ด้วยรักที่ไม่เคยเลือนราง [มี E-BOOK + เปิดจองเล่ม]

ลำดับตอนที่ #39 : บทที่ 9 รู้ตัว 100% NC+++

“หลินคิดว่าคุณรังเกียจ เลยไม่อยากทำ”

ฝ่ามือหยาบใหญ่ของอธิปเลื่อนเข้าไปใต้กระโปรงยาวของปาลิดา ก่อนจะประกบเข้ากับเนื้ออูมที่พอดีมือ เขาเลี่ยงที่จะตอบคำถามของเธอเพราะตอบไม่ได้เช่นเดียวกัน ว่าทำไม

เขาใช้นิ้วเกี่ยวแพนตี้ของเธอลงไปกองที่เท้าได้อย่างง่ายดาย ในขณะที่ตัวเองล้วงแก่นกายออกมาจากกางเกง กำรูดไม่กี่ทีก็เอาไปจ่อที่ความเป็นหญิงของเธอ

เขาสอดใส่เข้าไปในคราเดียวจนสุดลำรัก เสียงครางแผ่วดังเล็ดออกออกมาจากปากคนตัวเล็ก มือข้างซ้ายของอธิปยกขาเรียวของปาลิดามาเกี่ยวเอวสอบเอาไว้ ส่วนมืออีกข้างก็กดท้ายทอยเธอเข้าสัมผัสรถสจูบอีกครั้ง

หลายวันมานี้เขาค่อนข้างทรมาน ส่งให้ตัวเองสุขสมไปบ้างเล็กน้อย แต่ก็ไม่สามารถเทียบเท่าความสุขที่ได้รับจากปาลิดา

สะโพกสอบที่เร่งจังหวะเข้ามาทำอีกฝ่ายแทบยืนเท้าไม่ติดพื้นซึ่งในขณะนั้นอธิปยกสะโพกเธอแล้วอุ้มอยู่ในท่ากระเตง ซอยสะโพกถี่ระรัว

“หลินไม่ไหวแล้ว” เธอบอกความจำนง เข้าใจได้ทันทีเลยว่า ‘ไม่ไหว’ ของเธอหมายความว่าไง

อธิปอุ้มปาลิดาไปนั่งที่โต๊ะทำงาน ทั้งสองหันหน้าเข้าหากันสองมือเธอยันหน้าโต๊ะเอาไว้ขณะที่แอ่นสะโพกให้เขาโรมรันแก่นกายเข้ามา มองจุดประสานที่เชื่อมกันอารมณ์ยิ่งกระเจิดกระเจิง

มือสองข้างของอธิปกดสะโพกของปาลิดาไว้แน่น

“คุณอิชย์ขา” ยิ่งรักเขา ยิ่งอารมณ์รักรุนแรงและแสดงความต้องการชัดขึ้น “หลินกลั้นไม่ไหวแล้ว”

เธอบอกด้วยความจำนนเสร็จสมไปอย่างง่ายดาย

เขามองตัวเธอเกร็งกระตุก ตาลอยอยู่พอควรก่อนจะกลับเข้าสู่ภาวะปกติ

“หลินมีความสุข”

ไม่น่าเชื่อว่าถ้อยคำเพียงเท่านี้จะทำให้อธิปฮึกเหิมรัวบั้นท้ายเข้าไป คราวนี้เขาเพียรสร้างให้และหวังจะสุขสมหวังไปพร้อมกัน

“อีกแล้ว หลินเป็นแบบนี้ทุกครั้งเลย”

เขาลอบยิ้มพอใจ เธอ ‘เสร็จไม่ยาก’ ทุกครั้งจริง ๆ

“หลิน มาเร็ว” เขาอ้อนเสียงเหนื่อยหอบ พอ ๆ กับเธอที่พรั่งพร้อมจะสุขสมกับเขาอีกหน

ปาลิดาครางเสียงหวานดังทั่วห้อง กับความสุขเต็มเปี่ยมที่ได้รับจากอธิป ในขณะเดียวกันที่เขาก็สุขแทบสำลักไม่ต่างจากเธอนัก

แก่นกายสอดเสียบเข้าออกไปมาช้า ๆ เขาปล่อยลาวาร้อนให้ทะลักเข้าไปจนคิดว่าหมดก็ค้ำแช่ไปสักพัก

แรงตอดรัดภายในของเธอกำลังทำให้อารมณ์ที่ยังไม่มอดของเขาคุโชนขึ้นมา

“อีกนะคะ หลินต้องการคุณ”

คราวนี้เธอเป็นฝ่ายร้องขอเอง ถ้าเขาไม่ทำให้นี่สิคงจะใจร้ายเกินไป อธิปรัวสะโพกเร็วแรงอีกครา ก่อนจะพบพานแดนวิมานไปพร้อมกับปาลิดาถึงสามครั้ง

ผ่านไปสักพัก ปาลิดาเดินไปหยิบชั้นในมาสวมใส่หลังจากที่สมรภูมิรบจบลง เธอปาดเหงื่อข้างขมับออกลวก ๆ มันเหนื่อยราวกับสูญเสียพลังงานไปมหาศาล

ต่างกับเขาที่ทุกครั้งมีแค่เสียงหายใจหอบนิดหน่อย มองเธอแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยดีก็อนุญาตให้ออกไป

ปาลิดาเดินไปไม่กี่ก้าวก็ขาแข้งอ่อนแรงล้มลงไปกองที่พื้นอย่างเวทนา

จะบอกเพื่อนว่าไง ออกไปสภาพอย่างนี้

“หลินบอกเพื่อนว่ามาเข้าห้องน้ำ คงจะบอกว่าท้องเสียเลยหมดแรง” เธอแก้ตัวน้ำขุ่น ๆ ไว้ก่อน ยังไงเพื่อนเห็นสภาพแบบนี้ก็ต้องถามแน่

“ก็ช่วยไม่ได้ เธอทำตัวเองทั้งนั้น อยู่ดีไม่ว่าดีก็ทำฉันกระหายอยู่เรื่อย” เขาโพล่งออกมากับหน้านิ่ง ๆ ในฉบับตัวเอง แล้วอนุญาตให้ปาลิดาออกไปหาเพื่อน

ตอนนี้สั้นจัง เดี๋ยวเย็นนี้จะรีบมาต่อให้นะคะ