คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : : love is not represented : Chankai Kriskai
:love Is Not Represented: Chankai Kriskai
รอยยิ้มหวานๆเต็มไปด้วยความสุขเมื่อได้เห็นการ์ดงานแต่งของตัวเองกับคนรักที่ถืออยู่ในมือที่ทั้งสองช่วยกันออกแบบด้วยตัวเองและพร้อมที่จะแจกให้กับเพื่อนๆได้มางานแต่งของเขาทั้งสอง
“คิมจงอิน อู๋อี๋ฟาน”จงอินอ่านชื่อในการ์ดที่เป็นชื่อของเขาและคนรักที่จะแต่งงานในเดือนหน้าและหันมายิ้มหวานให้กับคนรักที่นั่งข้างๆ
“พี่ว่าเราไปแจกการ์ดกันดีกว่า พี่นัดไอ้ชานยอลไว้ที่ร้านอาหารเย็นนี้ ปานี้มันคงมารอเราแล้ว”คริสบอกออกมาที่ยกนาฬิกาในมือขึ้นมาดูเวลาที่ก็ใกล้เวลานัดเข้ามาแล้ว จงอินยิ้มน้อยๆและเก็บการ์ดใสซองเหมือนเดิมและเดินออกมาจากร้านเวลดิ้ง
คริสเดินโอบเอวจงอินข้ามมาอีกฝั่งที่เขานัดชานยอลให้มาทานอาหารร้านแถวนี้ จงอิน คริสเดินโอบเอวมาด้วยยิ้ม ทั้งสองหันมามองกันด้วยรอยยิ้ม รอยยิ้มแห่งความสุขที่พวกเขาจะได้อยู่ด้วยกันแต่งงานกัน
ใกล้จะถึงฟุตบาทจงอินก็ทำการ์ดในมือหลุด จงอินก้มลงหยิบโดยไม่ทันดูเลยว่ากำลังมีรถขับมาแรงที่กำลังพุ่งชนร่างของจงอิน แต่ดีที่คริสเห็นและวิ่งเข้ามาผลักร่างของจงอินให้หลบพ้นวิถีทางของรถ
โครม
“ไม่จริง ไม่จริง คริส ใครก็ได้ช่วยด้วย คริส คริสตื่นขึ้นมา”จงอินเห็นคนรักโดนรถชนต่อหน้าถึงกับหวีดร้องสุดเสียงอย่างตกใจ เจ้าของรถที่ชนลงมาดูอย่างตกใจและรีบขึ้นรถขับออกไป “คริส คริส ตื่นขึ้นมา คริส ไม่ ไม่”จงอินสวมกอดคริสทั้งน้ำตาพยายามเรียกให้คริสตื่นขึ้นมาอย่างเจ็บปวด เสียใจ น้ำตาไหลออกมาไม่ยอมหยุด ชานยอลวิ่งออกมาจากร้านเมื่อได้ยินเสียงหวีดร้องของจงอินอย่างขาดสติ
“คริสตื่น เราบอกให้ตื่น”จงอินร้องเรียกปลุกให้อีกคนตื่นอย่างขาดสติ น้ำตาอาบแก้มทั้งสองข้าง ชานยอลมองเพื่อนทั้งสองถึงกับเบื่อนหน้าหนีอย่างสะเทือนใจ
ภาพสะเทือนใจของคนทั้งสองสร้างน้ำตาให้กับผู้พบเห็นไม่น้อย จงอินกอดร่างไร้สติทั้งน้ำตา เรียกให้อีกคนหนึ่งตื่นขึ้นมา ช่างเป็นภาพหดหู่ใจไม่น้อยและเป็นภาพอันเลวร้ายของคนอีกหนึ่งที่ต้องมาเจอะเจอเหตุการณ์เช่นนี้ ภาพที่ต้องสูญเสียคนรักไปต่อหน้าต่อตา ทั้งที่อีกไม่กี่เดือนก็จะแต่งงานด้วยกันแล้ว
จงอินถูกพามายังโรงพยาบาลหลังจากหมดสติลงหลังจากร่างของคริสถูกนำขึ้นรถโรงพยาบาล จงอินก็หมดสติลงชานยอลรีบพาจงอินส่งโรงพยาบาลกลัวว่าจงอินจะเป็นอะไรไปอีกคน
ช่วงรอจงอินฟื้นชานยอลมาดูร่างไร้วิญญาณของเพื่อนที่ตอนนี้ทางโรงพยาบาลจัดการให้เรียบร้อย รอให้ญาตมารับไปจัดการทางพิธีการทางศาสนาต่อ
ชานยอลเข้ามาเห็นร่างของเพื่อนเขาถึงปล่อยน้ำตาออกมา ไม่คิดว่าเพื่อนจะมาจบชีวิตลงเช่นนี้และไม่คิดว่าเพื่อนจะมาจากก่อนที่จะแต่งงานกับคนที่รัก
“คริสนายไม่ต้องเป็นห่วงจงอินไป ชั้นจะดูแลจงอินแทนนายเอง นายหลับให้สบายเถอะ ไม่ต้องเป็นห่วงทางนี้”ชานยอลบอกกับร่างที่ไร้วิญญาญของเพื่องทั้งน้ำตา เขารู้ว่าคริสรักจงอินมากแค่ไหน รักจนไม่สามารถที่ตายแทนกันได้และครั้งนี้คริสก็พิสูจน์ให้ทุกคนเห็นแล้วว่าเขารักจงอินด้วยชีวิตของเขา สามารถจะแลกชีวิตให้กับจงอินได้
ถึงจะเป็นเรื่องยากที่จะทำให้สภาพจิตใจของจงอินกลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่ชานยอลคนนี้ก็สัญญาว่าจะดูแลจงอินให้ดีที่สุด
จงอินนอนน้ำตารินไหลอยู่บนเตียงเมื่อรู้สึกตัวขึ้นมา ภาพความทรงจำวันเกิดเหตุค่อยๆสะท้อนกลับมาให้จงอินได้เห็นและยิ่งน้ำตารินไหลอาบแก้มทั้งสองข้าง มือทั้งสองกำผ้าห่มไว้แน่นและกรีดร้องออกมาอย่างขาดสติ เจ็บปวด ควบคุมตัวเองเอาไว้ไม่อยู่เมื่อรู้ว่าคนรักได้จากไป
“คริส!!! ไม่จริง ไม่จริง ไม่จริง คริส.....”จงอินกรี๊ดร้องสุดเสียงเมื่อพยาบาล หมอเข้ามาจับล็อคตัวที่จงอินเอาแต่ร้องเรียกหาคริสอย่างเดียว ชานยอลมองดูจงอินจากหน้าประตูน้ำตาถึงกับรินไหลออกมาอย่างเจ็บปวด ชานยอลทรุดร้องไห้อย่างสุดกลั้นกับภาพที่เห็น
“จงอินชั้นจะทำอย่างไงให้นายกลับมาเหมือนเดิม”ชานยอลซบหน้าลงกับเขาอย่างเจ็บปวด เขาไม่รู้ว่าจะทำอย่างไงให้จงอินกลับมาเป็นคนเดิม คนเดิมที่มีรอยยิ้ม คนเดิมที่ทำให้ทุกคนรอบกายรัก แม้กระทั่งเขาก็แอบรักจงอินตั้งแต่แรกแต่จงอินกลับเลือกคริส เลือกเพื่อนของเขาให้เป็นคู่ชีวิตที่ไม่ใช่ชานยอลคนนี้
จงอินตื่นขึ้นมาอีกครั้งแต่จงอินกับนั่งนิ่งน้ำตารินไหล เหม่อลอยมองออกไปจนหมอต้องเข้ามาตรวจดูอาการของจงอินที่สีหน้าหนักใจไม่น้อย ชานยอลได้แต่เฝ้ารออยู่หน้าห้อง
“ผมเชิญคุณไปคุยกับหมอที่ห้องหน่อยนะครับ”คุณหมอเอ่ยบอกด้วยเสียงเครียดและเดินนำออกไป ชานยอลเดินตามคุณหมอมายังห้องตรวจที่คุณหมอเตรียมเอกสารการตรวจให้ญาตผู้ป่วยดู
“ตอนนี้สิ่งที่น่าเป็นห่วงที่สุดของคนไข้คือสมองของคนไข้ได้การกระทบกระเทือนอย่างแรงและเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทำให้คนไข้ช็อคจนความจำเลอะเลือน จำช่วงเวลาความเจ็บปวดไม่ได้”คุณหมอบอกออกมาทำให้ชานยอลหนักใจไม่น้อย ถึงจะเป็นการดีที่จงอินจำอะไรไม่ได้แต่ก็ไม่หมดทุกอย่าง เท่าที่เขาเห็นจงอินยังจำเรื่องราวของคริสได้ตลอดเวลาและมีเพียงคริสในความทรงจำเท่านั้น
ชานยอลกลับเข้ามาในห้องพักของจงอิน ที่จงอินนั่งห้อยขาอยู่บนเตียง ก้มหน้าน้ำตารินไหลออกมาแต่พอเห็นหน้าชานยอลรอยยิ้มบางๆก็ฉายออกมาที่ทำให้ชานยอลพอยิ้มออกมาได้และเดินเข้ามาใกล้จงอิน
มือบางทั้งสองข้างทาบทับประคองอยู่ใบหน้าคมเข้มของชายหนุ่ม รอยยิ้มที่ค่อยๆยิ้มออกมาจากใบหน้าหวานที่เต็มไปด้วยน้ำตาที่ทำให้ชานยอลเจ็บไม่น้อย
“คริส คริสกลับมาหาเราแล้ว คริสไม่ทิ้งเราไปแล้ว”จงอินสวมกอดชานยอลทั้งน้ำตาทั้งที่เรียกชื่อคริสตลอดเวลามันสร้างน้ำตาให้กับชานยอลไม่น้อยที่เขาต้องเป็นตัวแทนของคริสเพื่อนรัก
“ใช่เรากลับมาหาจงอินแล้ว คริสกลับมาหาจงอินแล้ว”ชานยอลบอกด้วยเสียงสั่นเต็มไปด้วยความเจ็บปวดในอกแต่ก็ต้องทำเพื่อคนที่รักอย่างจงอิน
อาการของจงอินดีขึ้นมากคุณหมอจึงอนุญาตให้จงอินกลับบ้านได้ ชานยอลพาจงอินกลับมาบ้านของตัวเองไม่อยากให้จงอินกลับไปอยู่ในสภาพแวดล้อมเดิมๆที่อาจจะทำให้จงอินคลั่ง ควบคุมสติตัวเองไว้ไม่ได้อาจทำร้ายตัวเองได้
ชานยอลประคองจงอินเข้ามาในบ้านพาขึ้นไปยังห้องนอน ชานยอลห่มผ้าห่มคลุมกายให้จงอินรอให้จงอินหลับไปก่อนและเขาค่อยลงไปทำอาหารว่างให้จงอินทานเย็นนี้
ชานยอลเดินลงมาและเดินเข้าไปเอากล่องข้าวของเครื่องใช้ของจงอินและคริสเคยใช้และของงานแต่งงานที่จงอินและคริสเตรียมเอาไว้มาดู
ชานยอลหยิบของชำร่วย การ์ดที่มีชื่อของคนทั้งสองอยู่ชานยอลถึงกับน้ำตารินไหลออกมาอย่างเจ็บปวดและยิ่งร้องไห้หนักเข้าไปอีกเมื่อเปิดดูซีดีของเพื่อนทั้งสองที่ถ่ายเอาไว้ ภาพคนทั้งสองที่หยอกล้อ เล่นกัน มีรอยยิ้มให้กันทำให้ชานยอลกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่ มองภาพคนทั้งสองทั้งน้ำตา
“อ๊ากกกก คริส!!!”เสียงกรี๊ดร้องลั่นห้องเมื่อจงอินได้เห็นภาพของคนรักในโทรทัศน์และภาพเหตุกาณ์วันนั้นฉายขึ้นแวบๆในสมอง
“คริส ไม่ ไม่ คริสออกมาซิ ฮืฮ...คริส...”ชานยอลมองดูจงอินทั้งน้ำตาอย่างเจ็บปวดเมื่อจงอินเกาะทีวีร้องไห้ พยายามเคาะให้คริสออกมาหาตน
ชานยอลค่อยๆเดินมาสวมกอดจงอินทั้งน้ำตา จงอินร้องหาเรียกแต่คริสที่อยู่แต่ในทีวี ร่างเล็กร้องไห้สั่นไหวอยู่อ้อมกอดของชายหนุ่มอย่างเจ็บปวดเสียใจ
“คริส คริสอย่าร้องไห้ เราจะไม่ร้องไห้แล้ว”จงอินเงยหน้าขึ้นมาเมื่อเห็นชานยอลร้องไห้ มือเล็กทั้งสองข้างทาบบนหน้าก้ม “ไม่ร้องไห้นะ เราจะไม่ร้องไห้ เราจะอยู่กับคริส เราจะอยู่ด้วยกัน”จงอินบอกออกมาทั้งน้ำตาด้วยรอยยิ้ม ถึงจงอินจะยิ้มแต่ชานยอลกลับเจ็บลึกเข้าไปในใจเมื่อเขาเป็นตัวแทนของคริสไม่ใช่คนที่จงอินรัก
“คริสเราจะแต่งงานกัน เราจะแต่งงานอยู่ด้วยกันรู้ไหม”เสียงละเมอ เพ้อๆของจงอินเอ่ยบอกกับอีกคน มันสร้างน้ำตาให้กับชานยอลไม่ได้
“เราจะแต่งงานกันจงอิน เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป เราจะไม่ทิ้งจงอินไว้คนเดียว เราจะอยู่ดูแลจงอินด้วยชีวิตของเราเอง”ชานยอลบอกมาทั้งน้ำตาที่โอบกอดจงอินไว้แน่น นี่คงเป็นสิ่งเดียวที่ชานยอลไม่เหมือนคริส สิ่งเดียวที่ชานยอลมีแตกต่างกับคริส ถึงแม้ว่าชานยอลจะต้องเป็นตัวแทนของคริสก็ตามแต่ความรักของชานยอล ทุกสิ่งทุกอย่างที่ชานยอลพูดมาจากใจของชานยอลคนนี้ ชานยอลที่รักจงอินด้วยหัวใจถึงแม้จงอินจะเห็นเขาเป็นแค่ตัวแทนของคริสก็ตาม
ถึงแม้ว่าชั้นจะต้องเป็นตัวแทนของคริสก็ตาม แต่ชั้นก็รักนายไม่ต่างจากคริส ชั้นยอมเจ็บเป็นตัวแทนของคนที่นายรักเพื่อไม่ให้คนที่ชั้นรักต้องมีน้ำตาและเจ็บปวดอยู่กับมัน...........
TALK
เรื่องนี้จบเศร้า พี่ชานเป็นได้แค่ตัวแทนของพี่คริส เป็นได้แค่ตัวแทนเท่านั้น เรื่องนี้น่าสงสารทุกคน ทุกคนน่าสงสารหมด ทำร้ายจิตใจรีดเดอร์กันเกินไปหรือเปล่านะ บอกไรต์กันหน่อย
อ่านแล้วก็เม้นกันด้วยนะค่ะและสามารถติดแท๊กได้ที่แท๊กนี้ #ficcz
ความคิดเห็น