คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #58 : : Lovely Crazy : 3 Chankai 100%
Lovely Crazy 3
เมื่อจงอินกลับมายิ้มได้อีกครั้ง ไม่จมอยู่ในความทุกข์เศร้ากับการจากไปของแม่
แม่ไม่ต้องห่วงผมนะครับ ผมจะเข้มแข็ง จะไม่อ่อนแอ จะไม่ร้องไห้ให้แม่ต้องเป็นห่วงผม
และไม่อยากให้จงอินต้องเบื่อแล้วต้องกลับมานั่งร้องไห้ เสียใจอีกชานยอลจึงพาจงอินออกมาเดินเล่นริมชายหาด แต่พอลงมากลับต้องเจอฮเยรินที่เดินเข้ามาทักทายและปลายตายิ้มหวานให้กับชานยอลอย่างมีเล่ห์นัย
"หนุ่มน้อยคืนนี้ฉันมีงานที่จะต้องคุยกับพี่ชายของเธอ คืนนี้หนุ่มน้อยต้องนอนคนเดียวรู้หรือเปล่า"เสียงอ่อนเสียงหวานเอ่ยบอกกับเด็กน้อยตรงหน้า แววตาสงสัยลังเลและช้อนตาขึ้นมองพี่ชายตัวสูงที่่ส่งสายตาขอร้อง เว้าวอนให้ปฎิเสธไป
"ถ้าเป็นเรื่องงานคุยตอนนี้ได้เลยนะครับ ผมไม่ว่าเพราะผมคงไม่สะดวกให้พี่ชานยอลไปคุยกับคุณป้าตอนกลางคืนได้" ฮเยรินถึงกับจุกเมื่อโดนเด็กเรียกว่าป้า ชานยอลลอบยิ้มที่จงอินช่างเป็นฉลาดและพูดถูกใจเหลือเกิน
"คุยตอนนี้เลยแล้วกัน ผมว่างพอดี คุณฮเยรินมีอะไรหรือเปล่าครับ"ชานยอลหนทางจากการหนีเจ้าของนิตรสารเอ่ยขึ้น สร้างความไม่พอใจให้กับฮเยรินไม่น้อย
"ฉันแค่จะมาบอกเธอว่า ฉันยกเลิกงานถ่ายแบบวันนี้แล้วและฉันคงไม่ป้อนงานให้เธออีกแล้วชานยอล" หญิงสาวยกเรื่องงานมาขู่หวังว่าชานยอลจะยอมนอนกับเธอ
"อา...ก็ดีซิครับ ผมก็ไม่อยากถ่ายแบบงานนี้เหมือนกันและการที่คุณเป็นคนแคนเซิ่ลงานด้วยตัวเอง ผมก็ไม่ต้องเสียค่าผิดสัญญากับทางคุณ"ชานยอลยิ้มอย่างเป็นต่อ ถึงอย่างไงเขาก็ไม่เสียหายในเมื่อผู้หญิงคนนี้ไม่ได้มีอิทธิพลมากมายในวงการบันเทิง งานส่วนใหญ่ที่ได้ก็ไม่ได้มาจากผู้หญิงคนนี้สักงาน ถ้าไม่ได้งานจากฮเยรินก็ไม่มีปัญหาสำหรับชานยอลเลย
"จงอินพี่ว่าเราออกไปเดินเล่นกันดีกว่า"ชานยอลโอบไหล่น้องชายด้วยท่าทางสบายใจและพาน้องชายเดินออกจากโรงแรมที่พักที่ปล่อยให้ฮเยรินฟึดฟัดไม่พอใจ
"ทำไมพี่ถึงปฎิเสธไปละครับ"จงอินถามขึ้นเมื่อแอบมานั่งริมชายหาดที่ไร้ผู้คน ชานยอลยิ้มน้อยๆและตบหน้าตักตัวเองให้จงอินขึ้นมานั่ง จงอินย้ายตัวเองมานั่งบนตักพี่ชาย
"พี่ไม่อยากทำงานกับผู้หญิงคนนี้ พี่ไม่อยากมีอะไรที่เกินเลยกับใครอีกแล้ว"จงอินมองใบหน้าคมด้วยสายตาสงสัย
"ทำไมละครับ"
"เพราะพี่ไม่อยากให้คนที่พี่รักและเค้ารักพี่ต้องมาผิดหวัง เสียใจกับอดีตของพี่ พี่ไม่อยากให้เค้าผิดหวังในตัวพี่ไปมากกว่านี้" ฝ่ามือใหญ่ลูบผมคนบนตักอย่างอ่อนโยน
"พี่ชานยอลมีคนรักแล้วหรอครับ แล้วคนรักของพี่เป็นใครครับ บอกผมได้ไหมครับ"
ชานยอลระบายยิ้มร่าและหอมแก้มนิ่มเด็กน้อยบนตัก จงอินกุมแก้มอย่างเขินอาย ใบหน้าเห่อร้อนขึ้นมา
"จงอินอยากรู้จริงๆหรอครับ"กระซิบถามที่มืออีกข้างโอบกอดเอวสอบ
"ถ้าพี่ไม่อยากบอกก็ไม่เป็นไรครับ"เสียงอ่อนก้มหน้างุด สายตาคมมองคนบนตักด้วยรอยยิ้มและโน้มหน้ากระซิบข้างหูของคนบนตัก
"คนที่พี่ชอบเค้าเด็กกว่าพี่สิบเอ็ดปี เป็นเด็กผู้ชายที่ตัวไม่เล็กมาก มีรอยยิ้มสดใสจาทำให้พี่นะหลงเด็กและเผลอรักเด็กคนนี้ไปตั้งแต่แวบแรกที่พี่เห็น" ใจจงอินเต้นรัว ระส่ำไปหมด หัวใจจงอินจะระเบิดมากลัวคำพูดของพี่ชานยอลแล้วนะ
"และเด็กคนนั้นก็นั่งอยู่บนตักของพี่ อยู่ในอ้อมกอดของพี่ตอนนี้" ฉ่า.....จงอินจะระเบิดลงทุ่งโกโก้ครัชปล้วนะ ทำไมพี่ชานยอลถึงทำให้จงอินเป็นโรคหัวใจแบบนี้ จงอินยังเป็นเด็กนะ พี่ชานยอลจะมารักเด็กอย่างจงอินได้อย่างไงกัน
"พี่จะรอจนกว่าจงอินโตพอจะรักพี่ โตพอที่จะใช้ชีวิตอยู่กับพี่" ฉ่า...หน้าเห่อร้อนอีกแล้ว จงอินจะไม่ไหวแล้วนะ "จงอินให้โอกาสพี่คนนี้ได้ไหครับ" มือใหญ่จับคนบนตักให้หันมามอง เชยคางเรียวให้มองสบตา "ให้โอกาสได้ไหมครับ"เสียงทุ้มถามไปด้วยความออดอ้อน สายตาจ้องมองสอดประสานกับดวงตาเล็กที่ใจสั่นไหว ใจเต้นไปกับคำหวานของผู้ใหญ่
"ผมจะให้โอกาสพี่ชานยอลครับ"บอกแผ่วเบาแต่ก็ทำให้ชานยอลได้ยินชัดเจน ริมฝีปากหนากดจูบบนแก้มนิ่มและกอดร่างเล็กไว้แน่นอย่างหวงแหน รักเสน่หาในตัวของเด็กคนนี้เหลือเกิน
จงอินเราทำอะไรใส่พี่หรือเปล่า พี่ถึงหลงเราเข้าขั้นแอดวานซ์ขนาดนี้ หลงจนทำให้พี่ต้องมาบอกรักเราทั้งที่พี่เพิ่งได้รู้จักเราแค่อาทิตย์เดียว
เสียงโวยวาย หงุดหงิดดังลั่นห้องที่เล่นงานนายแบบต้นสังกัดที่ยกเลิกสัญญากับฮเยจินอย่างพละการและทำให้ชวดงานไปอีกหลายงาน
"สมองแกมีไว้แค่คั่นหูกางๆของแกหรือไงที่ทำอะไรไม่คิด"จุนมยอนเสียงแหวใส่นายแบบหนุ่มตัวสูง ดีนะให้จงอินเข้าไปนอนเล่นรอในห้องไม่ต้องมาผวากลัวตกใจกับเมเนตัวเล็กแต่ปากจัด
"ทำเหมือนว่าเราได้เงินจากยายนั้นเยอะเต็มประดา งานที่หาให้ก็สู้เจ้าอื่นไม่ได้ด้วยซ้ำ"ชานยอลว่ากลับอย่างไม่หยี่ระ สะทกสะท้านใดๆ "ทุกวันนี้เรามีงานก็เพราะตัวเราเอง ไม่เกี่ยวกับยายนั้นเลย ถึงเรายกเลิกสัญญาไปมันก็ไม่มีอะไรเสียหายกับเรา พี่อย่าลืมนะยายนั้นยกเลิกสัญญาเองไม่ใช่ผม"ชานยอลบอกด้วยเหตุผลความเป็นจริง จุนมยอนถึงเย็นลงได้
"แล้วแกไม่คิดบ้างหรือไงว่าฮเยจินจะไม่เอาแกไปเล่นงานกับสื่อ เล่นงานแกกับจงอิน"
"เราต้องกลัวอะไร เราแค่บอกความจริงกับสื่อไปว่าจงอินมาอยู่กับผมฐานะน้องชายของผม แม่ของจงอินมอบสิทธิ์ทุกอย่างให้ผมดูแลจงอิน คงไม่มีใครจะมาแอนตี้ด่าว่าสิ่งที่ผมควรทำหรอก" จุนมยอนถึงกับหัวเราะขำกับคำตอบของชานยอล
"หน้าสื่อพี่ชายแต่หลังสื่อสามีล่ะซิ"ว่าแซะแซว ชานยอลถึงกับไปต่อไม่ถูก "แกจะรักจงอิน หลงจงอินฉันไม่ว่า แต่ท่องจำใส่สมองแกไว้ น้องยังเด็ก ยังไม่พร้อมให้คนแก่อย่างแกหลอกได้"
"ผมไม่หื่นขนาดนั้นนะพี่ อย่ามองว่าผมหื่นซิ"
"แต่หน้าแกมันฟ้องว่าอยากกินเด็กเหลือเกิน"จุนมยอนสวนทันควัน "ถ้ายังรักชีวิต ไม่อยากกินข้าวแดงแกต้องอดทน ท่องจำใส่ใจเอาไว้น้องมันเด็ก น้องยังเด็กอยู่"จุนมยอนตบบ่ากว้างอย่างเตือนสติแล้วเดินออกไป ชานยอลถอนหายใจออกมากลั้นกลุ้ม
ผมจะอดทนได้นานแค่ไหนกัน ถ้าน้องมันน่ารักแบบนี้ ปาร์คชานยอลทำไมแกต้องมาหลงรักเด็กด้วย
จงอินนอนกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียงนุ่มรอพี่ชายใจดีเข้ามาในห้อง ชานยอลเปิดประตูเข้ามาถึงกับระบายยิ้มน้อยๆเมื่อเห็นนายแบบตัวน้อยนอนเป็นหมีอยู่เตียง
"ดึกแล้วทำไมยังไม่นอนอีก"เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นทำให้จงอินเด้งตัวลุกจากการนอน
"ผมนอนไม่หลับ ผมรอพี่มาด้วย"ชานยอลฉายยิ้มเต็มใบหน้าหล่อเหลา
"เดี๋ยวพี่ขออาบน้ำก่อน แล้วจะมานอนกับเราด้วย"
"ผมจะนอนรอนะครับ"ตอบเสียงใส านยอลลูบผมเบาๆแล้วเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้าไปในห้องน้ำ
เกือบครึ่งชั่วโมงกว่าชานยอลจะอาบน้ำเสร็จแต่จงอินก็ยังรอพี่ชายตัวสูงมานอนพร้อมกัน
ร่างกายกำยำ หยดน้ำติดแพรวพราวบนร่างกายสูงใหญ่ หลังกว้างที่เต็มไปด้วยความกำยำสมเป็นชาย มันสร้างความเห่อร้อนบนใบหน้าให้ไม่น้อย ตัวต้นสาเหตุที่ทำให้เด็กวัยสิบสองใจเต้นแรง เต้นไม่เป็นจังหวะนั้นกลับไม่รู้ตัวเลยที่ยืนโชว์หุ่นให้น้องได้ดูเล่น ยังดีที่ยังใส่บ็อกเซอร์เอาไว้ ไม่งั้นชานยอลคนเป็นตาแก่ชอบโชว์เด็ก
"นอนได้แล้วนะครับ ถ้าพรุ่งนี้ตื่นสายพี่ไม่ปลุกไปล่องเรือด้วยนะ"ชานยอลล้มตัวนอนข้างๆจงอิน รั้งน้องเข้ามากอดแนบชิด ริมฝีปากหนา จมูกโด่งกดบนกลุ่มผมที่หอมไปด้วนกลิ่มชมพูเด็ก
การกระทำของคนเป็นพี่ทำให้หัวใจคนเป็นน้องสั่นระรัว ใบหน้าแดงกล่ำไปกับสัมผัสอันอ่อนโยนของพี่ชายที่นอนโอบกอด ลูบผมกล่อมให้คนในอ้อมกอดได้ฝันดี แต่มันไม่ใช่อย่างที่ชานยอลคิดเลยว่าน้องจะนอนหลับฝันดี ในเมื่อหัวใจของจงอินนั้นสั่นระรัว เต้นตูมตามจนไม่สามารถหลับลงได้
ถ้าพรุ่งนี้ผมตื่นสายแล้วไม่ได้ไปเที่ยวผมจะโทษพี่คนเดียว
#พี่ชานหลงเด็ก
ความคิดเห็น