สองมือที่โอบอุ้ม

เนื้อเรื่อง

27.7.50

มือใครเล่าหนาคล้ำดำกร้าน

ทนตรากตรำทำงานเพื่อใคร(กัน)นี่

จากหนุ่มน้อยหน้ามนคนดูดี

จนวันนี้แก่เฒ่าผิวโปดปูน

     สองมือนั้นคอยพยุงเมื่อเธอล้ม

คอยอบรม  ชมชิด ไม่เสื่อมสูย

แม้นร้องไห้ช้ำในใจอาดูร

สองมือหยาบอุ่น ๆ คอยเช็ดน้ำตา

   มือของพ่อ มิเรียวยาวเหมือนมือหนุ่ม

ไม่ตึงนุ่มน่าจูบกระไรหนา

แต่ทุกครั้งที่ล้ม  เจ็บกลับมา

มือหนา ๆ นี้เองลูบปลอบเธอ

แม้นพานพบบทหนักในชีวิต

อุปสรรคขวางความคิดพ่อเสมอ

เหงื่อที่ผุดที่เห็นเท่าที่เจอ

มั่นใจหรือว่าพ่อไม่ท้อใจ

ลองไปจับมือพ่อดูสักครั้ง

ถามพ่อดูว่าพ่อเหนื่อยแค่ไหน

มือหยาบดำ  เกรียมแดดหวังสิ่งใด

หากมิใช่ได้เห็นเจ้านั้นได้ดี