คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : ข้างห้องมาร์คแบม : บทที่ 15
“แบมมึงนี่เลวสะบัดเลย กูเป็นเพื่อนกับมึงมานาน เพิ่งรู้ว่ามันเลวมากก็วันนี้แหละ”
“กูทำอะไรไม่ทราบครับคุณซึงฮยอน
“เมื่อกี้ถ้ากูเป็นพี่มาร์คกูต่อยคว่ำจริงๆอ่ะ”
“อะไรของมึงงง มึงเพื่อนใคร มึงเพื่อนกูหรื้อ เพื่อนพี่มันเนี่ยซึงฮยอน”
“แบมนอกจากมึงจะแรดแล้ว มึงยังกากด้วย” ประโยคเดียวจากยองแจทำเอาผมสะอึกเลย กูทำอะไรผิดฟ่ะ กูคิดอะไรกูก็พูดแบบนั้นการที่กูพูดตรง นี่ผิดยังไงฟ่ะเนี่ย ก็กูได้กลิ่นกิมจิจริงๆอ่ะ T^T
“ก็กูได้กลิ่นจริงๆ อ่ะ กูไม่ได้พูดอะไรผิดนะเว้ย”
“ตัวมึงเหม็น ปากมึงก็ยังไม่ได้แปลง มีหน้าไปเบรคพี่มาร์คได้ไง พี่แม่งออกนอกห้องไปเลยกูว่า ตอนแรกพี่เขาอาจจะคิดว่ามึงก็โอเค แต่หลังจากประโยคเมื่อกี้ กูว่าสมควรแล้วแหละที่พี่เขาจะเกลียดมึงอ่ะแบม แม้แต่กูยังรังเกียจเลย”
“มึงเวอร์เกินไปแหละไอ้ซึงฮยอนที่มันเป็นทั้งหมดนี้ไม่ได้เกิดจากแผนงี่บวกเง่าของมึงรึไง”
“เออะ กูผิดนิดเดียวก็ได้ฟ่ะ”
“แต่ก่อนอื่นนะแบม” ยองแจเพื่อนรัก เพื่อนจะช่วยแบมแบมจากการโดนไอ้ซึงฮยอนด่าใช่ไหม >< รักยองแจจัง
“มึงไปอาบน้ำ แปรงฟัน ทำสภาพให้กลับมาปกติก่อนเหอะ สภาพนี้กูละสงสัยจริงๆ เมื่อกี้พี่มาร์คจุ๊บมึงลงได้ไง” ใครใครก็ไม่รักผม ขนาดยองแจยังส่ายหน้าเลย กูไปกินน้ำใบบัวบก ฆ่าตัวตายดีไหม
“รอกูแป๊บ ขออาบน้ำก่อนนะ กูไม่อยากเป็นที่รังเกียจของสังคม”
…..... - - ข้- -า - -ง - - ห้ - - อ - - ง - - ม - - า - - ร์ - - ค - - แ - - บ - -ม - -………
“อาบน้ำแล้วโคตร สบายตัวเลย เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย พี่มาที่นี่ได้ไง” สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า มาร์ค ต้วน กำลังนั่งมองผมอยู่ที่เตียง ผมหันซ้าย หันขวา ฉิบหายยยยยยองแจกับไอ้ซึงฮยอนหายไปไหนนนนนนนนนนนนนน
“มองหาเพื่อนเหรอ” ผมพยักหน้าเบาๆ
“เพื่อนนายออกไปซื้อของ เจอฉันพอดีหน้าห้องเลยให้ฉันเข้ามาเฝ้านาย”
“เฝ้าผมทำไม ผมไม่ใช่หมา ไม่ต้องมาเฝ้าหรอก”
“แต่ฉันว่าปากนายเลี้ยงไว้ทั้งคอก” เดี๋ยวนะ ปากกู เลี้ยงหมา ?? ปากกูเลี้ยงหมา ?? O_o
“พี่หลอกด่าผมใช่ไหมเนี่ย”
“เปล่าไม่ได้หลอกด่า นี่ด่ากันตรงๆ เลยตั้งหาก เด็กประหลาด” ด่ากูปากหมาไม่พอ ยังด่ากูประหลาดอีก
“พี่โกรธที่เมื่อกี้ผมล้อพี่เล่นใช่ไหม”
“เปล่า...ฉันแมนพอ” แล้วไอ้ที่ทำปากยื่น ปากจู๋ อยู่นี้คือ แมนแล้วใช่ไหม นี่ใช่มาร์ค ต้วนเดือนบริหารหรือเด็กสามขวบหน้าปากซอยบ้านครับเนี่ย
“พี่หันหน้าได้ป่ะ จะเปลี่ยนเสื้อ”
“เฮ้ย ผู้ชายเหมือนกัน จะกลัวอะไร ถอดๆไปเหอะ”
“ถ้าพี่ไม่กินผู้ชายด้วย ผมกล้าถอดแม้แต่กางเกงในตรงหน้าเลย แต่พี่......เป็นเสือไบเกิดผมถอดแล้วพี่เกิดอารมณ์ไม่จับผมปล้ำตรงนี้เหรอ ผมยิ่งยั่วใจพี่อยู่”
“ยั่วใจ ใช้ศัพท์ซะ.....หมดอารมณ์เลย”
“อ้าวหรือไม่จริง ถ้าพี่ไม่คิดอะไรกับผมพี่ไม่ทำกับผมเหมือนเมื่อกี้หรอก”
“.....” พูดอะไรตอบกลับมาดิ เงียบแบบนี้กระผมใจไม่ดีนะครับ คือกูพูดแหย่ไปงั้นเอง
“ถ้าฉันจริงจังนายจะว่าไง” ผมที่กำลังจะหาเสื้อในตู้เสื้อผ้าหันขวับ ไปมองคนหล่อตรงหน้า ผมคิดว่าถ้าผมมองกระจกตอนนี้ตาผมคงโตเท่าไข่ห่าน
“จริงจังเรื่องอะไรอ่ะ” ช่วงที่ผ่านมากูชอบมโนไปคนเดียว ครั้งนี้กูจะไม่มโนไปไกลจนเกิดเรื่องอีก กันต์พิมุกขอสาบาน
“เรื่องนาย” โอเคคราวนี้ผมเริ่มขำไม่ออกจริงๆแหละ
“เรื่องผม” พี่มาร์คพยักหน้าซ้ำ แบบยืนยันว่าเรื่องของมึงนั่นแหละ !!!! ถึงมึงจะแถยังไง ก็ยังเป็นเรื่องของมึงนั่นแหละ
“ผมทำไม” กูขอถามให้แน่ใจก่อนจะมั่วไปไกล
“นายซื่อหรือนายโง่กันแน่ว่ะเนี่ย” อ้าวด่ากูซะงั้นตัวตัวไหม มาร์ค ต้วน แต่ตอนนี้กูก็ตัว ตัวกับพี่มันอยู่นะ
“ก็ผมไม่เข้าใจจริงจังเ
รื่องผม เรื่องอะไรอ่ะ ผมไม่ได้มีอะไรให้จริงจังซะหน่อย”
“เมื่อกี้นายพูดใช่ไหมว่า...ถ้าพี่ไม่คิดอะไรกับผมพี่ไม่ทำกับผมเหมือนเมื่อกี้หรอก” อืมกูก็พูดจริงอ่ะแหละประโยคนี้ผมพยักหน้ารับคำพี่มาร์ค
“ฉันเลยบอกว่า....ถ้าฉันจริงจังละนายจะว่าไง”
โอเคคราวนี้พี่กันต์เข้าใจแจ่มแจ้ง สดใส แต่มันไม่ใช่นะโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
“พี่เมายาแก้ไอชัวร์ หรือ ไม่ก็ล้อผมเล่นชัวร์”
“ทำไมนายชอบทำเหมือนแน่จริง แต่สุดท้ายแล้วเปิดตูดหนีแทบทุกที”
“หนีอะไร ผมยังไม่ได้หนีอะไรสักหน่อย”
“แน่จิงหน่อยดิ ไม่ใช่ดีแต่ปาก พอฉันบอกจริงจัง พอฉันทำท่าจะจีบนาย นายก็ชอบหนีเหมือนเมื่อกี้ เรื่องกิมจิ.....
-*- เวลานั้นมันใช่เหรอวะ”
“ถ้าเวลานั้นไม่ใช่กิมจิแล้วควรอะไรอ่ะ กลิ่นกระเทียเหรอ”
“นายตลกเหรอ.....?” แล้วพี่ไม่ตลกเหรอ ? แต่ดูหน้าแล้วพี่ไม่ตลกเท่าไหร่
“ผมตลก พี่ไม่ตลกเหรอ”
“ก็เห็นอยู่ว่าไม่ได้ขำ” โอเคพี่ไม่ตลกจริงๆ
“โอเคพี่อยากซีเรียส ผมซีเรียสด้วยก็ได้”
“...”
“พี่บอกพี่จริงจัง ....ผมควรเชื่อป่ะ ในเมื่อผมกับพี่...เรารู้จักกันนานแค่ไหนว่ะ ผมว่ายังไม่เกิดเดือนด้วยซ้ำ พี่ควงคนไม่ซ้ำหน้า นอนกับคนไปทั่ว แต่ผมแฟนสักคนยังไม่มีเลย..คนมาจีบมีบ้างแต่ก็รับรองไม่เยอะเท่าหนึ่งในสี่ของพี่ด้วยซ้ำ พี่ได้ทั้งหญิงทั้งชาย แต่ผมชอบผู้หญิงมาตลอด พี่เป็นเดือนคณะ ผมเป็นได้แค่เพื่อนเดือนคณะ แล้วสรุปทั้งหมดที่ผมพูดมา ผมควรเชื่อประโยคไหนของพี่ดีที่บอกให้จริงจัง ถ้าเคืองผมเรื่องเมื่อกี้ผมขอโทษ ผมไม่ได้อยากแกล้งพี่หรอก แต่พี่ต้องเข้าใจนะ เรื่องของผมกับพี่...ความเป็นไปได้ไม่ถึง 0.1% ด้วยซ้ำ”
“เอาแค่ว่านายชอบฉันไหมก็พอ”
“แล้วพี่ชอบผมเหรอ”
“ไม่.....แค่สนใจ แต่ยังไม่ได้ชอบ”
“ตั้งแต่พูดกันมาเพิ่งมีประโยคเมื่อกี้แหละที่ผมว่าพี่จริงใจ ขอบคุณที่ไม่โกหกออกมา แล้วที่พี่ถามผมว่าผมชอบพี่ไหม….”
“........”
“พี่ฟังนะ ฟังชัดๆ ผม ไม่ ได้ ชอบ พี่ แบบนั้นพี่หล่อจริง ผมอาจจะชอบหน้าตาพี่ แต่ผมไม่ได้ชอบพี่แบบอยากได้เป็นแฟนอะไรแบบนั้น โอเคเราจบนะ”
ผมหันหลังแล้ว ตัดสินใจหยิบเสื้อมาใส่ ผมหันมาอีกทีหน้าพี่มาร์ค อยู่ห่างจากผมไม่ 10 เซน ตาของเราสบกัน พี่มาร์คเหมือนอยากมองผมให้ลึกลงไป เหมือนเขาหาอะไรสักอย่างจากผม แต่คือผมไม่ได้มีอะไรสักอย่างให้พี่แกหาสักหน่อย
ผมเอามือยันตัวพี่มาร์คไว้
“ทำไมพี่ต้องเอาตัวมาแนบชิดผมขนาดนี้ด้วย เมื่อกี้ผมไม่ได้พูดชัดเจนเหรอ”
“นายพูดชัดเจน....แต่ฉันว่า....นายโกหก” ไม่พูดเปล่ายังเอามือทั้งสองข้างของตัวเองมาหยิกแก้มทั้งสองของผม
“ฉันไม่ได้หลงตัวเองนะ แต่ฉันว่าตัวฉันเองค่อนข้างมีเสน่ห์เกินห้ามต้านทาน ใครเข้าใกล้ก็หลงฉันหมดแหละ ทั้งผู้หญิง ทั้งผู้ชาย นายบอกตลอดมานายเคยชอบแต่ผู้หญิงนั่นไม่ได้หมายความว่า ต่อไปนายจะชอบผู้ชายไม่ได้” นี่คือที่มึงพูดมานี่ไม่หลงตัวเองแล้วใช่ไหมเนี่ย บ้านกูเรียกว่า ไอ้ขี้อวยเลย ตั้งหาก
“การที่นายบอกนายยังไม่มีแฟน มันทำให้ฉันยิ่งรู้สึกอยากเข้าใกล้นายเข้าไปอีก ให้ทายนายต้องยังไม่เคยแน่นอน...มิน่านายถึงดูเสียอดเสียใจแล้วก็โกรธขนาดนั้นที่ฉันจูบนายไป แล้วเป็นไงจูบแรกที่พี่จูบนายไป นายพอใจรึเปล่า” ไอ้รอยยิ้มกวนประสาทแบบนั้น ไอ้คำพูดกวนตีนแบบนี้ ไม่ใช่ใครก็เลียนแบบกันได้นะครับผม แต่ว่า...ทำไมหัวใจผมมันเต้นแปลกๆ
“พูดดิรู้สึกดีรึเปล่า” พี่มาร์คปล่อยมือจากแก้มของผม
“เหมือนหมาเลียปาก ผมถือว่าผมทำบุญพี่รู้สึกภูมิใจมากสินะที่ได้จูบแรกของผู้ชายอ่ะ”
“ก็นิดหน่อย” ไอ้เหี้ย กูพูดให้มึงรู้สึกเจ็บ แต่นี่คือมึงกลับภูมิใจ มาร์ค ต้วนคนนี้ผมรับมือไม่ถูกเลย พี่แม่งแปลกกว่าทุกวัน หรือเพราะ ผมทำให้พี่เขาโกรธเรื่องจูบกลิ่นกิมจิมากไปหน่อย พี่แกเลยเปลี่ยนโหมดเป็นโหมดดาร์กมาร์ค
“พี่มาร์คครับ ถอยออกไปหน่อยได้ไหม แบมแบมร้อน” ผมคิดว่าถึงตอนนี้ผมควรใช้น้ำเย็นเข้าลูบเพื่อพี่มันจะปล่อนผมไป
“...ชอบอ่ะ...”
“ชอบอะไร”
“ชอบพี่มาร์คแล้วแบมแทนตัวว่าแบม น่ารัก อยากได้รางวัลไหม”
“ไม่ กู..เอ้ยแบมไม่อยากได้” หน้าแม่งแทบจะแดกผมอยู่แล้ว
“แต่พี่อยากให้แบมนะ จูบแรกของแบมอาจจะเหมือนหมาเลียปาก แต่จูบที่สองแบมจะรู้สึกดี พี่สัญญา” ทันทีผมตั้งจะบอกว่าไม่ต้องสัญญา แต่คือไม่ทันแล้วไง พี่แม่งก้มประกบปากผมเรียบร้อย
ถ้าจูบแรกเมื่อกี้ผมตกใจมากกินไป จูบนี้ผมกลับรู้สึกได้อย่างชัดเจน ผมเข้าใจทันทีว่าทำไมคนถึงบอกว่าทั้งผู้หญิงทั้งผู้ชายต่างติดใจผู้ชายตรงหน้าก็เล่นละมุนซะขนาดนี้...ถึงผมไม่อยากยอมรับแต่พี่มาร์ค...แม่งทำผมรู้สึก...ดีจริงๆ พูดว่ารู้สึดีผมรู้สึกว่าตัวเองแรดมาก ผมกลายเป็นไอ้แรดอย่างที่ยองแจบอกไปแล้วรึไง
แต่รสจูบพี่มาร์คที่ส่งมา เขานุ่มนวล พี่มาร์คเหมือนอยากหาความหวานจากปากของผมนอกจากที่เขาจะควานหาความหวานจากปากผม ผมรู้สึกได้ว่าพี่เขาส่งความหวานมาให้ผมเช่นกัน ให้ตายกูเคลิ้มจริงๆ มิน่าคนเดี๋ยวนี้ถึงอยากเสียตัว.....
เสียตัว........?
ไม่กูยังไม่อยากเสียตัว....................
ผมเริ่มผลักคนตรงหน้า ผมอาจจะเคลิ้มไปบ้าง...... (รึเปล่า ?) แต่ผมก็รู้ว่าเรื่องนี้มันไม่ใช่แบบนี้ไม่ควรเป็นแบบนี้ด้วยโว้ย ไอ้ชีกอ มึงเอาลิ้นออกไปจากปากกู...ผมตัดสินใจกัดลิ้นพี่มันแม่งเลย กูไม่ใช่นางเอกช่องเจ็ดนะโว้ย
“โอ๊ยยยย เป็นหมาจริงรึไงกัดมาได้ไง” ถึงพี่มาร์คจะปล่อยปากผมออกมาแต่พี่แกก็ไม่ได้ถอยห่างออกไปสักนิด
“แล้วพี่เป็นไอ้ชีกอ ไอ้ลามก ไอ้เลว ไอ้ชาติชั่ว รึไงจูบมาได้”
“ด่าเป็นชุด เห็นเมื้อกี้ยังครางออกมาอยู่เลยบอกดิว่ารู้สึกไม่ดี กล้าพูดไหมแบมแบม”
“.....ผมไม่ทันตั้งตัวอ่ะ พี่ช่ำชองขนาดนั้น ผมไม่ได้กามตายด้านนิ ถึงไม่รู้สึกอะไร”
“ขอบคุณที่ชม” -*- กูเกลียดมาร์ค ต้วนจริงๆ เมื่อวานเกลียด วันนี้เกลียด พรุ่งนี้ก็กลียด
“ถอยออกไปได้ยัง....”
“ก็ได้......” พี่มาร์คเริ่ม ถอยห่างออกไป ผมกำลังจะก้าวออกจากจุดนี้เพื่อออกไปรอยองแจกับซึงฮยอนแต่ให้ตายเหอะ ผมยังไปไม่ถึงไหนไอ้พี่มาร์คก็ดึงมือผมแล้วก็ผลักผมลงเตียงซะงั้น ไอ้คนแต่ง เรื่องนี้ PG เด็กอนุบาลไม่ใช่รึไง อย่าให้มี NC 18 ในเรื่องนะเว้ย
“พี่จะทำอะไรเนี่ยอารมณ์กลับรึไง ออกไปนะโว้ย ผมร้องเสียงดังจริงด้วย” พี่มาร์ค จับมือผมขึ้นเหนือหัว อย่าบอกนะว่าพี่มาร์คเป็นพวกสาย S ผมอาจจะไม่ได้รังเกียจแต่ผมไม่ใช่สาย M นะ นี่ฟิคมาร์คแบมนะ ไม่ใช่ Fifty Shade
“จะร้องทำไมยังไม่ได้ทำอะไรเลย”
“ก็ตอนนี้ยัง แต่อีกเดี๋ยวไม่แน่ใช่ป่ะ อย่าทำแบมนะ แบมไม่พร้อม”
“ฉันไม่ได้หื่นขนาดนั้น”
“แล้วพี่คร่อมแบมแบบนี้ทำไม ปล่อยดิ”
“จะทายาให้เฉยๆ ก็ถ้าไม่ทำแบบนี้ นายก็คงไม่ยอมหรอกใช่ป่ะ”
“ถ้าจะทายาให้พูดดีๆก็ได้...ปล่อยแบมเหอะแบมยอมให้ทาเลย อยู่แบบนี้ใจไม่ดี”
“อยู่แบบนี้แล้วเสียว.....ว่างั้น” ไอ้เหี้ย มึงจะลามกทำซากอะไรตอนนี้
“ด่าพี่อยู่ในใจใช่ป่ะ งั้นยังไม่ปล่อย อยู่แบบนี้อีกสักพักหนึ่งแล้วกัน ถือว่าแก้แค้นที่แบมทำให้พี่เสียหน้าต่อหน้าเพื่อนเรื่องกลิ่นกิมจิ มองแบมแบบนี้ แบมก็น่าเอ็นดูดีนะ”
แต่กูไม่รู้สึกเอ็นดูมึงเลยมาร์ค ต้วน
“แบมดูดิกูพาใคร........มาด้วย” เสียงซึงฮยอนดังขึ้นทำเอาผมกับพี่มาร์ค หันกลับไปที่ประตู พี่จินยอง พี่แจ็คสัน พี่แจบอม ยูคยอม ยองแจ อยู่กันครบเลย....
“เอ่อ...กูขอโทษ” ไอ้ซึงฮยอนรีบปิดประตู...แต่ผมรู้สึกอยากจะตาย........
ยิ่งได้ยินเสียงพี่จินยองร้องออกมาดังเข้ามาถึงในห้อง
“ไอ้มาร์คคคคคคคคคคคคคคคคน้องการ์ตูนของกู”
---------TALK---------
หุหุหุ หายไปหนึ่งเดือนเต็ม !!!
ช่วงที่หายไปวุ่นกับอะไรหลายอย่างมาก
ไม่มีคำไหนที่อยากจะพูด นอกจาก
"ขอโทษ" ที่ทำให้ต้องรอ.......
แต่ไม่รู้ว่าตอนต่อไปจะมาเมื่อไหร่เช่นกัน T^T
อย่าเพิ่งเขวี้ยงขวดมานะ 55+
เชิญติดแท็ค #ข้างห้องมาร์คแบม แล้วด่าเอ้ยฟินกันได้โลดด
ขอขายหน่อยนะคะ
#ฟิคแฟนบอยพี่มาร์ค เปิดจองแล้วนะใครอยากได้เป็นเล่มเชิญคลิก
>> http://my.dek-d.com/theapril0404/writer/viewlongc.php?id=1196986&chapter=24
ความคิดเห็น