ลำดับตอนที่ #45
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #45 : บทที่ 45 สำรวจ
บทที่ 45 สำรว
อ์เเมียนัสินใแล้วว่าพระอ์ะหลบไปอยู่ลำพัสัพั พระอ์โทรสั่ให้เรียมเรื่อบิน และพระอ์้อารออเินทาทันทีที่พระอ์ไปถึที่สนามบิน หลัาที่พระอ์ลับมาที่วิลล่าพระอ์เพียรัสสั้นๆ ว่าพระอ์ะไปฝรั่เศสโยไม่มีำหนว่าะลับเมื่อไหร่ แ่เพียเท่านั้นเหล่าสนม็พาัน โวยวายนพระอ์้อึ้นเสียุ สนมหลายนถึับร้อไห้เพราะพระอ์ไม่เยเป็นแบบนี้มา่อน แ่พระอ์็ไม่ไ้อยู่ในอารม์ที่ะสนใใร พระอ์ไม่้อารใร และนที่พระอ์พระอ์้อาร ็ไม่ไ้้อารพระอ์
เมื่อเรื่อใล้ะออ พระอ์ึโทรไปหาอ์นาธานเนียล
“พระอ์หมายวามว่าอย่าไร พระอ์อยู่บนเรื่อ เส็พี่ะไปไหน” อ์นาธานเนียลถามลับ
“เราอยาอยู่นเียวสัพั เมื่อเราพร้อมเราะลับมาเอ” อ์เเมียนรัส
“เส็พี่ะไปไหน ะทรไปนานนาไหน” อ์นาธานเนียลโรธที่อ์เเมี่ยนทำอะไรโยไม่ปรึษาแบบนี้
“อา 1 เือน หรือ 6 เือน หรือ 1 ปี พี่็ยัไม่แน่ใ” ทรอบ
“เส็พี่นี่มันไม่ลเลย ผมไม่ให้พระอ์ไป” อ์นาธานเนียลพยายามเนี่ยวรั้ไว้
“พี่้อวาแล้ว เรื่อำลัะออแล้ว” อ์เเมียนพยายามะัสาย
“เส็พี่ ทำไมพระอ์ะ้อทำแบบนี้ แ่สนมนเียว หาพระอ์้อารสนมนใหม่ ผมะให้นสรรหานมาให้พระอ์เลือ ะมีสนมเพิ่มอีี่สิบน็ยัไ้” อ์นาธานเนียลล่าว
“มิาเอลไม่เหมือนนอื่นหรอนาธานเนียล ไม่ว่าใร็แทนที่เาไม่ไ้ และเพราะเหุนี้ พี่ถึ้อไป พี่อโทษที่เอาแ่ใ ถือเสียว่าพี่เอาืนในอนที่เ้าไปเที่ยวเล่นที่อเมริา็แล้วัน” อ์เเมียนล่าวและัสายไป
เมื่อพระอ์มาถึพระอ์็รไปที่ฤหาสน์ พระอ์ไม่อยาพบใร ึสั่ให้ปิเรื่อารเส็อพระอ์ เมื่อพระอ์เส็มาถึ พระอ์็เอาแ่เ็บัว ไม่ทรพูุยับใร เหล่านรับใ้ ่าแปลใ ที่ปิ เวลาที่อ์เเมี่ยนเส็ประทับ พระอ์ะพาหิสาว หรือายหนุ่มมา้วย แ่ในรั้นี้ พระอ์ลับเส็มาเพียลำพั นอานั้นพระอ์ยัเอาแ่เ็บัว และหลายรั้ที่หัวหน้าพ่อบ้านยัเห็นพระอ์เอาแ่เหม่อลอย และไม่เป็นัวอัวเอ
ในวันนี้็อีเ่นันที่พระอ์เอาแ่เ็บัว เสียเปียโนที่ไม่ไ้ยินมานาน็ัึ้น แ่เพลที่เล่นลับเป็นเพลที่เศร้าสร้อยนนฟั ยัรู้สึอยาะร้อไห้ามไป้วย
ในะที่ทุนเอาแ่เป็นห่วอ์เเมี่ยน รถสีำ็ับมาอ้านหน้าฤหาสน์ และ็เป็นหนึ่ในอรัษ์ออ์เเมียนที่ลมาารถ พร้อมับหนุ่มน้อยหน้าหวาน ที่ทุน่า้อพาันมอ้วยวามสนใ แ่ายหนุ่มลับไม่ไ้สนใสิ่ใ ลับเินไปามเสียอเปียโน ่อนะเินเ้าไปในห้อทรนรีที่อ์เเมี่ยนประทับอยู่
มิาเอลหยุยืนอยู่เบื้อหลัออ์เเมี่ยน อ์เเมี่ยนที่เอาแ่เหม่อลอยไม่ไ้รู้ารมาอเา้วย้ำ มิาเอลรวบรวมวามล้า่อนะเินเ้าไปโอบออ์เเมี่ยนไว้ พระอ์ูใ เมื่อถูอาทา้านหลั
“ฝ่าบาท” มิาเอลเอ่ยึ้น บใบหน้าลับแผ่นหลัอพระอ์ อพระอ์เอาไว้เนิ่นนาน
“เราฝันไปหรือเปล่า” ทรรัสึ้นเบาๆ ่อนะพยายามหันหน้ามาหานัวเล็ แ่มิาเอลลับไม่ยอม
“ไ้โปรฟัผม่อนรับ” มิาเอลล่าว ะที่ยัอพระอ์ไว้แน่น
“เราอยาเห็นหน้าเ้า เราอยารู้ว่าเราไม่ไ้ฝันไป” ทรรัส
“แ่ถ้าพระอ์หันมา ผม็พูไม่อออี เพราะะนั้น ไ้โปรฟัผม่อน” มิาเอลล่าว
“ว่ามาสิ”
“ผม... ผมอโทษรับ ที่ลอมาผมทำไม่ีับพระอ์มามาย ทั้ๆ ที่พระอ์พยายามทำีับผม แ่ผม็ยัเอาแ่ปิเสธพระอ์ ผมอโทษที่ลอมา ผมทำให้พระอ์เ็บปว แ่ผมไม่เยมีวามรัมา่อน ผมไม่เยิว่าผมะรัใรไ้ ผมเอาแ่ปิเสธหัวใอผมเอมาลอ นระทั่พระอ์ไปาผม ผมถึไ้รู้ ผมถึไ้ยอมรับ ผมถึไ้เ้าใ ว่าารรัใรสัน มันเป็นอย่าไร...” มิาเอลล่าวและยัออ์เเมียนไว้ แ่อ์เเมียนลับแะมืออมิาเอลออและหันลับมามอนรหน้า
“ผม... ผม... ผม รั พระอ์ รับ” มิาเอลล่าว ใบหน้าแ และน้ำา็่อยๆ ไหลออมา
“เราหูฝาไปหรือเปล่า” ทรรัสเสียเบา
“ผมรู้ว่ามันอาะสายเินไปแล้ว ผมเพียอยาให้พระอ์ไ้รู้วามรู้สึอผม ผมไม่ไ้าหวัให้พระอ์มารัผม...” มิาเอล้มหน้าล ้วยสำนึว่าเาไม่ไ้มี่าอะไร หาพระอ์ะปิเสธเา็ะไม่แปลใเลยสันิ
“มิาเอล เรารัเ้า” ทรรัส พระอ์แทบไม่อยาเื่อับสิ่ที่พระอ์ไ้ยิน แ่เพียำพูสั้นๆ เพียแ่นี้ลับทำให้พระอ์มีวามสุมาว่าสิ่ใ
พระอ์รั้ร่าอมิาเอลเ้ามาในอ้อมอ
“ฝ่าบาท ยัไม่อบผมเลยนี่รับ พระอ์ยัทร้อารผมอยู่หรือเปล่า” มิาเอลถาม
“เ้ายั้อถามเราอีเหรอ ในเมื่อเรารัและปราถนาในัวเ้ามานานี้” พระอ์รัส และรั้ร่าเล็เ้ามาอ
“ผมิถึพระอ์รับ ิถึมา ิถึทุลมหายใ” มิาเอลล่าวอยู่ับอ น้ำา่อยๆ ไหลออมา
“เรา็ิถึเ้ามาว่าสิ่ใ” ทรรัส่อนะ้อนร่าอมิาเอลึ้น นัวเล็ูใ แ่็มิไ้ัืน พระอ์ึยิ้มออมา ่อนะุมพิที่แ้มเบาๆ พร้อมับสูลิ่นหอม อนัวเล็ อย่าิถึ
“ฝ่าบาท...” มิาเอลประท้วเบาๆ
“เรา้อสำรวเ้าอีรั้ ว่าเ้าเป็นัวริหรือเปล่า” ทรรัสยิ้มๆ
“ทำไมล่ะรับ” มิาเอลไม่เ้าใ
“มิาเอลที่เรารู้ั เป็นลูแมวป่า ที่ไม่เื่อ ในอนนี้เ้าลับอออ้อนเรา และามใเราแบบนี้ เราไม่่อนินเท่าไหร่” ทรรัส แล้วึหัวเราะออมาเป็นรั้แร
“ถ้าพระอ์ไม่อบ ผมลับไปพยศอี็ไ้นะรับ” มิาเอลอบทำหน้าอนๆ พระอ์อุ้มพามิาเอลึ้นไปที่ห้อบรรทม
“เรามีวิธีปราบแมวป่าอย่าเ้า” ทรรัสยิ้มๆ นัวเล็็ยิ่หน้าแเ้าไปอี
“ฝ่าบาท...”
อ์เเมียนพามิาเอลเ้ามาในห้อบรรทม และวาลบนเียนาให่ ่อนะทรทิ้ัวลเีย้า
“ทำไมเ้าถึมาที่นี่ไ้ แล้วราฟาเอลไปไหน” ทรลั้นใถาม
“อ์ราฟาเอลปลปล่อยผมให้เป็นอิสระรับ และอ์นาธานเนียล็ทรสั่ให้ผมมาามพระอ์ลับไป” มิาเอลอบ
“เ้ามาามหาเราเพราะำสั่อย่านั้นหรือ” ทรรัสถามอย่าน้อยใ
“ผมมาามหาหัวใอผม่าหา” มิาเอลล่าว
“พูไ้ี” ทรรัส่อนะทรุมพิแผ่วเบาที่ริมฝีปาอย่าหยอล้อ
“ในเมื่อเ้ามีอิสระแล้ว ทำไมเ้าไม่ลับไปอเมริาเสีย เ้าเอาแ่อ้อนวอนอยาะไปอยู่ลอไม่ใ่เหรอ” ทรรัสถามอย่าสสัย
“พระอ์อยาให้ผมไปเหรอรับ ผมแ่อยาให้พระอ์รู้วามในใอผม แ่ถ้าพระอ์ไม่ทรรัผม ไม่ทร้อารผมแล้ว ผม็ะไป” มิาเอลอบ ทำท่าะลุหนี แ่อ์เเมียน็รั้เอาไว้ และทรพลิัวึ้นร่อมร่าเล็เอาไว้
“สายไปแล้วล่ะ เราะััเ้า ใส่ปลออเ้า ะเอาโ่ล่ามเ้าเอาไว้ ่อให้เ้าร้อไห้แ่ไหน เราะไม่มีวันปล่อยเ้าไปอี” ทรรัส และถอเสื้อผ้าอมิาเอลออ เมื่อมันไม่ยอมถูถอ่ายๆ พระอ์็ีมันออ มิาเอลใ แ่ไม่ไ้ัืน
“พระอ์บอให้ผมมีวามสุ ที่ที่ผมมีวามสุ ือที่ที่อยู่เีย้าอพระอ์” มิาเอลล่าว้วยใบหน้าแ ร่าายเปลือยเปล่าอยู่่อหน้าเ้าาย พระอ์ยิ้มเมื่อไ้ยิน ้อมอร่าอันเปลือยเปล่าอมิาเอล อย่าปรารถนา แ่ไม่ยอมแะ้อ นมิาเอล้อเอ่ยอร้อ
“ผม... ผม้อารพระอ์รับ” มิาเอลอ้อนวอน หน้าึ้นสี้วยวามอาย
“เ้า้อารอะไร” ทรถาม้วยรอยยิ้ม
“ผม... ผม... ปรารถนา พระอ์” มิาเอลอบหน้าแ
“เรายัไม่ไ้สัมผัสเ้าเลย ร่าอเ้า็ำลัื่นัวเสียแล้ว เ้า้อารเรามานานั้นเียวหรือ” ทรรัสและเอาแ่้อมอ ไม่ยอมสัมผัส
“ฝ่าบาท... อย่าทรมานผม” มิาเอลประท้ว
“เ้าปล่อยให้ราฟาเอลสัมผัสเ้า ร่วมรัับเ้ามาี่รั้” ทรรัสถาม
“ผมเปล่ารับ ผมเยร่วมรัับพระอ์เพียนเียว” มิาเอลอบ ส่สายาอ้อนวอนให้ับนัวให่ ที่ทำหน้าแปลใเมื่อไ้ยิน
“อ์ราฟาเอลไม่ไ้แะ้อผมมาไปว่าูบ” มิาเอลอบ
“่อหน้าเรา เ้ายัล้าเรียื่อายอื่นอีเหรอ” ทรรัสอย่าโหร้าย ทรสัมผัสที่ยออหยอเย้านมันแ็เป็นไ ่อนะ้มลบัเบาๆ มิาเอล็ร้อราออมา
“ผม อโทษรับ ฝ่าบาท ไ้โปร อย่า อย่าแล้ทรมานผม” มิาเอลอ้อนวอน
“ร่าายเ้าำลัื่นัวมาึ้นอีแล้ว ูสิ รนี้อเ้าเป็นสีมพู และูันแบบนี้” ทรรัสหยอล้อไล้นิ้วไปที่ยออ และบีบลึเบาๆ นมิาเอลราออมาอย่าเสียว่าน
“เ้ามาที่นี่ไ้อย่าไร” ทรถาม มิาเอลหอบหายใ เาำลัปรารถนานรหน้าเหลือเิน
“อบเรามา มิาเอล” ทรรัสถามและยัทรมานเาไม่หยุ
“อ์... นาธานเนียล ให้... ุแมททิวพาผมมารับ” มิาเอลอบามร
“ั้แ่เมื่อไหร่ที่เ้าริอาเินทาลำพัับายอื่น” อ์เเมียนรัสถาม อย่าไม่พอในั
“ฝ่าบาท ุแมททิว แ่พาผมมาหา พระอ์ อ๊ะ!...ฝ่าบาท” มิาเอลพยายามปิเสธ อ์เเมียนยัทรมานมิาเอล่อไป ทรสอนิ้วเ้าไปสำรวภายใน มิาเอล็นิ่วหน้า ่อนะอ้อนวอน
“แมททิวมันสัมผัสเ้าหรือเปล่า มันสัมผัสเ้าแบบนี้หรือเปล่า” พระอ์รัสถาม ่อยๆ ยับนิ้วเ้าออ้าๆ ่อนะเพิ่มนิ้วเ้าไป
“ฝ่าบาท ...แมททิว ...ไม่ไ้แะ้อผม” มิาเอลร้อบอ
“เ้าเรียื่อายอื่น่อหน้าเราอีแล้วหรือ” ทรรัส ่อนะทรมานมิาเอล่อไป
“ผม... อโทษรับ... ฝ่าบาท...ไ้โปร... ยโทษ.. ให้ผม้วย...” มิาเอลอ้อนวอน วามปราถนาำลัทำให้เาแทบลั่
“พระอ์เป็นนเียว ที่สัมผัสผม… พระอ์เป็นนแร … และนเียวที่สัมผัสผม …ผม…ผม …้อาร…พระอ์…นเียว…เท่านั้น” มิาเอลพูอ้อนวอนพระอ์
“ที่รนี้ มีใรี่นที่สัมผัสเ้า อบเรามามิาเอล” ทรสอนิ้วที่สามเ้าไปภายใน ่อนะ่อยๆ ยับเ้าออ้าๆ นนัวเล็ราออมา
“พระอ์... เป็นนแร...และนเียว...รับ” มิาเอลอบ ่อนะราออมาเสียั ร่าายเร็ระุ บีบรั นิ้วอพระอ์ อเหลวสีุ่น็ถูปลปล่อยออมา อ์เเมียนูพอพระทัย ่อยๆ ถอนนิ้วออ้าๆ
“มีใรี่นที่ทำให้เ้าปลปล่อยแบบนี้” ทร้มลมารัสถาม
“พระอ์…เป็นนแร…และนเียวรับ” มิาเอลอบอย่าเหน็เหนื่อย พระอ์ึประทานุมพิให้เนิ่นนาน อ์เเมี่ยนยิ้มทรลุึ้นปลเปลื้ออาภรออ และ้าวเ้ามาหา ระิบบาอย่า นนัวเล็หน้าแ แ่นัวเล็็ระิบอบพระอ์ พระอ์ูพึพอใับำอบ ่อนะ่อยๆ ฝัร่าอพระอ์เ้าไป อย่าอ่อนโยน
“แล้วที่รนี้ล่ะ มีใรี่นที่สอใส่ ล้วล้ำเ้าไปแบบนี้”
“พระอ์ เป็นนแร และนเียวรับ”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น