คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ....
____________________________________________________________________________________
...เพราะ ผม คือ “เงา” ที่ต้องอยู่คอยเคียงข้าง ”แสง” อย่างเขา....
....คอย อยู่เคียงข้าง กันเสมอ.... ตลอดเวลา ... เคียงข้างกัน .... “สองคน” เสมอ
จนกาลเวลาผ่านไปนานเข้า..... “เงา” อย่างผม ก็ตกหลุมรัก “แสง” อย่างเขา
.
.
.
มาโดยตลอด โดยที่เขาไม่รู้
“เฮ้......นายฟังที่ฉันพูดอยู่รึเปล่าเนี่ย ?”
“อา....ครับ” “แสง” คนใหม่ของ ผม คากามิ ไทกะคุง ..... เขาเป็นคนที่สุดยอดมาก ไม่เคยยอมแพ้ ต่อทุกสิ่งที่เข้ามา มีความตั้งใจมุ่งมั่น ถึงจะดูเป็นพวกปากเสีย และ หัวดื้อไปบ้าง แต่ก็เป็นคนที่มีเสน่ห์ คนรอบข้างของเขาก็รักเขามาก .... เป็นคนที่ทำให้คนที่อยู่ข้างๆ มีความสุขด้วยเสมอ
ผมไม่สามารถ แสดงความรู้สึกของผม ให้เขาได้รับรู้
....เพราะว่า “เงา” แบบผมไม่สามารถส่งความรู้สึกที่แท้จริง ให้ “แสง” แบบเขาได้ ต้องเก็บซ่อนเอาไว้ เพราะเป็นเพียงแค่ “เงา” เท่านั้น ผมทำได้เพียง มองคนที่ผม “รัก” อยู่ห่างๆเท่านั้น ... ถึง แม้ว่าต้องการ เขา มากเท่าไรก็ตาม....
.....“เงา” คอยอยู่ใต้ “แสง” มาโดยตลอด....ส่วน “แสง” ก็อยู่สูงกว่า “เงา” เสมอ
... ไม่มีวันที่ “เงา” จะยืนให้สูงเคียงข้าง และ เท่า “แสง” ....
.
.
.
“แสง” เจิดจ้า “เงา” ก็จะ จืดจางและหายไป...
ความรักของผม กำลังจะถูก คนอีกคนช่วงชิงไป .... โดยที่ผม ไม่สามารถทำอะไรได้เลยแม้แต่อย่างเดียว
“แสง” สอง “แสง” มาอยู่รวมกัน ก็จะไร้ซึ่ง “เงา”
และ ในวันนี้ จะเป็นวันสุดท้าย ที่ผมจะได้ทำเรื่องแบบนี้
วันนี้ ทั้งผมและรุ่นพี่ในทีมเซย์ริน .... รุ่นปาฏิหาริย์คนอื่นๆ จะร่วมกันทำแผนสุดท้ายให้สำเร็จ
น่าอิจฉาดีนะครับ.... ทั้งๆที่ผมอยากจะบอกความรู้สึกนี้ ออกไปแบบเดียวกัน ...แต่มันก็เป็นไปไม่ได้
.... ได้แต่เก็บความรู้สึกเหล่านี้เอาไว้ในใจ และทรมาน ร้องไห้อยู่เพียงคนเดียว....
“ฉันชอบนาย !!!”
“ฉันก็...เหมือนกัน”
หลังจากที่คากามิได้ตอบออกไป ทุกคนที่คอยแอบซ่อนสังเกตการณ์ ก็ออกมาแสดงความดีใจกัน....ด้วยรอยยิ้ม
“ยินดีด้วยนะ อาโอมิเนะคุง” โมโมอิ น้ำตาไหลกล่าวคำยินดีด้วย ด้วยความรู้สึกที่ออกมาจากใจจริงทั้งหมด
“แล้วเธอจะร้องไห้ทำไมเนี่ย ซัทซึกิ” อาโอมิเนะมองพลางยิ้มเล็กน้อยก่อนที่จะค่อยลูบผมของเธออย่างแผ่วเบา
“ก-ก็มันน่าดีใจแทนนี้ .... คากามิคุงถึงหมอนี่จะปากร้ายไปบ้าง แต่ก็ให้อภัยเขาด้วยนะ”
“ฮะๆ ได้เลย”
“พวกเรายินดีด้วยนะ” กัปตันและพวกรุ่นพี่ และรุ่นปาฏิหาริย์แสดงความดีใจออกมา
“ไม่นึกว่าเจ้าบ้า กามิจะมีมุมแบบนี้เหมือนกันนะเนี่ย...แหม ปล่อยให้ฉันนั่ง จิ้น ตั้งนาน”
“เมื่อกี้เธอพูดอะไรรึเปล่านะ โค้ช ? ” ฮิวงะ เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยก่อนทวนคำกับสิ่งที่เธอพูดออกมา
“อ๊ะ เปล่านี้....ถึงฉันจะอวยคุโรโกะกับเจ้าบ้านั้นก็เถอะ....”
“ห๊า คราวนี้อะไรอีกนะ ?!”
“ฉันบอกว่า วันนี้เป็นวันดีเดี๋ยวฉันจะเลี้ยงด้วยอาหารที่ฉันทำแล้วกันนะ !”
“ไม่เอา !! ”
“เป็นคู่ที่ บ้าพอๆกันเลยนะ นาโนะดาโยะ”
“แหมๆ มิโดริมัจจิ อย่าพูดแบบนั้นสิ ” คิเสะยิ้มนิดๆ ก่อนหันไปทางคาซามัตซึ “รุ่นพี่พวกเราเองก็เอาแบบนี้บ้างมั้ยครับ ? ”
“หนวกหูน่า ! เจ้าบ้า !” คาซามัตซึหน้าขึ้นสีเล็กน้อย ก่อนที่จะใช้เท้ากระโดดเตะรุ่นน้องตัวดีของเขา
“แล้วคุโรโกะล่ะ ? มีใครเห็นบ้างมั้ย ถ้าไม่มีหมอนั้น แผนนี้ก็ไม่สำเร็จนะ....พวกเราก็คงไม่ได้บอกความรู้สึกที่แท้จริงออกมาแน่”
“ฮึก .... ฮึก น่าสมเพชที่สุดเลย....ตัวผม”
ร่างของเด็กหนุ่มร่างบางทรุดลงกับพื้นอย่างหมดแรง .... น้ำใสๆไหลรินร่วงจากปลายหางตาคู่สวยนั้น อย่างไม่มีวันหยุด ความรู้สึกมากมายถมทับตัวของเขา... แบบนี้รึเปล่านะที่เขาเรียกกันว่า อกหัก
แสง และ แสง รวมกันแล้ว....เงาแบบเขา ก็ไม่จำเป็นอีกต่อไป
ไม่ไกลนัก ดวงตาสองสีที่คอยจับจ้องมองร่างบางอยู่ ก็ได้กระตุกยิ้มอย่างชอบใจ มองร่างบางที่กำลังร้องไห้อยู่ อย่างสนุก ก่อนที่จะคอยๆ เดินจากไป
“game start”
To Be continued....
มาแบบ งงๆ อีกแล้ว ฝากเรื่องที่สองด้วยนะคะ (เรื่องแรกยังไม่จบริอาจแต่งใหม่)
เดี๋ยวจะมีเรื่องที่สามอย่างแน่นอน สนองความต้องการของตัวเอง กับคู่
รุ้ง แดง ('//' ) คนที่รอเรื่องเก่า ชิน อายะ อดใจนิดหน่อยนะคะ ตอนนี้เนื้อเรื่องถึง 80%
แล้ว กำลังจะอัพค่ะ ส่วน รุ้ง แดง ประมาณอีก ห้า วันหลังจากนี้ 55 ฝากติ ชม คอมเม้น ด้วยนะคะ
อาจจะพิพม์ตกเยอะ...แอบแม่ (=w= ) (ฮา) แล้วเจอกันค่ะ
ความคิดเห็น