คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : ข้างห้องมาร์คแบม : บทที่ 12 100% MARK's Part
MARK's PART !!!!
“ไอ้มาร์ค ไอ้ฟวยมาร์ค ไอ้เพื่อนเลว กูเกลียดมึง” ผมเคยสงสัยว่าไอ้จินยองมันไม่เต็ม แต่วันนี้ผมว่าผมได้คำตอบแหละ ไม่ใช่ว่ามันไม่เต็มหรอก แต่มันล้นเลยมากกว่า คืออะไรที่มันทำหน้าเบะปาก แล้วตีผมไม่หยุดแบบนี้ว่ะเนี่ย
“อีจินยองท่ามึงนี่กระแด๊ะแบบบวกสิบคูณล้านมาก มึงจะตีไอ้มาร์คให้มันช้ำในตายไปเลยไหม” และวันนี้ก็เป็นวันแรกที่ผมเห็นความดีของไอ้เพื่อนจากฮ่องกง รู้จักกันมาจะหกปีแหละ กูเพิ่งเห็นความดีมึงก็วันนี้
“ห่า มึงดูหน้าไอ้มาร์คดิแจ็คสัน กูว่ามันต้องคิดว่าทำไมวันนี้มึงเป็นคนดีขนาดนี้ ร้อยวันพันปีมึงไม่เคยจะดีขนาดนี้”
“มึงทายเกือบถูกแหละไอ้บีกู แต่กูคิดว่ารู้จักกันมาหกปีกูเพิ่งจะเห็นความดีของมันก็วันนี้แหละ น้ำตากูนี่เกือบไหลแนะเมื่อกี้” ผมทำท่าเช็ดน้ำตาเบาๆ ไอ้บีแม่งฮากร๊ากเลย
“แหมพี่มาร์คค่ะ เราคบกันมาตั้งหกปี พี่มาร์คไม่รู้เหรอคะว่าแจ็กกี้รักและอยากปกป้องพี่มาร์คแค่ไหน” นอกจากมันจะทำตาปิ๊งๆใส่ผมแล้ว มันยังมีหน้ามาเกาะแขนและถูหน้ากับแขนผมด้วย ผมนี่ขนลุกเลย
“ไอ้แจ็คถ้าเมื่อกี้มึงด่าไอ้เนียร์ว่าแรดคูณล้านนะ กูว่าตอนนี้มึงนี่แรดคูณแสนล้านเลย พอเหอะ เห็นมึงทำแบบนี้แล้วกูอยากถีบหน้ามึงแทนไอ้มาร์คจริงๆ แล้วไอ้คุณเนียร์ครับมึงจะหยุบทุบไอ้ต้วน มันได้รึยังเดี๋ยวมันก็ช้ำในหรอก”
“กูจะไม่ให้มันแค่ช้ำในหรอก กูจะให้มันตายตรงนี้เลย หักหลังกูแบบนี้ได้ไง ไอ้เลวมาร์ค กูเกลียดมึง”
“ไอ้เนียร์มึงหยุดแหละ และหุบปากสักทีเหอะ นี่กลางโรงอาหารคณะนะ ถึงมึงจะไม่อายแต่กูอาย”
“ไม่ใช่ว่ามึงด้านจนไม่เหลืออะไรแล้วเหรอไงไอ้หวัง” ไอ้เนียร์เลยทุบผมแล้วหันไปทะเลาะกับไอ้หวังต่อ ถ้าถามผมว่าผมมองภาพตรงหน้านี่เป็นไง ผมรู้สึกเหมือนแมวกับหมากัดกัน ดูไปก็เพลินดี แต่ไอ้แจ็คสันคงไม่เพลินเท่าไหร่เพราะมันโดนไอ้แมวเนียร์ข่วนหน้าไปเรียบร้อย
“ไอ้เนียร์เล็บมึงตัดบ้างรึเปล่า แม่งถ้าหน้ากูเป็นแผล สาวทีไหนเขาจะมาแลกูว่ะ”
“หึหึหึ ช่วยไม่ได้อยากหาเรื่องกูก่อนทำไม”
“แล้วมึงไปหาเรื่องไอ้มาร์คมันทำไมละ”
“นั่นสิเนียร์มึงด่าไอ้มาร์คมันทำไม” ไอ้แจบอมรีบถามเสริมไอ้แจ็คสัน ทันที ผมก็เหมือนกันอยากรู้ว่าวันนี้ไอ้เนียร์มันเป็นบ้าอะไร ถึงได้มาด่าผมคนศรีบริหารแบบเนี่ย
“ก็มันหักหลังกูอ่ะแจบอมกูก็บอกแล้ว ว่ากูชอบ กูจะเอา แต่มันแม่งเสือกคาบไปแดกเฉยเลย ทำไมอ่ะ ทำไมสวรรค์ทำร้ายกูแบบนี้ กูรัก กูเอ็นดูของกู ถึงจะไม่นานแต่กูก็ชอบ กูจะเอา มึงเข้าใจไหม กูจะเอา” ไอ้เนียร์เริ่มประสาทแดกอีกครั้งแม่งพูดไป ส่งสายตาด่าผมไป แหกปากไป น้ำตาไหลไป มึงคิดว่ามึงเป็นกึมจันดีรึไง ไอ้ท่าทางแอ๊บแบ๊วแบบนี้หลอกได้เฉพาะคนข้างนอก แต่ถ้าในกลุ่มผมสี่คนรู้ดีว่าท่าไอ้เนียร์แบบนี้แม่งลวงโลก ไอ้เนียร์แมนโคตรพ่อจะตาย สาวๆก็เอ็นดูอวยมันไปดิ...แต่ใครจะไปรู้ว่าไอ้แมวตรงหน้านี่คาสโนว่าตัวพ่อ ที่คนเขาบอกผมเจ้าชู้นี่ผมไม่อยากจะพูดเลยว่า ผมได้ครึ่งของไอ้เนียร์มันรึเปล่าก็ไม่รู้ ก็เพราะมันแอ๊บน่ารักๆ แบบนี้ไงคนก็เลยว่างใจ กว่าจะรู้ตัวก็โดนกินหัว กินหาง กินกลาง ตลอดตัวเรียบร้อย
“แล้วเพื่อนกันแบ่งกันไม่ได้รึไง” ไอ้แจบอมลูบหัวไอ้จูเนียร์ประดุตัวเองเป็นพ่อพระของไอ้แมวตรงหน้า
“ก็ถ้ามันบอกกู กูก็เข้าใจ กูก็รับได้ ไม่ใช่ให้กูมารู้เรื่องจากคนอื่นแบบนี้ กูไม่ชอบ กูให้ไอ้มาร์คได้อยู่แล้ว”
“เดี๋ยวขอกูเสือกหน่อย สรุปไอ้มาร์คเอาอะไรของมึงไป แล้วมีคนมาฟ้องมึง มึงเลยงอนว่างั้น” ไอ้หมาฮ่องกงมันสรุป ส่วนไอ้แมวเกาหลีก็พยักหน้าคอจะหลุดอยู่แล้ว
“ว่าแต่...ไอ้มาร์คมึงเอาอะไรของไอ้เนียร์ไป” สายตาสามคู่จ้องกลับมาทีผม แต่ให้ตายผมก็นึกไม่ออกจริงๆว่า ผมเอาอะไรของไอ้จินยองมา ผมว่าผมไม่ได้เอาอะไรของมันมาสักหน่อย
“แล้วกูเอาอะไรของมึงมา กูว่ากูไม่ได้เอาอะไรของมึงมาเลยนะจินยอง”
“มึงไม่รู้จริงๆ หรือ มึงแค่ปากแข็ง ไอ้ห่ากูรักของกูขนาดนั้น ถ้ามึงไม่เห็นค่าก็เอาคืนกูมา กูดูแลเอง”
“มึงจะเข้าบทดราม่าทำไมไอ้เนียร์ ไอ้มาร์คมันคงไม่รู้จริงๆแหละ มึงก็บอกมาเหอะ ว่ามันเอาอะไรของมึงไป มันจะได้จบๆ ไม่ใช่อะไรนะกูรำคาญ กูจะแดกข้าว แต่กูไม่ได้แดกสักทีเพราะประเด็นมึงไม่จบสักที” ไอ้แจ็คสันมันคงหิวจริง มันถึงได้กล้าขัดไอ้เนียร์ขึ้นมา กูล่ะนับถือมึงจริงๆ ฮ่องกง
“แงงงงงงง น้องการ์ตูนของกูไง”
“อ้อ..น้องแบม...ไอ้เห้...น้องแบม นี่มาร์คมึงสอยไปแล้วเหรอ” ไอ้แจบอมหันมาหาผมทันที สอยอะไรว่ะกูยังไม่ได้อะไรกับน้องเขาเลยนอกจากหน้าผากรอบนั้นกูก็ยังไม่ได้อะไรอีกเลย
“มาร์คมึงเอาไปห้าวัน ส่วนกูของสองวันก็พอ ถ้ามึงโอเค กูจะหยุดงอแงเลย โอเคนะ” มึงขอกันง่ายๆ งี้ เลยสินะจินยอง ถ้าไอ้เด็กนั่นมาได้ยินพี่จินนี่พูดแบบนี้ สงสัยน้ำตามันคงไหลพราก ซึ้งกับพี่เนียร์คนซื่อเชี่ยๆ
“แบมแบมที่เป็นคู่ขาเก่าไอ้ซึงฮยอนอ่ะนะพี่” พวกผมหันไปมองคนมานั่งใหม่พร้อมกันทันที เรื่องเสือกนี่มึงไม่เคยพลาดเลยนะยูคยอม
“ใช่คนนั้นแหละ พี่อุตส่าห์เฝ้าฟูมฟัก กะจะทั้งกอดทั้งฟัดซะให้เต็มที แต่...แม่งไอ้มาร์คแม่งคาบไปแดกเฉยเลย”
“โห...พี่มาร์ค พี่แม่งเด็ดจริง มาไวเคลมไว ยิ่งกว่าประกันชั้นหนึ่ง”
“จริงเหรอวะไอ้มาร์คไหนวันนั้นมันบอกแค่ข้างห้องกัน ไม่มีอะไรไงวะเนี่ย” ไอ้แจบอมหันมาถามผมทันที แต่ผมยังไม่ทันจะอ้าปากไอ้จินยองกับแจ็คสันก็พูดตัดหน้าซะงั้น วันนี้ผมจะได้พูดไหม ผมยังใช่พระเอกเรื่องนี้อยู่รึเปล่า
“ก็ใช่ดิแม่งบอกไม่มีอะไรกูก็ว่างใจ...ที่ไหนได้พอรู้ตัวอีกทีโดนเอาไปแล้ว..กูฝากปลาย่างไว้กับแมวจริงๆ”
“ก็พี่มาร์คเขาเด็ดอ่ะครับคุณจินยอง รูปหล่อ พ่อรวย ลีลาเด็ด ใครก็อยากได้” ไอ้หวังไม่พูดเปล่ามีหันมาตบบ่าผมด้วย O_o
“กูก็เด็ดไม่แพ้กันลองของกูก่อน รับรองไม่คลาานกลับไปหาไอ้มาร์คแน่นอน เพราะฉะนั้นในฐานะเพื่อนกันมึงเอาไปห้าวันกูเอาสองวันโอเคนะมาร์ค”
“พี่จินยองนั่นมันคนนะพี่ ไม่ใช่อิชิตันแบ่งกันง่ายขนาดนั้น” ไอ้ยูคนานๆทีมึงจะพูดมีสาระ
“นะมาร์ค นะมาร์ค กูขอนะ กูจะเอา มึงเข้าใจป่ะ กูอยากได้อ่ะ กูอยากได้” ไอ้จินยองรีบมานวดไหล่ผมทันที คือ ยังไงมึงก็ต้องเอาให้ได้สินะ
“มึงเอาจริงเหรอเนี่ยเนียร์รอบนี้”
“ก็ถ้ามาร์คให้กูก็โอเค”
“แต่กูไม่โอเค จบนะ”
“เหยดดดด พี่มาร์ค มึงเอาจริงเหรอคนนี้” ทั้งกลุ่มหันมามองผมเป็นตาเดียว
“คือกูกับน้องเขายังไม่ได้ถึงขั้นนั้นกันสักหน่อย เนียร์มึงไปเอาข่าวมาจากไหน”
“แล้วมึงถึงขั้นไหน”ไอ้แจบอมรีบหันมาสักผมต่อทันที ฉิบหายจริงๆ กู
“จะขั้นไหนอะไรละ ไม่มีสักขั้น พวกมึงถึงขั้นไหนกับน้องเขากูก็ถึงขั้นนั้นแหละ”
“แต่มีคนเห็นน้องการ์ตูนออกมาจากห้องมึงบ่อยมาก” ไอ้เนียร์ยังคงไล่บี้เอาคำตอบจากผม บ่อยอะไรว่ะ กูว่าน้องแม่งมาห้องกูไม่เกินห้าครั้งด้วยซ้ำไป
“ข่าวลือแม่งก็มั่วตลอด กูกับน้องเขาจะเอาเวลาไหนไปสนิทกันว่ะ ถามจริง”
“มึงให้ถามจริง งั้นพวกกูถามจริงนะ” ไอ้ฮ่องกงเพื่อนรักแม้แต่มึงก็ไม่ละเว้นกูรึไง
“มึงจับมือน้องเขายัง”
“จับแล้ว จับหลายครั้งแล้ว พอใจยัง แค่คืนนั้นก็จับกันไปไม่รู้กี่ครั้งแล้วเนี่ย” คนรู้จักกันมันจะไม่ให้มีจับมืออะไรกันเลยรึงไง
“หา O_o นี่พวกพี่มี คืนนั้นด้วยกันด้วยเหรอ เอาแล้ว เอาแล้ว” มึงจะเอาตีนกูไหมไอ้คยอม
“คืนนั้น ไอ้สามตัวนี้ก็อยู่ด้วยน้องเขาเมาก็เลยมาก่อเรื่องนิดหน่อย กว่าจะจับไอ้เด็กนั้นนอนลงได้ ก็เพลียกันจนไม่มีแรงต่อแล้ว”
“แสดงว่าถ้าพี่มีแรง พี่ก็จะต่อว่างั้น”
“ไอ้ยูคมึงพาหลงประเด็นไปไกลแล้ว อ้อแล้วก็...หยุดทำหน้าทำตาด่ากูว่าหื่นกามได้แล้ว..เพราะกูยังไม่ได้แม้แต่จะจูบน้องเขาเลย จบนะ แค่เคยที่หน้าผากนอกนั้นก็ไม่มีอะไรเกินเลยสักนิด”
“คำตอบมึง...คำว่ายังไม่ได้...หมายความว่า...ต่อไปมึงจะได้ใช่ไหมไอ้มาร์ค ...นี่มึงหวังเคลมน้องเขาจริงๆเหรอวะเนี่ย กูก็คิดว่ามึงไม่อะไรกับน้องเขา” ไอ้แจบอมมึงพูดอะไรออกมา
“อย่าใส่ร้ายกูได้ไหม กูยังไม่ได้พูดอะไรสักนิด พวกมึงแม่งตีความกันไปเองทั้งนั้น”
“มึงดูร้อนตัวนะมาร์ค หวังบอกเลยมึงมีพิรุธเชี่ยๆ เลยเนี่ย”
“นายจำเลยมาร์ค ต้วนคุณยอมรับหรือไม่ว่า คุณแอบคิดไม่ซื่อๆ กับคุณแบมแบมคู่ขาเก่าคุณซึงฮยอน” ไอ้คยอมทำตัวเป็นศาลเตี้ยได้น่าถีบมากๆตอนนี้ พวกมันสี่ตัวจ้องมองผมราวกับว่าจะหาความจริงอย่างอื่นจากตัวผมเอาให้ได้ แต่จริงๆแล้วผมไม่มีความจริงอะไรที่ปกปิดพวกมันนอกจากเรื่องเมื่อคราวก่อนที่ห้อง ที่โดนน้องมันเล่นกลับมา แค่เรื่องนั้นเรื่องเดียวจริงๆ
“พวกมึงจะต้อนกูให้กูยอมรับให้ได้เลยใช่ไหม ว่ากูคิดอะไรกับน้องมัน”
“แล้วมึงคิดกับเด็กกูจริงรึเปล่า”
“ยังไม่ใช่เด็กมึงซะหน่อย น้องมันยังฟรี”
“เหี้ยก็มึงพูดแบบนี้ ถ้าปากบอกไม่คิดอะไรกับน้องมันนี่ จะให้พวกกูเชื่อได้ไง ใครจะไปเชื่อลงว่ะ อิม แจบอมคนหนึ่งเนี่ยแหละที่เชื่อไม่ลง” แล้วอีกสามตัวก็พยักหน้าตอบรับ แหมรับส่งกันดีจริงๆนะ พวกมึงเนี่ย
“ตอนนี้กูเฉยๆ ไม่อะไร แต่...พวกมึงก็รู้ อนาคตมันไม่แน่ วันหนึ่งกูอาจจะเปลี่ยนใจก็ได้ เผอิญกูเป็นคนง่ายๆ อะไรได้มาง่ายๆ กินง่ายๆ กูก็โอเคหมดแหละ นิสัยแบบนี้....ก็เหมือนพวกมึงไม่ใช่รึไง”
“ยังอุตส่าห์กลับมากัดกูได้นะคุณต้วน กูว่ากูคงต้องไปเตือนน้องแบมก่อนดีไหม..ก่อนที่จะโดนไอ้หมาป่าใจโฉดหลอกลวงไปกินเนี่ย น้องมันยิ่งแบ๊วๆ ใสๆ ซื่อๆ อยู่”
“มึงดูเป็นคนใจดีแปลกๆ นะแจ็คสัน”
“กูก็เป็นคนดีตลอดแหละไอ้บี แต่พวกมึงไม่ค่อยจะเห็น อ้าวไอ้เนียร์แล้วมึงจะเอาไง”
“แสดงว่าน้องเขายังไม่เสร็จมึงใช่ป่ะ คิคิคิ กูดีใจจัง... >< กูก็ยังมีโอกาสได้ฟัดน้อง”
“ถ้ากูเป็นน้องแบมกูไม่รู้ควรจะกลัวไอ้มาร์คดีกว่าหรือไอ้เนียร์ดีกว่าเลย เรามาพนันกันเล่นๆ ป่ะว่าสุดท้ายน้องจะเสร็จใครก่อนระหว่าง ไอ้มาร์คกับไอ้เนียร์”
“เออๆ เอาดิ นานทีไอ้มาร์คกับไอ้เนียร์มันจะจีบคนเดียวกัน...แจบอม...กูแทงข้างไอ้เนียร์ เห็นกี่ราย กี่รายก็ทนลูกอ้อนไอ้เนียร์ ไม่ได้สักที ไอ้แมวหื่นนี่มันร้ายลึก”
“กูบอกเหรอว่า กูจะจีบน้องเขา กูไม่เล่นนะเว้ยแบบเนี่ย” ถึงผมจะเจ้าชู้ แต่ไอ้รายการหลอกฟันแล้วทิ้งนี่ไม่ใช่แนวผม ผมชอบแบบยินยอมด้วยกันทั้งคู่ คบกันแบบฟรีๆ จริงใจๆ ไม่พอใจก็จบสวยๆ กันไปดีกว่า
“กูก็ไม่เอากับพวกมึงนะ กูเอ็นดูน้องเขาจริงๆ ไม่ได้อยากจะฟันแล้วทิ้ง น้องมันซื่อขนาดนั้น กูทำร้ายน้องเขาไม่ลง ถ้าน้องชอบกู โอเคกับกู กูก็ไปต่อ แต่ถ้าสุดท้ายน้องเขายังไงก็ไม่ กูยังอยากได้น้องเขามาเป็นน้องชาย คือ คนนี้กูเอ็นดูจริงๆ น้องเขาซื่อๆ แบบหาได้โคตรยาก” นี่เป็นประโยคแรกของวันนี้ที่ไอ้เนียร์ดูจริงจัง และ มันหมายความว่ายังไงไอ้เนียร์ก็ไม่บ้าจี้ตามอีกสองคนไปด้วย ซึ่งนั่นทำให้ผมรู้สึกดี
“พี่จินยองโคตรแมนอ่ะ แมนกว่าไอ้คู่บีแจ็คซะอีก ผมละชอบพี่จริงๆ”
“จริงจังอะไรกันว่ะ พวกกูก็แค่พนันกันเล่นๆ ไม่ได้จริงจังอะไรสักหน่อย เอาแค่สนุกๆ ไอ้มาร์คถ้ามึงไม่จีบก็ไม่จีบ พวกกูก็ไม่ได้บังคับอะไรสักหน่อย ส่วนไอ้เนียร์มึงจะเอ็นดูมึงก็เอ็นดูไปสุดท้ายไม่มีใครจีบติดกูกับไอ้บีก็แค่เสมอ พวกมึงไม่เล่นก็ไม่เป็นไรแต่กูกับไอ้บีพนันกันเล่นๆ สองคนคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง”
“งั้นผมพนันเล่นๆ ด้วยดิ พี่บีผมให้พี่บีเลือกก่อนเลยว่าพี่บีจะเล่นข้างไหน”
“กูเล่นข้างไอ้มาร์คละกัน อยู่ข้างห้องกันมันก็ต้องมีกันบ้างละ” พวกแม่งก็เลวเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ ขนาดผมกับไอ้เนียร์ไม่เอาด้วยพวกมันก็จะยังคงเล่นกันต่ออยู่ดี กูละเพลีย
“ชนะจะได้อะไรอ่ะพี่”
“กินฟรีสองมื้อล่ะกัน แล้วไอ้ยูคมึงจะแทงอะไร”
“ผมว่าจีบไม่ติดทั้งคู่ เพราะ....ผมว่าคนนี้เขาไม่ง่ายอ่ะพี่” ........^^
…..... - - ข้- -า - -ง - - ห้ - - อ - - ง - - ม - - า - - ร์ - - ค - - แ - - บ - -ม - -………
TALK !!!
สิ่งที่คุณคิด อาจไม่เป็นอย่างที่คุณคิด
สิ่งที่คุณคาดหวัง อาจจะไม่เจอในเรื่องนี้
เพราะ.......คนแต่งยังไม่รู้เลยว่าเรื่องจะไปยังไงต่อไป 555+
ขอบคุณคนอ่านทุกๆๆๆ ท่านนะคะ >0<
#ข้างห้องมาร์คแบม
ความคิดเห็น