก็ต้องบอกเราซิ เราเป็นคนรักกันนะ”ชานยอลลังเลอึดอัดไม่อยากจะบอก “บอกเรามาเถอะ เราจะช่วยชานยอลทุกอย่าง”
“ผมไม่ต้องการได้บ้านหลังนี้ของจงอินแล้ว ถึงจงอินจะเต็มใจเซ็นต์ยินยอมให้เราก็ตามแต่ผมก็ไม่ต้องการให้ใครมองผมว่าผมมาเกาะจงอิน ปลอกลอกจงอิน ผมไม่อยากให้ใครมาว่าผมได้”จงอินถึงกับชักสีหน้าไม่พอใจ คงจะไม่มีใครนอกจากลูฮานเป็นคนพูดเรื่องนี้
“ลูฮานว่าชานยอลใช่ไหม ลูฮานพูดแบบนี้ชานยอลใช่ไหม”น้ำเสียงที่แสดงว่าโกรธไม่น้อย สายตาแข็งขึงขึ้น ชานยอลกระตุกยิ้มในใจ
“ลูฮานคงเป็นห่วงคุณ เค้าทำไปเพราะหวังดีกับคุณ”ชานยอลลูบผมสีน้ำตาลอย่างละมุน ให้อีกฝ่ายคลายความโกรธลง
“แต่ลูฮานก็ไม่มีสิทธิ์มาว่าชานยอลแบบนี้ ชานยอลเป็นคนที่ผมรักและผมยอมทำทุกอย่างเพื่อชานยอลได้”จงอินพูดออกมาจากใจจริง จงอินออกจากวงแขนของชานยอลและเดินไปหยิบซองเอกสารที่เตรียมไว้มาให้ชานยอล
“ผมเซ็นต์มอบให้ชานยอลหมดแล้ว ต่อไปนี้ที่นี้ก็จะเป็นของชานยอล”จงอินยื่นซองเอกสารที่เตรียมไว้ให้กับชานยอลที่ดูจะนิ่งอึ้งไปชั่วขณะและหยิบมาเปิดดู
“ทำไมเป็นของผมคนเดียว ไหนตอนแรกคุณบอกว่าจะให้ผมครึ่งหนึ่ง”ชานยอลถามอย่างไม่เข้าใจ ทืตอนแรกนั้นจงอินตกลงจะใช้ชื่อร่วมกัน
“ผมคิดว่าที่นี้ควรเป็นของชานยอล ผมอยากให้ชานยอลมีความสุขและรู้ว่าผมนะรักชานยอลมากแค่ไหน ผมยอมทำทุกอย่างเพื่อชานยอลได้ ขอแค่ให้ชานยอลรักผมก็พอแล้ว ผมไม่ขออะไรนอกจากนี้แล้ว”ชานยอลจุกไม่น้อยที่ไม่คิดว่าจงอินจะยอมทำเพื่อตัวเขาเองมากแค่ขนาดนี้ “ผมรักชานยอลนะ ไม่ว่าใครจะพูดว่าชานยอลอย่างไงเราก็ไม่สน ไม่แคร์ขอแค่ให้ชานยอลรู้ว่าผมรักชานยอลที่สุด”มือบางสวมกอดเอว ใบหน้าหวานมนซบหน้าอกแกร่งกว้าง แกร่งแขนกอดตอบอย่างสับสน หัวใจของชานยอลตอนนี้มีแต่ความสับสนทั้งรู้สึกผิดกับการที่ต้องมาเล่นต่อความรู้สึกของจงอินที่รักเขามากเหลือเกิน แต่ทิฐิความแค้นในใจก็ทำให้ชานยอลคิดว่าเขาไม่ควรที่จะใจอ่อนและต้องแก้แค้นตระกลูคิมให้จบสิ้น ถึงแม้ว่าตอนนี้ความคิดตบตีกันก็ตาม แต่ชานยอลก็แพ้ต่อความแค้นในใจความเจ็บปวดที่ต้องมาเห็นพ่อแม่ต้องตายไปต่อหน้ากับการกระทำของพ่อแม่ของจงอิน
เกมนี้จบลงเมื่อไร ผมแก้แค้นครอบครัวได้สำเร็จ ผมจะเดินไปจากคุณเอง คุณลืมผู้ชายเลวคนนี้ไปได้เลย
ไม่ใช่แค่บ้านที่จงอินเซ็นต์มอบกรรมสิทธิ์ให้ชานยอลเพียงอย่างเดียว ยังมีที่ดินแถวอินชอล กัมนัม เชจูที่จงอินได้มาจากบิดาที่ยกให้จงอินก็ยังเซ็นต์ยกให้ชานยอลทั้งหมด ที่เรื่องนี้ไม่มีใครรู้แพ้แต่ชานยอลก็ตามที่จงอินตั้งใจยกมอบให้ชานยอลเป็นผู้ดูแล
ข่าวเสียๆของจงอินเริ่มออกมาทั้งที่เรื่องที่คบกับชานยอล ที่นักข่าวต่างปล่อยภาพออกมาและยังมีคลิปที่ถูกปล่อยออกมา หลังจากข่าวออกมาชานยอลก็ไม่หาจงอินที่บ้านเลย จงอินก็ทำใจไว้อยู่แล้วและไม่ออกไปไหนนอกจากอยู่ในบ้านที่ไม่ต้องการพบเจอใครในตอนนี้
และจากการเป็นข่าวดังทำให้คิมจงฮยอนผู้เป็นบิดาเกิดความไม่พอใจที่เห็นลูกชายทำให้ตระกลูเสียหายและทำให้เขาโดนพวกญาติๆพี่น้องต่อว่าอย่างเสียหายที่ดูแลลูกไม่ดี
"พ่อมาหาผมถึงที่นี้มีอะไรหรือเปล่า”น้ำเสียงเงียบนิ่งถามขึ้นเมื่อคิมจงฮยอนนั่งลง
“ยังมีหน้ามาถามอีกหรือไงว่าชั้นมาหาแกเพราะเรื่องอะไร แกทำอะไรลงไปไม่คิดเลยหรือไง!!!!”คุณคิมหมดความอดทนกับลูกชาย “แกรู้ไหมแกทำให้ชั้นขายหน้ามากแค่ไหนที่มีลูกชายอย่างแก ให้ชั้นอับอายมากแค่ไหนที่ต้องมีลูกผิดเพศอย่างแก!”
“ถ้าพ่ออายนักพ่อก็ตัดหางผมปล่อยวัดไปเลย ตัดผมออกจากตระกลูผมไปเลย ผมก็จะไม่อยู่ให้พ่อเห็นหน้าอีกต่อไป!!”จงอินเสียงแข็งที่ในใจเจ็บปวดไม่น้อยแต่ก็ทำเป็นเข้มแข็งเดินเข้าไปในห้อง
“แกอยากไปไหนไปเลย ไม่ต้องมาอยู่ให้ชั้นอับอายขายหน้าอีก ชั้นจะจำไว้ว่าไม่มีลูกอย่างแก!!”คิมจงฮยอนตะโกนไล่หลังต่อว่าด้วยความโกรธโทสะ จงอินที่เข้ามาในห้องนั่งพิงประตูอย่างอ่อนล้า หมดแรง ปล่อยน้ำตารินไหลออกมา ไม่มีใครเข้าใจเขาสักคน ไม่มีใครรักเขาสักคน สิ่งที่เกิดขึ้นเพราะเขาเลือกที่จะรักชานยอล เลือกที่จะมอบหัวใจให้ใครสักคนที่ตัวเองรัก แต่สุดท้ายมันกลับมาย้อนทำร้ายตัวเอง
สุดท้ายผมก็ต้องเจ็บเพราะความดื้อดึงที่ผมคิดจะรักกับชานยอล แต่ผมไม่เคยเสียใจที่ได้รักเขา ได้มีเขาถึงแม้ว่าเขาจะไม่มีผมเลยก็ตาม
ตั้งแต่เกิดเรื่องเป็นข่าวดังครึกโครมจงอินก็เก็บตัวอยู่ในบ้านไม่ได้ออกไปไหนที่มีลูฮานคอยอยู่เป็นเพื่อน ไม่ปล่อยให้นายของตัวเองอยู่คนเดียวที่อยู่ในสภาพจิตใจย่ำแย่ นั่งซึมเศร้าปล่อยให้น้ำตารินไหลอยู่กับความเจ็บปวด
“ลูฮานทุกอย่างพร้อมแล้วใช่ไหม”เสียงเศร้าเจื่อไปด้วยความเจ็บเอ่ยถาม
“ครับ”
“ผมไปแล้วก็ทำตามที่ผมบอกด้วยแล้วกัน อีกอย่างผมขอร้องอย่าทำอะไรชานยอล อย่าต่อว่าเค้าเพราะเค้าไม่มีความผิดเลย”
“แต่มันทำให้คุณต้องเจ็บปวด ทำให้คุณเสียชื่อเสียงเพราะมัน คุณยังให้อภัยมันอีก”
“ถึงอย่างไงชานยอลก็เป็นคนที่ผมรัก ผมคนที่ผมยอมทำทุกอย่างเพื่อเขาได้ ถึงแม้ว่าเค้าจะไม่ได้รักผมก็ตาม”น้ำเสียงอันเจ็บปวดพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาทำให้ลูฮานเจ็บแทนเจ้านายของตัวเองไม่น้อย
ไม่ใช่แค่ข่าวเรื่องชู้สาวของจงอินเพียงอย่างเดียวที่เป็นข่าวดังอยู่ในตอนนี้ ยังมีการเปิดเผยข้อมูลที่แท้จริงของจงอินออกมาว่าแท้จริงแล้วจงอินเป็นลูกชายประธานาธิบดีคนปัจจุบัน แต่การที่ต้องปิดเป็นความลับเพื่อรักษาหน้าตาของครอบครัวเอาไว้เพื่อไม่ให้คิมจงฮยอนต้องเสียหายและเดือดร้อนจากการเป็นนักแสดงของลูกชาย
ข่าวนี้เป็นกระแสไม่น้อยและทำให้ตระกลูคิมถูกโจมตีอย่างหนักกับการปิดบังความจริงให้สังคมได้รู้ คิมจงฮยอนถูกนักข่าวดักรอสัมภาษณ์ที่ยังคงเก็บตัวเงียบ แต่นักข่าวก็ยังไปดักสัมภาษณ์ชานยอลที่งานเดินแบบ
“จริงหรือเปล่าครับที่ว่าคุณกับจงอินคบกันจริง”นักข่าวคนถามขึ้น
“คุณรู้เรื่องของคุณจงอินหรือเปล่า คุณจงอินได้บอกเรื่องพ่อของเปล่าค่ะ”อีกคนถามขึ้น ชานยอลได้แต่ยิ้ม
“คนในคลิปนั้นไม่ใช่ผมนะครับ ถึงแม้ว่าผมกับจงอินวจะไปทานข้าวไปเที่ยวด้วยกันแต่เราสองคนก็เป็นแค่เพื่อนกัน เรื่องผู้ชายอีกคนในสคลิปนั้นไม่ใช่ผมนะครับและผมก็ไม่รู้ว่าเป็นใครด้วย”ชานยอลตอบด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
“ตกลงคนในสคลิปไม่ใช่คุณหรอครับ”
“ไม่ใช่ผมจริงๆครับ ผมกับจงอินเป็นแค่เพื่อนกันเท่านั้น แค่เพื่อนในวงการเท่านั้นครับ”นักข่าวต่างมองหน้ากันอย่างเชื่อในคำพูดของนายแบบหนุ่ม ชานยอลกระตุกยิ้มเมื่อนักข่าวเริ่มเชื่อคำพูดของตัวเอง “อย่างไงผมขอตัวก่อนนะครับ ผมมีงานต้องไปทำต่อ”ชานยอลโค้งลาให้กับนักข่าวและเดินออกไปขึ้นรถ
ชานยอลกำลังจะเปิดประตูเข้ารถแต่กลับโดนมือปริศนาดันเอาไม่ให้ประตูเปิดออก ชานยอลหันมามองด้วยรอยยิ้มขำเมื่อเห็นคนตรงหน้า
“ผมมีเรื่องต้องการคุยกับคุณ”
“แต่ผมไม่มีเรื่องที่ต้องคุยกับคุณ”ลูฮานหัวเราะยิ้ม
“ในเมื่อไม่อยากคุยก็ไม่อยากคุย ผมก็ไม่อยากมาคุยกับคนเลวอย่างคุณนักหรอก แต่ผมแค่มาตามคำสั่งของคุณจงอินเท่านั้นที่ให้เอาเอกสารซองนี้มาให้คุณ”ลูฮานยัดใส่มืออีกฝ่าย “ถ้าจะเข้าไปอยู่บ้านหลังนั้นก็เข้าไปอยู่ได้เลย ตอนนี้คุณจงอินจัดการย้ายออกจากบ้านเรียบร้อยแล้ว คุณจงอินบอกให้ผมมาบอกคุณให้ย้ายเข้าไปอยู่ได้เลย”
“จงอินไปไหน”ลูฮานถึงกับหัวเราะ
“อยากรู้ไปทำไมในเมื่อคุณกับจงอินไม่ได้เป็นอะไรกัน มันไม่มีความจำเป็นที่คุณจะต้องรู้ว่าคุณจงอินไปไหน”ลูฮานบอกแค่นั้นแล้วก็เดินออกไป ปล่อยให้ชานยอลสับสนกับตัวเอง ได้แต่ยืนมองซองเอกสารในมือ
ชานยอลกลับเข้ามาในบ้านของจงอินที่ภายในบ้านเงียบสงัด ไร้คนอยู่แต่ข้าวของทุกอย่างกลับอยู่ครบครันเหมือนตอนที่เขามาที่นี้เมื่อเดือนก่อน
ชานยอลเดินมานั่งบนโซฟาและเปิดซองเอกสารที่มีเอกสารสามสี่อยู่ในนั้นที่ระบุชื่อของเขาไว้ ชานยอลอ่านเอกสารทุกใบอย่างถี่ถ้วนทำให้หัวใจของเขาชาไม่น้อยเมื่อจงอินยกทุกอย่างให้กับเขา และยังมีจดหมายแนบมาด้วย
ถ้าคุณได้อ่านจดหมายฉบับนี้ไว้แล้วผมก็คงไม่อยู่ได้กับคุณแล้ว และผมรู้ว่าคุณไม่ได้รักผม คุณทำลงไปเพราะต้องการแก้แค้นพ่อผมที่พ่อผมไปทำร้ายพ่อแม่คุณ ทำให้คุณเจ็บปวด ผมรู้มานานแล้วแต่ผมก็ยอมทำเป็นไม่รู้เพื่อทดแทนความผิดให้พ่อของผม ผมทำทุกอย่างเพื่อให้ความแค้นของเราจบลง ให้คุณได้เริ่มต้นใหม่โดยไม่มีความแค้นในใจอีก ผมถึงยกทุกอย่างให้กับคุณเพื่อเป็นการไถ่โทษ เพื่อให้คุณเลิกแค้น จบความแค้นลงถึงมันจะเป็นเรื่องยากก็ตามแต่ผมก็หวังว่าความรักที่ผมมีให้คุณจะให้ความแค้นในใจคุณดับลง ไม่ว่าคุณจะเป็นอย่างไง จะร้ายไม่ได้รักผม แต่ผมก็อยากบอกว่าผมรักคุณ ผมไม่เคยที่จะเลิกรักาคุณเลย หัวใจของผมมีแค่คุณคนเดียว
ผมหวังว่าการไปของผม สิ่งที่ผมมอบให้คุณจะทำให้คุณจบความแค้นลงและกลับมาเป็นชานยอลสคนเดิมที่แสนดีที่รักผม ถึงแม้ว่ามันจะเป็นภาพมายาที่สคุณสร้างขึ้นมาหลอกผมก็ตาม แต่ผมก็ยินดีและยังรักคุณในสิ่งที่คุณเป็น ผมรักคุณนะชานยอล
ชานยอลถึงกับทำกระดาษในมื่อหล่นลงกับพื้น มือไม้อ่อนแอไม่คิดว่าตลอดมาจงอินรู้ถึงความแค้นของเขาและยอมที่จะให้เขาแก้แค้นและยอมยกทุกสิ่งที่เป็นของตัวเองเพื่อจบลงความแค้น ให้ความรักเป็นน้ำดับไฟแค้นในใจของเขา
สุดท้ายชานยอลก็เจ็บปวดกับความแค้นของตัวเอง ที่มันย้อนกลับมาทำร้ายเขาไม่น้อยที่เจ็บไม่ต่างกับจงอิน……….
6 ปีผ่านไป
จงอินที่หนีมาอยู่ไกลถึงนิวซีแลนด์ที่สภาพจิตใจดีขึ้นถึงแม้ยังคิดถึงชานยอลอยู่ก็ตามและยังรักชานยอลไม่เคยลืมไปจากใจ แต่จงอินก็ไม่พร้อมกลับไปให้หัวใจเจ็บช้ำในเมื่อความจริงไม่เคยรักเขาเลย เขาไม่อยากเจ็บซ้ำไม่อยากให้ตัวเองต้องเจ็บอีกต่อและที่สำคัญเขาไม่อยากให้ใครอีกคนต้องมาเจ็บปวดกับความแค้นของผู้ใหญ่ ไม่อยากให้รู้ว่าตัวเองเกิดมาจากความรักของแม่คนเดียวที่พ่อไม่ได้รักเลย
“หม่ามี้จงอิน…”เสียงใสของลูกสาวเอ่ยเรียกคนเป็นแม่ที่นั่งเหม่อลอยอยู่ในห้องทำงาน
“มีอะไรค่ะคนสวยของมี้”จงอินก้มหน้ามาถามลูกสาวคนสวย
“มีคนมาหาหม่ามี้ของยอลเฮค่ะ หม่ามี้ลงไปพบเค้าหน่อยนะ”จงอินทำหน้างุดงงสงสัย
“ใครกันค่ะ แล้วยอลเฮให้เค้าเข้ามาในบ้านได้ไง”เสียงเอ็ดลูกสาวตัวน้อย ยอลเฮยู่ปากเล็กน้อย
“เค้าบอกรู้จักกับหม่ามี้และยอลเฮก็รู้จักด้วยนะคะหม่ามี้”จงอินทำหน้าฉงนสงสัย “หม่ามี้ลงไปเถอะค่ะ อย่าให้แขกรอนานซิค่ะ”ยอลเฮดึงแขนหม่ามี้ให้รีบลงไป จงอินเดินลงมาที่มีลูกสาวเดินตามหลังลงมา
“ชานยอล”เรียกชื่อออกมาอย่างไม่เชื่อว่าคนตรงหน้าจะเป็นคนที่เขารักและคิดถึงมาตลอด
“ใช่ผมเอง”ชานยอลบอกด้วยรอยยิ้ม
“ยอลเฮลูกขึ้นไปเล่นบนห้องก่อนนะคะ”จงอินหันไปบอกกับลูกสาว
“ยอลเฮอยากอยู่กับป๊ะป๊า ให้ยอลเฮอยู่ด้วยนะ”
“ยอลเฮค่ะหนูเชื่อหม่ามี้เค้าก่อนนะ เดี๋ยวป๊านคุยกับมี้เสร็จจะขึ้นไปเล่นด้วย”
“ก็ได้ค่ะ”หนูน้อยรับคำอย่างว่าง่ายที่เดินกลับขึ้นไปบนห้อง
“คุณมาที่นี้ทำไม”
“ผมมาตามหาหัวใจของผม”ชานยอลเดินเข้ามาหาจงอินที่ยืนนิ่ง ดวงตาสั่นไหว “ผมขอโทษที่ทำร้ายคคุณ ผมขอโทษที่มาตามหาคุณกับลูกช้าไป ผมรู้แล้วว่าผมรักคุณ ตลอดหกปีที่ผ่านมาผมไม่เคยลืมคุณเลยจริงๆ”จงอินน้ำตารื้นไหลเมื่อได้ฟังคำสารภาพของร่างสูง ชานยอลรั้งจงอินเข้ามากอดที่จงอินก็กอดตอบ “ให้โอกาสผมได้แก้ตัวอีกครั้ง ให้ผมทำเพื่อคุณบ้างได้ไหมจงอิน”
“มันไม่ใช่การหลอกลวงอีกแล้วใช่ไหม คุณไม่ได้โกหกผมอีกแล้วใช่ไหม”ความกลัวที่เกิดขึ้นทำให้จงอินถามออกไป
“มันเป็นความจริง มันไม่ใช่คำพูดโกหกที่เพื่อมาหลอกคุณ ผมพูดจากใจจริงของผม”
“ผมจะลองเชื่อคุณอีกครั้งชานยอล ผมจะเชื่อใจคุณว่าคุณรักผมจริงๆไม่ใช่แค่คำหวานที่สร้างขึ้นเพื่อหลอกลวงผม แต่ถึงคุณจะหลอกผมก็ยอมเพราะผมรักาคุณและไม่เคยเลิกรักคุณเลย”จงอินบอกทั้งน้ำตาที่ชานยอลรั้งร่างบางเข้ามากอด ที่ครั้งนี้เขาจะไม่ปล่อยและทำร้ายคนที่เขารักได้อีกต่อไป
ผมจะมอบความรักให้ดวงใจของผมทั้งสอง มอบหัวใจที่แท้จริงให้กับจงอินและลูกตลอดไป
TALK
จบแล้วตอนนี้ จบแล้วตอนนี้ มันไม่ค่อยดีเลยตอนนนี้ จงอินยังเจ็บไม่พอ พี่ชานยังเลวไม่พอ เดี๋ยวขอแก้ตัวใหม่แล้วกัน
ตอนนี้ยังเปิดจองอยู่นะคะ ยังสั่งจองได้ สำหรับในเล่มตอนพิเศษ สเปเชี่ยลไรต์จะนำมมาเป็นน้ำตัวอย่างให้อ่านกัน
#ficcz
ความคิดเห็น