คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : บทที่ 4 หน้าที่ของหลิน NC
บทที่ 4
หน้าที่ของหลิน NC
ปาลิดาเดินขึ้นมาห้องนอนใหญ่ของอธิปหลังจากที่ต้องเข้ามาทำหน้าที่
เธอเคาะประตูห้าครั้งเป็นสัญญาณบอกว่านี่เป็นเธอนะ จะได้ไม่ต้องรอเขาอนุญาต
พอแง้มประตูเข้ามาก็เห็นเขากำลังนุ่งผ้าเช็ดตัวเดินเช็ดผมออกมาจากห้องน้ำ
เพียงแค่สายตาคู่นั้นช้อนขึ้นมองก็ทำใจวูบไหวจับจังหวะอัตราการเต้นของหัวใจไม่ได้
อธิปคือหนุ่มเนื้อหอมคนหนึ่งที่ยังหนุ่มแน่นเท่าที่เธอรู้จักมา
เขาเป็นคนหน้าตาดี บุคลิกดี มาดนิ่งของเขานั่นละคือเสน่ห์
“มีอะไรหรือเปล่า” เขาถามหลังจากที่เธอเอาแต่นิ่ง
“หลินเอายามาให้คุณอิชย์ค่ะ”
“เอามาให้
ก็เอามาสิ ในห้องนี้ไม่มีมีดหรอกไม่ต้องกลัวว่าฉันจะฆ่าเธอ”
เธอถอนหายใจแล้วเดินมาหา
“หลินไม่ได้กลัวว่าคุณจะฆ่าหรอกค่ะ
ไม่ต้องขู่” ปาลิดาส่งยิ้มหวานให้
ในขณะที่อีกคนทำหน้าบึ้งตึง
อธิปโยนผ้าขนหนูผืนเล็กไปให้ปาลิดาที่รับได้พอดิบพอดี
“เช็ดผมให้หน่อย” เขาสั่งแล้วเดินไปนั่งปลายเตียงนอน
มองเธอที่เดินเข้ามาหาขึ้นมานั่งบนเตียงด้วยกัน
อธิปนั่งหลับตาข่มอารมณ์ความรู้สึกของตน
กลิ่นกายของปาลิดาปลุกกำหนัดเขาได้ทุกคราในยามที่อยู่ใกล้ เพราะถึงอย่างนี้ไง
จึงไม่อยากอยู่ใกล้ เขากลัวห้ามใจไม่ได้
เหตุการณ์คืนนั้นที่รู้สึกตัวตื่นขึ้นมา
เขามองเห็นปาลิดานอนเปลือยกายอยู่ข้าง ๆ
เห็นเต็มสองว่าแก้มสองข้างเธอมีน้ำตาไหลลงมา
ผ้าปูที่นอนมีหลักฐานชี้ชัดว่าเขานี่แหละ เป็นคนพรากความสาวของเธอไป
“หลินเห็นผมหงอกคุณตั้งสองเส้นแน่ะ
ให้ถอนออกไหมคะ”
“แหงละ
ฉันสามสิบห้าแล้วนี่ เอามันเก็บไว้นั่นแหละ”
“ผมเริ่มแห้งดีแล้ว
จะนอนเลยไหมคะ หลินจะได้เอายาให้กิน”
ปากเธอว่า
แต่สายตาคู่นั้นกำลังชำเลืองมองเรือนกายของเขากับช่วงบนที่ยังไม่สวมเสื้อ
“คุณอิชย์คะ”
“หืม?” เขาครางอือในลำคอ ไม่ได้หันมาสบตา
“วันนั้นหลินไม่ได้ขโมยเงินจริง
ๆ นะคะ ที่อธิบายเพราะไม่อยากให้เข้าใจผิดไป”
“ด่าเธอวันนั้น
จะเมื่อวาน หรือเมื่อชั่วโมงที่แล้ว ตอนนี้ฉันก็ลืมหมดแล้ว”
“ลืมง่ายจัง” ปาลิดาบ่นอุบ กัดริมฝีปากเอาไว้ ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่านั่นกำลังท้าทายความต้องการของอธิปอยู่
“อะไรที่แย่
ๆ ฉันก็ไม่อยากจำ”
“งั้นกินยาก่อนนอนนะคะ
คุณอิชย์จะได้พักผ่อน” ปาลิดาลุกขึ้นจากเตียงนอน
ในขณะที่อธิปก็คว้าข้อมือนั้นของเธอเอาไว้แน่น ไม่นานนักที่เธอไปนอนอยู่ใต้ร่างของเขา
“คุณอิชย์” เธอพึมพำสายตาพร่ามัวไปหมด
ใบหน้าคมคายโน้มลงมาใกล้คราใด
ใจเธอเหมือนหยุดเต้น
ชั่ววูบเท่านั้นที่ริมฝีปากหนากำลังจะประกบลงไปที่ริมฝีปากบางของเธอ
เขาก็ชะงักแล้วดันตัวเองลุกขึ้น
“ถ้าคุณอิชย์ต้องการ…” ปาลิดาหยุดถ้อยคำนั้น ในขณะที่คนบนร่างกำลังจ้องรอคำตอบ
“หมายความว่าไง” เขาถามต่อ ทั้ง ๆ ที่รู้แก่ใจ
“ถ้าการมีอะไรกันแล้วทำให้คุณอิชย์ผ่อนคลาย
มีความสุข หลินอยากทำตรงนี้ให้คุณ ด้วยความเต็มใจ”
“เธอจะเปลืองตัวฟรี
ๆ ” เขาพูดต่อ อยากให้อีกฝ่ายคิดให้ดีอีกที “อนาคตข้างหน้าเธออาจจะเจอคนที่ดี”
“หลินเคยอ่านเจอบทความ
ๆ หนึ่ง เขาบอกว่าเซ็กซ์บำบัดสุขภาพให้ดีขึ้นได้ ถ้าคุณอิชย์ไม่ได้รังเกียจอะไร
หรือถ้าเกิดว่าอยากใช้วิธีนี้ผ่อนคลาย หลินก็เต็มใจ”
“เธอกำลังสมเพชผู้ป่วยอย่างฉัน”
ฝ่ามือเล็กของปาลิดายกขึ้นไปหยุดถ้อยคำของอธิปที่กำลังต่อว่าตัวเอง
“คุณไม่ได้ป่วย
ในสายตาของหลินคุณอิชย์ก็เหมือนคนปกติทั่วไปค่ะ เลิกต่อว่าตัวเองได้แล้วนะคะ”
อธิปจับมือของปาลิดาลงมาสอดประสานนิ้วทั้งห้าของเขาและเธอเข้าด้วยกัน
“ตอนนี้เธออยู่ในกำมือฉัน เปลี่ยนใจไม่ทันแล้วนะ” เขาเตือนน้ำเสียงทุ้มต่ำ “และเธอต้องรู้อีกด้วยว่า
ฉันเป็นคนอารมณ์ร้าย รุนแรง เธอควรจะทำใจพร้อมรับมือกับมัน”
“หลินไม่กลัวหรอก”
“เธอท้าทายฉันอีกแล้วนะ” อธิปกังวลใจ แต่แววตาของปาลิดามันฟ้องว่าเธอยินยอมและเต็มใจที่จะทำหน้าที่ตรงนี้
ชายหนุ่มโน้มใบหน้าลงมาอีกครา
เขาชะงักทั้ง ๆ ที่กำลังจะเผยอปากลิ้มรสจูบจากเธอ ก็เปลี่ยนมาซุกซอกคอขาวแทน
กลิ่นหอมอ่อน ๆ ของปาลิดาทำสติเขากระเจิดกระเจิง ปลายลิ้นสากปาดป่ายไล้เลียทักทาย
ทำเอาคนใต้ร่างสะดุ้งโหยง
จุ๊บ!
เธอรู้ดีว่านั่นมันมากกว่าจูบที่เขากำลังทักทาย
แรงสัมผัสเริ่มปะทุขึ้น เขาเหมือนแวมไพร์ที่กำลังดูดเลือดอย่างหิวกระหาย
เสียงครางทุ้มต่ำในลำคอบอกเธอว่าเขาพึงพอใจ
ปาลิดายกมือขึ้นไปลูบสัมผัสกลางหลังของอธิป
แล้วนิ่งค้างกลางคันทันทีทันใด
“คุณอิชย์”
“อือ” เขาครางดูดดื่มกับซอกคอแคบของเธอ
“หลินสัมผัสตัวคุณได้ไหม” อธิปไม่ได้เปล่งเสียงออกมาเป็นคำพูด
ทว่าเขากลับดึงมือเธอขึ้นมาสัมผัสแผ่นหลัง นั่นเป็นอันว่าเขาอนุญาตและเต็มใจ
ปาลิดารู้สึกร้อนวูบวาบ
ลำคอระหงเธอเหมือนกับว่ามันจะถูกกลืนกินไม่วินาทีใดก็วินาทีหนึ่ง
สองมือเขาสอดเข้าไปใต้เสื้อชุดนอนลายการ์ตูนของเธอ บีบขยำเคล้นคลึงอกอวบอิ่มรุนแรง
อธิปเงยหน้ามองคนที่หลับตาพริ้ม
มองเธอที่กำลังจะให้ความสุขแก่เขา
“ทีหลังถ้าขึ้นมาหาฉัน
ไม่ต้องใส่ชุดชั้นในนะ”
เปลือกตาคู่งามเปิดขึ้นมามองสบตา
“ก็หลินไม่รู้นี่คะ
ว่าจะโดน…”
“โดนเอา” เขาต่อให้ “ต่อจากนี้ไปก็ทำตามที่บอกแล้วกัน เพราะฉันมั่นใจแน่
ๆ ว่าเธอจะโดนทุกวัน”
พี่อิชย์จะกินหลินล้าววววว
ไม่มีตัดเข้าโคมไฟนะคะ
ลงเต็ม ๆ ดุ ๆ เลยค่าา เดี๋ยวมาต่อให้พรุ่งนี้นะคะ
ความคิดเห็น