คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #49 : ตอนที่ 47 : กลับมาสักที
ปัง!
“ ผมบอกคุณแล้วใช่ไหมว่าห้ามมาที่นี่!!”
“ พ่อ” พ่อเปิดประตูเข้ามาเสียงดังพร้อมกับตะคอกใส่มินโฮ มินโฮคลายอ้อมกอดแล้วยืนขึ้นเต็มความสูง
“ ขอโทษครับคุณอาที่ผมต้องขัดคำสั่ง แต่ผมทนไม่ได้ที่เห็นโซดาเป็นแบบนี้”
“ นั่นเพราะคุณไม่ใช่หรือไง!”
“ พ่อค่ะ มินโฮไม่เกี่ยวนะ เรื่องทั้งหมดเป็นอุบัติเหตุ”
“ จะไม่เกี่ยวได้ยังไง ถ้าลูกไม่ได้อยู่ใกล้หมอนี่ ลูกก็จะปลอดภัย”
“ไม่ค่ะ การที่หนูอยู่กับเค้าทำให้หนูรู้สึกปลอดภัย พ่อไม่รู้หรอกว่ามินโฮดูแลหนูดีแค่ไหน พ่อไม่เคยรู้เลยว่าหนูรู้สึกดีกับเค้ามากแค่ไหน”
“ มินจี...!”
“ พ่อค่ะ อย่าห้ามมินโฮอีกเลยนะ เรื่องนี้มินโฮไม่มีส่วนเกี่ยวข้องเลยจริงๆ ทุกอย่างเป็นอุบัติเหตุ”
“ โซดาพูดถูก แกไม่ควรโทษลูกชายฉัน”
“ พ่อ...” ฉันมองไปตามเสียงที่ดังขึ้นที่หน้าประตู พ่อของมินโฮเดินเข้ามาพร้อมกับออมม่าและพี่มินซอก
“ ยังไงซะแกก็ต้องเข้าข้างลูกแกอยู่แล้วยุนกยอม”
“ เออ ก็แกมันไม่มีเหตุผลแบบนี้ไง หัดคิดบ้างสิวะ อายุปูนนี้แล้ว”
“ อย่ามาด่าฉันนะ”
“ เรื่องของเด็กๆ แกก็ปล่อยให้พวกเค้าจัดการกันเองเถอะ แกน่ะแก่เกินไปแล้ว”
“ ไอ้ยุนกยอม! มันจะมากไปแล้วนะ!!”
“ มากไปยังไง ฉันแค่ปกป้องลูกชายฉันจากพ่อตาที่ไม่มีเหตุผลอย่างแก”
“ พ่อตา? แกพูดอะไรอยู่”
“ ที่ฉันมาวันนี้ก็ตั้งใจจะมาขอลูกสาวแกไปเป็นสะใภ้คนเล็กของฉันนั่นแหละ แกเข้าใจรึยังล่ะชินโจ”
“ ไม่!”
“ โอ๊ย~!! แกนี่ไม่มีเหตุผลจริงๆเลยวะ มินโฮ..ถ้าเรื่องเป็นแบบนี้ก็พาโซดาหนีเถอะ” ฉันตาโต พะ พาหนีเลยเหรอค่ะ O-O!!
“ ไอ้ยุนกยอม!”
“ ไปๆ แกน่ะออกไปหาอะไรดื่มกับฉันดีกว่าชินโจ ปล่อยพวกเด็กๆเค้าคุยกันเองเถอะ”
“ ปล่อยฉัน ฉันไม่ไป!” พ่อโดนพ่อของมินโฮเกี่ยวคอออกไปจากห้อง
“ พวกเราก็ต้องไปแล้วเหมือนกัน เก็บสมุดเล่มนี้ไว้ดีๆล่ะ มันทำยากนะ”
“ ขอบคุณนะค่ะพี่อนยู ทุกคน”
“ แค่นี้สบายมาก ไปล่ะนะ”
“ เดี๋ยวผมตามไปนะ”
“ ไม่ต้องรีบนะ ไปเถอะพวกเรา แล้วจะมาเยี่ยมใหม่นะโซดา” พี่อนยู คีย์ และแทมินเดินออกไปจากห้อง
“ มินซอก ไปหาอะไรกินกันดีกว่าลูก”
“ ก็เราเพิ่งจะกินมาไม่ใช่เหรอครับ”
“ หัดเข้าใจสถานการณ์บางสิ เดี๋ยวแม่มานะ” ฉันกับมินโฮพยักหน้าให้ออมม่าของมินโฮที่ลากพี่มินซอกออกจากห้อง ตอนนี้ก็เลยเหลือแค่เรา
“ โซดา...”
“ หือ?” มินโฮดึงฉันข้าไปกอดแน่น อ่า หายใจไม่ออกนะมินโฮ
“ คิดถึงจังเลย คิดถึงที่สุด คิดถึงๆๆๆ”
“ พอแล้วน่ามินโฮ ฉันก็เขินเป็นนะ”
“ เธอไม่คิดถึงฉันเหรอ?”
“ ฉันจำนายไม่ได้ด้วยซ้ำ”
“ ตอบแบบนี้ใจร้าวนะ”
“ นายสบายดีใช่ไหม”
“ ฉันควรจะถามเธอมากกว่านะ”
“ ฉันสบายดี สบายมากๆด้วย”
“ ฉันว่าฉันต้องบอกความลับของฉันกับเธอแล้วล่ะ”
“ ความลับอะไร”
“ จะบอกหลังจากออกจากโรงพยาบาลแล้วกัน”
“ มินโฮ บอกตอนนี้ไม่ได้เหรอ?”
“ ไม่ได้ๆ บอกตอนนี้ก็ไม่เซอร์ไพรส์สิ”
“ ชิชะ ฉันงอนนายแล้ว”
จุ๊บ~!
มินโฮโน้มลงมาหอมแก้มซ้ายของฉัน
“ ฉวยโอกาส”
“ งั้น..”
จุ๊บ~!
มินโฮหอมแก้มขวาอีกที
“ คิดว่าทำแบบนี้แล้วฉันจะหายงอนนายรึไง ตา...อื้อ!” มินโฮจูบฉันอย่างแผ่วเบา นี่มันการง้อขั้นแอดวานซ์รึไงนะ ฉันจะละลายแล้ว
“ โซดา เธอ..ยังรักพี่อนยูอยู่รึป่าว”
“ รักสิ...”
“ ....”
“ ...แต่รักแบบพี่น้องนะ”
“ แล้วตอนนี้เธอรักใคร”
“ คนที่อยู่ตรงหน้าฉันไง” ฉันยิ้มแล้วจุ๊บมินโฮ มินโฮยิ้มพอใจแล้วจูบฉันอีกครั้ง
“ พอแล้ว ฉันเขินจนจะละลายแล้วมินโฮ”
“ เธอเขินแล้วน่ารักดีออก”
“ บ้า~!”
“ นายจะบอกฉันได้รึยังว่าความลับของนายคืออะไร”
“ ยัง ทั้งหมดนี่เลยใช่ไหมครับ” มินโฮหันมาตอบฉันแล้วคุยกับพนักงานต่อ วันนี้ฉันกับมินโฮต้องมาเอาแก้วที่คีย์สั่งทำไว้ อย่าถามนะว่าเราคบกันรึยัง เค้ายังไม่เคยพูดเรื่องนี้กับฉันเลย
“ ขอบคุณนะครับ อ่ะ ช่วยถือด้วย” มินโฮส่งถุงให้ฉันถุงนึงแล้วเดินนำออกจากร้าน มันน่างอนจริงๆ ให้ตาย~!!!
“ แก้วพวกนี้อะไรน่ะ”
“ ของประจำหอพักน่ะ เป็นชุดใหม่ที่คิบอมออกแบบ เพื่อพวกเราแล้วก็สาวๆด้วย”
“ หรอ อืม”
“ ไปหาอะไรกินกันไหม” ฉันวางถุงไว้ด้านหลังแล้วเข้ามานั่งในรถ
“ ไม่”
“ ไม่หิวเหรอ?”
“ ....”
“ ไม่ตอบแบบนี้งอนอะไรรึป่าว”
“ ป่าวนี่”
“ คิดว่าจะปิดฉันได้รึไง”
“ เชอะ”
“ งอนอะไรอีกล่ะ”
“ บอกว่าไม่ได้งอนไง”
“ เรื่องความลับแหงๆ”
“ หึ!”
“ อย่างอนไปเลย ฉันจะบอกเธอวันนี้แหละ” มินโฮพูดแล้วออกรถ อยากรู้จังว่าความลับของเค้าน่ะคืออะไร
++ 55 ทุกคนกำลังรอตอนนี้อยู่ใช่ไหมค่ะ? ฮ่ะๆๆ ไรเตอร์แอบใจหายนะเนี่ย มันใกล้แล้วล่ะ (ย้ำจริงๆ!) ไรเตอร์แต่งของแถมแล้วนะค่ะ 55 วันนี้ที่อัพฟิคช้าเพราะกลับมาถึงบ้านเย็น ช่วงนี้ฝนตกเกือบทุกวันเลย ดูแลสุขภาพกันด้วยนะค่ะ อย่าเป็นหวัดกันน้า (แค่กๆ) เสียงใครไอ? ไม่ใช่ไรเตอร์นะ ไรเตอร์สบายดี (แค่กๆๆ) นั่น! เสียงใครค่ะ รีดเดอร์คนไหนไอรึป่าวเนี่ย เอาเป็นว่าขอเม้นท์เยอะๆนะค่ะ แหะๆ (ได้ข่าวว่าใกล้200แล้วนะซังมิ : โซดา) ว้าว นางเอกมาเองค่ะ 55 ขอบคุณทุกๆคอมเม้นท์ที่เม้นท์ให้นะ ทุกคอมเม้นท์ทำให้ไรเตอร์มีกำลังใจแต่งภาคพิเศษเลยนะ (ไอ้เรื่องนี้ก็ย้ำจริงๆ!) ไปแล้วๆ ซารางเฮ~ ^^ ++
ความคิดเห็น