คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #40 : ตอนที่ 38 : เกิดเรื่อง(อีกแล้ว)
หลังเลิกคลาส…//
“ ฉันต้องไปแล้วล่ะ เย็นนี้คงไม่ได้ไปส่งนะ” มินโฮบอกฉันขณะที่กำลังเก็บของใส่เป้ของเค้า
“ ไปเจอกันที่หอพักนายเลยก็ได้ ฉันว่าจะเดินเล่นอยู่อีกสักพักน่ะ”
“ รีบกลับจะดีกว่านะ ฉันไม่อยู่ด้วย อันตรายจะเข้าใกล้เธอง่ายขึ้น”
“ ฉันปกป้องตัวเองได้ นายไม่ต้องห่วงหรอก สบายใจได้”
“ ถ้ากลับถึงหอพักแล้วโทร.บอกฉันนะ”
“ อืม ตั้งใจทำงานล่ะคาริสม่า”
“ อืม” ฉันโบกมือบ๊ายบายให้มินโฮที่เดินออกไปจากคลาส
“ พวกเธอดูสนิทกันมากขึ้นนะ” ซังอาเดินมาข้างๆแล้วพูด
“ มั้ง ฉันอยู่กับมินโฮมากกว่าเธอซะอีกนะซังอา”
“ ฉันชักอิจฉาหมอนั่นซะแล้วสิ”
“ ฮ่ะๆ กลับบ้านกันเถอะ”
“ เดี๋ยวฉันจะไปที่ชมรมน่ะ วันนี้มีเอกสารที่ต้องสะสาง เธอกลับก่อนได้เลย”
“ เอางั้นเหรอ แล้วเธอล่ะ”
“ ถ้ามันมืดมาก ฉันก็แค่โทร.ให้ซึงโจมารับ ง่ายจะตาย”
“ พวกเธอคบกันเหรอ??”
“ ตลกแระ กลับบ้านดีๆล่ะโซดา”
“ จ้า ตั้งใจทำงานนะ”
“ อื้อ” ฉันลากับโซดาที่หน้าตึกเรียน ฉันต้องกลับบ้านคนเดียวอีกแล้ว ถ้าขอมินโฮติดรถไปลงหอพักได้ไหมนะ ฮ่ะๆ น่าเกลียดตายเลย พวกนั้นไปทำงานกันนะ
หมับ!
“ กรี๊ด..อุ๊บส์!”
“ อย่าส่งเสียงดัง ถ้าไม่อยากตาย” ฉันเหลือบมองในกระจกเงาของร้านค้าข้างๆ มะ มีด!
“ นายเป็นใคร” ฉันถามคนที่เอามีดจี้เอวฉันอยู่
“ ไม่ต้องรู้หรอก แค่ตามฉันมาเท่านั้น”
“ ทำไมฉันต้องไป”
“ หรืออยากจะตายกันล่ะ” สรุปคือฉันไม่มีทางเลือก ฉันไม่ไปกับไอ้เวรนี่เด็ดขาดนะ ต้องมีสักวิธีสิที่ฉันจะรอด แล้วมันอะไรกันล่ะ
“ โซดา~! โอ๊ะ! ใครหรอ??” มินฮยอกและซึงโจวิ่งเข้ามาทักฉันที่กำลังยืนคิดวิธีเอาตัวรอดอยู่ ใช่สิ! สองคนนี้ไง
“ มินฮยอก ซึงโจ พวกนาย...จะไปไหนกันเหรอ” ฉันถามเสียงสั่นพลางส่งสายตาไปให้สองคนนั้น มินฮยอกขมวดคิ้วแน่นแต่ซึงโจยังคงยิ้มกริ่ม
“ ไปเที่ยว ไปด้วยกันไหม..พาเพื่อนเธอไปด้วยก็ได้”
“ หมอนี่ไม่ใช่เพื่อนฉัน” เพื่อนที่ไหนมันจะเอามีดจี้เอวเพื่อนวะ
“ อ้าว แล้วเป็นใครล่ะ”
“ พวกแกน่ะ จะไปไหนก็ไป!”
“ หยาบจัง พูดไม่เพราะเลยนะครับ” ซึงโจพูดด้วยสีหน้าทะเล้น
“ ไม่เกี่ยวกับแกไอ้หน้าอ่อน!”
“ ขอบคุณสำหรับคำชม แต่ดูเหมือนคุณจะไม่ใช่เพื่อนของโซดา”
“ ฉันเป็นแฟนยัยนี่ ไม่ต้องยุ่งเรื่องชาวบ้านจะได้ไหมฮะ!!”
“ แฟนเธอเหรอโซดา” มินฮยอกถามย้ำ ฉันกำลังจะเปิดปากพูดว่าไม่ใช่แต่มีดที่จี้เอวฉันเนี่ยสิ มันเข้ามาใกล้ทุกทีๆ
“ อะ อืม”
“ งั้นพวกเราไปก่อนนะ หาดีกว่านี้ไม่ได้แล้วเหรอโซดา” ซึงโจทิ้งประโยคแสนจะจิกกัดไว้แล้วเดินผ่านฉันไป อ้าวเวร! แล้วฉันจะหนีไปยังไงวะเนี่ย
“ มานี่!” คนที่อ้างว่าเป็นแฟนดึงฉันให้เดินตามพร้อมกับเอามีดจี้ไปด้วย แต่ฉันรั้งแขนไว้
“ ปล่อยฉัน!” ฉันสะบัดแขนให้หลุดจากการจับกุม แต่ก็ไม่เป็นผลเลย
“ ถ้าไม่อยากตายก็มากับฉัน”
“ ไม่ไป!!”
“ อยากตายใช่ไหม..ได้...” หมอนั่นเตรียมจะเอามีดมาแทงฉัน แต่ไม่ทันได้แทงก็ล้มลงไปซะก่อน
พลั่ก!...ตุบ!
“ พอดีว่าโซดาเป็นแฟนเพื่อนฉันวะ ไอ้ปลวก!” พระเจ้าช่วย!! ซึงโจกับมินฮยอกกลับมาอีกครังพร้อมกับฟรีคิกใส่หมอนั่นซะหมอบ
“ กะ แกเป็นใคร!” ไอ้เลวนั่นหันมาถามซึงโจพลางกุมท้องตัวเอง
“ ประธานนักศึกษา มหาวิทยาลัยคอนกุก มีอะไรกับฉันรึป่าว”
“ แก!” มันลุกขึ้นมาแล้วเอามีดจะแทงเข้าที่ท้องของซึงโจแต่เพื่อนฉันหลบทันพร้อมกับที่มินฮยอกที่เข้าไปล็อกคนเลวไว้จากด้านหลัง
“ จะแทงฉัน ร้อยปียังสายไปวะ ถามจริงเหอะ ใครส่งแกมาทำร้ายเพื่อนฉัน”
“ ไม่บอก”
พลั่ก!
“ ฉันถาม ว่าใครส่งแกมา” ซึงโจซัดหมัดไปที่หน้าหนาๆของมันแล้วถามเสียงกร้าว
“ ไม่มีทางที่ฉันจะบอกแกหรอก”
“ จงรักภักดีจริงนะ”
พลั่ก!
“ จะถามเป็นครั้งสุดท้ายว่าใครส่งแกมา” ซึงโจเตะหมอนั่นลงไปนอนกองกับพื้นแล้วถาม
“ ไม่บอกโว้ย!”
“ อ๋อเหรอ งั้นถ้ามีแผลสักสองสามแผล ก็คงจะไม่เป็นไรสินะ” ซึงโจหยิบมีดที่ตกอยู่บนพื้นมาถือแล้วเตรียมจะแทงเข้าที่ท้องของมันแต่มันก็ดันเฉลยคำตอบซะก่อน ว้า~ อดดูคนโดนแทงเลย
“ โบฮยอน คิมโบฮยอน”
“ ถ้าไม่ใกล้ตายก็พูดไม่ได้สินะ ครั้งนี้พวกฉันจะปล่อยแกไป แต่ถ้าแกทำอะไรเพื่อนฉันอีกล่ะก็..แกไม่ได้กลับไปเจอหน้าแม่ที่บ้านแน่!!” ซึงโจพูดเสียงดังแล้วจบด้วยการเตะไปที่สีข้างของมันอีกสองสามที แล้วพาฉันออกมา ซึงโจรอบคอบพอที่จะหยิบมีดมาด้วย ไม่งั้นหมอนั่นอาจจะหยิบมีดลุกมาแทงฉันอีกรอบก็ได้
“ เธอโอเคนะโซดา”
“ ขอบใจนะซึงโจ มินฮยอก”
“ เรื่องเล็กน่า เธอไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว” มินฮยอกปัดฝุ่นตามเสื้อผ้าแล้วพูดเสียงนิ่ม
“ ฉันจะจัดการกับโบฮยอน” ซึงโจพูดแล้วเก็บมีดลงกระเป๋า
“ อย่าเลย ฉันไม่อยากมีเรื่อง”
“ แต่ทำแบบนี้มันเกินไปนะ มันจะฆ่าเธอเลยนะโซดา”
“ นั่นสิ มันมากไปแล้วนะ” มินฮยอกก็เห็นด้วย
“ ฉันว่ามันคงไม่กล้าทำร้ายฉันอีกแล้วล่ะ อย่าเลยซึงโจ”
“ แต่ฉัน...”
“ ถ้ามีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นอีกครั้ง ฉันจะยอมให้นายจับมันส่งตำรวจเลยเอ้า!”
“ จะใจดีไปไหนนะโซดา ถ้ามินโฮรู้ มันระเบิดแน่”
“ อย่าบอกมินโฮนะซึงโจ มินฮยอก พวกนายห้ามบอกให้มินโฮรู้นะ”
“ แต่มันควรรู้นะ” มินฮยอกพูด
“ ไม่ได้ ยังไงก็ไม่ได้ ลำพังทั้งงานทั้งเรียนก็หนักอยู่แล้ว แถมตอนนี้มินโฮยังต้องเทรนเรื่องว่ายน้ำให้ฉันอีก ตอนนี้มินโฮเหนื่อยมาก ฉันไม่อยากให้เรื่องนี้ทำให้มินโฮต้องเครียด”
“ ก็ได้ๆ เพราะเธอขอร้องหรอกนะ แต่ถ้าเกิดขึ้นอีก ฉันจะไม่ฟังเธอแล้วนะโซดา” ซึงโจพยักหน้า
“ อืมๆ”
“ งั้นเดี๋ยวฉันกับซึงโจจะไปส่งเธอที่หอพักของมินโฮแล้วกัน”
“ ขอบใจมากนะ”
.
.
“ เมื่อวานตอนกลับบ้านเจออะไรรึป่าว”
“ ซึงโจกับมินฮยอกไง”
“ หรอ อืม” ฉันลอบถอนหายใจตอนที่มินโฮถามเรื่องที่ฉันต้องกลับบ้านคนเดียวเมื่อวาน เกือบไม่รอดแล้วไงฉัน
“ พรุ่งนี้จะแข่งรอบคัดเลือกแล้วนะ”
“ ฉันรู้”
“ ตอนนี้เธอก็ว่ายน้ำได้แล้ว ถ้าซ้อมอีกหน่อย ฉันว่าเธอทำได้ดีเลยล่ะโซดา”
“ หวังว่าจะเป็นแบบที่นายพูดนะ”
“ งั้นเริ่มซ้อมเถอะ วันนี้ฉันไม่ลงน้ำนะ ไม่ค่อยสบายน่ะ”
“ เป็นอะไร”
“ เจ็บคอนิดหน่อย”
“ งั้นนายนั่งอยู่ข้างบนเถอะ” ฉันรีบเข้าไปเปลี่ยนชุดแล้วออกมา เฮ้อ~ ฉันซ้อมว่ายน้ำโดยไม่มีมินโฮมาได้สามวันแล้วล่ะ ตอนนี้ฉันสามารถว่ายน้ำได้แล้วนะ ไม่ต้องกลัวว่าใครจะผลักฉันตกน้ำอีกแล้ว
“ ระวังด้วยล่ะ”
“ อืม” ฉันโดดลงมาในสระแล้วเริ่มซ้อม มินโฮมักจะพูดเสมอว่าไม่มีอะไรเกินความพยายาม เพียงแค่ฉันพยายาม ฉันก็จะผ่านมันไปได้ ฉันเชื่อคำพูดของเค้ามาตลอดและพยายามมาตลอด ไม่มีวันไหนเลยที่มินโฮจะไม่มาที่สระ จะช้าหรือเร็วเค้าก็มา เพื่อดูการฝึกซ้อมของฉัน บางวันฉันเห็นเค้าหลับไปทั้งที่มือยังถือขวดน้ำอยู่ด้วยซ้ำ คงเหนื่อยมากเลยสินะชเวมินโฮ
.
.
++ วันนี้ร้อนมากเลยเนอะรีดเดอร์ คึคึ ส่วนหนึ่งที่เรื่องนี้เนื้อหาเยอะเพราะว่าไรเตอร์ชอบคู่นี้นะ แล้วอีกอย่างไรเตอร์กลัวแต่งไม่ถึง 30 ตอน ฮ่ะๆๆๆ ซึ่งตอนนี้จะ 40 แล้วค่ะ ต้องขอบคุณรีดเดอร์ทุกคนมากๆเลยนะที่เข้ามาอ่านแล้วก็เม้นท์ให้ตลอด ขอบคุณจากใจไรเตอร์เลยค่ะ ไรเตอร์มีแผนจะทำเป็นหนังสือเก็บไว้ด้วยแหละ คึคึ แต่ต้องดูอีกทีตอนเอาภาคพิเศษมาลงแล้ว ยังไงก็ฝากติดตามของทั้งห้าคนด้วยนะค่ะ ^^ ++
++ ปล.มาแก้คำผิดค่ะ ไม่มีใครบอกไรเตอร์เลยนะ คัมซาฮัมนีดาค่ะออนนี่ พี่แอมน่ารักที่สุดเลยอ่ะ โมเปลี่ยนแล้วเรียบร้อย คึคึ มีอันฮัมนีดาสำหรับความผิดพลาด(ครั้งใหญ่)ค่ะ ^^" ++
ความคิดเห็น