[SF/OS]GOT7 songs of us ♥

ลำดับตอนที่ #1 : SF: เธอยัง bnior

รักแรกในวัยเด็กของผม ผมจำได้ไม่เคยลืม
จำได้ว่าชอบคนๆนั้นข้างเดียว
คนๆนั้นชื่ออิมแจบอม เป็นคนที่เรียนเก่ง หน้าตาก็ดูดี น่ารัก แอบกวนตีนเล็กน้อย
ตอนนั้นป.5 จำได้ไม่เคยลืม
แต่ตอนจากกันผมก็ไม่มีโอกาสพูดความรู้สึกจริงของผมไป

เวลาผ่านไป2ปีจนถึงวันที่ผมกลับมาเจอเค้าอีกครั้ง
และผมก็พูดออกไปว่า ตอนนั้น ตอนป.5 ผมชอบเค้า ชอบแจบอม แล้วรู้อะไรมั้ย

"ตอนนั้น ผมก็ชอบจินยองเหมือนกัน"

ให้ตายเหอะ
จากตอนแรกที่ผมว่าระยะเวลา2ปีที่ผมไม่เจอเเจบอมจะทำให้ผมเลิกชอบเค้าได้ แต่ตอนนี้ความรู้สึกเดิมมันกลับมาอีกครั้ง นี่ผมกลับไปชอบแจบอมอีกครั้งแล้วใช่ไหม

หลังจากนั้น ผมคุยกับแจบอมทุกวันเลยล่ะ แต่ผมกับแจบอมคุยกันในฐานะที่ไม่ใช่คนรักกัน แต่ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเราคุยกันในฐานะเพื่อนหรือเปล่า
ตอนนี้ผมอยู่ชั้นม.2ผมคุยเป็นเวลา1ปีเต็มจนถึงม.3

พอจบม.3ผมต้องไปเรียนต่อต่างประเทศ
ผมก็บอกแจบอมไป แจบอมถามผมว่า

"จินยอง เคยฟังเพลงเธอยัง มั้ย"

ตอนที่แจบอมถามนะใจผมหล่นวูบเลยแหละ เพราะผมชอบฟังเพลงนี้มาก เพราะเนื้อหามันก็นะ ตรงดี

"เคยฟังดิ"ผมตอบแจบอม

"อืม"แล้วแจบอมก็เงียบไป

ผมคิดเข้าข้างตัวเองได้มั้ย ว่าแจบอมจะรู้สึกเหมือนกับผม
เพื่อนๆของเราก็มีการกินข้าวด้วยกัน เป็นการลาผมไปในตัว
และวันนั้น พวกมันเล่นเกมหมุนขวด ถ้าหมุนแล้ว หัวขวดชี้ไปที่ใคร คนนั้นต้องถูกถาม

"จินยองตอนนี้แกชอบใคร"แจ็คสันเพื่อนจอมแสบของผมถาม ทั้งๆที่แจ็คมันก็รู้อยู่แล้วอ่ะนะ

"........"

"อ่าวเร็วๆดิ"ทุกคนเร่ง

"แจบอม"ผมไม่ได้ว่าตอนนั้นผมพูดเบาแค่ไหน รู้แต่ว่าผมเขินมากจริงๆ แล้วคือแจบอมก็นั่งอยู่ด้วยไง

หลังจากนั้นผมก็รับกลับบ้านทันที และแจบอมก็ทักแชทมาว่า

"วันนี้จินยองตอบคำถามเเจ็คว่าไงนะ"

"ก็...."

"ตอบไปว่าไงอ่ะจินยอง"

"อืม ก็แค่ตอบว่า แจบอม"ผมบอกไปแล้ว ผมบอกแจบอมไปแล้ว

"อืม"

แต่แจบอมตอบแค่นั้น ให้ตายเหอะ ตอนนั้นผมรู้สึกเสียใจ ไม่รู้ดิ อย่างน้อยหัวเราะ 555 ก็ยังดีกว่าคำว่า อืม ป้ะ ให้ตายเหอะ ตอนนั้นผมคิดว่าผมอกหักสะละ และผมก็ไปต่างประเทศเป็นเวลา 2ปี

วันนี้และตอนนี้เครื่องบินกำลังลงจอด ให้ตายเหอะคิดถึงบ้านชะมัดเลย ผ่านไป2ปีแล้วสินะ ที่ไม่ได้เจอทุกคน

ผมเดินออกจากเกท

"จินยองๆๆ"พ่อกับแม่โบกมือให้ผมและข้างๆพ่อกับแม่มีแจ็คสันผู้สั้นไม่เคยเปลี่ยน ยูคยอมเจ้าน้องชายตัวโตของผม มาร์คและแบมแบมเพื่อนของผม และแจบอมเพื่อนของผม

ผมวิ่งเข้าไปกอดพ่อกับแม่

"คิดถึงจังงเลยยยย"ผมกอดแน่นสุด ยูคยอมก็มากอดผมอีกที

"เออ งั้นกลับบ้านกัน พ่อชวนลูกทุกคนไปกินข้าวที่บ้านพ่อละกัน"พ่อชวนเพื่อนของผม

"ได้หะ"แจ็คตอบคนแรกเลย

"เออมีของฝากมาให้ด้วยนะ"ผมเข้าไปกอดแจ็คสัน มาร์ค แบมแบม ส่วนแจบอม ผมแค่ไฮไฟว์เท่านั้น ไม่รู้สิผมทำตัวไม่ถูกอ่ะ

ผมนั่งรถของพ่อแม่ส่วนเพื่อนของผมก็ขับตามมา ผมนั่งคิดทบทวนไปเรื่อย ตอนผมอยู่ต่างประเทศผมคุยกับแจบอมไม่ได้ เนื่องจากแบบโรงเรียนไม่ให่เล่นอินเตอเน็ต ก็นั่นแหละแทบไม่ได้คุยกันเลย ตลอด2ปี

"พี่จินยอง นั่นแจบอมที่พี่เคย..."ยูคยอมถามผม

"ใช่ๆ"

พอถึงบ้าน พวกเราก็กินข้าวด้วยกันอย่างสนุกสนาน
ผมออกมาเดินเล่นนอกบ้านคนเดียว ปรากฎว่าเจอแจบอมนั่งอยู่ที่เก้าอี้ที่สนามหญ้า

"นั่งด้วยดิ"ผมพยายามทำตัวปกติที่สุด 

"นั่งดิ"แจบอมหันมายิ้มให้ผม

"เป็นไงมั่งอ่ะ 2ปีที่ผ่านมา อีกไม่นานก็เข้ามหาลัยแล้วนี่"ผมถาม

"ก็ดีอ่ะ อาจจะเรียนหมอมั้ง"

"เห้ยยจริงดิ เค้าจะมีเพื่อนเป็นหมอหรอเนี่ย"

"ก็ไม่แน่อาจจะไม่ติดก็ได้"

"เห้ย ก็สู้ๆดิ"ผมบอก

"นี่ เดี๋ยวให้ฟังเพลงนึง"แจบอมดึงหูฟังออกมา แล้วก็เสียบเข้ากับโทรศัพท์ แจบอมแบ่งหูฟังข้างนึงให้ผม

"เธอยังคิดถึงฉันทุกนาทีอยู่หรือเปล่า เธอยังจำเรื่องราวในวันวานได้หรือไม่ เธอยังมีใจให้ฉันคนเดียวยังรอฉันแค่คนเดียว เธอยังรักกันเหมือนเดิมอยู่ใช่ไหม ช่วยบอกให้รู้ที"น้ำตาผมไหล
เปิดอีกเพื่ออะไรห้ะ ไอแจบอม ไม่อยากเข้าข้างตัวเองอีกแล้วนะเฟ้ย

"จินยอง ขอโทษนะ ขอโทษที่รู้ตัวเองช้าไป แจบอมขอโทษนะ" แจบอมคุกเข่านั่งลงตรงหน้าผม

"ฮึกก ไอบ้า ทำไมเพิ่งมารู้ตอนนี้ว่ะ ทำไมตั้งแต่2ปีที่แล้วทำไมไม่ตอบอะไรสักอย่างห้ะ อืมบ้าอืมบออะไรนั่นอ่ะ เลิกพิมพ์สะ ฮึกไม่รู้โว้ยยย"ผมโวยวาย

"ขอโทษ ขอโทษ เริ่มใหม่ได้มั้ย เริ่มใหม่กันนะ"แจบอมเอ่ยทั้งน้ำตา

"รู้อะไรมั้ย เราสามารถตกหลุมรักคนๆเดิมไม่รู้กี่ครั้ง และครั้งนี้ก็ยังเหมือนเดิม"ผมชอบมันอีกครั้งสะแล้วล่ะ

"ขอบคุณนะ ขอบคุณ"แจบอมค่อยเคลื่อนเข้ามาใกล้

"พี่แจบอมหะ พ่อเรียกอ่ะหะ"ยูคยอมมาพอดีเลย 5555

แจบอมผละออกจากผม
ผมก็ลุกขึ้น ฉุดมือดึงให้แจบอมลุกขึ้น
"ไป เข้าไปในบ้านกัน"ผมบอก

"ชอบนะจินยอง ชอบจริงๆนะ"แจบอมบอกผม

"อืมรู้แล้ว"

"ชอบตั้งแต่ ตอนเพลงเธอยังแล้วนะ ขอโทษที่ช้าเกินไป ขอโทษนะ"

"อืม"

"เห้ย อย่า อืม อย่างนี้ดิ"แจบอมเอ่ย

"อืม"

"จินยองอ่าาาา"

"อะไรทีแจบอมยัง อืมได้เลย"

"นั่นมันน ก็ตอนนั้นมันงงอยู่นี่นา"

"เหอะ รู้สึกซะมั่ง"

"รู้ซึ้งละครับ ชอบนะ ชอบจริงๆ แล้วถ้ารักเมื่อไหร่จะบอก"

"หะๆๆ"

"รักนะ จุ้บ"เห้ยยย หอมแก้มมม-////-ทำไม

-END-

 

*****************************
เธอยัง - โปเตโต้
 

ฉันยังเป็นคนที่รักเธอหมดใจ ฉันยังได้แต่คิดถึงเธอเรื่อยไป
ฉันยังดูรูปถ่ายที่เราชิดใกล้อยู่ทุกวัน
ฉันยังรอคอยให้เธอนั้นกลับมา ฉันยังกาปฏิทินทุกคืนวัน

เพราะคำเดียว ระยะทาง ที่มาขวางกั้นเราไว้

ได้แต่คิดแล้วก็สงสัย อยู่ตรงนั้นเธอเป็นอย่างไรก็ไม่รู้
ฝากเพลงนี้ให้ไปถามเธอดู อยากจะรู้ในความเป็นไป
 

เธอยังคิดถึงฉันทุกนาทีรึเปล่า เธอยังจำเรื่องเราในวันวานได้หรือไม่ เธอยังมีใจ

ให้ฉันคนเดียว ยังรอฉันแค่คนเดียว เธอยังคงเป็นเหมือนเดิมอยู่ใช่ไหม ช่วยบอกให้รู้ที
 

ฉันกลัวใครทำให้เธอนั้นเปลี่ยนไป ฉันกลัวสิ่งที่ไม่แน่นอนมากมาย

ฉันกลัวคำว่าเสียใจ เธอรอฉันได้ใช่ไหม
 

ได้แต่คิดแล้วก็สงสัย อยู่ตรงนั้นเธอเป็นอย่างไรก็ไม่รู้

ฝากเพลงนี้ให้ไปถามเธอดู อยากจะรู้ในความเป็นไป
 

เธอยังคิดถึงฉันทุกนาทีรึเปล่า เธอยังจำเรื่องเราในวันวานได้หรือไม่

เธอยังมีใจให้ฉันคนเดียว ยังรอฉันแค่คนเดียว เธอยังคงเป็นเหมือนเดิมอยู่ใช่ไหม

เธอยังคิดถึงฉันทุกเวลาอยู่รึเปล่า เธอยังดูรูปเราใบเดิมๆ อยู่หรือไม่ เธอยังมีใจ
ให้ฉันคนเดียว ยังรอฉันแค่คนเดียว เธอยังรักกันเหมือนเดิมอยู่ใช่ไหม ช่วยบอกให้รู้ที

ได้แต่คิดแล้วก็สงสัย อยู่ตรงนั้นเธอเป็นอย่างไรก็ไม่รู้
ฝากเพลงนี้ให้ไปถามเธอดู อยากจะรู้ในความเป็นไป

 

เธอยังคิดถึงฉันทุกนาทีรึเปล่า เธอยังจำเรื่องเราในวันวานได้หรือไม่
เธอยังมีใจให้ฉันคนเดียว ยังรอฉันแค่คนเดียว เธอยังคงเป็นเหมือนเดิมอยู่ใช่ไหม
ช่วยบอกให้รู้ที

 

 

 

 

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

 

ประเดิมเรื่องแรกเลย

เอาจริงๆป่ะเรื่องแอบเอามาจากชีวิตจริงนิ้ดนึง

ชีวิตจริงไรท์เองแหละ ฮ่าๆๆๆๆ

ในนิยายสมหวังไง แต่ชีวิตจริงไม่สมหวังสะอย่างนั้น

ติดตามต่อกันน้ะ