ลำดับตอนที่ #34
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #34 : บทที่ 34 business trip ตอนที่ 4 ล่องเรือ
บทที่ 34 Business Trip อนที่ 4 ล่อเรือ
หลัาารประุมที่ลอนอนบล ะออ์เเมียน็เินทาไปยัประเทศ่าๆ ามแผนำหนาร์ที่ทำไว้ และลอเวลา 3 อาทิย์ที่ผ่านมาแทบทุวันึหมไปับารประุม และารพบปะเิธุริ อ์เเมียนทรพระปรีาสามารถ พระอ์พูไ้เี่ยวาหลายภาษา ทำให้ลอเวลาที่ทริ่อธุริ พระอ์ะเป็นนุย้วยัวเอโยไม่ผ่านล่าม และbusiness trip ในรั้นี้็ประสบวามสำเร็อย่ามา มีนัลทุนำนวนมา ้อารมาลทุนในานาเีย และนัธุริหลาย่อหลายน็ไ้เ็นสัา และหลายน็ิะมาูาน่อนะเ็นสัา
อ์เเมียนทรานหนัมาลอ 3 อาทิย์ และทรอยโทรรายานวามืบหน้าแ่อ์นาธานเนียลลอ และอ์นาธานเนียล็ทรพอพระทัยับผลานอพระเษาอย่ามาเ่นัน
ึ่ในะนี้ะ็ไ้เินทามาที่ปารีส และวันนี้็เป็นวันสุท้ายอbusiness trip ในรั้นี้ ่อนที่ะะเินทาลับานาเีย
ารประุมอันยาวนานบล อ์เเมียนทำารนำเสนอานาเียไ้อย่าีเยี่ยม แม้ว่าพระอ์ะ้อพูภาษาฝรั่เศสแ่พระอ์็สามารถพูไ้อย่าสวยาม และนำเสนอัูเหล่านัธุริ อธิบายถึศัยภาพ และผลประโยน์่าๆ ้อไ้เปรียบหาเลือานาเียแทนะเลือประเทศอื่น และอีรั้ที่มีนัลทุนำนวนมาสนใและ้อารเ้ามาลทุน
ลอเวลามิาเอลอย่วยเหลือานอย่าใล้ิ แ่แม้ะใล้ิ และอยู่้วยันแทบลอเวลา แ่มิาเอลลับเย็นาและไม่ยอมทำีับอ์เเมียนอีเลย นับั้แ่ในวันที่ไปเที่ยวในลอนอน
“พรุ่นี้็ะลับวัแล้ว เ้าะยัใร้ายไม่พูับเราอีเหรอ” ทรถาม
“พระอ์้อารอะไรรับ” มิาเอลถาม
“เราอยาให้เ้าเลิโรธเราสัที”
“ผมไม่ไ้โรธพระอ์”
“ถ้าอย่านั้น็ทำีับเราบ้า พูหวานๆ ับเราบ้าะเป็นไรไป”
“พรุ่นี้เรา็ลับวัแล้วนี่รับ พระอ์อยาไ้ำหวาน ็ทรลับไปหาสนมอพระอ์สิรับ”
“สนมอเรา็อยู่รนี้”
“สนมนนี้ พูหวานไม่เป็นหรอรับ”
“มิาเอล ถึเราะบอว่าเราะไม่บัับเ้า แ่ารที่เ้าเย็นาับเราแบบนี้เรา็ไม่อบในัหรอนะ”
“ถ้าทรไม่อบใ ะสั่ปลผมออาำแหน่ผม็ไม่ว่าหรอรับ”
“เราปรารถนาเ้า” ทรรัส “3 อาทิย์แล้วที่เราไม่ไ้ร่วมรั เ้าะทรมานเราไปถึไหนัน” มิาเอลนิ่เียบ่อนะล่าวึ้น
“็พระอ์ไม่ไ้เรียใ้วันอพระอ์นี่รับ” มิาเอลล่าวหน้าแ
“เราไม่ไ้อยาบัับเ้า เราอยาให้เ้า้อารเรา้วยัวอเ้าเอ แ่เ้า็ใแ็เินไป” ทรรัสพ้อ และเินเ้ามาใล้
“ไหนๆ ็มาปารีสทั้ที เ้าะไปเทับเราไ้ไหม” ทรถามยิ้มๆ
“พระอ์ไม่อบที่ๆ นเยอะๆ วันนี้็เป็นวันเสาร์ ไม่ว่าที่ไหน็มีแ่นทั้นั้น” มิาเอลล่าว
“เราเยอยู่ที่ปารีสมา่อน อนที่เรามาเรียนที่นี่” ทรรัส มิาเอลแปลใที่พระอ์ทรรัสเี่ยวับัวเอ ทั้ๆ ที่ปิพระอ์พูถึัวเอน้อยมา
“เพราะพระอ์เยอยู่ที่นี่มา่อนนี่เอ พระอ์ถึพูฝรั่เศสไ้ล่อนานั้น” มิาเอลล่าว
“เราพูไ้หลายภาษา เพราะเรา้อิ่อนมา เ้าเอ็พูไ้ไม่น้อย” ทรรัสม ลอหลายอาทิย์ที่ผ่านมามิาเอลเริ่มเ้ามามีบทบาทในาร่วยานอพระอ์มาึ้น และมิาเอล็เรียนรู้ไ้อย่ารวเร็ว
“อนที่พระอ์มาเรียนที่นี่พระอ์เรียนเี่ยวับอะไรรับ” มิาเอลถาม
“เรามี ีรี PhD ้านบริหารธุริ และเรา็เรียนภาษาที่หลาหลาย” ทรรัสเรียบๆ มิาเอลลับเป็นนที่ใ อ์เเมียนมี็อเอร์ีรี แ่พระอ์ลับไม่เยอวอ้าใๆ
“เราถูษัริย์อ์่อนบัับให้เรียนน่ะ ใ่ว่าเราะั้ใ” ทรรัสึ้น้วยน้ำเสียเ็บปวเล็น้อย มิาเอลแปลใที่ทรแทนำเรียพระราบิาแบบนั้น
“ทำไมพระอ์ไม่เยล่าวถึพระราบิาเลยล่ะรับ” มิาเอลถามึ้น้วยวามสสัย แ่อ์เเมียนลับไม่พอใ
“นั่นไม่ใ่เรื่ออเ้า! นๆ นั้นไม่มี่าพอให้ล่าวถึ” ทรรัสเสียั
“ผม... อโทษรับ” มิาเอลหน้าเสีย ล่าวอโทษเสียเบา
“เรา... อโทษ... ไปเปลี่ยนุเถอะ เย็นแล้ว เราะพาเ้าไปเที่ยว” ทรพยายามระับวามโรธ และรัสเปลี่ยนเรื่อ
“รับฝ่าบาท” มิาเอลอบรับ
อ์เเมียนพามิาเอลึ้นรถสปอร์เปิประทุนับมาามถนนในรุปารีสลอทา อ์เเมียนนิ่เียบน มิาเอลรู้สึอึอั ใบหน้าอพระอ์เรียบเย เย็นา และูเหมือนพระอ์ะทรมอยู่ในวามิอพระอ์
“ริๆ แล้วถ้าพระอ์ไม่พอพระทัย เราลับโรแรม็ไ้นะรับ” มิาเอลล่าวึ้น ทรถอนหายใออมา
“เราอโทษ เราไม่ไ้มาปารีสนานมาแล้ว พอีมันทำให้เราิถึเรื่อเ่าๆ ึ้นมา” ทรรัสเรียบๆ
“รับ ผมถึบอไรับ ว่าเราไม่ำเป็น้อไป็ไ้”
“เราสั่นให้เรียมทุอย่าไว้แล้ว” ทรรัส
พระอ์ับรถลัเลาะมาามถนน ในที่สุ็ับมาถึที่หมาย เรือลำให่ถูประับแ่อย่าปราีสวยาม อเทียบท่าอยู่ ภายในเรือมีัปันยืนรอ้อนรับอยู่ อ์เเมียนเินลมาเปิประูให้ับมิาเอล และทรูมืออมิาเอลเินไปที่เรือ
"เราะไปล่อเรือันเหรอรับ" มิาเอลถาม
“เราิว่าเ้าน่าะอบ วิวปารีสในเวลาลาืน็ามมาทีเียว” ทรรัส
“นี่เป็นรั้แรอผมในปารีสรับ” มิาเอลสารภาพ
“ั้นเ้า็น่าะอบมาเถอะ” ทรูมืออมิาเอลและเินึ้นเรือไป ัปันเ้ามาทัทาย่อนะพาอ์เเมียนและมิาเอลไปที่โ๊ะอาหาร ที่ถูัเอาไว้ บนาฟ้าอเรือ อ์เเมียนเลื่อนเ้าอี้ให้มิาเอล่อนที่ะทรนั่ลที่เ้าอี้ฝั่ร้าม เพียไม่นาน เรือ็่อยๆ เลื่อนัวออาท่า ล่อไปามแม่น้ำเน บริรเปิแมเป และรินใส่แ้วให้ับอ์เเมียนและพระสนม อาหารเรียน้ำย่อยถูนำมาเสริฟ แู่เหมือนมิาเอละไม่่อยสนใอาหารสัเท่าไหร่ แ่ลับสนใับวิวสอ้าทาเสียมาว่า
“ถ้าอยาะไปถ่ายรูป เรา็ไม่ว่าหรอ” ทรรัส มอนรหน้าอย่าเอ็นู
“อบุรับ” มิาเอลล่าว่อนะลุึ้นเินไปที่อบเรือ และเริ่มถ่ายรูป
ภาพอหอไอเฟล่อยๆ ปราแ่สายา พระอาทิย์ำลัะิน แสสีส้มทออร่ามไปทั่ว นับว่าเป็นภาพที่ามมาเหลือเิน อ์เเมียนเินามมายืน้านหลั ื่มแมเปและมอนัวเล็อยู่เียบ มิาเอลถ่ายรูป ไปเรื่อยๆ และรวเ็รูปเป็นระยะๆ
“ให้เราูบ้าสิ” ทรรัส มิาเอลึอวรูปที่ถ่ายให้พระอ์ู นอารูปวิวแล้วมิาเอลยัถ่ายรูปพระอ์เอาไว้หลาย่อหลายภาพ เมื่อทรเห็น ็ทรยิ้ม และมิาเอล็หน้าแ
“ผม็แ่ิว่าใบหน้าอพระอ์เป็นเอลัษ์ีน่ะรับ เป็นโรหน้าที่สมบูร์แบบ แ่น่าเสียายที่พระอ์ไม่่อยยิ้ม” มิาเอลบอ
“ั้นเ้า็ยิ่ว่าเรา เพราะเราแทบไม่เยเห็นเ้ายิ้มเลย” ทรรัส
“ผมเป็น่าภาพ ไม่ำเป็น้อยิ้มนี่รับ นายแบบ่าหาที่้อยิ้ม” มิาเอลเถีย
“ยิ้มให้เราบ้า็ไ้นี่” ทรรัสเอนหน้าเ้ามาใล้ นมิาเอลถอยออ้วยวามใ แ่็เสียหลันะล้ม อ์เเมียนึรั้เ้ามาอแทน
“เ้าอยาะลไปในแม้น้ำหรืออย่าไร” ทรถาม
“็พระอ์...” มิาเอลล่าวไม่ทันบ นัวให่็้มลมาประทับริมฝีปาับนัวเล็
“พระอ์ วยโอาสอีแล้ว” มิาเอล่อว่า อ์เเมียน็หัวเราะออมา
“็เ้าทำหน้าเหมือนอยาให้เราูบนี่นา” ทรรัส
“ผมเปล่าสัหน่อย”
“ไหนเ้าบอว่าะเป็นเ็ีเื่อฟัเราไ” ทรรัส
“นวยโอาสแบบพระอ์ ทำี้วย็ไ้ใ” มิาเอลหา้ออ้า
“็เ้าไม่ยอมให้โอาสับเรา เรามีโอาส็้อรีบวยสิ มาเถอะ เฟรอแล้ว ทานอาหาร่อน รูป่อยถ่ายอนาลับ็ไ้นี่” ทรรัสพร้อมับประอร่าเล็ลับมานั่ที่โ๊ะ
นอาบรรยาาศที่โรแมนิแล้ว อ์เเมียนยัสั่ให้เฟื่อัมาเป็นนปรุอาหารให้อี้วย อาหารทุานล้วนอร่อยเลิศรส แมเปหลายวหมไป มิาเอลเริ่มมึนเมา พระอ์ึเห็นนัวเล็ยิ้มให้พระอ์มาึ้น
"มออะไรรับ" มิาเอลถามอ์เเมียนที่เอาแ่้อมอมาที่เา
“เ้าามมาเวลาที่เ้ายิ้ม รู้ไหม” ทรรัส
“ผมว่าพระอ์็ะหล่อเหลามาว่านี้ถ้าพระอ์ยิ้มมาึ้น” มิาเอลล่าวลุึ้นเินเ้ามาหาพระอ์ ่อนะนั่ลบนัอนัวให่และใ้มือับใบหน้าอพระอ์ และใ้นิ้วับริมฝีปาอพระอ์ให้ียิ้มออ แล้วมิาเอล็หัวเราะอบใ
“เ้าิว่าเราลมานัเหรอ” ทรถามยิ้มๆ เริ่มัี้นัวเล็ที่นั่อยู่บนัอพระอ์ นัวเล็็หัวเราะเสียั และอ้อนวอนให้พระอ์หยุ
“ฝ่าบาท… พอแล้ว… ผม ยอมแล้ว… รับ” มิาเอลหัวเราะนเหนื่อย พระอ์ึหยุ
“เ้ายอมริๆ หรือเปล่า” ทรถาม แ่มิาเอลที่ำลัมึนเมา ็ทำในสิ่ที่พระอ์มิไ้าิ นัวเล็โอบรอบออพระอ์ ่อนะ้มลุมพิพระอ์อย่าอ่อนโยน และโหยหา ุมพิเนิ่นนาน อ้อยอิ่ และเรียร้อานบนัอพระอ์ ทำให้พระอ์แปลใมิใ่น้อย ร่าเล็่อยๆ ถอนริมฝีปาออ้าๆ สบาับพระอ์
“ผม…อโทษรับ ผมื่มมาเินไปแล้ว” มิาเอลล่าวึ้นใบหน้าหวานเปลี่ยนเป็นสีแ สิ่อยๆ ลับมาและพยายามะลุึ้นหนี แ่พระอ์็ไวว่ารั้ร่าอมิาเอลเ้ามาอไว้
“เราว่าเ้ายัื่มไม่พอ่าหา” ทรรัส่อนรั้ร่าเล็เ้าใล้ และรอบรอริมฝีปาอร่าเล็อีรั้ ร่าเล็พยายามืนัวออในอนแร แ่เมื่อลิ้นอพระอ์สอแทรเ้ามา หยอล้อ และเรียร้อ มิาเอลที่เย็นา็่อยๆ ละลาย และโอนอ่อน่อนรหน้า พระอ์ูบเรียร้อานรหน้า ลิ้นร้อนอพระอ์สอแทรเ้ามาสัมผัสแผ่วเบาับริมฝีปาบา ่อนพระอ์ะรอบรอริมฝีปาล่าอนัวเล็ ทรูลืน และบัเบาๆ นนัวเล็้อราออมา พระอ์่อยๆ สอลิ้นเ้าไปวานหาวามหอมหวานาภายใน ลิ้นอพระอ์่อยๆ เี่ยวระหวัับลิ้นอนรหน้า ให้สอลิ้นเ้ามาในปาอพระอ์ นัวเล็ยัอ่อนประสบาร์แ่็ยินยอมพร้อมใ ทำามที่พระอ์ี้นำ ลิ้นเล็ๆ สอเ้าหาพระอ์ ้าๆ อย่าไม่แน่ใในอนแร แ่้วยารี้นำอนมาประสบาร์ มิาเอล็่อยๆ ใ้ลิ้นไ้ีึ้น เรียร้อ หยอเย้า และยั่วยวน นพระอ์แทบทนไม่ไ้ หาไม่ิว่านัวเล็ยัไม่เปิว้าในเรื่อบนเีย พระอ์็ะรอบรอนัวเล็เสียรนี้ แ่ร่าเล็อพระอ์ยัไม่พร้อม พระอ์ึอลั้นถอถอนริมฝีปาอออย่าแสนเสียาย ่อนะส่สายาบอบริร เพียไม่นาน เรือ็ลับลำ และเร่วามเร็วเพื่อลับไปเทียบท่าอีรั้
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น