ด้วยรักที่ไม่เคยเลือนราง [มี E-BOOK + เปิดจองเล่ม]

ลำดับตอนที่ #48 : บทที่ 11 คนแปลกหน้า ที่ไม่อยากเจอ 30%

11

คนแปลกหน้า

ที่ไม่อยากเจอ

อธิปรู้สึกตัวตื่น ถ้อยคำแรกที่แหบแห้งเปล่งออกมาคือบอกคนที่อยู่เฝ้าไข้ว่า ‘หิวน้ำ’ ปาลิดาที่นั่งตาแข็งกับแก้วกาแฟที่ถือเอาไว้ รีบวางทำตามในสิ่งที่เขาขอ

“น้ำค่ะ ค่อย ๆ ดูดนะคะ” เธอเสียบหลอดใส่แก้วแล้วจับหลอดเข้าไปในปากให้เขาดูดกิน

“ทำไมยังอยู่นี่” เขาถามเธอ

“จะให้หลินไปไหนได้ล่ะคะ ในเมื่อคุณอยู่ตรงนี้”

อธิปมองเพดานของโรงพยาบาล กับสายน้ำเกลือระโยงระยางที่แขนข้างขวา เพื่อซ่อนความรู้สึกที่ปาลิดาทำใจเขาเต้นแรง

“หมอให้เลือดเพราะคุณก็เสียเลือดไปเยอะเหมือนกัน คุณเองก็หลับไปประมาณสิบสี่ชั่วโมง คงเป็นการนอนที่เต็มอิ่มเลยล่ะสิท่า” เธอหยอกเย้าเขา ไม่พูดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น อธิปมองรอยยิ้มแสนหวานนั่นของปาลิดาทำให้เขาชุ่มชื่นที่หัวใจไปด้วย

“เธอดูเหนื่อยนะ พักบ้างหรือเปล่า”   

“ไม่ต้องห่วงเลยค่ะ เผลอไม่ได้หลินก็หลับ” อธิปกวาดสายตามองแก้วกาแฟห้าใบเรียงใกล้กัน ก่อนจะหันมาสบตามองปาลิดา

“เอ่อ คุณอิชย์หิวข้าวไหมคะ เดี๋ยวหลินไปแจ้งพยาบาลก่อนดีกว่า ว่าคุณฟื้นแล้วนะคะ”

นางพยาบาลเข้ามาตรวจอาการของอธิปเบื้องต้น เธอให้คำแนะนำกับคนไข้เป็นอย่างดี ก็อยู่ที่ว่าคนหน้านิ่งจะทำตามมากน้อยแค่ไหน

ปาลิดานั่งป้อนข้าวอธิป ทั้งคู่มองทีวีที่กำลังฉายหนังเรท สิบแปดบวก สายตาอธิปมองจอแล้วปรายไปมองคนที่กำลังถือช้อนตักกับข้าวให้เขา

“ทำไมต้องหน้าแดง”

“เหรอคะ” เธอรู้ตัวแต่แสร้งทำเป็นไม่รู้ วางช้อนแล้วป้องมือขึ้นมาประกบแก้มสองข้าง

“แค่ฉากสิบแปดบวกก็ต้องอายขนาดนี้เชียว อย่างเธอน่ะ ฉันให้สามสิบบวกไปเลยหลิน”

“คุณอิชย์” เธอทำหน้าค้อนควัก “เจ็บอยู่ก็ยังมาหื่นใส่หลิน”

อธิปหลุดขำกับความน่ารักของปาลิดา

เธอนิ่งแล้วยิ้มให้เขา

“หลินไม่ค่อยได้เห็นคุณยิ้มบ่อย ๆ ถ้าคิดว่าตอนนี้เผลอ ก็เผลอหัวเราะออกมาบ่อย ๆ นะ โลกใบนี้ของหลินจะได้มีชีวิตชีวา หลินอยากเห็นคุณมีความสุข”

“จะพยายาม” เขาว่าอย่างนั้นแล้วควานหารีโมตปิดทีวี ก่อนที่จะมีใครสักคนทนไม่ไหว คิดไว้ว่าคน ๆ นั้นเป็นใครไปไม่ได้อยู่แล้ว นอกจากเขา

“คนที่บ้านรู้เรื่องนี้ไหม”

“รู้ค่ะ คุณพร คุณท่านเป็นห่วงคุณอิชย์มาก ๆ แล้วก็…”

“ถ้าหมายถึงมัน อย่าพูดออกมาทำร้ายจิตใจของฉัน”

อธิปดักคอคนที่กำลังจะพูดบางอย่างออกมา

“เปล่า ๆ ค่ะ หลินหมายถึงน้องเคท คุณท่านบอกว่าน้องพูดคำว่า ‘ข้าว’ ได้แล้วนะคะ คิดว่าช่วงนี้คงได้หลายคำมาฝากคุณอิชย์แน่ ๆ ”

“มีหนึ่งคำที่ฉันอยากฟังมากที่สุด อยากได้ยินลูกเรียกว่า ‘พ่อ’ ”

เขาบอกอย่างมีหวัง ทว่าส่วนลึกในหัวใจมันเจ็บ

“คุณอิชย์ขา คือหลินมีเรียนเก้าโมง ยังไงหลินขอตัวกลับบ้านไปอาบน้ำแต่งตัวไปเรียนก่อนนะคะ สัญญาเลยว่าเลิกเรียนหรือทำกิจกรรมเสร็จจะรีบมาหา” ปาลิดารีบเปลี่ยนเรื่อง

ดวงตาแวววาวที่เขาเพ่งมองเข้าไปมันทำให้ถอนตัวขึ้นได้ยากเหลือเกิน ปาลิดาเป็นผู้หญิงที่สวยนะในสายตาของอธิป ริมฝีปากระเรื่ออวบอิ่มฉ่ำวาวนั่นเธอไม่ต้องใช้ลิปสติกเปลี่ยนสี แค่ใช้บาล์มทาสีปากก็สวยแล้ว ปลายจมูกโด่งเป็นสันขึ้นมาก็ไม่ได้น้อยหน้า รับกับกรอบหน้าของเธอเป็นอย่างดี และที่เขาชอบมากที่สุดคงเป็นแววตาเป็นประกายนั่น ที่ชอบมองและทำให้ใจเต้นแรงอยู่เรื่อย

“ทำไมมองหลินแบบนั้นคะ หลินพูดอะไรผิดไป”

“เปล่า ไม่มี” เขาโกหก

“งั้นขากลับหลินจะแวะซื้อเค้กในมหา’ลัยมาให้คุณอิชย์นะคะ วันนั้นเพื่อนซื้อให้กินอร่อยดี”

“เงินตัวเองก็มี ทำไมไม่ซื้อกิน ใช่ว่าฉันไม่ให้ซะหน่อย”

เพราะอธิปไม่อยากให้มีบุญคุณต่อกันจึงพูดไปแบบนั้น

“ค่า หลินจะไม่ให้เพื่อนเลี้ยง” เธอยิ้มแห้ง ๆ แล้วเดินไปถือกระเป๋าผ้าสะพายขึ้นไหล่

“อย่าให้รู้นะคะ ว่าแอบคิดถึงหลิน เพราะคุณอิชย์อาจจะทนความน่ารักของหลินไม่ไหว เผลอรักหลินขึ้นมาช่วยไม่ได้นะคะ”

เธอบอกด้วยน้ำเสียงสดใส แต่ก็เคลือบแฝงไปด้วยความอ้อนให้หัวใจดวงนั้นเขาเปิดรับและรู้สึกดีกับเธอบ้าง แล้วเดินออกไปจากห้องพักฟื้นของอธิป

…ก็เลยไม่ได้เห็นรอยยิ้มของเขา ที่ออกมาจากความรู้สึก

E-BOOK ด้วยรักที่ไม่เคยเลือนราง

https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMTAzNjQ3OCI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjIxMTk0OSI7fQ

จำนวนคำ 105,945 คำ

จำนวนหน้า 715 หน้า

มีทั้งหมด 30 บท (รวมบทส่งท้าย)

โพรโมชัน 149.-

จากราคาปกติ 219.-

จัดโพรโมชัน 3-20 ตุลาคมนี้ค่ะ

**สายเล่ม เปิดจองเร็ว ๆ นี้นะคะ (มีโพรโมชันให้แน่นอนค่า)**

----------

คำโปรย...

อธิป คือผู้ชายที่สร้างโลกเอาไว้สองใบ

ไม่ใช่โลกสองใบสำหรับหัวใจสองดวง

แต่เป็นสองใบสำหรับ ‘ความเจ็บปวด’ และ ‘การเยียวยา’ ตัวเองในเวลาขณะเดียวกัน

ปาลิดา เป็นดั่งลมหายใจในวันที่เขาเจ็บเจียนตาย ซ่อมแซมหัวใจที่ชำรุดหม่นไหม้กลับมาใช้งานอีกครั้ง

"เพราะหลินรักคุณ รัก...ที่คนอื่นไม่สามารถรักคุณได้ในแบบที่หลินรัก พอรู้แค่ว่ารัก มันก็รักแค่นั้น

“ครั้งหนึ่งเธอเคยบอกฉันใช่ไหม ว่าไม่มีใครรักฉันได้ในแบบที่เธอรักฉัน งั้นวันนี้สิ่งที่อยากบอกตลอดมาคือ ฉันรักเธอในแบบที่ไม่เคยรักใครมาก่อน รักที่มากกว่ารัก เป็นชีวิต เป็นหัวใจ เป็นลมหายใจของผู้ชายคนนี้ เธอคือความรักที่ไม่เคยจางหายไปจากใจ”

---------

ตัวอย่าง...

“หลินจะไปเรียนแล้วนะคะ ถ้าได้กลับค่ำจะโทร.มาบอก” อธิปปิดหนังสือลงแล้วช้อนสายตามองคนตรงหน้า เขาสำรวจตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า แล้วพยักหน้าให้กับความเรียบร้อยของอีกฝ่าย

“ขออะไรสักอย่างได้ไหม”

“ได้ค่ะ”

“อย่าควบผู้ชายคนไหนในระหว่างเธอยังเป็นของฉันอยู่ แค่คุยฉันก็ไม่อนุญาต

ผู้ชายคนไหนก็ไว้ใจไม่ได้ จำเอาไว้”

“ถ้าเป็นเพื่อนในกลุ่ม หรือต้องทำกิจกรรมร่วมกันล่ะคะ”

“ถ้าเลี่ยงได้ ก็ถือว่าฉันขอแล้วกัน อย่าทำให้ฉันเป็นประสาทเพราะผู้ชายเข้าหาเธอไม่เว้นแต่ละวันแล้วกัน ฉันมันเป็นประเภทความอดทนต่ำ วุฒิภาวะด้านอารมณ์คือเป็นศูนย์ เข้าใจนะ”

“หลินเข้าใจค่ะ”

“งั้นก็ไปได้”

“ขอกำลังใจก่อนไปเรียนได้ไหม”

“อยากได้อะไร”

ปาลิดายื่นมือสองข้างไปแตะมุมปากของอธิปแล้วยกมันขึ้น

“ยิ้มให้หลินได้ไหม”

นานมาก ๆ แล้วที่เธอไม่ได้เห็นรอยยิ้มของเขา อธิปคือคนที่มีมุมเศร้าตลอดเวลา ไม่เอนจอยกับอะไรทั้งสิ้น เขาคว้าข้อมือทั้งสองข้างของปาลิดาลงแล้วบอกน้ำเสียงดังไปว่า

“ไปเรียน ก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนใจทุ่มเธอลงกับเตียง”

----------------

โปรดอ่านคำแนะนำก่อนกดซื้อนะคะ