ลำดับตอนที่ #77
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #77 : : listen to you : Taokai
: listen to you: Taokai
คุณเคยไหม ไม่ว่าจะทำอะไร ไม่ว่าจะนอน หลับลงไปแล้ว แต่ยังเห็นหน้าใครบ้างคนลอยอยู่ตรงหน้า รอยยิ้ม สายตาที่เต็มเปี่ยมประกายจ้องมองมาที่เรา ไม่ว่าเขาจะทำอะไรก็ยังติดอยู่ในความทรงจำของเรา ยังตอดตาตรึงใจอยู่ในสายตา ความคิดของเราอยู่เสมอ และตอนนี้ผมก็เป็นมันอยู่ที่คิดถึงใครคนนั่นอยู่ ที่ไม่สามารถลืมใบหน้าหล่อเหลาของผู้ชายคนนี้ได้
ทั้งที่ผมก็เป็นผู้ชายเหมือนกัน และก็หล่อไม่ต่างกับคนคนนั้นเลย แต่ทำไมผมรู้สึกว่าเขาหล่อนะ เพราะอะไรกัน
"จงอิน..จื่อเทามาหา" รอยยิ้มบางฉายออกมาเมื่อได้ยินว่าใครมาหา ร่างโปร่งรีบวิ่งลงมาจากห้องทันที เมื่อได้ยินพี่ชายตัวเล็กตะโกนเรียกจากข้างล่าง
ใบหน้าสีน้ำผึ้งที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มเมื่อมายืนต่อหน้าคนที่ทำให้เขาคิดถึงได้ตลอดเวลา สีหน้าอิ่มเอมไปด้วยความสุข
"เรามารับจงอินไปเที่ยว" ริมฝีปากถูกกัดเมื่อถูกชวนไปเที่ยว จะไม่ให้จงอินรู้สึกเขิน หน้าร้อนผาวได้ไง ในเมื่อตอนนี้เขาถูกชายหนุ่มชาวจีนออกไปเดตในวันวาเลนไทน์
จงอินพยักหน้ารับ พร้อมยื่นมือไปให้จื่อเทาจับเดินกุมมือไปด้วยกัน ต่างหันมามองและยิ้มให้กันตลอดเดินมาเรื่อยๆ
"จื่อเทาจะพาเราไปไหน" จงอินถามขึ้นเมื่อเดินมาถึงป้ายรถเมล์ จื่อเทายิ้มน้อยๆไม่พูดอะไร แล้วดึงมือจงอินวิ่งขึ้นรถเมล์ที่จอดรอรับตรงป้ายพอดี
บนรถเมล์เต็มไปด้วยผู้คนที่แออัด ต่างยืนเบียดเสียดกันจนแทบจะได้กันอยู่แล้ว
คนที่แน่น เบียดเสียดกัน บ้างที่รถที่เบรกจนเซเกือบจะล้ม จนจื่อเทาต้องโอบกอดเอวจงอิน ให้จงอินยืนชิดกับตัวเองเพื่อไม่ให้จงอินล้มและถูกผู้ชายตรงหน้าทำอะไรจงอินได้
เพราะถ้าจื่อเทาไม่ทำแบบนี้ ไอ้ผู้ชายตรงหน้าคงจะใช้ทีเผลอมาจับจงอินแน่ๆ
คนที่ถูกโอบเอวได้แต่ก้มหน้ายิ้มงุด จะไม่ให้เขินได้ไงกัน โดนกอดเอวแบบนี้ ตัวแทบติดกันด้วย จงอินทำได้เพียงเก็บกลั้นความเขินอายเอาไว้
พอลงจากรถได้ นึกว่าจื่อเทาจะปล่อย แต่กลับถูกเดินโอบเอวไว้ตลอด
"เป็นแฟนกันก็ต้องเดินโอบกันแบบนี้" จงอินได้แต่อมยิ้มอย่างขวยเขินปนดีใจ
"เป็นแฟนกันแล้วไม่มีให้ดอกไม้ ของขวัญกันบ้างหรอ วันนี้วันวาเลนไทน์นะจื่อเทา" จื่อเทายังคงได้แต่ยิ้ม ไม่ตอบ จงอินบู้หน้าเมื่อจื่อเทาไม่ยอมตอบคำถาม เอาแต่พาเดินไปที่ไหนสักแห่ง
จื่อเทาพาจงอินมายังร้านๆหนึ่ง มันดูเงียบ ไม่มีคนเข้ามาในร้าน จงอินต้องหยุดสงสัยเมื่อจื่อเทาจูงมือเข้ามาในร้าน และภายในร้านถูกตกแต่งไปด้วยดอกกุหลาบสีชมพู สีขาวอย่างสวยงาม โรแมนติค จงอินถึงกับยิ้มดีใจ และยิ่งมีช่อไม้ช่อใหญ่ถูกยื่นมาให้จากจื่อเทาที่นั่งคุกเข่ายื่นดอกไม้มาให้
จงอินรับช่อดอกไม้มาด้วยรอยยิ้มที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความปิติ ซาบซึ้งใจที่ไม่เคยได้มาจากใครเลย
"ขอบคุณนะจื่อเทา" จื่อเทาลุกขึ้นยืนเต็มตัวด้วยรอยยิัม
"เรายังมีอะไรให้จงอินอีกนะ" จงอินทำหน้าอย่างสงสัย "ขึ้นไปดูข้างบนกัน" จื่อเทาเดินกุมมือเล็กมายังบนหัอง ที่ถูกตกแต่งอย่างสวยงาม ภายในห้องเต็มไปด้วยรูปจงอินที่จื่อเทาแอบถ่ายเอาไว้ถูกติดเป็นวอลเปเปอร์ในห้อง หัวเตียงยังเป็นรูปของเขาทั้งสองที่ถ่ายคู่กันตอนไปเที่ยวทะเลด้วยกัน
"เราทำไว้เป็นเรือนหอของเรา เรือนหอที่เราอยากให้จงอินเข้ามาอยู่ด้วย มาเป็นคู่ชีวิตของเรา เป็นกำลังใจให้กับเราคนนี้ แต่งงานกับเรานะจงอิน" จงอินยิ้มทั้งน้ำตา โผกอดจื่อเทาอย่างขอบคุณและเป็นคำตอบของมันได้ดี
"เราจะแต่งงานกับจื่อเทา เราจะมาเป็นคู่ชีวิตของจื่อเทา มาคอยดูแลจื่อเทาด้วยความรักของเรา" พูดจบทั้งสองต่างประกบจูบอย่างดื่มดูดกับความรักที่มีให้กัน ถึงแม้มันจะเร็วเกินไปสำหรับการแต่งงาน แต่ทั้งสองต่างเชื่อมั่นในความรักของกันและกัน
Talk
ฟิควันแห่งความรักกับเทาไค คนมีความรักก็มีความสุขกันไป คนโสดอย่างเราก็ได้แต่อ่านฟิค มองแฟนในอนาคตบนจอคอมต่อไป :)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น