ragnarok fiction// The master realm guardian

แนะนำตัวเอกกันก่อน

             ผมชื่อ เดบาสร์ เมเนน เป็นนักฆ่า(Assassin) บ้านเกิดของผมคือ หมู่บ้านพาย่อน(Payon)ซึ่งเป็นเมืองชนบทอยู่ท่ามกลางป่าเขาลำเนาไพร หลายคนก็สงสัยว่า ผมเกิดที่พาย่อนแต่ทำไมดันสนใจจะไปเป็นนักฆ่า แม้แต่เพื่อนๆก็ยังสงสัย จริงๆแล้วมันมีที่มา ตอนเด็กผมได้รับการช่วยชีวิตจากนักฆ่า เขาผู้นั้นเป็นผู้จุดประกายความคิดให้ผมอยากเป็นนักฆ่า (ง่ายจริงๆ)

          ส่วนเรื่องราวในอดีตของผมนั้นก็เป็นเรื่องเศร้าที่ว่าพ่อแม่ผมเป็นนักดาบ แต่พวกท่านได้เสียไปเมื่อครั้งสงครามปิศาจจิ้งจอก(Moon light) ตอนนั้นผมอายุได้สิบขวบเห็นจะได้ ครั้งนั้นชาวเมืองล้มตายราวกับใบไม้ร่วง มีศพเกลื่อนพื้น เลือดไหลนองเต็มถนน ที่ผมกับเพื่อนๆรอดมาได้ เพราะมีพรีสสาวช่วยพาพวกเราออกมา หลังจากตอนนั้นผมเสียศูนย์ไปมาก ยังดีที่มีเพื่อนเด็กกำพร้าช่วยปลอบใจ พวกเขาเป็นเหมือนเพื่อนเป็นเพื่อนตาย

          เมื่ออายุครบสิบสี่ ผมและเพื่อนๆได้แยกย้ายกันไปฝึกสายอาชีพที่ตนอยากเป็นตามเมืองต่างๆโดยให้สัญญาว่า เมื่อครบสิบเจ็ดแล้วจะกลับมาสมัครเป็นหน่วยปราบปรามพิเศษแห่งรูนมิดการ์ดเพื่อรับภารกิจปราบปิศาจและเพื่อจะได้ล้างแค้นมูนไลท์ ปิศาจจิ้งจอกที่สังหารพ่อแม่ของตน

          ตอนนี้ผมและเพื่อนๆทุกคนก็ได้เป็นหน่วยปราบปรามพิเศษแห่งรูนมิดการ์ด ส่วนภารกิจก็แล้วแต่ใครมีเงินจะสั่ง แต่เวลานี้ไร้ซึ่งภารกิจ    พวกผมทั้งหมดก็เลยถือโอกาสกลับบ้านเกิด พาย่อน

 
            

                        
              

               สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ เรน เป็นปิศาจสาวโซฮี(Sohee) อาศัยอยู่ที่ป่าพาย่อน จริงๆแล้วฉันจำอะไรตอนเป็นเด็กไม่ได้เลย จำได้แค่ว่ามาอยู่ที่ป่านี้ได้หลายปีแล้ว ถึงแม้ว่าจะเป็นปิศาจ แต่ฉันก็ไม่ได้ชั่วร้ายนะ คือฉันเป็นพวกไม่ชอบความรุนแรงนะ

           นิสัยของฉันก็ออกจะเป็นพวกบ้าๆบอๆ ร่าเริง ซึ่งแตกต่างจากเพื่อนของฉันโดยสิ้นเชิง อ่ะ!ลืมแนะนำเพื่อนสนิทเลย เธอมีชื่อว่า มิกิ เป็นผีดิบมูนัก(Munak) อายุของเธอก็น่าจะอ่อนกว่าฉันประมาณปีถึงสองปีแหละ เธอน่ารักมาก แม้สีผิวจะซีดขาวไปหน่อย จุดเด่นของเธอก็คือผมเปียที่ยาวถึงเอว เวลาเดินเปียนั้นจะสะบัดไปมาเหมือนงูเลยทีเดียว ส่วนนิสัยของเธอนั้นจะออกเงียบๆ ขี้อาย และขี้กลัว ฉันเองยังนึกเสียดายว่ามิกิไม่น่าเป็นผีดิบเลย แต่ถึงแม้ว่านิสัยเราจะต่างกันสุดขั้วแต่เรามีสิ่งหนึ่งเหมือนกัน คือเรากลัวมนุษย์ เห็นเดินมาเป็นต้องหนีตลอด เพราะทั้งฉันและมิกิเคยเห็นมนุษย์ฆ่าปิศาจโซฮีกับผีดิบมูนักมา ก็เลยกลัวมนุษย์

           สถานที่ที่ฉันและมิกิชอบไปก็คือ น้ำตกพาย่อน ที่นั้นเงียบและไม่ค่อยมีมนุษย์มาเดินเท่าไหร่ โดยส่วนมากฉันจะมาเพื่อนั่งพักไม่ก็อาบน้ำ แหะๆเห็นเป็นปิศาจอย่างนี้ ก็รักความสะอาดนะ

im idของข้าน้อยเองจ้า



แบนเนอร์นิยายของข้าน้อยเอง
ใครใจดีก็อปไปวางได้นะครับ เป็นการโฆษณาให้ข้าน้อย

ใครต้องการผากแบนเนอร์บอกข้าน้อยได้นะครับ
เดี๋ยวจะแปะไว้ให้


แบนเนอร์เพื่อนๆครับ ฮ่าฮ่า น่าสนใจ

   

 

 
-b g-


อ่านแล้วคอมเม้นต์กันด้วยนะครับ 



ข้าน้อยขอร้อง


จะได้เอาไปพัฒนาต่อ