คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #30 : Blacklist & L : กับดักร้ายผู้ชายอันตราย :: CHARPTER 26
- 26 -
: : NAEUN’s SIDE : :
“ไม่รู้เรื่องได้ไง คนไม่รู้เรื่องเขาทำหน้ากันแบบนี้เหรอ ? ...รู้ป่าว ? ไม่ว่าเธอจะทำหน้าแบบไหนก็ตามมันทำให้ฉัน...”
“???”
“อยากจะจูบเธอแรงๆเลย” ฉันหน้าแดงกล่ำขึ้นมาทันทีที่แอลพูดความความคิดของเขาออกมา ไอ้การที่จะเบือนหน้าหลบไม่ให้เขารู้ว่าฉันกำลังเขินนั้นลืมไปได้เลย เพราะเขาเห็นมันเข้าเต็มๆแล้ว T^T
“หน้าแดงเชียว” เขาย้ำในสิ่งที่ฉันไม่อยากให้เขาเห็น T_T
“อยากได้อะไรก็บอกมาเลยเร็วๆ” ฉันตัดบทพร้อมเบือนหน้าหนี เพราะขืนถ้ายังคงปล่อยให้เขาแซวจนหน้าแดงอย่างนี้ต่อไปคงไม่เป็นการดีแน่ๆเลย
“จำได้แล้วเหรอ ?”
“รีบๆบอกมาสิ” ฉันเร่งโดยที่ไม่มองหน้าเขาด้วยซ้ำ ก็ลองฉันหันกลับไปมองเขาสิ มีหวังโดนแซวว่าหน้าแดงอีกแหงๆเลย T_T
“^__________^ ก็ได้ๆ ...พรุ่งนี้ไปดินเนอร์กันนะ^^” เขาบอกด้วยน้ำเสียงที่ดูจะอารมณ์ดี ซึ่งฉันก็ไม่รู้หรอกว่าเขามีสีหน้ายังไงเพราะตอนนี้ฉันไม่กล้ามองหน้าของเขาจริงๆ ฉันเงียบยังไม่ยอมตอบรับ แต่ความจริงฉันก็จะตอบรับนั่นแหละเพราะว่ารับปากไว้แล้วนิ ทำไงได้ล่ะ?
“ว่าไง ?” เขาถามย้ำเมื่อเห็นว่าฉันยังคงนิ่งเงียบอยู่
“อะ อืม” ฉันตอบรับเสียงแผ่วก่อนจะทำท่าจะลุกขึ้นจากตักของแอล แต่ว่าเขาก็รั้งฉันไว้ไม่ยอมให้ฉันลุกขึ้นมา
“อะไรอีกล่ะ ?”
“พรุ่งนี้แต่งตัวสวยๆนะ” เขากระซิบใกล้ๆใบหูของฉันอย่างแผ่วเบา ซึ่งมันก็ทำเอาฉันหน้าแดงระเรื่อยิ่งขึ้นกว่าเก่าไปอีก แต่ก็ยังดีที่สติของฉันยังคงไม่กระเจิดไปไหน ทำให้ฉันยังคงตอบกลับเขาไปได้อยู่
“อะ อืม”
แล้ววันนั้นแอลก็หายไปทั้งวันโดยบอกฉันเพียงแค่ว่าต้องกลับไปทำธุระที่บ้าน พรุ่งนี้จะมารับ... ฉันรู้สึกแปลกๆขึ้นมาเมื่อเขาไม่อยู่ แม้จะพยายามทำตัวว่าฉันดีใจที่เขาไม่อยู่ แต่ภายในหัวใจของฉันมันกลับเหี่ยวเฉาซะงั้น
“เฮ้อ...” ฉันถอนหายใจรอบที่ร้อยของวัน
“คิดถึงก็บอกคิดถึงสิลูก ^^” แม่ของฉันที่นั่งจัดดอกไม้อยู่ข้างๆฉันพูดขึ้นพร้อมยิ้มนิ่มๆ ทำเอาฉันสะดุ้งจนหนามดอกไม้ทิ่มนิ้วพร้อมด้วยเลือดที่ออกมาซิบๆเลย
“เป็นไรมั๊ยลูก!?” แม่ของฉันคว้ามือที่มีเลือดออกอยู่ที่นิ้วของฉันเข้าไปดูด้วยความตกใจ
“หนูไม่ได้คิดถึงนะคะ ;( หนูแค่เบื่อๆเท่านั้นเองค่ะ” ฉันไม่ได้ตอบคำถามที่แม่ของฉันถามขึ้น แต่ทว่าฉันกลับแก้ตัวในคำพูดที่ทำเอาฉันสะดุ้งจนโดนหนามทิ่มเลือดออกในตอนแรกนั่นแหละ
“จ้า แม่จะเชื่อแล้วกันนะ แต่ตอนนี้ไปทำแผลก่อนดีกว่าโน๊ะ ^^” แม่ของฉันพูดยิ้มๆเหมือนจะไม่ค่อยเชื่อฉันสักเท่าไหร่ก่อนจะลุกขึ้นไปหยิบกล่องปฐมพยาบาลในบ้านมาทำแผลให้กับฉันที่นั่งหน้ามุ่ยอยู่
ตกดึกฉันก็ตื่นขึ้นมากลางดึกเหมือนเคย แต่พอหันไปมองข้างตัวก็ไม่พบใคร ฉันหน้าเศร้าลงทันทีที่คิดถึงคนข้างกายในเมื่อคืน พอจะข่มตาหลับลงอีกครั้งมันก็ทำไม่ได้เหมือนเดิม T_T
Rrrrrrrr~~~
เสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้นมาในตอนที่ฉันกำลังเหงาหงอย ฉันค่อยๆเอื้อมมือไปหยิบมันแล้วก็มีสีหน้าแปลกใจไปพักก่อนจะยิ้มออกมาเพราะว่ามันคือเบอร์ของแอล! ฉันจำได้ดี! ฉันแปลกใจในตอนแรกก็เพราะว่ามันคือเบอร์ที่ฉันไม่ได้บันทึกไว้แล้วก็ต้องยิ้มกว้างออกมาเมื่อฉันจำได้ว่ามันคือเบอร์ของแอล! ว่าแต่เขามีเบอร์นี้ของฉันได้ไงอ่ะ?
“มีอะไร ?” ฉันเก๊กเสียงเข้ม แต่ทว่าใบหน้ากลับยิ้มกว้าง
“ยังไม่นอนอีกเหรอ ?”
“กำลังจะนอนแล้ว แต่นายโทรมากวน” ฉันพูดในขณะที่กำลังอมยิ้มน้อยๆ นี่ฉันต้องเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆเลย ฉันกำลังทำอะไรอยู่ฮ้า...
“อ้าวเหรอ ? งั้นนอนไปเถอะ ฝันดีนะ^^” ฉันหุบยิ้มลงทันทีที่เขาทำท่าเหมือนว่าจะวางสายลง แล้วจู่ๆความรู้สึกน้อยใจก็ผุดขึ้นมาซะงั้น
“ฉันแค่คิดว่าเธอคงจะตื่นมากลางดึกก็เลยลองโทรมา ไม่คิดว่าจะยังไม่นอน แต่ตอนนี้ไปนอนได้แล้วไป”
“ได้! ฉันจะนอนแล้ว! วางสายไปเลยไป!” และนี่ก็คืออาการกระฟัดกระเฟียดของฉัน เมื่อคิดว่าคนปลายสายอยากให้ฉันไปนอนซะเต็มประดา ไม่คิดที่จะรั้งฉันไว้คุยต่อรึไง?! ไม่ได้เจอกันก็เกือบจะทั้งวัน!!
“เอ้า มาโมโหฉันทำไมเนี่ย ?” ปลายสายงงขึ้นมาเมื่อถูกฉันวีนใส่โดยไม่รู้สาเหตุ และมันก็ทำให้อาการกระฟัดกระเฟียดของฉันมีเพิ่มมากขึ้น ก็เพราะว่าเขายังไม่เข้าใจอะไรแบบนี้ไง!
“ฉันจะนอน! ได้ยินไหม?! รีบๆวางสายไปเลยนะ!” ทั้งๆที่ฉันก็สามารถกดตัดสายของเขาทิ้งได้นะ แต่ว่าฉันกลับไม่กดซะงั้น เอาแต่พูดว่าให้เขากดวางสายไปซะอยู่อย่างนั้นเอง
“อย่าเพิ่งสิ เคลียร์กันก่อนดิ ฉันทำอะไรผิดฮะ ?”
“นายไม่ผิด! ฉันจะนอน! เข้าใจไหม?!”
“แค่จะนอนแล้วทำไมต้องโมโหด้วยล่ะ ?”
“ก็เพราะนายกวนฉันไง!”
“อ้าวเหรอ ? ...งั้นฉันวางสายละ ฝันดีนะ พรุ่งนี้เธอต้องสวยให้มากๆด้วยนะ บาย^^” แล้วเขาก็กดวางสายไปจนได้ ฉันขว้างโทรศัพท์ลงกับเตียงทันทีที่ได้ยินเสียงตู๊ดๆจากปลายสาย นี่ตกลงจะคุยแค่นี้จริงๆใช่ไหมฮะ?
“ฉันเกลียดนาย แอล!”
เช้าวันรุ่งขึ้นฉันทำทีว่าไม่ได้รอแอลเลยสักนิด แต่ทว่าคอกลับชะเง้อหาเขาอยู่ตลอดเวลา ฉันยังไม่ได้แต่งตัวอะไรเลย ทำให้ดูเหมือนว่าฉันไม่อยากไปดินเนอร์กับแอลเลย แต่ร่างของฉันกลับไปเดินเตร็ดเตร่อยู่ข้างหน้าบ้านตั้งแต่เช้าตรู่จนตอนนี้ก็ใกล้จะเที่ยงแล้วฉันก็ยังไม่เห็นแม้แต่เงาของแอลเลย!
“จะผิดนัดรึไงฮะ?!!” ฉันพูดกับตัวเองด้วยความอารมณ์เสียเบาๆก่อนจะชะเง้อไปที่ทางเข้าบ้านอีกครั้งก็ยังไม่เห็นวี่แววอะไรเลย ฉันจึงสะบัดตัวเดินปึ้งๆจะเข้าบ้านไป แต่พอเปิดประตูจะเข้าบ้านเท่านั้น รถของแอลก็แล่นเข้ามาจอดพอดีพร้อมกับเจ้าตัวที่เดินลงจากรถมาหาฉัน
“ทำไมยังไม่แต่งตัวอีกอ่ะ ?” ฉันเมินใส่เขานิดๆ
“ก็ไม่อยากไป”
“แต่เธอรับปากแล้วนิ”
“ก็ใช่ไง แค่บอกว่าไม่อยากไป ไม่ใช่จะไม่ไปนิ”
“อ้าวเหรอ... อืม งั้นไปแต่งตัวเถอะ เดี๋ยวฉันรอข้างล่าง” แอลพูดด้วยรอยยิ้มบางๆ โดยที่ฉันก็ยังคงเก๊กหน้านิ่งแกล้งไม่สนใจเขาอยู่ ฉันลอบมองเขาที่ยังคงยิ้มอยู่ก่อนจะทำท่าหันหลังจะเดินเข้าไปในบ้าน
“อย่าลืมนะ เธอต้องสวยมากๆด้วย” ฉันชะงักขึ้นมาก่อนจะอมยิ้มน้อยๆกับคำพูดของเขาแล้วจึงเดินเข้าไปในบ้านเพื่อที่จะแต่งตัวตามคำสั่งของแอล
ฉันแกล้งใช้เวลาแต่งตัวนานๆ เพื่อแกล้งแอลให้รอและโมโหฉันเล่น แต่พอฉันลงมาหาเขากลับกลายเป็นว่าเขาไม่ได้โกรธฉันเลยสักนิดและฉันเองที่เป็นฝ่ายต้องหน้าแดงเพราะสายตาของเขาที่มองมา
“สวย” เขายิ้มแป้นพร้อมมองฉันไม่วางตาแล้วฉันก็เป็นฝ่ายที่ต้องก้มหน้างุดหลบหลีกสายตาแบบนั้นของเขา
“ไปสิ” ฉันพูดจบก็รีบเดินตรงดิ่งนำเขาออกมาขึ้นรถอย่างไม่รออะไรเลย ถ้าขืนรอให้เขาเชิญฉันขึ้นรถ มีหวังฉันได้แก้มระเบิดด้วยความเขินตรงนั้นแน่ๆ
ระหว่างทางแอลก็ชวนฉันคุยไม่หยุดปาก ฉันก็ได้แต่ถามคำตอบคำเท่านั้น แต่ว่าครั้งนี้เขาไม่ได้แสดงท่าทีว่าหงุดหงิดฉันเลยสักนิดนะ ตรงกันข้ามเขากลับยิ้มให้ฉันและชมฉันว่าสวยอยู่ตลอดเวลา จนฉันคิดว่าเขาต้องบ้าไปแล้วแน่ๆเลย
รถของแอลแล่นเข้ามาในเมืองหลวงเรื่อยๆ ซึ่งมันก็ใช้เวลานานจากบ้านของฉันมาถึงที่นี่ เราออกมาจากบ้านของฉันก็บ่ายแล้ว ตอนนี้มันก็เป็นเวลาประมาณเกือบๆหกโมง ฉันเองก็หลับๆตื่นๆมาตลอดทางและฉันก็ไม่รู้หรอกว่าเขาจะพาฉันไปที่ไหน
...แต่ฉันว่าฉันเริ่มคุ้นๆทางแถวนี้แล้วแหละ มันคับคล้ายคับคาว่าจะเป็นแถวละแวกบ้านของแอล ฉันว่ามันไม่ใช่แค่คล้ายแต่มันใช่เลยล่ะ!! และมันชัดเจนยิ่งขึ้นเมื่อเขาขับรถเข้ามาจอดที่บ้านของเขาเอง
“ถึงละ”
“บ้านนายเหรอ ?” ไม่ใช่ว่าฉันจำไม่ได้หรอกนะ แต่ฉันถามเพื่อความแน่ใจของฉันเท่านั้น ฉันก็จินตนาการไปไกลว่าเขาจะพาฉันไปร้านอาหารแสนหรู -*-
“อืม ทำไม ? จำไม่ได้เหรอ ?”
“ป่าวๆ จำได้ แต่ไม่คิดว่าจะเป็นที่นี่”
“งั้นเหรอ... ลงไปกันเถอะ” แอลลงจากรถแล้วก็อ้อมมาเปิดประตูรถให้ฉัน ฉันแอบลอบยิ้มเบาๆกับการกระทำของเขา …ถึงจะไม่ใช่ร้านอาหารหรูอะไร แต่ฉันว่าที่นี่มันก็ดีกว่านะ ^.<
แอลนำฉันเข้ามาในห้องทานอาหารของเขา ซึ่งมันถูกตกแต่งอย่างสวยงามไปทั้งห้อง บนโต๊ะอาหารมีอาหารที่ถูกตกแต่งอย่างน่ารับประทานมากมาย ดูท่าแล้วน่าจะอร่อยนะ ><’ บรรยากาศรอบๆห้องถูกตกแต่งด้วยเทียนดูแล้วโรแมนติกสุดๆ ฉันไม่คิดว่าเขาจะทำมันเองนะ เพราะปกติเขาไม่ใช่คนที่โรแมนติกและทำอะไรแบบนี้เลย มันเป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นเลยล่ะ
“เป็นอะไรไปรึป่าว ?” แอลที่เห็นว่าฉันนิ่งไปทักขึ้นมา
“อ้อ ป่าวๆน่ะ”
“เหรอ... งั้นไปนั่งสิ” เขากุมมือฉันเพื่อพาไปที่นั่งของฉันแล้วเขาก็เลื่อนเก้าอี้ออกมาให้ฉันนั่ง ฉันดูจะเกร็งๆและเขินๆเล็กน้อยกับการกระทำของเขา ซึ่งดูแล้วยังไงก็ไม่ใช่เขาแน่ๆ
แล้วเราสองคนก็เริ่มลงมือรับประทานอาหารกัน ซึ่งในช่วงที่เราสองคนกำลังทานอาหารกันอยู่นั้น แอลก็พูดอะไรแปลกๆ ชวนให้ฉันฉุกคิดขึ้นมาหลายครั้ง เช่น...
‘เธออยากมีฉันอยู่ด้วยตลอดเวลาหรือแค่บางเวลาเหรอ ?’
‘ฉันอยากให้ลูกของเรา โตขึ้นมาด้วยครอบครัวที่สมบูรณ์’
‘ไม่ว่าพ่อจะว่ายังไง ฉันก็จะอยู่กับเธอ’
และอะไรอีกบลาๆ ที่ทำเอาฉันรู้สึกแปลกๆ ก่อนที่ฉันจะได้ถามอะไร เขาก็ขอตัวไปเข้าห้องน้ำซะก่อน เขาหายไปเข้าห้องน้ำซะนาน ฉันรอแล้วรออีกเขาก็ไม่กลับมาสักที จนฉันร้อนใจขึ้นมาจึงลุกขึ้นจะไปตาม แต่พอฉันลุกขึ้นเท่านั้นไฟทั้งห้องก็ดับลงทันที
ห้องทั้งห้องตกอยู่ในความมืดมิด ไม่มีแสงไฟอะไรลอดผ่านเข้ามาได้เลย ฉันมองไปรอบๆห้องด้วยความกลัวและก็กังวล ภายในใจภาวนาขอให้แอลกลับมาเร็วๆเถอะ แต่จู่ๆก็มีภาพของแอลฉายขึ้นมาที่ผนังห้องข้างหน้าของฉัน
‘สวัสดีนะนาอึน’ ภาพของแอลที่นั่งด้วยรอยยิ้มเขินๆอยู่พูดขึ้น
‘ฉันมีอะไรอยากจะบอกเธอ ...ที่ผ่านมาฉันทำเรื่องที่ไม่ดีกับเธอไว้มาก ฉันอยากที่จะขอโทษจริงๆ ฉันไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงเธอถึงจะยอมอภัยให้ฉันและไม่รู้ว่าต้องทำยังไงให้เธอเชื่อ... เชื่อว่าฉันรักเธอจริงๆ …ตลอดเวลาฉันเคยโกหกตัวเองว่าฉันไม่ได้รักเธอแล้ว แต่ทุกครั้งฉันกลับเป็นฝ่ายวิ่งตามหาเธอเองตลอด ฉันดีใจมากๆที่เธอไม่ได้หลอกให้ฉันรักก็เพราะว่าเรื่องเกมส์อะไรนั่น ฉันดีใจที่เธอรู้สึกรักฉันจริงๆ และฉันก็โมโหมากๆทุกครั้งมีผู้ชายคนอื่นเข้าใกล้เธอ ...แต่เธอรู้ไว้นะ ที่ฉันโมโหก็เพราะหึงและที่ฉันหึงก็เพราะว่ารัก ...อ้อ! วันนี้ฉันมีอะไรจะมาให้เธอด้วยล่ะ...’ ภาพของเขาส่งยิ้มผ่านมาเหมือนจะให้ฉันก่อนที่เขาจะค่อยๆหยิบกีตาร์ที่วางอยู่ข้างๆตัวของเขาขึ้นมา
‘ตั้งใจฟังนะ’ เขายิ้มอีกครั้งก่อนจะค่อยๆเริ่มดีดกีตาร์ขึ้นมาพร้อมเอ่ยปากร้องเพลงเพลงหนึ่งออกมา ฉันเริ่มที่จะมีน้ำตาไหลเอ่อออกมารอบๆดวงตาของฉัน ก็เพราะไม่คิดว่าแอลจะมาทำอะไรอย่างนี้ให้ฉัน
ซา-ชิล-รึน ชอม บวาซ-ซึล แต บู-ทอ คือ-แดล โจ-อี-แฮซ-ดา-โก
จริงๆแล้ว จะบอกว่าชอบเธอตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ
มัล-ฮา-กี-กา แน-เกน ซัน ออ-รยอ-วอซ-ดอน-กอ-จโย
คำๆนั้นสำหรับฉัน จะพูดออกไปคงยาก
มอน-จอ ออน-รัก-ฮา-จี อัน-นือ-มยอน คือ-แดล โน-ชิล-กา-บวา
กลัวจะพลาดหลุดเธอไปถ้าไม่รีบติดต่อเธอก่อน
กึล-จา-รึล ซือ-โก โต โบ-โก จี-อู-กิล พัน-บก-แฮซ-จโย
ได้แต่เขียนเมสเสจแล้วก็ลบซ้ำไปซ้ำมา
กิพ-พอ-จี-มอน ซิง-ชอ-ปุน-อิล-คอ-รี-นึน
ยิ่งใกล้ชิด ก็คิดแต่อาจจะต้องเจ็บ
ทู-รยอ-อู-มี อัพ-ซอน กอน ซา-ชิล-รี-จี-มัน
เป็นความจริงที่ฉันกลัววันข้างหน้า แต่ว่า...
กัน-ชอล-ฮัน มา-มือ-โร คี-โด-ฮา-โก พา-แรซ-ดอน ซา-รัม-มี คือ-แด-รา-โก นัน มี-ดา-โย
ฉันจะสวดภาวนาด้วยใจที่มุ่งมั่นจริงใจ... คนที่ฉันเคยปรารถนา ฉันเชื่อ....ถ้าเป็นเธอ
I'm in love , I'm fall in love
ฉันกำลังมีความรัก ฉันกำลังตกหลุมรัก
ทู-รยอบ-จิน อัน-เน-โย คือ-แด-วา ฮัม-เก-รา-มยอน
ฉันไม่กลัวอีกแล้ว ถ้าได้อยู่ด้วยกันร่วมกับเธอ
ซอ-ซัง-งึน นอ-มู อา-รึม-ดับ-จโย
โลกใบนี้ช่างสวยงามเหลือเกิน
ภาพของแอลหยุดร้องเพลงและก็ดีดกีตาร์ลง ภาพของเขายิ้มให้ฉันด้วยท่าทางที่ดูสบายและก็เขินน้อยลงกว่าในตอนแรก
‘ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้เธอจะมีสีหน้ายังไง แต่ถ้าเธอกำลังโมโหอยู่ก็ช่วยทนฟังให้จบหน่อยนะ แต่ถ้าเธอมีความสุขฉันก็จะดีใจมากๆเลย ...ที่ฉันพาเธอมาที่นี่ก็เพราะว่าฉันมีเหตุผลอะไรบางอย่าง แต่รอหน่อยนะ เธอกำลังจะได้รู้มันแล้ว^^’ ภาพของแอลหันกลับมาร้องเพลงแล้วก็ดีดกีตาร์ให้กับฉันต่อ ฉันน้ำตาร่วงเผาะด้วยความซึ้งใจและก็คาดไม่ถึงว่าเขาจะเป็นแอลที่ฉันรักจริงๆ
I thought I never gonna fall in love But I'm in love Cuz I wanna love you baby
ฉันคิดนะว่าฉันไม่เคยตกหลุมรักมาก่อน แต่ตอนนี้กำลังมีรัก เพราะฉันอยากจะรักเธอ ที่รัก
ซา-ชี-รึน ชอม บวาซ-ซึล แต บู-ทอ แน มัม-โซก-กือ-โร บู-ทอ
จริงๆแล้ว ตั้งแต่พบเธอครั้งแรก ในใจของฉันมัน.....
คือ-แดน พา-โด-ชอ-รอม มิล-รยอ ดึล-รอ อน-ทง ฮา-รุ จง-งิล คือ-แด-มัน ตอ-อุล-รยอ
เธอเหมือนกับคลื่นที่กระหน่ำเข้ามา วันทั้งวันมันมีแต่เธอลอยขึ้นมา
I can be a good lover Wanna be your เน-อิพ clover
ฉันจะเป็นคนรักที่ดีตามที่เธอต้องการ
เซ-ซัง-เง-ซอ กา-จัง แฮง-บก-ฮัน นัม-จา-กา ดเวน กอซ-มัน กัท-ทา-โย
ฉันเหมือนกลายเป็นผู้ชายที่มีความสุขที่สุดในโลก
คือ-แดน gotta believe me Make you never gonna leave me
เธอต้องเชื่อในตัวฉัน จะทำให้เธอไม่คิดจะทิ้งฉันไปไหน
อึย-ชิม-ฮา-จิน อัน-นึล-แร-โย คือ-แดล มิด-ดึล-เก-โย
ฉันไม่อยากที่จะคอยระแวงเธอ ฉันจะเชื่อแต่เธอ
I'm in love , I'm fall in love
ฉันกำลังมีความรัก ฉันกำลังตกหลุมรัก
ทู-รยอบ-จิน อัน-เน-โย คือ-แด-วา ฮัม-เก-รา-มยอน
ฉันไม่กลัวอีกแล้ว ถ้าได้อยู่ด้วยกันร่วมกับเธอ
ซอ-ซัง-งึน นอ-มู อา-รึม-ดับ-จโย
โลกใบนี้ช่างสวยงามเหลือเกิน
พอภาพของแอลร้องมาถึงตอนนี้ ฉันก็รู้สึกได้ว่าเสียงของเขาจริงๆลอยออกมาจากประตูข้างๆที่ภาพของเขาฉายอยู่ ภาพของเขาที่ดีดกีตาร์และร้องเพลงอยู่หยุดนิ่งและก็เป็นร่างของเขาจริงๆ ไม่ใช่แค่ภาพเหมือนเมื่อครู่แล้วที่เดินออกมา
I'm in love , I'm fall in love
ฉันกำลังมีความรัก ฉันกำลังตกหลุมรัก
ทู-รยอบ-จิน อัน-เน-โย คือ-แด-วา ฮัม-เก-รา-มยอน
ฉันไม่กลัวอีกแล้ว ถ้าได้อยู่ด้วยกันร่วมกับเธอ
ซอ-ซัง-งึน นอ-มู อา-รึม-ดับ-จโย
โลกใบนี้ช่างสวยงามเหลือเกิน
คือ-แด-นึน นอ-มู อา-รึม-ดับ-จโย
เธอช่างงดงามเหลือเกิน
ฉันมองเขาที่กำลังร้องเพลงเดินมาหาฉันด้วยน้ำตาที่ร่วงลงมาไม่หยุด เขาเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของฉันพอดีที่เขาร้องเพลงจบลง เราทั้งคู่มองหน้ากันและกันเงียบ
“เธอรู้ใช่ไหมว่าฉันรักเธอมาก ?” ฉันนิ่งแต่ก็น้ำตาไหลลงมาไม่ขาดสาย
“รู้ใช่ไหมว่าฉันอยากอยู่ใกล้ๆและอยากดูแลเธอจริงๆ ? เวลาที่เราห่างกันทีไร ฉันไม่เคยมีความสุขเลย ช่วยเปิดใจให้ฉันหน่อยนะ ฉันอยากที่จะดูแลเธอตลอดไปจริงๆ” แอลนิ่งไปพักก่อนที่ฉันจะได้ยินเสียงสูดลมหายใจเข้าของเขาเบาๆพร้อมกับร่างของเขาที่นั่งคุกเข่าลงอย่างไม่ทันที่ฉันจะได้ตั้งตัว
“แต่งงานกับฉันนะ” ฉันช็อคไปกับคำขอของเขาทันที หัวสมองของฉันกำลังประมวลเรื่องราวและคำพูดของเขาอยู่ ซึ่งฉันแทบไม่รับรู้อะไรเลย
“ฉันทนอยู่คนเดียวมานานแล้วและฉันคิดว่ามันถึงเวลาแล้วที่ต้องมีเธออยู่ข้างๆ ฉันไม่กลัวว่าข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้น แค่เรามีกันแค่นั้นฉันก็พอใจแล้ว ฉันสัญญาฉันจะดูแลและรักเธอกับลูกไม่เปลี่ยนแปลงแน่นอน J”
“แต่งงานกันนะ^^”
ในที่สุดผมก็พูดไปแล้ว ><
: : Writer Talk : :
มาแล้วตอนที่ 26 ^^
ตอนต่อไปคงจะเร็วๆนี้น้าา
สัญญาว่าจะขยันจริงๆ55555
ขอให้รีดเดอร์คนชอบกันนะ^^
ความคิดเห็น