คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : ตอนที่ 14 : ขอโทษ
“ กะ กรี๊ดดดด!!” ฉันรีบเด้งตัวลุกขึ้นทันทีก่อนจะสำรวจตัวเอง ฟู่ว~! เสื้อผ้าฉันยังครบ
“ กรี๊ดทำไมแต่เช้า” คนตัวสูงพูดพลางพลิกตัวแล้วเลิกผ้าห่มขึ้นมา ตานี่มันเฉยไปแล้ว
“ นะ นายมานอนในห้องฉันได้ยังไง” ฉันถามออกไป แต่มินโฮกลับไม่ตอบ
“ ..........”
“ นี่! ฉันถามนายอยู่นะชเวมินโฮ!!”
“ เงียบเถอะน่า กว่าฉันจะได้หลับเกือบตีสามเลยนะ ง่วงชะมัด”
“ มินโฮ!!”
“ โอเคๆ ฉันยอมแพ้เสียงเธอแล้ว คนอะไรเสียงดังชะมัด” มินโฮลุกขึ้นนั่งบนเตียงพลางเกาหัว แล้วตีหน้ายุ่งใส่ฉัน
“ ฉันถามว่านายมานอนในห้องฉันได้ยังไง”
“ ดูดีๆ ห้องเธอรึไง” ฉันขมวดคิ้วแล้วมองไปรอบๆห้อง แน่นอนที่สุด ห้องฉันมีรูปชายนี่ รูปชายนี่? แล้วโปสเตอร์ฟุตบอลนี่มาจากไหนกัน ห้องมินโฮเหรอเนี่ย??!!! (ขอกรี๊ดอีกรอบ)
“ ถึงจะไม่ใช่ห้องฉันแต่นายไม่มีสิทธิ์นะ”
“ เพราะ??”
“ เพราะฉันเป็นผู้หญิงไง”
“ แต่ฉันเป็นเจ้าของห้อง จริงๆฉันจะไปนอนห้องนอนรวมน่ะนะ แต่พอมาส่งเธอแล้วก็ขี้เกียจเดินกลับ”
“ แล้วนายมานอนเตียงเดียวกับฉันทำไมยะ”
“ จะให้ฉันนอนปวดหลังตายที่โซฟารึไง ไม่มีทาง!” มินโฮตอบแล้วล้มตัวลงนอนอีกรอบ อะไรของมันเนี่ยยยย~!!!
ปึง!
“ เกิดอะไรขึ้น พี่ได้ยินเสียงใครกรี๊ด” พี่อนยูเปิดประตูเข้ามาเสียง ฉันที่ยืนอยู่ข้างเตียงรีบวิ่งไปใช้หลังของพี่อนยูบังเอาไว้
“ นายทำอะไรโซดา” พี่อนยูถามแต่มินโฮไม่ตอบ
“ มินโฮ! พี่ถามว่านายทำอะไรโซดา” มินโฮลุกขึ้นนั่งพร้อมกับทึ้งหัวตัวเองอย่างหงุดหงิด
“ พี่! ฟังผมนะ ผมไม่ได้ทำอะไรยัยนี่เลย แค่มานอนเตียงแค่นี้เอง ยัยโซจูโวยวายไปเอง”
“ แล้วทำไมโซดาถึงได้ตัวสั่นแบบนี้ นายทำอะไรเธอ บอกพี่มานะ”
“ ยัยบ้านั่นคิดอ่ะดิว่าผมทำมิดีมิร้ายเธอ”
“ แล้วทำไมนายไม่กลับไปนอนที่ห้องนอนรวม”
“ ผมมาส่งยัยนี่ก็ขี้เกียจจะเดินกลับไปแล้ว ง่วงก็ง่วง เช้ามายังโดนบ่นอีก เออ! ผิดตลอด” มินโฮโวยลั่นแล้วเดินออกไปนอกห้อง…
ปัง!
...ซ้ำยังปิดประตูเสียงดังอีก
“ เป็นอะไรไหมโซดา โอเคใช่ไหม?”
“ เอ่อ พี่อนยูค่ะ จริงๆมินโฮก็ไม่ได้ทำอะไรฉันหรอกค่ะ ฉันคงจะตื่นตูมไปเอง”
“ เข้าข้างมันเหรอ? แค่มันตัดใจเดินกลับไปนอนที่ห้องนอนรวมทุกอย่างก็จบแล้ว มันผิดเองนะที่ขี้เกียจเดินน่ะ”
“ บางทีมินโฮอาจจะเหนื่อยมากก็ได้นะค่ะ พี่อย่าไปว่ามินโฮเลยนะ”
“ พี่คงไม่พูดอะไรแล้วล่ะ แต่มันน่ะโกรธพี่ไปแล้ว ช่างเหอะ เดี๋ยวง้อๆหน่อยก็หายโกรธ”
“ ให้ฉันช่วยพูดไหมค่ะ”
“ อย่าเลย ถ้าเธอไปพูดมันจะยิ่งหงุดหงิดเปล่าๆ อาการแบบนี้เป็นอาการของคนง่วงแล้วพาลน่ะ อย่าไปสนใจเลย รีบอาบน้ำแต่งตัวเถอะ เสื้อผ้าชุดใหม่พี่เตรียมไว้ให้ในตู้แล้วนะ”
“ ค่ะ” พี่อนยูเดินออกไปจากห้องด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าเหมือนทุกครั้งที่ได้เจอ แต่ฉันไม่สบายเลย
//...ห้องนั่งเล่นรวม…//
“ พี่ มินโฮมันเป็นอะไรอ่ะ” คีย์เดินถือชาเขียวเข้ามาแล้วนั่งลงข้างๆพี่อนยูที่ดูหนังอยู่ในห้องนั่งเล่น ตั้งแต่เดินมากินข้าวเช้า ฉันก็ไม่เห็นมินโฮเลย ตานั่นไม่กินข้าวเช้าด้วย ยังโกรธอยู่ล่ะสิ ดีนะที่วันนี้ฉันมีเรียนบ่าย ไม่งั้นคงต้องขาดเรียนแน่ๆ ส่วนเรื่องพ่อน่ะ ฉันโทร.ไปบอกแล้วว่านอนค้างบ้านซังอาแล้วจะไปเรียนเลย พ่อบอกว่าซังอาโทร.มาบอกแล้วเมื่อคืน แล้วเมื่อเช้าฉันก็โทร.หายัยนั่นมา ซังอาบอกว่ามินโฮให้เธอโทร.ไปบอกพ่อฉันว่าฉันจะค้างบ้านเธอ เพราะกลัวว่าพ่อจะห่วงฉัน เฮ้อ เค้าทำดีกับฉันตั้งหลายอย่างเลยนะเมื่อวานนี่น่ะ แต่ดูฉันสิ ไม่เอาไหนเลย
“ ไม่รู้มัน งอนอยู่ไหนสักที่แหละ”
“ อ้าว โกรธอะไรกันอ่ะ” พี่อนยูไม่ตอบแล้วหันไปดูหนังต่อ ฉันที่กำลังนั่งดูอยู่ด้วยก็ถึงกับนิ่งรู้สึกผิดขึ้นมาเลย
“ งั้นเดี๋ยวผมไปดูที่ห้องซ้อมน่ะ เผื่อมันอยู่ที่นั่น” คีย์ทำท่าจะลุกไปแต่ฉันเรียกเค้าเอาไว้ก่อน
“ คีย์..เอ่อ..เดี๋ยวฉันไปดูเอง”
“ จะดีเหรอโซดา”
“ เถอะนะ ฉันมีเรื่องต้องคุยกับเค้า”
“ อ่าๆ เดินออกไปจากห้องแล้วเลี้ยงขวาสุดทางเดินนะ” ฉันพยักหน้าแล้วรีบเดินออกมายังห้องซ้อมของชายนี่ พอเปิดประตูเข้าไปก็พบตัวการของเรื่องนอนหลับอยู่บนโซฟา ด้วยชุดเมื่อเช้า ชุดเมื่อเช้า? ตานี่ยังไม่อาบน้ำอีกเหรอเนี่ย ซกมกได้โล่จริงๆคาริสม่ามินโฮ ฉันเดินเข้ามาใกล้เค้าอีกนิดก่อนจะนั่งลงบนพื้นและมองหน้าใสๆของมินโฮ โครงหน้าแบบผู้ดี ผิวขาวออกแทนๆหน่อย (นิดเดียวจริงๆนะ) จากการเล่นกีฬาแบบที่ชอบนั่นแหละมั้ง ตาเรียวเล็ก จมูกโด่งเป็นสันยังกับทำศัลยกรรมมา ให้ตายเถอะ พระเจ้ารักตานี่มากจริงๆถึงได้เกิดมาหล่อแบบนี้เนี่ย
“ เลิกมองฉันแล้วกลับไปซะ” มินโฮพูดขึ้นทั้งที่หลับตาอยู่
“ คะ ใครมอง? นายหลับตาอยู่แล้วนายรู้ได้ยังไง”
“ ฉันรู้ก็แล้วกัน ออกไปซะ ฉันอยากอยู่คนเดียวเงียบๆ” มินโฮพูดอีกครั้งก่อนจะหันหน้าไปอีกทาง ฉันถอนหายใจแล้วเอนหลังพิงกับโซฟา
“ มินโฮ ฉันขอโทษนะแล้วก็ขอบคุณมากสำหรับเรื่องเมื่อวาน”
“ ...”
“ เมื่อเช้าฉันผิดเองที่ตื่นตูม เป็นใครก็ตกใจทั้งนั้นแหละที่ตื่นมาแล้วมีผู้ชายนอนอยู่ข้างๆแถมเอาแขนมาพาดฉันอีก”
“ ...”
“ ขอโทษนะมินโฮ”
“ ...”
“ นายคงไม่พอใจพี่อนยูใช่ไหม อย่าไปโกรธพี่เค้าเลยนะ พี่จินกิน่ะไม่ผิดหรอก ฉันเองที่ตกใจจนเค้าคิดว่านายทำอะไรฉัน ฉันเองที่เป็นคนผิด ถ้านายจะโกรธ นายก็โกรธฉันเถอะ”
“ ...”
“ ขอบใจเรื่องที่ไปรับฉันมาเมื่อคืน ขอบใจที่นายโทร.ไปบอกซังอาว่าให้โทร.ไปบอกพ่อฉันว่าฉันจะไปนอนบ้านเธอทั้งที่ฉันมานอนที่ห้องนาย แล้วก็ขอโทษที่โวยวายใส่นายแล้วทำให้นายต้องโกรธกับพี่จินกิ นายจะยกโทษให้หรือไม่นั้น ฉันไม่สนหรอก แค่นายรับคำขอบคุณและคำขอโทษของฉันก็พอ...” ฉันลุกขึ้นเตรียมจะเดินออกไปจากห้องแต่มินโฮก็รั้งมือฉันไว้ก่อน
“ ก็ได้ ฉันจะรับคำขอบคุณและคำขอโทษของเธอ แต่...”
“ ....??”
“ ...เธอต้องตามใจฉันวันนึง ฉันถึงจะยกโทษให้”
“ ก็ได้ๆ ฉันผิดเองนี่นา วันนี้วันเดียวนะ” มินโฮเผยยิ้ม เฮ้อ เห็นตานี่ยิ้มแล้วโล่งใจชะมัด
“ ฉันจะไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ส่วนเธอ..ไปทำอาหารเช้าให้ฉัน”
“ นี่มันจะสิบโมงแล้วนะ ไม่เช้าแล้วล่ะ”
“ ขืนยังกวนประสาทกันแบบนี้ฉันโกรธเธอจริงๆด้วยนะ”
“ โอเคๆ รีบไปอาบน้ำเถอะ แล้วฉันจะทำอาหารเช้าไว้ให้”
“ ตอนนี้มันสายแล้วเถอะ” มินโฮพูดแล้วเดินออกไปนอกห้อง แล้วทีฉันบอกว่าสายทำไม่พอใจ เชอะ!
//...ห้องครัว...//
“ คีย์ คิมบับมันต้องทำแบบนี้ใช่หรือป่าว” ฉันที่กำลังม้วนคิมบับถามครูจำเป็นที่ยืนล้างผักอยู่ข้างๆ
“ อื้อ นั่นแหละ ม้วนดีๆอย่าให้แตกนะ”
“ ลำบากจัง”
“ จะขอโทษใครทั้งที ลำบากแค่นี้ไม่เป็นไรหรอก ฉันอยู่ทั้งคนเธอจะกลัวอะไร”
“ กลัวมันจะไม่อร่อยเหมือนนายทำไง”
“ ฮ่ะๆ ไม่หรอกน่า” คีย์ยิ้มแล้วล้างผักต่อ ฉันตั้งใจว่าจะทำแกงกินจิกับคิมบับ ของโปรดของมินโฮ
“ ทำคิมบับเสร็จรึยังจะได้เริ่มทำแกงกิมจิกันสักที”
“ เสร็จแล้วๆ” ฉันรีบจัดคิมบับใส่จานก่อนจะไปหาหม้อมาใส่น้ำและต้มให้เดือด จากนั้นก็ใส่กินจิลงไป ว้าว น้ำเดือดปุดๆเลย
“ เอาล่ะ ทีนี้ก็ใส่เนื้อลงไป แบบนี้...” คีย์พูดแล้วเทเนื้อลงไปในหม้อน้ำที่กำลังเดือด น่ากินจัง
“ ...ปิดฝาแล้วรอให้เนื้อสุก แค่นี้ก็เรียบร้อย”
“ ขอบใจนะ”
“ ไม่เป็นไร อาหารง่ายๆแบบนี้เชฟคีย์ สามารถ~” คีย์ยิ้มก่อนจะเดินออกไปจากห้องครัว
“ จ้าๆ” ฉันรีบเช็ดมือแล้วไปเตรียมชามข้าว ช้อน ตะเกียบ แก้วน้ำมาวางไว้บนโต๊ะเหลือก็แค่รอคุณชายมานั่งกินเท่านั้น
“ กลิ่มหอมไปถึงห้องนั่งเล่นเลยนะ ทำอะไรกินเหรอโซดา”
“ แกงกิมจิกับคิมบับน่ะค่ะ มินโฮบอกว่าหิวข้าว”
“ ก็มันอยากไม่มากินเองนี่ ไหนขอพี่ชิมหน่อยสิ” พี่อนยูพูดแล้วเอื้อมไปหยิบตะเกียบมาแล้วคีบคิมบับเข้าปาก
“ อื้ม! อร่อยอ่ะ ฝีมือพอๆกับมีโซเลยนะเนี่ย แบบนี้มีแววๆ”
เพล้ง!
ความคิดเห็น