คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : : สามีตีตรา : Chankai ft.baekhyun 1
:สามีตีตรา: ChanKai Ft.BaekHyun 1
ภายในห้องจัดเลี้ยงแสนหรูของโรงแรมในเครือตระกลูคิมที่ถูกตกแต่งอยากสวยงาม แต่งเติมไปด้วยดอกไม้นานาชนิด ถูกจัดในธีมงานแต่งให้เข้ากับความรักของคนทั้งสองที่บมเพาะจนสุกงอม ยอมใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันไปตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป
“จงอินเราคิดแล้วหรอที่จะแต่งงงานกับคริส”จุนมยอนพี่ชายหน้าหวานของเจ้าของงานแต่งวันนี้ถามขึ้น
“ผมคิดดีแล้วครับพี่จุนมยอน”คนเป็นน้องตอบด้วยรอยยิ้มที่จุนมยอนนั้นสีหน้าเป็นกังวล ไม่ได้มีความสุขกับน้องชายด้วยเลย “พี่อย่าคิดมากซิครับ คริสเป็นคนดีนะพี่ คริสนะรักผมมากแค่ไหนพี่กับซองจงก็รู้”
“รักพี่เพราะอะไรกัน ผมนะอยากรู้จริงๆ”จู่ซองจงก็เอ่ยขึ้น จนจุนมยอนต้องปรามน้องชายคนเล็กด้วยสายตา
“ถ้าเราคิดดีแล้ว พี่ก็ไม่ห้ามเรา พี่เคารพการตัดสินใจของเรา”จุนมยอนกุมมือน้องชายคนรอง สามพี่น้องกอดกันด้วยรอยยิ้ม
“ผมว่าเราลงไปข้างล่างกันดีกว่า ปานี้เจ้าบ่าวพี่คงรอพี่แย่แล้ว”จงอินยิ้มให้น้องชายและสำรวจความเรียบร้อยก่อนที่จะพากันออกมาจากห้องตรงไปยังห้องจัดเลี้ยง
“คริสไหนบอกว่าจะไม่แต่งงานกับมันไง แล้วทำไมมันเป็นแบบนี้!!!”เสียงกร้าวแหวขึ้นอย่างไม่พอใจ เสียงๆนี้ทำให้จงอินที่เดินผ่านมาต้องหยุดชะงัก หัวใจตกลงกับพื้นกับประโยคของคนทั้งสองที่กำลังพูดคุยกันอยู่
“ผมแต่งกับจงอินเดี๋ยวผมก็หย่า ที่ผมแต่งกับจงอินก็เพื่อหลอกเอาเงินของเขามาสร้างครอบครัวของเราสองคนไงแบคฮยอน”จงอินตัวชา หน้าชาเมื่อรู้ว่าผู้ชายอีกคนนอกจากเจ้าบ่าวของเขาคือเพื่อนสนิทที่เขารักมากที่สุดและไว้ใจที่สุด แต่สุดท้ายเพื่อนสนิทกับหักหลัง แทงข้างหลังเขาอย่างเย็นชา เลือดเย็น โหดร้ายที่สุด
“คนสารเลว!!!”เสียงกร้าวโทสะแฝงไปด้วยความเจ็บปวด ผิดหวังทำให้คนสองคนถึงกับตกใจไม่น้อยเมื่อเห็นคนที่เขาทำร้ายรู้ความจริงหมดทุกอย่าง
เพี๊ยะ
ฝ่ามือบางตบลงบนใบหน้าหวานของเพื่อนอีกคนอย่างโทสะ ผิดหวัง เสียใจไม่น้อยกับเพื่อนที่ทั้งรักและไว้ใจที่สุดกับมาทำร้ายเขาอย่างเยือกเย็น
“แกทำแบบนี้กับชั้นได้อย่างไงกันแบคฮยอน แกทำกับชั้นแบบนี้ได้อย่างไง!!!”จงอินจับไหล่แบคฮยอนเขย่าอย่างแรงด้วยความผิดหวัง เสียใจ
“เพราะชั้นกับคริสรักกันซิ เราสองคนเรารักกัน รักมาก่อนแกด้วยซ้ำจงอิน”แบคฮยอนตวาดกลับอย่างไม่รู้สึกผิด เชิดหน้าเผชิญเพื่อน จงอินหัวเราะขำสมเพชตัวเองที่ไม่เคยรู้เลยว่าเพื่อนและคนรักสวมเขามาตลอด
“แล้วทำไมพี่ไม่บอกพี่จงอิน ไม่บอกไปล่ะว่าพี่รักกับพี่คริส”ซองจงเอ่ยถามเพื่อนพี่ชายที่ไม่รู้สึกสะทกสะท้านเรื่องนี้เลย
“เพราะชั้นอยากให้พี่ชายแกเจ็บ อยากให้มันรู้บ้างว่าความเจ็บปวด เป็นรองคนอื่นมันเจ็บมากแค่ไหน ให้มันรู้ว่าคนอย่างมันไม่ใช่จะเป็นที่หนึ่งได้อย่างเดียว”
เพี๊ยะ เพี๊ยะ
“จงอินพอเถอะ”จุนมยอนเข้ามารั้งน้องชายที่ตบหน้าแบคฮยอนไม่ยั้ง แต่ก็รั้งไม่ได้เมื่อจงอินสลัดออกมายืนประจันหน้ากับแบคฮยอน สายตามองเหยียดคริสที่ยืนอยู่ข้างหลังแบคฮยอนและหัวเราะขำสมเพชคนทั้งสอง
“หึหึ...ถ้าแกคิดอยากให้ชั้นเป็นรองแกเพราะไอ้ผู้ชายเลวคนนี้ แกคิดผิดแบคฮยอน ชั้นไม่มีทางเป็นรองไอ้ผู้ชายเลวๆสารเลวตัวเมียคนนี้ไปได้ คนอย่างมันก็เป็นแค่เครื่องแก้เหงาของชั้นเท่านั้น ถึงชั้นจะรักมันแต่ชั้นก็ไม่ได้รักมันหมดหัวใจของชั้น เพราะชั้นคิดว่าสักวันหนึ่งคนเลวอย่างมันต้องโผล่หางมาให้ชั้นเห็น และวันนี้มันก็ทำให้ชั้นเห็นหางของมันออกมา เหมือนอย่างที่ชั้นเห็นหางของแกแบคฮยอน”สายตาแข็งกร้าว รอยยิ้มเหยียดมองคนทั้งสองสมเพช “แกก็เตรียมใช้หนี้ให้มันด้วยแล้วกัน แต่ชั้นว่าคนจนอย่างแกคงไม่มีเงินมาใช้หนี้แทนไอ้คริสมันได้หรอก สามสิบล้านที่มันเป็นหนี้พนันอยู่”จงอินกระตุกยิ้ม ดูถูกแบคฮยอน แบคฮยอนตวัดสายตาไปมองคริสอย่างไม่เชื่อ
“ตั้งแต่ต่อไปนี้แกกับชั้นจบความเป็นเพื่อนกัน อะไรที่ชั้นเคยให้แกก็ถือว่าชั้นทำบุญทำทานให้แกแล้วกันแบคฮยอน”จงอินพูดจบมองคนทั้งสองอย่างเกลียดชังและหันหลังกลับออกไปอย่างเจ็บปวดที่พยายามเข้มแข็งเอาไว้ ไม่ให้คนสารเลวทั้งสองต้องเห็นน้ำตาของตัวเอง
ออกมาจากห้องจงอินก็วิ่งออกจากโรงแรมขึ้นรถขับออกไปอย่างเร็วด้วยความเจ็บปวด จุนมยอน ซองจงวิ่งตามมาไม่ทันรู้สึกเป็นห่วงน้องชายเวลานี้เหลือเกิน จงอินอ่อนนอกแข็งใน ไม่ได้แข็งกระด้างอย่างคนภายนอกเห็น ข้อนี้จุนมยอนรู้ดี
จงอินขับรถออกมาอย่างเร็ว น้ำตารินไหลอย่างเจ็บปวด ผิดหวัง เสียใจไม่น้อยกับการคนเพื่อนรักทรยศ หักหลังทำร้ายกันได้ลงคอ แค่ผู้ชายคนเดียวอย่างคริสเขาจะไม่เสียใจเลยแต่นี้กลับเป็นแบคฮยอนเพื่อนที่เขารักมากที่สุด
“ทำไม ทำไม ทำไม!!!!”มือทั้งสองข้างทุบพวงมาลัยอย่างผิดหวัง เสียใจ น้ำตารินไหลออกมาอย่างเจ็บปวดไม่น้อย “ฮืฮฺ...ฮืฮ”จงอินซบหน้ากับพวงมาลัย ร้องไห้ออกมาอย่างเจ็บปวด ไม่มีอะไรดีเท่ากับปลดปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมาให้หมด ให้ไหลออกมากับความคับแค้นใจ
ร้องไห้พอสมควรจงอินเช็ดน้ำตาที่แก้มทั้งสองข้างและเปิดประตูลงมาจากลงเดินตรงไปยังริมชายหาดที่ทะเลซาดซัดเข้ามา แววตานิ่งที่มองท้องทะเลในเวลากลางคืนที่ไม่รู้เลยว่าจงอินคิดจะทำอะไร ไม่รู้ความคิดของจงอินได้เลย
แววตานิ่ง ไร้จุดมุ่งหมายของจงอินที่ค่อยพาตัวเองเดินลงไปในทะเลในเวลาค่ำคืนอย่างช้าๆ แววตาไร้เลื่อยลอยปล่อยไปตามกระแสคลื่น ลมที่พัดผ่านมาให้จงอินปล่อยใจที่เจ็บปวดไปกับมันพร้อมกับร่างที่ค่อยเดินลงไปในทะเลที่เริ่มลึกขึ้น
“คุณจะทำอะไรของคุณ บ้าหรือไงถึงมาลงทะเลตอนนี้!!!”ชายหนุ่มนิรนามที่วิ่งลงมาช่วยเอ่ยถามอย่างโทสะ จงอินสะบัดตัวให้อีกคนปล่อย
“ปล่อยผม ผมจะเป็นอะไรก็เรื่องของผม”จงอินยังแผลงฤทธิ์ ขัดขืนให้อีกคนหนึ่งปล่อยแต่อีกคนกลับไม่ปล่อยและก็ล้มลุกคุกคลานอยู่ในน้ำไปตามกัน จงอินพยายามจะวิ่งลุกไปในทะเลแต่อีกคนกลับวิ่งเข้ามาจับรั้งร่างเอาไว้
“ผมจะปล่อยให้คุณตายไม่ได้ ผมไม่รู้ว่าคุณเสียใจอะไรมาแต่ผมคงทนไม่ได้ที่จะเห็นคุณตายต่อหน้า”ชายหนุ่มลากร่างบางขึ้นมาจากในน้ำ จงอินทรุดลงร้องไห้อย่างเจ็บปวด อีกฝ่ายมองอย่างสงสารและนั่งลงข้างๆ
“ถ้าคุณเป็นอะไรขึ้นมา คนที่เจ็บปวดเสียใจไม่ใช่มีแค่คุณคนเดียว ยังมีครอบครัวของคุณ พ่อแม่ พี่น้องของคุณที่จะเจ็บปวดกับคุณไปด้วย คุณไม่สงสารท่านบ้างเลยหรือไง”ชายหนุ่มย่อตัวนั่งลงข้างๆตบบ่าให้อีกคนมีสติ ได้คิดถึงคนที่รักตัวเองมากที่สุด
“คุณยังมีพ่อแม่ที่รักคุณ อยู่เคียงข้างคุณแม้ว่าคุณจะเจ็บปวดเรื่องไหนมา ท่านก็จะอยู่เคียงข้างคุณ คอยเป็นกำลังใจให้คุณไม่ทิ้งให้คุณต้องเจ็บปวดอยู่ฝ่ายเดียว”จงอินเงยหน้าขึ้นมามองคนข้างๆที่อีกฝ่ายยิ้มบางๆให้กับเขา ที่ทำให้จงอินรู้สึกประทับใจผู้ชายตรงหน้าไม่น้อย
“ผมว่าคุณควรจะกลับบ้าน อย่าทำให้ท่านเป็นห่วงคุณมากกว่านี้”
“ผมยังไม่พร้อมกลับบ้านตอนนี้ ผมยังไม่เจอใคร ผมอยากอยู่คนเดียว”เสียงเศร้าเอ่ยออกมา ที่นั่งมองทอดทะเลอย่างเจ็บปวด
“ถ้าคุณยังไม่พร้อมกลับบ้านก็ควรที่จะโทรบอกที่บ้านของคุณ ไม่ใช่ปล่อยให้เขาเป็นห่วง”จงอินเหลือบมองอีกฝ่ายที่ดูอบอุ่นและทำให้เขาคิดได้ว่าเขาจะทำอะไรในเวลานี้ “เดี๋ยวคุณไปพักที่บ้านพักของผมก่อนแล้วกัน แล้วค่อยโทรบอกที่บ้านของคุณว่าคุณอยู่กับผม”อีกฝ่ายเอ่ยขึ้นที่ไม่อยากปล่อยให้อีกฝ่ายต้องอยู่เพียงตามลำพัง ไม่งั้นชายหนุ่มอีกคนต้องคิดฆ่าตัวตายอีกรอบ
จงอินไม่พูดอะไรได้แต่ยิ้มให้และเดินตามชายหนุ่มตัวสูงกลับไปยังบ้านพักที่อยู่ไม่ห่างไกลจากที่นี้นัก จงอินเข้ามายังบ้านพักของชายหนุ่มตัวสูงที่เจ้าของบ้านยื่นผ้าเช็ดตัวและเสื้อผ้าอีกฝ่ายใส่
“คุณเข้าไปอาบน้ำในห้องผมได้เลย เดี๋ยวผมจะรอคุณอยู่ข้างนอก”จงอินยิ้มน้อยๆและเดินเข้าไปในห้อง ที่อีกฝ่ายมองตามด้วยรอยยิ้ม นี่ถ้าเขาไม่เดินไปตรงนั้นผู้ชายคนนี้คงจมน้ำตายไปแล้ว
จงอินเดินออกมาจากห้องน้ำเมื่ออาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยที่เจ้าของบ้านเตรียมนมอุ่นๆให้อีกคนได้ดื่มให้ร่างกายอบอุ่นมากขึ้น
“ขอบคุณมากนะครับที่ช่วยผมไว้ ผมยังไม่รู้จักชื่อคุณเลย คุณชื่ออะไรครับ”จงอินเอ่ยถามเมื่อรับนมมาดื่มและวางไว้บนโต๊ะข้างๆโซฟา
“ผมชื่อชานยอลครับ”อีกฝ่ายบอกด้วยรอยยิ้ม “แล้วคุณจะไม่บอกชื่อผมหน่อยหรือไง”จงอินถึงกับยิ้มขำ
“ผมชื่อจงอิน ผมต้องขอบคุณมากเลยนะครับที่ช่วยผมเอาไว้ ไม่ให้ผมทำเรื่องโง่ๆ”จงอินบอกออกมาและยิ้มขำตัวเองและสายตาเปลี่ยนมาเศร้าลง
“คุณมีเรื่องอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า ถึงทำให้คุณคิดสั้นแบบนั้น”จงอินหันมามองอีกฝ่ายสายตาเศร้า ชานยอลที่เห็นสายตาของอีกฝ่ายทำให้อยากตบปากตัวเองหรือเกินที่เอ่ยถามอะไรไม่คิด “ถ้าคุณไม่อยากบอกก็ไม่ต้องบอกก็ได้”ชานยอลบอกออกมา จงอินมองหน้าชายหนุ่มและยิ้มออกมา
“ผมถูกเพื่อนและคนรักหักหลัง พวกมันสองคนทรยศต่อความรักของผม มันสองคนแอบคบมีอะไรกันไม่บอกผม จนวันนี้ผมมารู้ด้วยตัวเองในวันแต่งงานของผมกับมัน”น้ำเสียงเจ็บปวดออกมาแต่กับไม่มีน้ำตาเหมือนกับตอนแรก
“แต่คุณก็ไม่น่าทำร้ายตัวเองแบบนี้ คุณทำร้ายตัวเองคนเลวสองคนนั้นก็ไม่รู้สึกอะไร เค้าไม่ได้มาเจ็บ มาเสียใจกับคุณด้วย แต่เค้าอาจจะสะใจที่เห็นคุณเจ็บและคิดทำร้ายตัวเองได้ขนาดนี้”ชานยอลเอ่ยออกมา จงอินมองชายหนุ่มที่พูดทำให้เขาได้คิด “ถ้าคุณอยากให้เขาเจ็บ อยากให้คนพวกนั้นคิดผิดที่ทำกับคุณแบบนี้ คุณต้องเข้มแข็ง ร่าเริง สดใสทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับคุณและทำเป็นไม่ได้เสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นเลย ถ้าคุณทำเช่นนี้ผมว่าคนพวกนั้นจะต้องเจ็บและอยู่ไม่เป็นสุขที่เขาทำอะไรคุณไม่ได้เลย”
“ก็จริงของคุณ ถ้าผมทำร้ายตัวเองพวกมันก็หัวเราะเยาะเย้ยผม แต่ถ้าผมทำเป็นไม่สนใจพวกมันสองคน พวกมันสองคนต้องดิ้นเร่าๆต้องร้อนรุ่มในใจแน่ที่มันทำให้ผมร้องไห้ เจ็บปวดไม่ได้”จงอินบอกออกมาด้วยรอยยิ้ม ชานยอมยิ้มออกมาที่เห็นอีกฝ่ายมีรอยยิ้ม ไม่มีแววตาเจ็บปวดอีกแล้ว
“ขอบคุณมากนะครับที่ทำให้ผมคิดดีและทำให้ผมไม่ต้องมาร้องไห้เจ็บปวดกับคนเลวอย่างมันสองคน”จงอินบอกอย่างจริงใจ อีกฝ่ายก็ยิ้มจริงใจให้ ความรู้สึกดีๆของคนทั้งสองเริ่มก่อตัวขึ้นช้าๆในหัวใจของกันและกัน
จงอินหลบไปอยู่บ้านพักริมทะเลกับชานยอลสามวันและค่อยกลับมาบ้านที่จงอินได้โทรมาบอกที่บ้านเรียบร้อยตามที่ชานยอลบอก พอจงอินกลับมาถึงบ้านทุกคนต่างมายืนรอรับลูกชายคนกลางของบ้านอย่างเป็นห่วง คุณนายคิมเห็นลูกชายเดินมาก็โผกอดลูกชายทั้งน้ำตาอย่างเป็นห่วงที่มีชานยอลเดินตามหลังมา
“ทีหลังอย่าทำแบบนี้อีกนะจงอิน แม่เป็นห่วงลูกมากรู้ไหม”คุณนายคิมเอ่ยบอกทั้งน้ำตาอย่างเป็นห่วงลูกชายที่ต้องเจอะเจอเรื่องร้ายๆมา
“ผมขอโทษครับแม่ที่ทำให้แม่เป็นห่วง ทำให้แม่ต้องร้องไห้เพราะผม”จงอินบอกออกมาอย่างรู้สึกผิด หันไปมองพี่ชายน้องชายอย่างขอโทษ รู้สึกผิดที่ทำให้เป็นห่วง และสามพี่น้องสวมกอดทั้งน้ำตา คุณนายคิมมองลูกทั้งสามด้วยรอยยิ้ม หล่อนเลี้ยงมาไม่ทำให้ผิดหวังจริงๆที่ลูกทั้งสามรักใคร่ ดูแลซึ่งกันและกัน อยู่เคียงข้างในวันที่มีปัญหาที่ไม่มีใครทิ้งใคร
นี่แหละคือความรักที่มีจริง ความรักแท้จริงที่มีอยู่บนโลกนี้ที่ไม่ต้องการอะไรเป็นการตอบแทนกับความรักที่มอบให้ไป....
“ชานยอลน้าขอบคุณมากนะที่ดูแลจงอินให้น้า”จงอินหันมามองชานยอลอย่างไม่เข้าใจ สงสัยว่าแม่กับชานยอลรู้จักกันมาก่อนได้อย่างไง
“แม่รู้จักกับชานยอลด้วยหรอครับ”จงอินเอ่ยถามขึ้น คุณนายคิมยิ้มให้กับลูกชาย
“ชานยอลเป็นลูกชายเพื่อนแม่เอง ที่แม่เคยเล่าให้ฟังว่าลูกชายเพื่อนแม่ไปเรียนอยู่เมืองนอก”คุณนายคิมยิ้มให้กับลูกชายและชานยอล
“แปลว่าคุณก็รู้มาตั้งแต่แรกว่าผมเป็นใคร”น้ำเสียงห้วนเอ่ยถาม สีหน้าดูไม่พอใจเมื่อคิดว่าอีกคนรู้อยู่แล้วเขาเป็นใคร
“ตอนที่ผมช่วยคุณ ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคุณเป็นใคร แล้วคุณไปเจออะไรมาบ้าง ผมมารู้ความจริงก็ตอนที่คุณน้าโทรมาหาคุณและผมเป็นคนรับสายแทนก็ทำให้ผมรู้ว่าคุณเป็นลูกของคุณน้า”ชานยอลตอบความจริงที่ไม่ได้มีเจตนาโกหกจงอินตั้งแต่แรก
“จริงที่ชานยอลเค้าบอกลูกทุกอย่าง เขาไม่ได้โกหกลูกหรอก”คุณนายคิมเอ่ยขึ้นที่ไม่อยากให้เด็กทั้งสองต้องเข้าใจผิดกัน
“ก็แล้วไปนึกว่าคุณโกหกผม ทำเป็นไม่รู้จักผมตั้งแต่ตอนแรก”จงอินท่าทางอ่อนลง คุณนายคิม จุนมยอนและซองจงถึงกับยิ้มออกมาเมื่อลูกชาย น้องชายไม่ได้เหวี่ยง พาลโกรธชายหนุ่มที่ช่วยเอาไว้
“ชานยอลเย็นนี้อยู่ทานอาหารเย็นกับน้าก่อนซิ เป็นการขอบคุณที่เราช่วยจงอินเอาไว้”คุณนายคิมเอ่ยชวนหลานชายที่ชานยอลก็ตอบรับคำชวนของผู้ใหญ่ที่เขานับถือและเขาก็อยากอยู่พูดคุยกับจงอินด้วย ตั้งแต่วันแรกที่เกิดเรื่องที่ได้อยู่กับจงอินมันทำให้เขารู้สึกดีๆกับจงอินและอยากสานต่อความสัมพันธ์กับจงอินให้ดีขึ้นและพัฒนาให้มากขึ้น ไม่ใช่แค่คนที่รู้จักกันแต่อยากเป็นมากกว่าคนรู้จัก
อาการเศร้าของจงอินกลับหายไปไม่มีแววตาเศร้า สีหน้าเศร้าหม่นหมองฉายให้เห็นมีแต่รอยยิ้ม รอยยิ้มที่ไม่ได้ฝืนยิ้ม ปั้นหน้ายิ้มอย่างควรจะเป็นแต่เป็นรอยยิ้มที่ออกมาจากความรู้สึกจริงๆของจงอินในตอนนี้เวลาที่ได้อยู่กับชานยอล คนที่เข้ามาทำให้จงอินลืมความเจ็บ ทิ้งความเจ็บปวดลงไปทะเลจนหมด
“ดูพี่จงอินจะมีความสุขมากเลยนะครับ”ซองจงเอ่ยบอกกับพี่ชายที่แอบมองดูจงอินและชานยอลหน้าบ้าน
“ใช่จงอินมีความสุขมาก ความสุขที่ไม่ได้ฝืนออกมา ไม่ได้แกล้งทำอย่างที่เคยเป็น”จุนมยอนเอ่ยขึ้นที่มองดูน้องชายด้วยรอยยิ้ม
“พี่จุนมยอนผมอยากให้พี่จงอินรักกับพี่ชานยอลเหลือเกิน ผมอยากให้เขาทั้งสองรักกัน”จุนมยอนหันมามองน้องชายด้วยสายตาเรียบนิ่ง
“เรื่องแบบนี้เราบังคับคนสองคนไม่ได้ เราต้องให้จงอินและชานยอลตัดสินใจเอาเอง ถ้าจงอินรักชานยอลจริงพี่ก็สนับสนุนเพราะพี่คิดว่าชานยอลไม่เหมือนคริสและเป็นคนจริงใจ ไม่ทำให้จงอินเสียใจได้”จุนมยอนเอ่ยบอกออกมา สายตานิ่งจ้องมองไปทางจงอินและชานยอลที่พูดคุยกัน มีรอยยิ้ม เสียงหัวเราะที่ทำให้บ้านหลังนี้กลับมามีความสุขอีกครั้ง
หลังจากแย่งคริสมาเป็นของตัวเองได้แบคฮยอนก็ไม่ได้มีความสุขอย่างที่จะเป็นที่เขาต้องหาเงินมาใช้หนี้คริสที่สร้างหนี้ไว้มากมาย จนแบคฮยอนทนไม่ไหวถึงกับเลิกกับคริสและหนีไปอยู่ที่อื่นเพื่อไม่ให้คริสตามหาเขาเจอและไม่อยากจะให้คนอื่นดูเหยียบย่ำตัวเองอีก
แบคฮยอนลาออกจากบริษัทเก่าและมาทำงานบริษัทใหม่ บริษัทใหม่ที่ให้เงินเดือนดีและบ้างทีอาจจะทำให้แบคฮยอนคนนี้ได้ก้าวขั้นเป็นคุณนายเจ้าของบริษัทที่เขาได้ทำงานตำแหน่งเลขาของประธานบริษัท
“แบคฮยอนเดี๋ยววันนี้แฟนของท่านประธานจะเข้ามาด้วย อย่างไงก็ดูแลหาของว่างให้พร้อมแล้วกัน อย่าให้ท่านต้องเอ็ดได้”รุ่นพี่ร่วมงานเดินมาสั่งแบคฮยอนที่นั่งเตรียมอกสารให้กับท่านประธานเซ็นต์วันนี้
“ท่านประธานมีแฟนด้วยหรอครับพี่ ผมไม่เห็นรู้เลยว่าท่านมีแฟนด้วย”
“เราตกข่าวได้ไงถึงไม่รู้ว่าท่านประธานนะมีแฟนแล้วและอีกไม่กี่เดือนท่านก็จะแต่งงานกับแฟนของท่านแล้ว”แบคฮยอนชักสีหน้าเมื่อได้รู้ความจริงที่เขาไม่รู้ความจริงเลย
“แฟน....”ไม่ทันแบคฮยอนจะพูดจบชานยอลประธานบริษัทก็เดินเข้ามาพร้อมกับแฟนหนุ่มที่ควงแขนมาด้วย แบคฮยอนถึงตัวเนื้อสั่น มือกำหมัดแน่นเมื่อเห็นว่าที่ภรรยาของท่านประธานที่เขาหมายปองเอาไว้
“พี่ชานยอลหยุดก่อนฮ่ะ”เสียงอ่อนหวานเอ่ยบอกกับคนรักที่จงอินและชานยอลตกลงครบกันเมื่อสามเดือนก่อน จงอินมองเหยียดแบคฮยอนอย่างเกลียดจัง
“มีอะไรหรือเปล่าจงอิน”ชานยอลเอ่ยถามขึ้น จงอินยิ้มน้อยๆให้คนรัก
“ผมแค่อยากทักอดีตเพื่อนรักของผม ที่มันทำให้ผมนั้นมาเจอพี่และทำให้ผมรู้ว่ารักแท้ของผมมีจริง”จงอินบอกออกมาด้วยรอยยิ้มและหันมาแบคฮยอนที่ยืนกำหมัดแน่น ชานยอลแตะแขนคนรักของจงอินไม่ให้ใจร้อน วู่วามจนมีเรื่อง ชานยอลไม่ได้โง่จนไม่รู้ว่าเลขาของเขาคนนี้คือคนที่ทำให้จงอินเกือบฆ่าตัวตาย
“พี่ชานยอลไม่ต้องกลัวหรอกฮ่ะว่าผมจะทำคนเลวคนนี้ ผมไม่เอามือของผมให้เปื้อนเลือดสกปรกหรอฮ่ะ”หันมายิ้มหวานและยกยิ้มร้ายให้กับแบคฮยอนที่เนื้อตัวเต้นที่โดนดูถูกต่อว่า “แบคฮยอนชั้นหวังว่าผู้ชายคนนี้ของชั้นนายจะไม่แย่งไปอีกล่ะ คงไม่เสนอตัวให้คนรักของชั้นอย่างที่นายเคยทำมาเหมือนแต่ก่อนล่ะ ถึงนายจะให้ท่าคนรักของชั้นเค้าก็ไม่สนหรอกเพราะพี่ชานยอลเค้าไม่เหมือนไอ้คริส ไอ้คนที่นายโง่คิดว่ามันรักนายจริง โง่จนทำร้ายเพื่อนอย่างชั้นได้และชั้นก็ขอบคุณความโง่ของนายที่ทำให้ชั้นฉลาดขึ้น ไม่โดนไอ้คริสหลอกเหมือนกับนายพยอนแบคฮยอน”แบคฮยอนได้แต่กำหมัดแน่นด้วยความโกรธจัด
“พี่ชานยอลเราเข้าไปในห้องกันเถอะฮ่ะ ผมอยากไปดูการ์ดงานแต่งเราแล้ว”จงอินควงแขนคนรักเดินเข้าไปในห้อง
“ชั้นจะทำให้เค้าเลิกกับแกและมารักกับชั้น”แบคฮยอนพูดกัดฟันเมื่อจงอินเดินผ่าน จงอินหยุดชะงักกับคำพูดของแบคฮยอนและหันมาแบคฮยอนด้วยรอยยิ้มสมเพส เหยียดหยันดูถูก
“ถ้าคิดว่าทำได้ก็เชิญทำ แต่อย่าคิดว่าคราวนี้จะมาชนะชั้นได้อีก”จงอินกระซิบบอกแบคฮยอนให้ได้ยินแค่สองคน ชานยอลมองคนทั้งสองอย่างสงสัยว่าพุดคุยอะไรกัน มีความลับกับเขา “เข้าไปดูการ์ดงานแต่งกันเถอะฮ่ะพี่ชานยอล”จงอินยิ้มหวานให้กับชานยอลและเดินควงแขนเข้าไปในห้อง ที่หันมายิ้มหยันให้กับแบคฮยอนอย่างดูถูก
คิมจงอินชั้นจะทำให้แกเจ็บเป็นรอบที่สอง คุณชานยอลต้องเป็นของชั้นคนเดียว เขาต้องเป็นของชั้นไม่ใช่ของแก!!!
TALK
ตอนแรกของสามีมาแล้ว ตอนแรกกะว่าตอนเดียวจบไปๆมาๆตอนเดียวจบไม่ได้ ในเมื่อจงอินและแบคฮยอนยังฉะกันไม่พอ มันต้องมีมากกว่านี้ มันต้องดุเดือดมากกว่านี้สำหรับจงอินและแบคฮยอนที่จะแย่งพี่ชานยอลกัน
ไรต์กะไว้สองตอนจบและไรต์จะลงตอน2ให้จบก่อนก่อนที่ไรต์จะไปต่างจังหวัดในเสาร์อาทิตย์นี้ กว่าไรต์จะกลับก็เย็นวันอาทิตย์ก็เลยกะว่าลงตอน 2ในวันพรุ่งนี้ให้ แต่ตอนไหนไรต์ยังให้คำตอบไม่ได้นะค่ะ
อย่าลืมเม้นและติดแท๊ก สกรีมในทวิตได้ในทวิตนี้ #ficcz
ความคิดเห็น