Story :One is a long time ( Negima Ver.) Story 2 : ส

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

Story :One is a long time (Negima Ver.) Story 2

สโนว์ไวท์กับภูติจิ๋วทั้ง 7

โทษทีนะ....ที่ชั้นสนับสนุนแต่ KS น่ะ...ฮ่า.....
ภาคยำคนในบอร์ดยังหาตัวละครไม่ลงตัวเลยยังไม่ได้ทำ....


แนะนำตัวละคร....

สโนว์ไวท์ - โคโนเอะ โคโนกะ
เจ้าชาย - ซากุระซากิ เซ็ตสึนะ
แม่มด - เอวาเจลีน
นายพราน - อาสึนะ
ภูติจิ๋ว 1 - โนโดกะ ภูติจิ๋ว 2 - ยูเอะ
ภูติจิ๋ว 3 - มานะ(จิ๋วตรงไหนหว่า...ช่างเหอะ) ภูติจิ๋ว 4 - คาเอเดะ
ภูติจิ๋ว 5 - ยูนะ ภูติจิ๋ว 6 - มากิเอะ
ภูติจิ๋ว 7 - หัวหน้า.... อายากะ
ผู้บรรยาย- คาสึมิ,ซาโยะ

และเหล่าสัตว์ป่า - ชาว 3-A ที่เหลือนั่นเอง....



ฮารุนะ - คุณเซ็ตสึนะ....อย่าหลุดอีกน๊า~ คราวนี้บทน้อยแล้ว....
เซ็ตสึนะ - อึก....บทน้อยเหรอคะ?...


คาสึมิ - เอาล่ะค่ะ....มาพบกับละครของชาว 3-A กันอีกแล้วนะคะ..... เรามาพบกับ สโนว์ไวท์กับภูติจิ๋วทั้ง 7 ได้เลยนะคะ....
ซาโยะ - ค...ค่า.. กาลครั้งหนึ่งนานมากแล้ว.... สโนว์ไวท์ได้ถูกแม่เลี้ยงใจร้ายส่งตัวไปเป็นคนรับใช้ ด้วยความริษยาในความงาม
ที่สโนว์ไวท์มีอยู่มากกว่าตน แต่ถึงแม้ว่าเสื้อผ้าของนางจะเก่าขาดขนาดไหน....แต่ว่า...

(เปิดม่าน........ )


ฉากสโนว์ไวท์กำลังขัดบันไดปราสาทอยู่......

โคโนกะ - เฮ้อ....เมื่อไหร่เราจะมีเจ้าชายขี่ม้าขาวมารับเราน๊า~

สโนว์ไวท์ยังคงขัดบันไดอยู่ต่อไป ในมุมมืดของเวทีที่ไฟส่องไม่ถึงนี่เอง ก็ปรากฏลำแสงแสดงตัวเจ้าชายออกมาจากด้านหลังสโนว์ไวท์

เซ็ตสึนะ - แล้วเจ้าหญิงของข้าล่ะ?.... อยู่ที่ไหนกันนะ....

เจ้าชายพยายามมองตามซ้ายขวา..... แล้วก็ได้พบกับคุณหนู....เอ๊ย.... หญิงสาวแสนงามกำลังขัดบันไดปราสาทอยู่
เมื่อเซ็ตสึนะเดินเข้าไปจับแขน ก็ถูกโคโนกะสะบัดใส่

โคโนกะ - ท่าน!?! เสียมารยาทต่อข้าอยู่นะคะ!!!!
เซ็ตสึนะ - ขอโทษทีแม่นาง.... แต่ว่าเจ้าเป็นใคร....ไม่น่ามาเป็นคนรับใช้ที่นี่เลย....
โคโนกะ - ข...ข้าชื่อสโนว์ไวท์..... เป็น....เจ้าหญิงของที่นี่....
เซ็ตสึนะ - อะไรนะ!!! แล้วทำไมถึงแต่งตัวด้วยชุดโทรมๆอย่างนี้เล่า...
โคโนกะ - ข้าถูกแม่เลี้ยงสั่งให้มาเป็นคนใช้....
เซ็ตสึนะ - อืม.... แน่ว่าแม่นางช่างสวยเหลือเกิน.....

เซ็ตสึนะค่อยๆสัมผัสมือโคโนกะอย่างช้าๆ แล้วก็จุมพิตที่มือนั่นเบาๆ นั่นก็ทำให้โคโนกะเกิดหน้าแดงขึ้นมาจริงๆ

โคโนกะ - ท่านคงเป็นเจ้าชายที่มาจากเมืองทางใต้นั่นสินะ....
เซ็ตสึนะ - ถูกต้อง.... แต่ว่าตอนนี้ข้ายังไม่พร้อม.... รอก่อนนะสโนว์ไวท์.... แล้วข้าจะกลับมารับเจ้า....

เซ็ตสึนะเอื้อมมาจุมพิตที่หน้าผากนั้นเบาๆ ก่อนจะค่อยๆเดินจากไปอย่างเซๆ สงสัยเพราะพิษรักมั้ง...ฮ่า.....
โคโนกะได้แต่ยืนมองเจ้าชายของตัวเองอย่างใจลอย

โคโนกะ - จ๊ะ.... อ๊ะ....ข้ายังไม่รู้จักชื่อท่านเลยนี่นา.....

แล้วโคโนกะก็ตั้งหน้าตั้งตาขัดบันไดปราสาทต่อไป....


ซาโยะ - เมื่อราชินีได้เห็นเข้า ก็เกิดความริษยามากขึ้นไปอีก จึงตัดสินใจสั่งนายพรานให้ฆ่าสโนว์ไวท์ซะ


ราชินีเดินเข้ามาพร้อมกับนายพราน เดินมาหาโคโนกะที่กำลังทำงานอยู่

เอวาฯ- นังสโนว์ไวท์!!! บังอาจมาหยามหน้าชั้น!!! จงตายซะเถอะ!!!!
โคโนกะ - อย่านะคะ !!!

โคโนกะถอยกรูด อาสึนะถือมีดเดินเข้ามาดุ่มๆเพื่อทำตามคำสั่งของราชินี แต่ว่าในใจนายพรานนึกสงสารสโนว์ไวท์อยู่
จึงเปลี่ยนใจเข้าไปฉุดโคโนกะหนีไป!!!

ราชินี - บ๊ะ!!! นี่แกทรยศชั้นเรอะ!!! ทหาร!!! ตามมันไป!!!

เสียงทหารดังก้องเข้ามา แล้วม่านก็ต้องปิดฉากลง อาสึนะวิ่งฉุดโคโนกะออกมาด้านหน้าของม่าน


อาสึนะ - เราสองคนคงหนีทหารไม่ทันแน่ ... ท่านจงขี่ม้านี่หนีไปซะ!!!!

อาสึนะหยิบม้าก้านกล้วยออกมาจากด้านหลังให้โคโนกะขี่

โคโนกะ - (ง่ะ...) ล...แล้วท่านล่ะ!!!!

อาสึนะ - ข้าจะถ่วงเวลาให้เอง!!! ท่านหนีไปเร็ว!!!

อาสึนะถีบโคโนกะที่ขี่ม้านก้านกล้วยถลำเกือบล้มวิ่งออกไป ก่อนที่เสียงทหารจะแว่วตามมาเสียงดัง ปิดไฟทั้งเวที....


คาสึมิ - สโนว์ไวท์ได้หนีตายมากบดาน....ยังป่าแห่งหนึ่งซึ่งเต็มไปด้วยสัตว์ป่า แต่ว่าที่นั่นก็ยังมีบ้านคนอยู่....


( เปิดม่าน....... )


ฉากเป็นป่า แล้วใกล้ๆนี่ก็มีบ้านหลังเล็กๆอยู่ใกล้ๆ สโนว์ไวท์ได้ตื่นจากการหลับไหล ที่เหนื่อยจากการหนีตายมาทั้งคืน....


โคโนกะ - ที่นี่มัน.... อา...เราอยู่ในป่าสินะ....

สโนว์ไวท์ค่อยๆลุกขึ้นมา เดินเหลียวซ้ายแลขวาก็พบบ้านหลังเล็กๆหลังหนึ่ง จึงเดินเข้าไปแอบส่องกระจกในบ้านหลังนั้น

โคโนกะ - นี่มัน...บ้านคนนี่นา.... ในบ้านทำไมมีแต่แส้... โซ่ เทียนไขเนี่ย... อุ๊ย มีม้าไม้ด้วย.... ของชอบของเค้าเลยล่ะ....

เซ็ตสึนะ - (ง่ะ....คุณหนูค๊า!!!! )

โคโนกะได้เปิดเข้าไปในบ้านเล็กๆหลังนั้น เพื่อหาที่พักพิงสำหรับช่วงนี้แต่....

โคโนกะ - ว๊าย!!! บัดฉีบัดเถลิง บัดตาเลี่ยน เกรียนไม่มีนะค๊า!!!!

เซ็ตสึนะ - (อุปมาอะไรของคุณหนูง่ะ....)

มานะ - เธอเป็นใครกัน!!! มาขัดจังหวะความสุขของพวกชั้นได้!!!!
คาเอเอะ - อย่าถือโทษกันเลยน่าเจ้าค่ะ... พวกเราผิดเองที่ไม่ล็อคกลอนประตู
โคโนกะ - ข...ขอโทษค่ะ...ไม่นึกว่ากำลังวายกันอยู่ เอ๊ย...ตายแล้ว!!! (โดนปิดปาก)

ยูนะ - หืม? ใครมาเหรอท่านพี่....
มากิเอะ - รู้สึกว่าเราจะมีขามาแหก เอ๊ย...แขกมาหานะเนี่ย....
ยูนะ - มากิเอะเนี่ยละก็....อย่าเพิ่งแหกขาสิ.... เดี๋ยวถึงเวลามันก็มีคนช่วยอยู่แล้ว....
โคโนกะ - (ตกลงนี่มันอะ ไรกันเนี่ย....)

โนโดกะ - ง...งั้น...เชิญด้านในเลยค่า....
ยูเอะ - นานมาแล้วนะเนี่ยที่ไม่มีคนมาหาถึงที่นี่ เพราะว่าป่านี้มันเป็นที่อยู่ของเหล่าภูติจิ๋วที่คอยปกป้องป่าแห่งนี้เอาไว้อยู่
กว่า 3000 ปีแล้วที่ป่าแห่งนี้ยังคงเป็น....พึมพำๆ
โคโนกะ - คือว่าฉันถูกแม่ใจร้ายจะฆ่าเอาน่ะค่ะ....เลยต้องมาพึงพาอาศัยที่นี่ซักพัก...

อายากะ - ได้อยู่แล้วล่ะ.... เฮ้อ...แต่เสียดายจัง...
โคโนกะ- อะไรเหรอคะ?
อายากะ- น่าจะมีนายพรานติดมือมาด้วย... โฮะ โฮะ โฮะ....
โคโนกะ-(ง่ะ...)

คาเอเดะ- อยู่ที่นี่ปลอดภัยสบายหายห่วงนะเจ้าคะ
มานะ - ขอแค่เธออย่าเปิดประตูพรวดเข้ามาในห้องสุ่มสี่สุ่มห้าก็พอ....
โคโนกะ - ค...ค่า..... 

ซาโยะ - แต่ว่าราชินีคงไม่ปล่อยให้สโนว์ไวท์หนีไปกบดานเอานานๆหรอกมั้งคะ?
คาสึมิ - แน่นอน เกิดสโนว์ไวท์เอาม็อบมาเดี๋ยวเจ๊งพอดี
ซาโยะ - แล้วเกิดอะไรขึ้นต่อน๊า~


( เปิดม่าน .............. )


ฉากคือภายในพระราชวัง ในห้องบรรทมส่วนตั๊วส่วนตัวของราชินี.....


เอวาเจลีน - อะไรกัน!!!! พวกเจ้าหายัยนั่นไม่เจอเลยเรอะ!!!!
ชาช่ามารุ - เราหาทั่วป่าแล้วพะยะค่ะ ไม่แน่ว่าอาจจะถูกสิงโตจังกินแล้วก็เป็นได้
เอวาเจลีน - ให้มันเป็นอย่างงั้นจริงเหอะ.... ช่วยไม่ได้.....

เอวาเจลีนเดินไปที่กระจก พร้อมกับร่ายมนต์ออกมา

เอวาเจลีน - กระจกวิเศษ....บอกข้าสิ สโนว์ไวท์ไปกบดานอยู่ที่ไหนกัน....

ทันใดนั้นก็ปรากฏภาพหลอนของฮารุนะขึ้นมา

ฮารุนะ - ฮิ ฮิ ฮิ..... หายัยนั่นหรือ?
เอวาเจลีน - บอกมาสิ... สโนว์ไวท์อยู่ไหน?
ฮารุนะ - เอามาล้านนึงแล้วจะบอก......
เอวาเจลีน - เฮ่ยๆ.....
ฮารุนะ - อ่ะ.... ถ้าอยากจะพบสโนว์ไวท์....ท่านต้องทำตามเงื่อนไขต่อไปนี้
เอวาฯ- อะไรอีกล่ะ?
ฮารุนะ - เข้า SM คลับไง.....
เอวาฯ- ห๊า!!!!!!!! นี่แก!!!! จะบ้ารึไง!!!!
ฮารุนะ - ก็สโนว์ไวท์เค้าหลงมาอยู่ที่นั่น..... แต่ว่าคนที่นั่นเค้ารู้เรื่องที่เธอถูกท่านตามล่าแล้ว คงสุ่มเข้าไปไม่ได้
เอวาฯ - อืม.... สมัครยังไงล่ะ?
ฮารุนะ - สมัครกับดิฉันก็ได้~ สมัคร์ตอนนี้ลดราคาทันที 50 เยน
เอวาฯ - แล้วค่าสมัครเท่าไหร่?
ฮารุนะ - หนึ่งล้านเยน......
เอวาฯ - ห๊า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

( แล้ว 50 เยนจะลดทำซากไรเนี่ย )

ปิดม่าน.........

เอวาฯ - เอาก็เอาวุ่ย เพื่อความงามของชั้นจะได้ไม่เป็นรองใคร....


คาสึมิ - โดนหลอกเต็มๆเลยนะเนี่ย.....
ซาโยะ - กระจกจะแตกไหมเนี่ย.....


เปิดม่าน..........


ฉากคือภายในบ้านคนแคระ ทุกคนกำลังนั่งผิงไฟเล่าเรื่องสนุกๆกัน.....

ยูนะ - ชั้นว่าเทียนสนุกที่สุดนะ....
มากิเอะ - ไม่เอาอ่ะ เหนอะหนะ เหนียวตัว....
คาเอเดะ - อืม....แต่ท่าแยกร่างสนุกกว่านะ
อายากะ - แค่คนเดียวก็เหนื่อยจะแย่อยู่แล้ว..... ยังจะแยกร่างอีกเหรอคะ?
คาเอเดะ - คนเดียวมันทำอะไรไม่ค่อยได้น่ะเจ้าค่ะ
มานะ - ................
ยูเอะ - ถ้าสามคนก็เรียกว่า 3P น่ะสิ
โนโดกะ - ฉันชอบแบบง่ายๆอ่าค่ะ
ยูเอะ - ง่ายๆจะเรียก SM เรอะ....
โนโดกะ - แล้วคุณสโนว์ไวท์ล่ะคะ? ชอบแบบไหน?
โคโนกะ - อ่า........ ฉันเหรอ?.... กับเจ้าชาย......

(ปิดม่านชั่วคราว......)

สโนว์ไวท์เดินคู่ออกมากับเจ้าชาย ไล่ฟาดแส้ไปมา

เซ็ตสึนะ - อ๊าคุณหนู!!!! อย่าสิคะ!!!! แง๊!!!!

เจ้าชายวิ่งหนีเข้าม่านไป สโนว์ไวท์ก็ตามเข้าไปด้วย....

(เปิดม่าน.............)

โคโนกะ - ก็ประมาณนี้อ่านะ.....
มานะ - ยังอ่อนหัดอยู่นะสโนว์ไวท์ ใช้แค่แส้เรอะ.....
คาเอเดะ - มือใหม่ก็งี้แหละเจ้าค่ะ....
ยูเอะ - เดี๋ยวก็เริ่มรู้เองน่ะแหละ.....
ยูนะ - งั้นเรามาสอนสโนว์ไวท์ SM ดีไหม?
มากิเอะ - ช่ายๆ เห็นด้วยๆ
โคโนกะ - อ๊า!!! ไม่อ๊าว!!!! 7P เลยเรอะ!!!!!
อายากะ - ดิฉันจะดูต้นทางให้เองไม่ต้องห่วงหรอกนะคะ.....
โคโนกะ - อ๊า!!!!!!!!!!!!!

ปิดม่าน..........


ซาโยะ - สโนว์ไวท์จะตายก่อนราชินีสังหารไหมเนี่ย.....
คาสึมิ - เหอะๆ..... ติดตามชมต่อไป.......


เปิดม่าน.....


สโนว์ไวท์ที่นอนอยู่บนเตียงได้สะดุ้งตื่นขึ้นมา

โคโนกะ - นี่เราฝันไปเหรอเนี่ย......

ก๊อกๆๆ!!!

เสียงกระตูดังขึ้นมาจากหลังม่าน สโนว์ไวท์ไม่รอช้ารีบออกไปรับแขก

โคโนกะ - เชิญค่า.........

คาสึมิ - เนื่องจากราชินีปลอมตัวมา สโนว์ไวท์ที่ไม่รู้จึงเชื้อเชิญเข้ามา....

เอวาฯ - ที่นี่คือ SM คลับใช่ไหม?
โคโนกะ- ค..ค่ะ
เอวาฯ - แล้วทุกคนหายไปไหนหมด?
โคโนกะ-ม...ไม่รู้สิคะ...สงสัยจะไปหาอาหารกัน
เอวาฯ - พอดีฉันจะมาสมัครเข้าคลับน่ะ.... นี่คือของกำนัลที่มอบให้

ราชินีได้ยื่นแอ็ปเปิ้ลลูกหนึ่งให้สโนว์ไวท์ สีมันแดงโตน่าทานนัก

โคโนกะ - ว้าว แอ๊ปเปิล~
เอวาฯ - รีบทานซะสิ.... ยังมีอีกเยอะเลยนะ....
โคโนกะ - ทานแล้วนะคะ~

สโนว์ไวท์รีบทานทันที แต่ด้วยที่กัดคำใหญ่ไปหน่อย ทำให้สโนว์ไวท์ถึงกับติดคอจนหายใจไม่ออก
ในที่สุดก็ล้มลงตายคาที่.....

เอวาฯ - อ่าวเฮ้ย.... ติดคอตายเลยเรอะ....แต่ก็ดีละ ฮะ ฮะ ฮ่า!!!!!!!!

ไม่ทันที่ราชินีจะหัวเราะเสร็จ เหล่าคนแคระก็เข้ามา

ยูนะ - ทำอะไรสโนว์ไวท์น่ะ!!!!
เอวา- เรื่องของชั้น....ไปล่ะ!!!!

ราชินีรีบหนีออกไปทันที เหล่าคนแคระรีบไปดูอาการสโนว์ไวท์กัน

โนโดกะ - แง๊!!!!~ ตายซะแล้วล่ะค่ะ....
ยูเอะ - ช่างโหดเหี้ยมเหลือเกิน.....
มากิเอะ - ไม่น่าทิ้งสโนว์ไวท์คคนเดียวเลย.....
อายากะ- งั้นเราจะเอาเค้าไปไว้ที่โลงแก้วก่อน......
มานะ - ไม่น่าเลยสโนว์ไวท์......

ปิดม่าน......

ซาโยะ - สโนว์ไวท์งดงาม จนคนแคระไม่อาจตัดใจฝังนางได้ จึงได้สร้างโลงแก้วขึ้นมาเพื่อให้สโนว์ไวท์อยู่ที่นั่น....

เปิดม่าน..........

ฉากออกมาที่ป่าแห่งหนึ่งที่ตกแต่งอย่างสวยงาม มีโลงแก้วที่สโนว์ไวท์นอนรอใครบางคนอยู่

เซ็ตสึนะ - (ร้องเพลง) เพียงเธอ.....ฉันมีแต่เพียงเธอ.... เพียงเธอ.... รัก.... เธออยู่ไหน?

เจ้าชายเดินออกมาจากหลังม่าน เข้าหาราชินีอย่างใจหาย.....

เซ็ตสึนะ - สโนว์ไวท์.....ทำไม....เจ้าถึงเป็นแบบนี้?.....ฮึก.....

เจ้าชายคุกเข่าลงอย่างเศร้าโศก ตัวเองมาช้าไปใช่ไหม?

เซ็ตสึนะ - รอก่อนนะสโนว์ไวท์.....ข้าจะตามเจ้าไป....

คาสึมิ - เฮ้ย!!!~ ไม่ใช่โรมิโอกับจูเลียตน๊า~ จูบสโนว์ไวท์สิจูบ!!!!

เซ็ตสึนะ - (เงอะ...ลืมไป....) จ....จูบเหรอ?

เซ็ตสึนะค่อยๆก้มลงอย่างเขินๆ หันหัวพยายามเล่มมุมกล้องแต่

โคโนกะ - ขอต้อนรับเข้าสู่ SM คลับน๊า~

สองแขนโคโนกะโอบรอบคอดึงให้เซ็ตสึนะจูบเธอจริงๆ เซ็ตสึนะถึงกับหน้าแดงพรวด ตากหงายหมดสติไปเลย

โคโนกะ - อ้าว!!!! เซ็ตจัง!!!!

คาสึมิ - สงสัยสโนว์ไวท์จะต้องจูบเจ้าชายคืนแล้วล่ะมั้ง!!!!

ฮา.............. ( ปิดม่าน.... )


ซาโยะ - อ้าว? แล้วราชินีล่ะคะ?
คาสึมิ? - ราชินีน่ะเหรอ? โดนพารุหรอกก็ติดหนี้บานเลยสิ
ซาโยะ - อ่าว? ราชินีรวยออกไม่ใช่เหรอคะ?
คาสึมิ - ล้านนึงนี่แค่ค่าสมัครไม่รวมค่าอื่นๆด้วยน่ะ.....
ซาโยะ - แล้วทั้งหมดเท่าไหร่ล่ะ?
คาสึมิ - 50 ล้านเยนน่ะ......
ซาโยะ - ห๊า!!!!!!!!!!!!!!!!!

(เสียงดังมาจากหลังม่าน)
ฮารุนะ - นี่ยัยราชินี รีบๆทำงานใช้หนี้สิยะ!!!! เดี๋ยวสาปเป็นเป็ดซะนี่
เอวาฯ - ฮึ่ย....เจ็บใจนัก........ 

-----------------------------------------------------------------------------------------