ขณะนี้ก็เปิดเทอมได้เป็นเวลาสามสัปดาห์กว่าๆ กับการที่หนูได้เป็นนร.ม.5
แต่ผ่านมาแค่เนี้ยะ รู้สึกเหมือนผ่านมาโคตรนานนนนนน
ไม่รู้อะไรนักหนา งานเยอะมาก เตรียมรับน้อง สมัครสภานร.
ไหนจะมีงานต่างๆ ที่ครูพากันรุมสั่งเอาๆ โอ้ยยยย สงสารข้าบ้างงงง
คือช่วงแรกที่ยังไม่ได้รับน้อง ก็ยุ่งใหญ่ แวะไปคุยกับพี่ตลอดเวลา
ความจริงมันควรจะเป็นม.5 รับม.4 แต่ไม่ทันไง พี่ม.6 เลยช่วยซะเยอะ
ปัญหาเยอะมากกก เขาไม่ให้เอาเวลาเรียนไปรับน้อง
แล้วคือรับน้องมันใช้เวลานานใช่ป่ะ แค่สองสามชม.ไม่พอนะจริง
ก็เลยเอาเป็นแบบว่า ครั้งแรกรับใหญ่ แล้วมีย่อยเดือนละครั้ง
เป็นแบบมาพูดคุยกันอะไรอย่างนี้ พี่รหัสน้องรหัสป้ารหัสสานสัมพันธ์
ก็ได้แต่ภาวนาว่าขอให้น้องรหัสหนูน่ารักๆ -...-
พี่รหัสหนูปีที่แล้วก็น่ารัก ตัวเล็กๆ ดูขี้อายหน่อย นิสัยโอเคเลย แอร้
แต่หาตัวยากยังไงไม่รู้ 5555555 จะคุยไรแบบนี้ อ้าว พี่ไปไหน
และแล้วน้องก็จับฉลากพี่รหัสสสส คือตอนนั้นก็ไม่ได้หวังมาก
ไม่ต้องน่ารักไรมากมายหรอก แค่พอใช้ได้ก็พอแล้ว (?)
ตอนหาพี่รหัส ก็มีน้องมาให้ตามหาพี่รหัสตัวเองให้สองสามคน
พอน้องสะกิดทีก็คิดว่าเป็นน้องรหัส พอหันไป ถามหาคนอื่นซะงั้น โถ่ว
ก็ช่วยตามหาให้ แต่ไม่เคยช่วยได้สำเร็จ 555555 ก็บอก น้องหาเอาเองนะๆ กร้ากกกก
ทีนี้มีมาสะกิดอีกละ ก็คิดว่าจะมาถามเหมือนเดิม หันไปน้องก็ถาม นี่ใช่ชื่อพี่เปล่าคะ
คือน้องรหัสหนูแบบน่ารักเอ่าะะะ ยิ้มง่าย หัวเราะง่ายมาก
พอเจอน้อง พี่รหัสของเค้าก็ชวนไปหายายรหัสของเค้า ซึ่งยายรหัสหนูอยู่ปีสองตอนนี้
มาเยี่ยมหลานรหัสด้วยอ่าาา คิมูจิ๊ -.,- ยายรหัสใช้ได้เลย เรียนวิศวะ มช. เกร้ดดด
อยากถาม อยากคุยมากกก เจอคนอยู่มหาลัยอะไรแบบนี้ แล้วรู้สึกดีชะมัดดด
มันมีกำลังใจที่จะพยายามให้เราได้ไปอยู่ที่ดีๆ เหมือนพี่ๆ เขา
ตอนแรกก็ไม่ได้คิดว่าน้องรหัสตัวเองน่ารักอะไรมาก
แต่พอเพื่อนถามว่าน้องรหัสหนูคือใคร พอหนูตอบ ก็มักจะบอกว่า ที่สวยๆ อ่ะนะ ที่น่ารักๆ ใช่ป่ะ
แสดงว่าน้องหนูดูดีสินะ หึหึหึ แน่นอน สายรหัสหนูดูดีที่หน้าตาและมันสมอง -....-
หนูก็ให้ของน้องไปแค่ลูกอมเจ็ดแปดเม็ด กะขนมกินเล่นปยอ 555555 ให้พี่รหัสด้วยนิดนุง
วันต่อมาคือน้องให้ขนมมาถุงใหญ่อ่ะ หนูแบบสะพรึงชั่วขณะ เฮ้ย ห้แค่ลูกอมเองนะ TvT
พี่รหัสก็พร้อมใจกะน้อง ให้ขนมมาอีกสองสามอย่าง โอ้ยยย รักสายรหัส ปริ่ม
วันต่อไปก็เลยซื้อของตอบแทนให้ แล้วแวบไปหาน้องตลอด
แต่พี่หาไม่ค่อยเจอ เลยไม่ได้แวบไปหา หายากมาก 5555555
จบไปเรื่องนึง (ที่ยาวพอควร) อีกเรื่องก็สภานร.
คือห้องหนูมันไม่อยากได้อยู่แล้วล่ะ ห้องหนูมันงานเยอะนะเว้ย วิจัย บลาๆๆ
แค่นี้ก็จะบ้าตาย สติจะฟั่นเฟืองไปหมดละ 55555555
ก็เลยทำนโยบายมีสาระเยอะๆ แม่งเล่อะ หนูก็ไปพูดหน้าเสาธงกะเพื่อนอีกเล็กน้อย
ตื่นเต้นนิดนุง แต่ผ่านไปได้ด้วยดี คือหนูไม่ได้เป็นประธานหรอก ให้อีกคนเป็น
มันมีคนรู้จักเยอะ เลยให้มันเป็น แต่หนูทำหน้าที่ให้มัน ซึ่งเหนื่อยโคตรเลยโว้ย
ต้องไปตามแต่ละม. 5คนให้อยู่พรรคเราอ่ะ ไม่รู้จะทำให้ยุ่งยากทำไม หายากนะเฟ้ย
แต่ก็เหนื่อยแค่ตอนนี้แหละ วันนี้ส่งใบสมัครให้เสร็จแล้ว ทุกอย่างคงเบาลงงง ~
อีกเรื่องที่อึดอัดตันใจมากๆ เรื่องเพื่อน
คือแบบมีแค่เฟิร์นกับมะเฟืองแค่นี้หนูก็มีความสุขแล้วล่ะ เพราะพวกนี้ไม่เครียด รั่วๆ บ้าๆบอๆ
แต่พอฟลุ๊คย้ายมาอยู่ห้องเดียวกันปั๊ป มันอึดอัดแปลกๆ คือเวลาคุยมันก็ตลกดีหรอก
แต่เวลาเรียนงี้มันชอบทำเป็นเก่ง รู้ทุกอย่าง ให้คนมาปรึกษา ไม่รู้ว่าจะทำไปทำไม
ก็เลยทำเป็นเฉยๆ ไว้ซะ ทำเป็นโง่บ้าง พอใจก็ทำไปเหอะ
แล้วมันมีนิสัยที่ชอบเรียกร้องความสนใจ เพื่อนต้องสนใจมัน
แล้วผลละคืออะไร ? คือหนูไม่มีใครสนไง ตอนมอต้นมันก็เป็นนะเว้ย
แต่เราไม่เคยคิดอะไร พอมาตอนนี้ถึงได้รู้ ตอนนั้นมีเพื่อนเยอะไงก็ไม่เป็นไรๆ
แต่ตอนนี้มีแต่พวกนั้นอย่างเงี้ย เออ อยู่คนเดียวก็ได้ อยากได้เพื่อนนักนี่ เอาไปสิ
ชิชิชิ มีเรื่องนึงที่เหมือนจะดีใจที่ชนะมันได้ สอบย่อยชีวะ เต็ม 20 เค้าได้ 18
ในขณะที่มันทำเป็นเก่งนักหนาได้ 13 ซึ่งผ่าน 14 เกือบผ่านละ
ความรู้สึกมันก็เหมือนดีใจเล็กๆ ที่ทำลายความมั่นใจของมันที่ว่ามันเก่งได้
แต่ก็ไม่ได้รู้สึกดีอะไรมากนัก เพราะมันก็ดูหงิดมากอยู่ เดี๋ยวโดนด่า = =;
อีกอย่าง ชินแล้วด้วยที่คะแนนเยอะกว่ามัน ก็เยอะกว่ามันมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว
พอมันบ่นแบบเรียกร้องความสนใจว่า เฮ้อ เค้านี่มันโง่ชีวะจริงๆ
เพื่อนได้ยินงั้นก็ต้องปลอบใช่ป่ะ ก็บอกว่า แกอ่ะรู้เยอะไง คิดเยอะก็เลยผิด
อ๋อ จะบอกว่ากุรู้น้อย เลยทำได้ ? อารมณ์ขึ้นเลยตอนนั้น แต่ทำไงได้ ก็บ่นได้แค่ในใจ
เพราะว่ารู้แต่วิเคราะห์ไม่เป็นมากกว่ามั่ง คะแนนเลยต่ำต้อย คำถามมันก็ไม่ได้ซับซ้อน
ถ้ารู้จริงต้องวิเคราะห์ให้ได้ดิ รู้มากรู้น้อยเกี่ยวไรวะสาด //ใส่อารมณ์นิดนึง มันขึ้นๆ 5555555
ไม่ใช่แค่คะแนนอันนี้นะที่น้อย หนูสังเกตุมาตั้งนานละ คะแนนมันแทบไม่เคยได้มากกว่าหนูเลย
หนูเป็นคนที่กลางๆ อ่ะ ทุกวิชาคะแนนจะอยู่ในเกณฑ์ดี ไม่ค่อยตก
ชอบทางไหนยังไม่รู้เลย ทุกอย่างมันเท่ากัน หนูเลยค่อนข้างไม่รู้ทางที่จะไป
เฟิร์นอ่ะเก่งคณิตนะเก่งกว่าฟลุ๊คตั้งเยอะแต่ชอบถามฟลุ๊ค แล้วฟลุ๊คก็ตอบผิดๆ
ทั้งที่ตอนแรกเฟิร์นถูกอยู่แล้ว แต่ก็มาแก้เงี้ย ตรงนี้อ่ะที่ไม่ชอบอีกอย่างนึง
ไม่รู้ก็ตอบว่าไม่รู้ ไม่ใช่ตอบมั่วๆ เพื่อให้เหมือนตัวเองรู้ แล้วทำคนอื่นเดือดร้อน - -'
แต่เรื่องของมันพอลองอดทนดู ก็ทำได้อยู่นะ แกล้งทำโง่ๆไป ให้มันรู้แจ้งตอนคะแนนออกเอาเอง
เฟิร์นมะเฟืองยังเหมือนเดิมนะ น่ารักตลอดแหละ ไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลย ลัลลา รั่วเหมือนเดิม
คือพวกนี้ฮาง่ายมากอ่ะ ปล่อยมุกไรแม่งฮาหมด เส้นตื้นจีๆ บางทีก็อยากเป็นแบบนั้นมั่ง
บ่นแค่นี้ดีกว่ามั้ง เยอะง่ะ 5555555
ความจริงยังมีเรื่องเม้าส์อยู่อีกแหละ แต่พอก่อน เม้าส์เยอะๆ เดี๋ยวตาแฉะ -...-
เรื่องเพื่อนนี่เป็นอะไรที่เม้าส์ได้เยอะจีๆ นะ เรื่องที่มันทำหนูเจ็บใจมีเยอะแหละ แต่ขี้เกียจเล่า
เอ้อ แล้วตอนหนูเครียดเรื่องนี้ ก็ไปคุยกะเพื่อนเก่าอย่างอิบอส อิเหนือ
แม่งกวน teen ชห. 555555 ว่าจะคุยแบบซึ้งๆ แบบคิดถึงแกว่ะเพื่อนร้ากกกก
แม่งตอบมาว่า ตอแหล 55555555 ความซึ้งคือหายไปกับตา...
ทำซึ้งไม่ได้ซะที มีมาติดเรทใส่อีก โถ่อิฮาร์ เด่ะนี้หนูอัพเลเวลขึ้นนะเว้ยๆ อย่าให้ด่า -.,-
สบายใจขึ้นเมื่อรู้ว่ายังมีพวกมันอยู่ ถึงจะอยู่ไกล แต่ใจเราใกล้กันนะเว้ยย 55555 (เสี่ยวแปป กรั่ก)
รู้สึกว่ายาวชิบเป๋ง พอละ ลาก่อนนน จะกลับมาเล่าตอนไหนไม่อาจรู้ได้
แค่ตอนนี้งานก็จิล้มทับตายอยู่แล้ว แอร่กกกกก ร่ำไห้ เศร้า ฮรือออออออ
//บอกตัวเอง สู้ต่อไปนะเฮ้ย อดทนไว้เพื่ออนาคตที่ดีของเรา !!
- ซาโยนาร๊าาา กิ้วๆ -
ความคิดเห็น