ลำดับตอนที่ #15
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : ●ขัดใจ● Chapter 13
Chapter 13
เจ็ดเดือนผ่านไปไวชิบหาย
- คฤหาสน์ตระกูลปาร์ค -
"แบค มึงอ้วนขึ้นอ่ะ " ชานยอลบอกหลังจากเห็นแบคฮยอนในชุดศึกษากำลังเดินมาทาครีมหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง
"เออ รู้สึกแปลกๆด้วยอ่ะ"
"ยังไง ?"
"หงุดหงิดง่ายมากเลยอ่ะ แถมยังชอบอะไรแปลกๆด้วย"
"คุ้นๆว่ะ" ชานยอลขมวดคิ้ว แต่หางตาดันเห็นนาฬิกาว่าใกล้เวลากินข้าวเช้าแล้ว
"แบคฮยอน เสร็จยัง หิว"
"แปปๆ คิ้วกูจะเบี้ยวแล้วสัด" แบคฮยอนพูดแล้วเร่งมือวาดคิ้วของตัวเองให้เท่ากัน ก่อนจะลุกไปหยิบกระเป๋าแล้วเดินลงข้างล่างพร้อมชานยอลทันที
- โต๊ะอาหาร -
"พี่ชานยอล ตักปลาให้หน่อย" แบคฮยอนสะกิดคนที่นั่งข้างๆตัวเองแล้วชี้ไปที่จานปลานึ่ง ทั้งๆที่ไม่ใช่ของชอบตัวเองซักนิด แต่ทำไมวันนี้ถึงรู้สึกอยากกินจังวะ...
"อ่ะ" ชานยอลตักเนื้อปลามาให้คนที่กำลังสะกิดตัวเองยิกๆ
"เอาอีก" ก้มลงกินไม่ทันไรแบคฮยอนก็ขอใหม่อีกแล้ว ทำเอาชานยอลต้องคอยนั่งตักปลาให้จนแทบไม่ได้กินข้าวของตัวเอง
"ไปเรียนได้แล้วอีอืด" ชานยอลสะกิดคนข้างๆตัวให้ลุกไปเรียนพร้อมกันหลังจากใกล้เวลาแล้ว
- บนรถในขณะติดไฟแดงอยู่ -
"ชานยอล กูอยากกินผลไม้อ่ะ แบบเปรี้ยวๆเลย "
"ห้ะ นึกยังไงแดกของเปรี้ยว"
"ไม่รู้ ก็จะกินอ่ะ เข้าใจมั้ย จะแดกอ่ะจะแดก !!!"
"แปปนึงครับเมีย ไปเรียนก่อนได้มั้ย" ชานยอลพยายามจะใจเย็นเพื่อคุยกับคนข้างๆดีๆ
"ไม่เอา จะกินวันนี้ ตอนนี้ เดี๋ยวนี้ !!! "
"แบคฮยอนฟังกูก่อน ดึงสติก่อนนะ ตอนนี้เราสองคนกำลังจะไปเรียน เเล้วจะสายเเล้วด้วย"
"ไม่ !!"
"แบคฮย๊อนนนน กูมีเรียนเช้านะโว้ย"
"มึง...ฮึก..แค่นี้ต้องดุด้วยอ่ะ"
"ไม่ได้ดุๆ เสียงดังเฉยๆ"
"มึงอ่ะ ฮือออ" แบคฮยอนบ่อน้ำตาแตกทันที ทำเอาร่างสูงถึงกับเหวอไปเลย ต้องรีบดึงมาซุกอกตัวเองยกใหญ่
"เอ้า.. โอ๋ๆ"
"ก็แค่อยากกินอะไรเปรี้ยวๆอ่ะ"
"แต่.."
"ชาน...ยอล" แบคฮยอนเงยหน้าขึ้นมามองอีกคน แล้วเค้นเสียงออกมา
"โอเคครับ เดี๋ยวพาไปตลาดเลย" ไม่ต้องรงต้องเรียนกันแล้ว พอกูขยันก็เสือกไม่ให้กูไป พอกูจะโดดนี่ก็ด่า ถุยชีวิต
"ชานยอล จอดๆๆๆๆๆ" อยู่แบคฮยอนก็โพล่งขึ้นมา ทำเอาชานยอลสะดุ้งเหยียบเบรกเเทบไม่ทัน
"อะไร"
"อยากกินเลมอนอ่ะ" ชี้ไปอีกฝั่งนึงที่มีร้านขายเลมอนอยู่ แต่ต้องข้ามถนนประมาณสี่เลนส์ไปซื้อ
"กูต้องลงไปใช่มั้ย ?" ชานยอลหันไปถามปลงๆ ซึ่งคำตอบที่ได้รอยยิ้มกวนส้นตีนของอีอ้วนข้างๆแทน
BAEKHYUN PART
หิว หิว หิว หิวววววววววว
ชานยอลมันไปตายที่ไหนวะ กางเกงก็คับ เสื้อก็แน่นไปหมด หงุดหงิดโว้ย !!!
ผมหันไปมองร้านที่ชานยอลไปซื้อ เลยเห็นว่ามันกำลังยืนต่อแถวอยู่ แล้วหยิบไอโฟนเครื่องสีดำของมันมาเล่นทันที เออ....โทรไปให้พี่คริสลาให้ดีกว่า แล้วเลื่อนหารายชื่อของพี่คริสในเครื่องชานยอลจนเจอชื่อที่โครตเป็นเอกลักษณ์
'ไอ้เหี๊ยคริส'
ผมกดโทรออกแล้วเอาโทรศัพท์แนบหู รอสัญญาณคนรับทันที
"โทรมาทำส้นตีนไร ทำไมไม่มาเรียน อีเลวชานยอล"
"เอ่อ...เฮียคริส..นี่แบคเองนะ คือว่า...ฝากลาให้ชานยอลหน่อยได้มั้ยอ่ะ"
"อ้าวน้องแบคหรอ ขอโทษๆ ว่าแต่ชานยอลไปไหนอ่ะ"
"แบคไม่สบายอ่ะ เลยไม่ไป ทั้งคู่เลย นี่ว่าจะโทรหาอี้ชิงต่อ"
"ไม่ต้องโทรหาหมวยหรอก เดี๋ยวเฮียบอกให้เว้ยคนกันเอง นี่ว่าจะไปกินข้าวด้วยเห็นน้องหมวยไม่มีเพื่อน"
"คยองซูไงฮะ...." เออ ก็คยองไง
"อ่ะ.....เออน่า เดี๋ยวเฮียบอกให้ แค่นี้นะเว้ย ดูแลกันดีๆล่ะ อย่าให้หนักกว่าเดิมนะ"
ไอ้เฮีย !!!
แกร๊ก
ผมหันไปมองคนที่เปิดประตูรถเข้ามาด้วยสภาพเหงื่อทั่วตัว โอ้ยสงสารจัง 555555
"อ่ะ ถ้าแดกไม่หมดจะเอาไปราดหัวมึง" ชานยอลยื่นถุงเลมอนมาให้เเล้วแอบกระชากหน้าม้ากูด้วยอ่ะ อีดอกเจ็บ TT
"เลมอนนนนนนน" ตอนแรกผมไม่ชอบเลยนะพวกนี้อ่ะ ทำไมตอนนี้มันโครตอร่อยเลยอ่ะ ผมบีบน้ำของมันใส่ปากไปคำแรกคืออมเปรี้ยวอมหวานมากอ่ะ ฟินสุดไรสุด
"มึง ไม่เปรี้ยวหรอวะ ?" ชานยอลเบ้ปากแล้วถามผม
"ไม่ๆ อร่อย ไม่เชื่อมึงลอง" ผมให้มันเงยหน้าเเล้วบีบเลมอนใส่ไป
"แค่กๆ อีเหี๊ย !!" ชานยอลสำลักจนน้ำหูน้ำตาไหลแล้วรีบหยิบร้ำจากหลังรถมากรอกตามทันที
"เห้ย ขนาดนั้นเลยหรอ"
"เออ มึงเป็นไรเนี่ยแบคฮยอน แดกไปได้ไง"
"อร่อยดีออก"
"แล้วมึงจะเอาไง ไปเรียนป่ะเนี่ย ?"
"หึ อยากนอน" ผมส่ายหัวแล้วบอกมันไป
"เออ" ชานยอลพยักหน้าแล้ววนรถกลับบ้านทันที
END BAEKHYUN PART
- คฤหาสน์ปาร์ค -
"แม่ แบคเป็นไรไม่รู้อ่ะ มันกินแต่ของแปลกๆอ่ะ" ชานยอลเดินขมวดคิ้วไปถามผู้เป็นมารดาที่กำลังนั่งทำเล็บอยู่
"ยังไงคะ ?"
"แบบ...กินเลมอนเปล่าๆ กินนมรสจืดทั้งๆที่มันไม่ชอบ แล้วก็กินเยอะ นอนเยอะกว่าเดิมด้วยอ่ะแม่"
"หืม ? คุ้นๆนะว่ามั้ย แล้วตอนนี้น้องแบคอยู่ไหนคะลูก"
"นอนครับ"
"เหมือนตอนแม่แพ้ท้องหนูเลยค่ะ แม่ก็กินของแปลกๆ แถมนอนเยอะด้วย " โซจินขมวดคิ้วแล้วนึกย้อนไปตอนที่ตัวเองยังสาวๆ
"เดี๋ยวนะแม่....ท้อง...หรอ ? " ชานยอลเบิกตากว้างแล้วถามคุณแม่ยังสวยอีกครั้ง
"เห ? หรือว่า......?" ทั้งคู่ยืนมองหน้ากัน ก่อนจะหัวเราะออกมาด้วยความดีใจ
"แม่ ผมไม่ตลกนะเนี่ย" ชานยอลพูดออกมายิ้มๆ
"แต่แม่ว่าใช่นะคะ แปปนึงนะลูก" โซจินพูดแล้วยกสมาร์ทโฟนของตัวเองต่อสายหาใครบางคนทันที
'คุณ ช่วยโทรบอกหมอยองเบให้มาที่บ้านเราหน่อยสิคะ....ค่ะ....ใช่ค่ะ...สงสัยเฉยๆน่ะ' แล้วพูดอะไรต่ออีกสองสามคำแล้วตัดสายก่อนจะหันมายิ้มให้ลูกชาย
"ไปปลุกน้องแบคเร็ว"
ชานยอลเดินขึ้นไปชั้นสองของบ้านแล้วเลี้ยวไปทางห้องของตัวเอง ก่อนจะค่อยๆบิดลูกบิดแบบเบามือที่สุด ดพราะกลัวอียักษ์ข้างในจะตื่นมาอาละวาด
ภาพแรกที่ปรากฎคือแบคฮยอนกำลังนอนกอดอีตุ๊กตาหมาเน่าอยู่ ใส่เสื้อคอกลมของชานยอลและก็บ๊อกเซอร์ยืดๆของตัวเอง
ขายาวๆของร่างสูงเดินไปที่เตียงแล้วค่อยๆคลานขึ้นไปนั่งมองหน้าคนที่หลับอยู่ มือใหญ่ค่อยๆเลื่อนไปลูบพุงที่ตอนนี้เริ่มยุ้ยๆ ก่อนจะยิ้มออกมา
'มาให้จริงนะลูกป๊า'
เห็นปากแดงๆที่กำลังอ้าออกเป็นวงกลมเล็กๆแล้วก็หมั่นไส้ จึงโน้มไปหน้าไปกัดปากล่างของคนที่หลับอยู่เบาๆแล้วไซร้แก้มบวมๆนั่นอีกที
"ตื่นได้ละอีอืด"
"อือ"
"เอ้าตื่นดิ อือแล้วก็ตื่น ลีลา" ชานยอลเท้าเเขนคร่อมร่างเล็กที่กำลังดิ้นอยู่เพราะตอนนี้โดนขัดใจ
"เดี๋ยวดิ แปปนึงๆ เออชานยอล เมื่อกี๊ฝันด้วยอ่ะ แต่จำไม่ได้" แบคฮยอนพูดออกมาทั้งๆที่ยังไม่ลืมตา แล้วเอื้อมมือไปกอดเอวร่างสูงไว้ก่อนจะหลับต่อทันที จนชานยอลต้องกอดแบคฮยอนแน่นแล้วดิ้นๆจนร่างเล็กตื่นมาจนได้ แต่ยังนั่งหน้ามุ่ยอยู่
"ไปลงล่าง รอผัวมึงตัดริบบิ้นไง๊" ชานยอลถามแกมกวนส้นตีน
"ไม่มีผัวให้รออ่ะดิ" แบคฮยอนก็ตอบกลับมาแบบกวนส้นตีนเช่นกัน แล้วเข้าห้องน้ำไปล้างหน้า
"แหม่เดี๋ยวกูขว้างด้วยไอแพด"
ชานยอลนอนกลิ้งบนเตียงไปรอแบคฮยอนล้างหน้าไปจนร่างเล็กจัดการตัวเองเสร็จแล้ว ก่อนจะลงไปชั้นล่างทันที
"โอ๊ะ..." แบคฮยอนอุทานอย่างตกใจเมื่อลงมาข้างล่างแล้วพบว่ามีแขกมา มือเรียวเอื้อมไปดึงชายเสื้อของคนข้างเเล้วมองหน้าทันที
"ขึ้นห้องก่อนมั้ย แม่มีแขก"
"ไม่ต้องหรอกน่า ไปๆ" ชานยอลพูดแล้วรั้งเอวของแบคฮยอนให้ไปตรงโซฟาทันที
"อ่า..น้องแบคฮยอน ใช่มั้ยครับ ?" คุณหมอท่าทางใจดีถามด้วยน้ำเสียงนุ่มๆ ทำให้แบคฮยอนไม่ค่อยเกร็งเท่าไหร่
"ฮะ แบคฮยอนฮะ"
"แต่งงานกันมานานเท่าไหร่แล้วครับ ?" คุณหมอพูดแล้วเตรียมสมุดจดอาการของคนไข้
"อ่า....นี่ก็เดือนที่แปดแล้วล่ะครับ" ชานยอลเป็นคนตอบแทน
"อืม....อายุเท่าไหร่กันแล้วครับ ?"
"ปีนี้ของผม 21 ครับ ส่วนน้องครบ 19"
"โอเคครับ / ลูกคะ เดี๋ยวแม่ไปหาคุณนายลู่ก่อนนะ" ระหว่างที่หมอกำลังจดรายละเอียดอยู่ โซจินก็บอกกับลูกชายและลูกสะใภ้ของตัวเอง แล้วขอตัวออกมาทันที ตอนนี้ทั้งบ้านจึงเหลือแค่คู่สามีภรรยาและคุณหมอเท่านั้น
"น้องแบคครับ หมอขอรบกวนเราไปตรวจปัสสาวะแล้วเอาอันนี้ตรวจให้หน่อยนะ" หมอพูดแล้วยื่นที่ตรวครรภ์มาให้ แบคฮยอนรับแล้วเดินเข้าห้องน้ำทันที
"ชานยอล พี่ขอถามหน่อยนะ" หลังจากแบคฮยอนไปแล้วคุณหมอจึงมาสอบถามคนเป็นสามีแทน
"ครับ ? "
"เรามีอะไรกันครั้งล่าสุดเมื่อไหร่ ?"
"อ่า...น่าจะ...อาทิตย์ที่แล้วมั้งครับถ้าจำไม่ผิด" หลังจากกลับมาจากไทยวันนั้นก็มีต่ออีกหลายครั้งเลยแหละ.... บ่อยด้วย...
"ได้ป้องกันมั้ย ?"
"ไม่ครับ"
"อืม....มีโอกาสนะ แล้วน้องมีอาการยังไงบ้าง ? "
"กินของแปลกๆอ่ะพี่หมอ คือจริงๆแบคมันไม่ชอบของเปรี้ยว ไม่ชอบปลา ไม่ชอบอะไรที่มันคาวๆ แต่พักหลังๆมานี่กินหมดเลยอ่ะ เลมอนนี่กินเปล่าๆได้เลย"
"เป็นตั้งแต่ตอนไหน ? "
"ซักสามอาทิตย์แล้วแหละครับ"
"มีอาการอย่างอื่นมั้ย ? "
"นอนเยอะกว่าเดิม แล้วก็ปวดฉี่ตอนกลางคืนบ่อยครับ"
"ชานยอล มาหาแปปนึง" ในขณะที่ทั้งคู่กำลังคุยกันอยู่นั้นก็มีเสียงตะโกนแทรกมา ทำเอาคนถูกเรียกต้องลุกไปหาโดยปริยาย
"ว่า ?" เมื่อถึงหน้าห้องน้ำแล้วชานยอลก็ถามคนที่ยืนรออยู่ทันที
"กูนึกออกละว่าฝันว่าอะไร"
"หืม ?"
"เป็นภาพตอนกูหลับอยู่แล้วมึงนั่งมองอ่ะ มันมีเหมือนดาว เป็นประกายๆหล่นลงมาจากฟ้า แล้วมาอยู่ที่มือมึง ละมือมึงก็มาลูบท้องกู แล้วดาวก็หายไป แล้วมึงก็ปลุกกูเลย"
"ฮะๆ" ชานยอลยิ้มแล้วเอาหัวทุยๆนั่นมาซุกอกตัวเอง
"ไปๆ พี่หมอรอ" แบคฮยอนขืนตัวแล้วเดินไปหยิบของที่หมอให้มาทันที
"พี่หมอ...สองขีด...หมายความว่าไงอ่ะ ?" เมื่อไปถึงห้องนั่งเล่นแบคฮยอนก็ยื่นของในมือไปให้คุณหมอทันที ชานยอลที่เห็นว่าขึ้นสองขีดก็ถามด้วยความสงสัย
"ไหนมาให้พี่ตรวจหน่อย" แบคฮยอนเดินเข้าไปแล้วทำตามที่พี่หมอบอก ก่อนจะเขียนอะไรยุกยิกๆสักพัก แล้วยิ้มออกมา
"ชานยอล แบคฮยอน...."
"ครับ ? / ฮะ ? "
"สิบสองสัปดาห์แล้วนะ"
"ห้ะ ?" ชานยอลกำลังเหวอ เหวอแบบเหวอมากๆ
"อะไรนะครับ" แบคฮยอนก็เช่นกัน
"สิบสองสัปดาห์.....อืม....สามเดือนแล้วแหละ" คุณหมอพูดออกมายิ้มๆ
"เห้ยพี่ แล้วที่ทำเมื่ออาทิตย์ที่แล้วมันจะเป็นอะไรกับลูกมั้ย ?" ชานยอลถามออกมาด้วยความตกใจ ชิบหายแล้วไง !!!
"เอาจริงๆก็เป็นนะ แต่ดีแล้วที่แกไม่รุนแรง"
"เเล้วต้องทำยังไงต่อล่ะครับแบบนี้ ?" แบคฮยอนถามออกมา
"อืม...ห้ามเครียดเลยอย่างแรก แล้วก็กินอาหารให้ครบ เอาที่เป็นประโยชน์กับน้องในท้องด้วย อ่อ..ชานยอล เรื่องนั้นพี่ของดก่อนนะ รออีกหกเดือน แกไม่ตายหรอกใช่มั้ย"
"โหพี่ หกเดือนเลยหรอ... เหลือซักสี่ได้มั้ย จะทำเบาๆก็ได้"
"ชานยอล !!! " ทำเอาแบคฮยอนนี่แทบจะขว้างด้วยที่ตรวจครรภ์เลย
"เออพี่ แล้วจะรู้ว่าเป็นผู้หญิงหรือเป็นผู้ชายตอนไหนอ่ะ ?"
"อืม...อีกเดือนนึงก็น่าจะได้เเล้วล่ะ"
"ครับ ขอบคุณมากครับ"
"ไม่เป็นไร มีไรโทรหาพี่นะ"
"ได้ครับ"
"ไปละ ขอตัวนะครับน้องแบค ดูแลตัวเองดีๆด้วย" ยองเบพูดแล้วเก็บอุปกรณ์ทางแพทย์ออกไปทันที
"ชานยอล...ตอนนี้...มีคนอยู่ในนี้หรอ ?" แบคฮยอนชี้มาที่ท้องของตัวเองแล้วพูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆ
"ใช่ ดูแลตัวเองดีๆ อย่าให้เขาเจ็บเด็ดขาด มึงก็ห้ามเจ็บเหมือนกัน โอเคมั้ย" ชานยอลพูดแล้วกางแขนออกเป็นเชิงให้แบคฮยอนเข้ามากอด
"ฮือ...มึง.." ร่างเล็กโผเข้าหาแล้วร้องไห้ด้วยความดีใจทันที
"เป็นแม่คนแล้วนะโว้ย หยั่มมาง้องแง้ง" ชานยอลปลอบติดตลกแล้วหอมขมับของแบคฮยอนเบาๆ
"อีกหกเดือน มี๊จะได้เจอหนูแล้วนะ" แบคฮยอนผละออกมาจาหชานยอลแล้วก้มลงไปพูดกับท้องตัวเอง
"ฮะๆ ปะป๊าด้วยนะครับ" ชานยอลยิ้มกว้างแล้วลูบหน้าท้องแบคฮยอนเบาๆ ก่อนที่ทั้งสองจะเงยหน้ามายิ้มให้กัน วันนี้มีความสุขมากจริงๆ
SEHUN PART
ตอนนี้พาลู่หานมากินไอติมที่ร้านข้างม.ครับ ระหว่างรอลู่หานสั่งผมก็นั่งเล่นโทรศัพท์ไปเงียบๆ เลื่อนหน้าไอจีไปเรื่อยๆจนไปพบกับแอคเค้าท์ของชานยอล ที่อัพรูปมือของตัวเองแล้วก็มือเล็กๆที่ใส่แหวนแบบเดียวกัน วางอยู่บนหน้าท้องขาวๆของใครก็ไม่รู้ น่าจะแบคฮยอนแหละ
เอ๊ะ แล้วมันจะโชว์พุงน้องแบคทำไมวะ ?
แคปชั่น ' ปะป๊ากับหม่ามี๊รอหนูอยู่นะ '
ผมได้แต่นั่งงงแล้วรอจนกว่าลู่หานจะกินติมเสร็จ
"ลู่หาน ไปบ้านผมกัน"
"ไปดิๆ"
เราสองคนเดินจูงมือกันจนถึงรถผม ผมสตาร์ทแล้วขับกลับบ้านทันที
เมื่อขาก้าวลงที่บ้านผมก็เดินคู่กะลู่หานเข้าไปข้างในทันที
"คุณลุงสวัสดีครับ" ลู่หานทำความเคารพพ่อผมทันทีที่เจอ
"พ่อ ยอลไปไหน ?"
"บนห้องมั้ง" ทันทีที่พ่อพูดจบผมก็เดินไปที่ห้องของพี่ชายตัวเองทันที
แกร๊ก
"ชานยอล อยู่ป่ะน่ะ" ผมบิดประตูแล้วตะโกนลองเชิงไปก่อน เดี๋ยวแจ็กพ็อตแตกเหมือนครั้งที่เเล้วเอา
"เออ มาเลย" ทันทีที่ได้รับอนุญาตผมก็พาลู่หานเข้าไปเลย
"อ้าวอีลู่ มึงก็มาแง้ะ ?" ชานยอลหันหน้ามาทางประตูหลังจากเล่นไอแพดอยู่
"เออ น้องแบคอ่ะ ?"
"หลับ"
"มึง ที่อัพไอจีนี่แปลว่าอะไรวะ ?" ผมเดินเข้าไปนั่งตรงโซฟาของชานยอล ที่ตอนนี้เจ้าตัวกำลังนอนกกกะเมียอยู่บนเตียง
"ก็อย่างงั้นแหละ"
"ยังไงอ่ะ ท้องหรอ "
"อือ...สามเดือนแล้ว" ชานยอลพูดออกมานิ่งๆแล้วก้มลงไปเล่นไอแพดต่อ
"ห้ะ !! / เห้ย !! " เหวอเเพคคู่เลยทีเดียว
"อือ...มีอะไรกันหรอ?" แบคฮยอนงัวเงียตื่นขั้นมาเพราะเสียงดังๆของผมกับลู่หาน
"น้องแบค ท้องจริงปะเนี่ย !!" ผมถามคนที่ตื่นมานั่งทำหน้างงใส่
END SEHUN PART
"ชานยอลโว้ย เปิดประตูให้คนหล่อหน่อย" ก่อนที่แบคฮยอนจะพูดอะไรเสียงของอีเฮียก็ดังแทรกมาจากหน้าประตูซะก่อน
"มึงเข้ามาเลย" ชานยอลตะโกนกลับไป ทันทีที่เปิดประตูออกมาก็เห็นเฮียมันเดินมาคนเดียว จนถึงเตียงนั่นแหละถึงได้รู้ว่ามีอี้ชิงกับพี่มินซอกมาด้วย เฮียมันบังมิดเลย
"มาทำไมเนี่ย มึงเรียนกันเสร็จแล้วหรือไง ?" ชานยอลขมวดคิ้วแล้วไล่สายตามองทุกคน
"เออ แล้วน้องแบคเป็นอะไรอ่ะ เห็นมึงอัพไอจี ?" มินซอกถามแล้วมองมาที่แบคฮยอน
"เอ่อคือ..." แบคฮยอนหันไปมองชานยอลอย่างลังเลว่าจะตอบดีมั้ย
"ท้อง" ชานยอลตอบออกมาสั้นๆ แล้วก้มลงไปนอนหนุนหน้าท้องของแบคฮยอน
"ห้ะไอ้สัด / โอ๊ะ / เหี้ยยยยย" เรียงมาตั้งแต่มินซอก อี้ชิง แล้วก็คริส หลังจากได้รู้เรื่องกันแล้ว
"กี่เดือนแล้วอ่ะ ทำไมแบคฮยอนถึงดูบวมๆอ่ะครับพี่ชานยอล" อี้ชิงบอกเพราะตัวเองก็สังเกตเพื่อนมานานแล้วเหมือนกัน
"สามเดือนแล้วล่ะ" แบคฮยอนตอบออกมายิ้มๆ
"ทำไมแกพึ่งมาบอกฉันล่ะแบคฮยอน จะปล่อยให้หลานคลอดก่อนรึไงถึงจะบอกน่ะ !!" อี้ชิงโวยวายแล้วทำท่าทีงอนๆ
"ก็เพิ่งรู้วันนี้นี่แหละ"
"โอ้ยนี่กูจะเป็นลุงแล้วใช่มั้ยเนี่ย" คริสโวยวายใหญ่ ยังไม่อยากแก่นะโว้ย
"กูเป็นอาดีกว่า มึงอ่ะแก่ไปคนเดียวเลยคริส" ลู่หานพูดออกมายิ้มๆหลังจากที่เห็นคริสดีดดิ้นกับคำเรียกชื่อของหลาน
"ลูกกูยังไม่คลอดป่ะ อีพวกบ้า ขี้มโนนะพวกมึงอ่ะ" ชานยอลลุกขึ้นมาชี้หน้าด่า จยโดนแบคฮยอนตบปากทันที
"คำพูดคำจานะ" แบคฮยอนพูดออกมาเบาๆให้ได้ยินกันสองคน แต่ชานยอลก็ไม่สลด หันไปยิ้มแป้นแล้นใส่แล้วขโมยจุ๊บปากว่าที่คุณแม่ขี้บ่นทันที
Chu ~
"แค่กๆ อีดอก" มินซอกทำท่าโก่งคออ้วก
"โอ้ยมึงไปไกลๆกูไป" ลู่หานเบ้ปาก
"ชานยอล อีหน้าด้าน" เซฮุนมองตาขวางใส่
"โอ้โห..." อี้ชิงนั่งมึน
"เกรงใจพวกกูนิดนึงได้มั้ยครับ ลำไย" ปิดท้ายด้วยพี่คริสสุดหล่อหมาตายควายตะลึง
"แล้วรู้เพศยังอ่ะ" เซฮุนถามพี่ชายของตัวเอง
"ยัง รอเดือนหน้า เออกูยังไม่ได้ฝากครรภ์เลยนี่หว่า ไม่ได้ละๆ" ชานยอลพูดแล้ววิ่งไปแต่งตัว ก่อนจะตะโกนไล่เพื่อนๆให้ออกไปทันที
- คลินิก -
"ปาร์ค แบคฮยอน เชิญห้องตรวจสองค่ะ"
ทั้งคู่เดินไปที่ห้องที่มีป้ายหน้าห้องว่า 'แพทย์หญิงซานดาร่า ปาร์ค' ทันที
"สวัสดีค่ะ มาทำอะไรคะ ?"
คุณหมอคนสวยพูดออกมาทั้งๆที่ยังก้มหน้าเซนต์เอกสารอยู่
"อ่า มาฝากครรภ์ครับ" ชานยอลที่ยืนอยู่ข้างแบคฮยอน
"เชิญคุณแม่นั่งเลยค่ะ เดี๋ยวหมอขอถามรายละเอียดนิดนึงนะ คุณพ่อรบกวนยืนรอได้มั้ยคะ" คุณหมอพูด ชานยอลจึงเลื่อนเก้าอี้ให้แบคฮยอน ส่วนตัวเองยืนรอฟังแทน
"ฮะ" แบคฮยอนรับคำ
"อายุครรภ์กี่เดือนแล้วคะ ?"
"สามเดือนครับ" แบคฮยอนตอบคุณหมอที่กำลังก้มจดยิกๆอยู่
"อืม...คุณพ่ออายุเท่าไหร่คะ ?"
" 21 ครับ" ดาร่าเงยหน้าขึ้นมามองด้วยความตกใจ เพิ่งจะ 21 ก็มีลูกเเล้วหรอเนี่ย หล่อซะด้วยสิ
"ละ...แล้วคุณแม่ล่ะคะ ?" คนนี้ดูเด็กกว่าด้วย น่ารักเหมือนผู้หญิงเลย ไม่นะ...
" 19 ครับ " ทำเอาคุณหมอคนสวยถึงกับอ้าปากหวอทันที ยังไม่ยี่สิบเลย โอ้ย... ฉันนี่สามสิบสองแล้วยังไม่มีใครเลย เด็กพวกนี้ทำไมไฟแรงกันจังนะ อกอีแป้นจะแตก !!
"มีโรคประจำตัวมั้ยเอ่ย ? แพ้ยาอะไรมั้ยคะ ?"
"ไม่มีทั้งคู่เลยครับ" ชานยอลตอบคุณหมอ
"โอเค เดี๋ยวหมอขอตรวจโรคแทรกซ้อนของคุณแม่ก่อนนะ" คุณหมอพูดแล้วผายมือไปทางห้องตรวจโรคข้างๆให้แบคฮยอนตามไป สักสิบนาทีก็เดินออกมาพร้อมกัน
"หมอขอถามเรื่องความสะดวกที่จะมาพบแพทย์หน่อยนะคะ"
"ได้ครับ"
"คุณพ่อเรียนอยู่ปีไหนแล้วคะ คณะอะไรเอ่ย ?"
"ปีสาม
วิศวะโยธาครับ"
"ปีสาม มีงานเยอะมั้ยคะ ?"
"อ่า คงไม่เท่าไหร่นะครับ"
"สะดวกพาคุณแม่มาหาหมอทุกเดือนมั้ยคะ ?"
"สะดวกครับ"
"แล้วคุณแม่ล่ะคะ ?"
"ทันตะปีหนึ่งครับ"
"คือ...หมออยากจะขอคุณแม่อย่างนึงนะคะ"
"อะไรหรอฮะ"
"คงต้องดร็อปเรียนไว้ก่อน...จนกว่าน้องจะคลอด ถ้าให้ดีเลยต้องจนกว่าน้องจะอายุประมาณขวบนึงน่ะค่ะ"
"ชานยอล.." แบคฮยอนเงยหน้าไปมองคนที่ยืนอยู่อย่างขออนุญาต
"ได้ครับ" ชานยอลไม่ตอบคนตัวเล็ก แต่หันไปตอบคุณหมอแทน
"โอเคค่ะ งั้นเดือนหน้าหมอขอนัดดูเพศกับพัฒนาการของน้องด้วยนะคะ คุณแม่จะทำอะไรยังต้องระวังก่อนนะคะ อารมณ์ด้วย คนท้องจะอ่อนไหวง่ายมาก แนะนำเลยนะคะคุณพ่อ ว่าตามใจคุณแม่ไปก่อนจะดีที่สุด อีกอย่างคือน้องยังไม่แข็งแรง มีโอกาสแท้งสูง หรือไม่ก็ไปหาซื้อยาบำรุงครรภ์ก็ได้ค่ะ"
"ครับ / ฮะ" ทั้งสองตอบรับแล้วรอรับใบนัดก่อนจะขอตัวกลับบ้านทันที
ในขณะที่รถกำลังติดไฟแดงอยู่ ชานยอลก็หันไปมองคนที่กำลังกินมะม่วงเปรี้ยวที่สังซื้อมาจากเมืองไทยอยู่
"แบค มึงว่าเราได้ลูกสาวหรือลูกชาย ?"
"ลูกชาย..มั้ง" แบคฮยอนผละออกมาจากมะม่วงแล้วหันไปตอบคนข้างๆ
"กูว่าลูกสาว น่ารักจะตาย จับแต่งตัวเป็นตุ๊กตา"
"งั้นมาพนันกัน ถ้ากูได้ลูกชายกูจะมีคนนี้คนเดียว"
"ถ้าได้ลูกสาวกูจะเอาอีกคนนึง"
"ด้ายยยย" แบคฮยอนพูดแล้วหันไปกินมะม่วงต่อ แต่ในใจก็คิดไม่ตกเกี่ยวกับเพศของลูกตัวเอง
ถ้าไม่ใช่ลูกสาวล่ะ ชานยอลจะรักลูกมั้ย.....
"มึง...ถ้าน้องไม่ใช่ลูกสาวล่ะ จะรักเค้าไหม" หลังจากวุ่นวายกับความคิดตัวเองแล้วแบคฮยอนก็หันมาถามร่างสูงด้วยน้ำเสียงแผ่วๆ
"เอ้า ลูกกู จะไม่รักได้ไง คิดมากน่า" ชานยอลตอบกลับแล้วยิ้มให้คนข้างๆ
แบคฮยอนเลื่อนตัวข้ามฝั่งมาแล้วเอาหัวพิงกับซอกคอร่างสูงไว้ ก่อนจะพูดออกมาเบาๆ
"ขอบคุณนะ"
"ฮ่ะๆ ถ้ารู้ว่าท้องแล้วขี้อ้อนงี้กูทำตั้งนานละ" ชานยอลว่าแล้วเลื่อนมือที่ว่างจากการจับพวงมาลัยไว้มาลูบผมของร่างเล็กเบาๆ แล้วแอบหอมกลุ่มผมนิ่มๆไปด้วย
"ไอ้บ้า ไฟเขียวเเล้ว ไปเลยๆ" แบคฮยอนผละตัวออกมาแล้วโวยวายยกใหญ่
"เฮ้ย หน้าแดงอ่ะ ฮ่า"
"ฮึ้ย.." คนโดนแซวก็ได้แต่สะบัดตัวที่โดนจิ้มไปมาด้วยมือใหญ่ๆ
"ลูกดูดิ หม่ามี๊มันเขินป๊าอ่ะ ฮ่าๆ" ชานยอลก้มลงไปพูดกับหน้าท้องนูนๆของแบคฮยอนแล้วเอื้อมมือมายืดแก้มแบคฮยอนเล่น
"ปาร์ค ชานยอล !!!!"
♡ TALK ♡
ระหว่างรอลู่หานเดย์ก็เอาอีบ้านนี้มาอัพลงก่อน พวกแกเข้าใจมั้ยว่าชานแบคมันแต่งงานกันมาเจ็ดเดือนแล้ว เราไม่อยากให้มันเอื่อยอ่ะ เลยตัดมาเลยเนอะ หวานๆไป นานะไม่ค่อยมีบทเลยเนอะว่ามั้ย ? ระวังมาม่าน้า 5555555555 อย่าเชื่อกู กูแต่งไม่เป็นหรอก อิ้อิ้อิ้อิ้อิ้อิ้
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น