คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #48 : :สองรัก: 5 chankai END
สภาพจิตใจของจงอินถือว่าย่ำแย่พอสมควร ที่วันๆเอาแต่ร้องไห้ในห้อง เก็บตัวอยู่ในห้อง ไม่ยอมออกไปไหน จนทำให้สองเพื่อนซี้อย่างแบคฮยอน คยองซูอดเป็นห่วงเพื่อนไม่ได้ ไม่อยากให้เพื่อนต้องทนอยู่ ทนเจ็บกับความรักอันปวดร้าว
"จงอินนายอย่าทำร้ายตัวเองแบบนี้ ยิ่งนายเป็นแบบนี้ชั้นกับแบคฮยอนก็เจ็บเหมือนกับนาย" คยองซูเสียงสั่นพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา
"ชั้นอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีพี่ชานยอล ชั้นรักพี่ชานยอล" บอกออกมาทั้งน้ำตาอย่างเจ็บปวด
"นายรักมันแล้วมันเคยรักนายไหมจงอิน ถ้าคนรักกันเค้าไม่ทำกันแบบนี้หรอก!" แบคฮยอนหมดความอดทน จงอินได้แต่ร้องไห้
"จงอินนายรับความจริงได้แล้วนะว่ารุ่นพี่ชานยองเค้าไม่ได้รักนาย นายอยู่กับเค้าไปก็มีแต่นายที่จะเป็นคนเจ็บ นายคนเดียวที่จะเจ็บปวดกับการทนฝืนอยู่กับคนที่ไม่ได้รักนาย" จงอินได้แต่ปล่อยน้ำตารินไหล
"นายไม่มีเค้าแต่นายยังมีพวกชั้นสองคนรักนายและยังมีพี่ชายของนายอีกคนที่รักนายและยอมที่จะทำเพื่อนาย"
"ไคไม่ได้รักชั้น ไคทรยศชั้น ทรยศกับความรักของชั้น"
"ถ้าไคไม่ได้รักนาย ไม่ยอมทำเพื่อนายเค้าไม่ยอมเจ็บอยู่ฝ่ายเดียวแบบนี้หรอก ไม่ยอมที่จะเดินจากนายไปเพื่อให้นายได้รักกับมัน ไคยอมทำทุกอย่างยอมเลี้ยงลูกคนเดียวเพื่อให้นายได้อยู่กับคนที่นายรัก" แบคฮยอนว่าออกมาอย่างอัดอั้น "ชั้นคิดว่านายไม่โง่พอที่จะไม่รู้ว่าไคมีลูกเด็กในเฟสนั้นเป็นลูกของไคกับรุ่นพี่ชานยอล" จงอินได้แต่ปล่อยน้ำตารินไหลอย่างเจ็บปวด
เขาแกล้งโง่ แกล้งทำเป็นไม่รู้มาตลอดว่าเด็กที่ชื่อแจฮยอนเป็นลูกของไคกับชานยอล เขารู้อยู่แก่ใจแต่ไม่ถามออกไปให้เสียชานยอลไปกับให้พี่ชาย เขาเก็บเงียบมาตลอดห้าปี
ห้าปีอันแสนเจ็บปวด
"ถึงไม่มีผู้ชายคนนั้นนายก็อยู่ได้"คยองซูสวมกอดปลอบเพื่อนที่ร้องไห้ตัวสั่นเทิมไปกับความเจ็บรวดร้าวกับความรักที่ไม่สมหวัง
"นายต้องรักตัวก่อนที่จะรักคนอื่นเพราะไม่มีใครจะรักเราเท่าตัวเองทำร้ายได้เท่าตัวเองได้"แบคฮยอนเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นลงกับความเป็นห่วงเพื่อน รักเพื่อนที่ทั้งสามกอดปลอบกันทั้งน้ำตา
ชานยอลยังคงกลัดกลุ้มกับปัญหาที่เกิดขึ้น เขารู้วิธีที่จะแก้ไขปัญหาให้จบลงคือการเลิก ถ้าเลิกกันแล้วจะให้ทุกอย่างดีขึ้นแต่ถ้าเลิกกันแล้วจงอินจะมีแต่แย่ลงเขาก็ไม่อยากทำให้จงอินคิดทำร้ายตัวเองแต่ถึงให้ทนอยู่ด้วยกันต่อไปก็มีแต่ทำร้ายกันทั้งเป็น
"โอ๊ย..."ชานยอลนั่งคิดเรื่องของเขาแต่ต้องหยุดคิดเมื่อเห็นเด็กชายวัยห้าขวบหกคะล้มตรงหน้า
"หนูเจ็บมากไหม"ชานยอลรีบเข้ามาดู ก้มดูแผลอย่างเป็นห่วง
"เจ็บแผล" เด็กน้อยบอกออกมาแล้วเงยหน้าขึ้นมาที่ทำให้ชานยอลชะงักนิ่งอึ้งเมื่อเห็นเด็กตรงหน้า
"แจฮยอน"เรียกชื่อของเด็กน้อย แจฮยอนแววตาสงสัยว่าคนแปลกหน้ารู้จักชื่อเขาได้ไง
"แจฮยอนกลับบ้านได้แล้วลูก พ่อเทามารับแล้ว" ทุกอย่างหยุดนิ่งค้าง หัวใจของชานยอลใจเต้นรัวเมื่อได้ยินเสียงคุ้นเคย แจฮยอนลุกวิ่งไปหาไค
"ไคคนลุงคนนี้รู้จักแจฮยอนด้วย"ไคมองคนตรงหน้าด้วยหัวใจสั่นกลัว หัวใจบีบรัดเมื่อเห็นอีกหน้าอีกฝ่าย
"พี่ดีใจที่เจอเรากับลูกอีกครั้ง"ชานยอลเอ่ยทักทายที่ไคได้แต่ยืนนิ่ง เมินเฉยต่อคนตรงหน้าทำให้ชานยอลเจ็บไม่น้อย
"แจฮยอนเราไปขึ้นรถกันดีกว่า คุณพ่อรอเราอยู่ที่รถ"ไคไม่คิดจะพูดทักทายชานยอลให้เจ็บไปมากกว่านี้
ไคเดินหันหลังจูงมือแจฮยอนออกมาแต่เท้าต้องหยุดชะงักกับคำพูดของอีกฝ่าย
"พี่เลิกกับจงอินแล้ว พี่กับจงอินเราสองคนไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันแล้ว"ไม่รู้ว่าเป็นสิ่งที่ถูกหรือไม่แต่ชานยอลกลับเลือกบอกออกไปและตัดสินใจมันดีแล้วว่าจะเลิกกับจงอินเพื่อกลับมาหาไคคนที่เขารัก
หัวใจของไคชาวาบ บีบรัดไปหมด ความรู้สึกมันปนเปสับสนไปหมด อีกมุมหนึ่งก็ดีใจ อีกมุมหนึ่งก็สงสารน้องชายและรู้สึกผิดต่อน้องชายที่เป็นตัวต้นเหตุกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
และเขาก็เลือกแล้วจะไม่กลับไปหาชานยอล จะไม่ทรยศต่อความรักของน้องชายอีก เขาพลาดมาแล้วครั้งหนึ่งเขาจะไม่ยอมผิดอีกเป็นครั้งที่สอง
ไคเดินออกมาขึ้นรถทั้งน้ำตา แจฮยอนเฝ้ามองคนเป็นด้วยแววตาสงสัยที่เห็นแม่ร้องไห้
"ไคร้องไห้ทำไม ผู้ชายคนนั้นเค้ายังไม่ได้ทำอะไรแจฮยอนเลย"แจฮยอนเอ่ยขึ้นเมื่อขึ้นมาบนรถ เทามองสองแม่ลูกสลับกัน
"ไคไม่ได้ร้องไห้เพราะผู้ชายคนนั้น แค่ไคปวดหัวเท่านั้น" ไคโกหกลูกชายไปไม่อยากให้ลูกชายสงสัยไปมากกว่านี้ เทาที่ดูก็รู้ว่าผู้ชายที่แจฮยอนพูดถึงจะต้องเป็นผู้ชายคนที่เคยทำให้ไคเสียใจและหนีไปอยู่อังกฤษ
กลับมาถึงบ้านเทาให้ไคขึ้นไปพักผ่อน ส่วนเขาจะพาลูกขึ้นไปอาบน้ำ
"พ่อเทาแจฮยอนไม่เชื่อว่าไคจะร้องไห้เพราะปวดหัว"แจฮยอนเอ่ยขึ้นที่เทากำลังแต่งตัวให้
"ทำไมแจฮยอนคิดแบบนั้นละครับ"
"คุณลุงคนนั้นเค้ารู้จักแจฮยอนด้วยและยังรู้จักไคด้วย ก่อนที่จะเดินออกมาเค้ายังพูดเลยว่าเลยกับจงอินแล้ว"แจฮยอนเล่าด้วยสีหน้าเครียด แววตามีแต่ความสงสัย "พ่อเทาพอรู้ไหมว่าผู้ชายคนนั้นเป็นอะไรกับไค"
"คงจะเป็นเพื่อนเก่ากับไค เรานะไม่ต้องสงสัยไปหรอก" แจฮยอนทำปากยู่ เทายิ้มขำ
"เดี๋ยวพ่อจะเข้าไปดูแลไค แจฮยอนก็นอนเล่นอ่านหนังสือไปก่อน เดี๋ยวพ่อดูแลไคให้ทานยาแล้วพ่อจะมาเล่นด้วย" แจฮยอนยิ้มรับและกระโดดขึ้นเตียงนอนเล่นเกมอย่างบายใจ
ไคนั่งนิ่งเงียบปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมา เทาเดินเข้ามานั่งย่อตรงหน้าเช็คน้ำตาให้กับไคที่กำลังรู้สึกเสียใจ เจ็บปวดอยู่ในเวลานี้
"เทาเราจะทำอย่างไงเค้าเจอเรากับลูกแล้ว เค้าเลิกกับจงอินแล้ว"เสียงสั่นเอ่ยมาทั้งน้ำตา
"ถามหัวใจตัวเองว่าอยากกลับไปหาเค้าหรือเปล่า ยังรักเค้าอยู่หรือเปล่า ถ้าไคยังรักเค้าอยู่ไคก็ต้องเลือกทำตามเสียงของหัวใจตัวเอง"
"แต่เค้าเป็นคนรักของจงอิน จงอินรักเค้ามาก เค้าไม่ต้องการให้จงอินต้องมาเจ็บปวดเพราะเรา"
"แล้วนายต้องการให้จงอินเจ็บทั้งเป็นที่อยู่กับคนที่ไม่ได้รักตัวเองหรือไง นายก็รู้ว่าการที่ไม่ได้อยู่กับคนที่ไม่ได้รักมันเจ็บมากแค่ไหน"เทาพูดเตือนสติอีกฝ่ายถึงแม้จะยอมเจ็บเองก็ตามแต่คนที่ได้รับก็เจ็บไม่ต่างกัน
"เราว่านายนอนพักผ่อนก่อนดีกว่า อย่าเพิ่งคิดอะไรตอนนี้"
"แต่เราห่วงจงอิน เราไม่รู้ว่าจงอินเป็นอย่างไงบ้าง จงอินไม่ติดต่อเรามาเลย"
"เรื่องของจงอินเดี๋ยวเราจัดการให้ตอนนี้นายนอนพักผ่อนเถอะ" เทาดันไหล่ไคให้นอนลงจัดการห่มผ้าให้และยิ้มอบอุ่นให้กับไคที่ทำให้ไคนั้นรู้สึกปลอดภัย คลายกังวลที่มีอีกฝ่ายอยู่เป็นที่พักพิง รับฟังตอนมีปัญหา
ชานยอลเดินโซซัดโซเซมายังบ้านคยองซูที่เขาโทรนัดให้จงอินออกมาพบเพื่อเคลียร์ปัญหาให้จบ ตอนนี้สิ่งที่ชานยอลต้องการมีเพียงไคและลูกเท่านั้น
ชานยอลมั่นใจว่าแจฮยอนเป็นลูกของเขาตั้งแต่สองวันก่อนที่เพื่อนรุ่นเดียวกันมาบอกเล่าเรื่องของไคตอนอยู่อังกฤษให้ฟัง ไคไม่มีใครนอกจากเขาและผู้ชายที่เขาเห็นก็มาหลังจากไคท้องได้สี่ห้าเดือน คำบอกเล่าของเพื่อนทำให้ชานยอลมั่นใจว่าแจฮยอนเป็นลูกของเขาและยิ่งได้เห็นใกล้ๆก็ทำให้ชานยอลมั่นใจว่าแจฮยอนเป็นลูกของเขากับไค
ทั้งสองต่างนิ่งเงียบเมื่อมาเจอกันอีกครั้งหลังจากวันนั้นที่จงอินออกมาจากบ้านทั้งสองก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย
"พี่ขอโทษกับเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด พี่ผิดเองที่ทำให้จงอินต้องมาทนเจ็บ ร้องไห้กับคนอย่างพี่"เสียงเรียบนิ่งเอ่ยบอกอย่างรู้สึกผิดที่อีกฝ่ายกับปล่อยน้ำตารินไหลออกมาอย่างเจ็บปวด
"พี่โง่เองที่คิดว่าสักวันพี่จะรักเรา จะลืมไคได้แต่พี่กับลืมไคไม่ได้"จงอินพยายามสกัดกั้นความอ่อนแอเอาไว้
"แต่พี่กลับลืมไคไม่ได้ พี่ถึงให้ผมเป็นตัวแทนของไค" น้ำเสียงอันเจ็บปวดบอกออกมาทั้งน้ำตา
"แต่ผมไม่โทษพี่หรอกเพราะผมก็เห็นแก่ตัวที่รั้งพี่เอาไว้กับผม ทั้งที่ผมรู้ว่าพี่รักไคมากกว่าผม" จงอินพยายามทำเข้มแข็ง
"มันคงถึงเวลาแล้วที่ผมต้องปล่อยมือพี่ไป ถึงให้ผมพยายามดึงรั้งพี่เอาไว้กับผมมันก็ไม่มีประโยชน์ ในเมือหัวใจของพี่อยู่กับใครอีกคนที่ไม่ใช่ผม" เสียงนิ่งเอ่ยออกมาที่ในใจนั้นมันเจ็บแทบจะแตกเป็นเสี่ยงๆตอนนี้
"ผมขอให้พี่มีความสุขกับความรักของพี่ มีความสุขกับคนที่พี่รัก" ยิ้มออกมาทั้งน้ำตา "พี่ไม่ต้องห่วงผม ผมดูแลตัวเองได้ ผมอยู่ได้โดยที่ไม่มีพี่" จงอินยิ้มออกมาและหันหลังเดินออกไปด้วยหัวใจอันชอกช้ำ ชานยอลมองตามแผ่นหลังบางที่ค่อยเดินออกไปอย่างรู้สึกผิดที่เขาก็เจ็บปวดไม่น้อยที่ต้องทำร้ายคนที่รักเขามาโดยตลอด
เมื่อบอกเลิกกับจงอิน ชานยอลก็ฝากข้อความไว้ในหน้าเฟสของไค ที่อยากจะปรับความเข้าใจ อธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้ไคฟัง
ชานยอลนั่งรออยู่ในร้านกาแฟที่เป็นร้านที่ทำให้เขาได้เจอกับไคที่นี้ มันทำให้เขาได้เจอรักแรก ณ ร้านแห่งนี้
ชานยอลหวังว่าไคจะมาตามนัดและเฝ้ารอให้ไคมาพบรับรู้ว่าเขารักมากแค่ไหน และการรอคอยก็สิ้นสุดลงเมื่อไคเดินเข้ามาในร้านและนั่งตรงหน้าเขา
"พี่ดีใจที่ไคยอมมาตามนัดพี่"น้ำเสียงดีใจบอกออกมาที่ไคยังคงหน้านิ่ง
"มีอะไรกับผมก็พูดมาเลยดีกว่า"ความเย็นชาใส่อีกคนที่ทำให้รอยยิ้มชานยอลหายไป
"พี่อยากจะกลับมาเป็นเหมือนกับเรา กลับมาคบกับเราเหมือนเดิม"
"พี่คงลืมไปหรือเปล่าว่าผมกับพี่เราสองคนไม่เคยคบกัน เรื่องคืนนั้นเป็นเรื่องเข้าใจผิด เป็นความผิดพลาดของผมที่ไม่ยับยั้งใจตัวเองจนทำให้ผมต้องทำร้ายน้องตัวเอง"
"พี่ขอโทษ เรื่องทั้งหมดก็เป็นเพราะพี่ ที่พี่มันโง่เองเข้าใจผิดมาตลอดว่าจงอินเป็นเรา ถ้าวันนั้นพี่กล้าเข้าไปถามเราสามคนก็ไม่ต้องมาเจ็บแบบนี้" ชานยอลบอกออกมาที่ไคยังนิ่ง "แต่พี่รักไค พี่อยากขอโอกาสจากไคสักครั้งให้พี่ดูแลไคกับลูก"ชานยอบเอื้อมมือไปกุมมืออีกฝ่าย "ให้โอกาสพี่นะ"
"ผมไม่ว่าถ้าพี่จะรับลูกมาอยู่ด้วย พี่จะมีในสิทธิ์ตัวลูกในฐานะพ่อ"ชานยอลยิ้มออกมาอย่างมีความหวัง " แต่เรื่องของเราผมยังไม่พร้อมในตอนนี้ ผมไม่อยากมีความสุขบนความทุกข์ของน้องและอีกอย่างผมก็มีคนรักและคนที่ดูแลผมอยู่แล้ว ผมขอโทษที่ทำตามที่พี่ขอไม่ได้"น้ำเสียงราบนิ่งบอกออกมาที่ทำให้หัวใจของชานยอลชาวาบ เจ็บปวด เสียใจกับการถูกปฎิเสธจากคนที่รักที่เดินออกไปจากร้าน ทิ้งไว้แค่ความเจ็บให้กับคนโง่อย่างเขา
Talk
จบแล้วของรัก 3 เศร้า จบในรุ่นของพ่อแม่ ใครค้างกับตอนจบ อยากอ่านหลังจากนี้เจอในรุ่นลูกได้เลย
รุ่นลูกเป็นคู่ของแจฮยอน แทยง เอสเอ็มรุกี้ ไรต์จะเปิดหน้าฟิคใหม่สำหรับรุ่นลูก
ความคิดเห็น