คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ข้างห้องมาร์คแบม : บทที่ 6
ถึงเมื่อคืน จะไม่ได้มีเสียงบ้าบอกคอแตกอะไรมารบกวนผม แต่.....ผมก็ยังคงหลับไม่เต็มตื่นอยู่ดี ทุกครั้งที่จะหลับก็จะนึกถึงภาพที่ไอ้บ้าบางคนมันจุ๊บที่หน้าผากผมอยู่นั่น พอคิดแล้วก็จะเอามือไปถูตรงจุดนั้นทุกที ให้ตายเถอะโรบินมันเป็นกงกรรมกงเกวียนอะไรของพี่กันต์
“แบม หน้าตาสดใสเชียวมึง” ยองแจทักผมด้วยสีหน้าสดใสประหนึ่งตัวเองเป็นพระอาทิตย์ในเทเลทับบี้
“มึงประชดสินะ กูหลับๆ ตื่นๆ ทั้งคืนเลย”
“เมื่อคืนเจออะไรอีกละ”
“เปล่า...แต่...เออ...ไม่มีอะไรหรอก”
“มึงรู้ป่ะ...พวกที่บอกว่าไม่มีอะไรหรอก แสดงว่าแม่งจริงๆ มีอะไรเกิดขึ้นแน่นอน มึงบอกกูมาเดี๋ยวนี้ว่า วอทแฮปเพ่นวิทมึง จับหน้าผากอยู่นั่น หน้าผากมึงแดงหมดแล้ว” ชเวยองแจ ร้อยวันพันปีมึงไม่ฉลาด ทำไมมึงต้องมาท่าเยอะ ฉลาดเอาวันนี้ด้วยว่ะ กูถามจริงมึงมีพี่กุมารตามติดกูรึไง ถามจริง
“กู..ไม่รู้ว่าจะพูดยังไงว่ะ มันไม่มีอะไรจริงๆ มึงเชื่อกูดิ”
“ถ้ากูเชื่อกูก็ออกลูกเป็นควายแล้ว ไอ้เห็บเหม็น บอกกูมาว่าเกิดอะไรขึ้น ไม่งั้นกูจะตะโกนให้ลั่นห้อง ให้เพื่อนทุกคนมาช่วยกันเสือกเรื่องของมึง จะบอกไม่บอก”
“กูพูดแล้วมึงช่วยเก็บเป็นความลับอย่าไปบอกใครเชียว เอาหูมานี่” เชื่อแหละว่าไอ้ยองแจแม่งอยากรู้เรื่องจริงๆ บอกปุ๊บทำปั๊บ พันธุ์นี้เชื่องมากนะครับ ใครสนใจโปรด ติดต่อมาทางไลน์ BAMBAM1A ได้เลย
“.....”
“พี่มาร์คจูบมึงเหรอ” ผมนี่แทบจะปิดปากมันไม่ทัน เมื่อกี้กูพูดว่าให้มึงเก็บไว้เป็นความลับไม่ใช่รึไง ไหงตอนนี้มึงถึงได้แหกปากแบบนี้ยองแจ จะตะโกนก็ดันเสือกพูดผิด ความหมายเปลี่ยนไปหมดแล้ว
“ไม่มีไรเว้ย...พอดีไอ้ยองแจแม่งเมาค้าง ทุกคนเชิญ....ทำกิจกรรมที่ทำค้างเมื่อกี้ต่อเลยครับ” ผมตะโกนบอกเพื่อนๆทุกคนในห้องหลังจากที่ ไอ้เพื่อนตัวดีตะโกนแหกปากจนทุกคนก็มองมาที่ผมที่จุดเดียว
ผมที่ปิดปากมัน เริ่มรู้สึกว่ามีน้ำอะไรติดมือตัวเอง ไอ้เชี่ยยยยยองแจน้ำลายมึง สองวันกูโดนสองน้ำลายแล้วนะเว้ย เชื้อโรคทั้งนั้นให้ตาย ผมอยากจะบ้า
“มึงจะเลิกแหกปากได้แล้วสินะ กูจะได้เอามือออก มือกูเลอะน้ำลายมึงจนไม่รู้จะยังไงแล้ว ToT” มันพยักหน้าประมาณว่าเอ่อ กูกำลังจะตายเพราะหายใจไม่ออกแหละเอาออกไปสักที
“มึงทีไหน เมื่อไหร่ อะไร ยังไง บอกกูด่วน มึง พี่มาร์ค แล้วไงอีก เอ้ยแล้วไงต่อ หลังจากจูบแล้วไงต่อ”
“จูบเชี่ยอะไร กูไม่ได้พูดว่าจูบสักนิด มึงเข้าใจคำนิยายคำว่าจูบไหม จูบมันต้องปากกับปากดิ แต่เมื่อวานปากกับหน้าผาก จนตอนนี้กูยังรู้สึกถึงน้ำลายแม่งอยู่เลย ไม่รู้มีเชื้อเอดส์ติดกูมาบ้างเปล่า พี่แม่งทั่วถึงขนาดนั้น ถุงยางแม่งจะใส่รึเปล่ายังไม่รู้เลย คิดไปคิดมากูต้องไปตรวจเลือดไหมอ่ะยองแจ กูไม่เอานะกูไม่อยากติดเอดส์”
“แบม มึงอย่าวิตกจริต มึงยังไม่ได้มีอะไรกับพี่เขาซะหน่อย ถ้ามีแล้วค่อยกังวล ที่สำคัญกูไม่เคยได้ยินว่าพี่มาร์คเป็นเอดส์สักทีดิ ถ้าพี่มาร์คเป็นเอดส์ ผู้หญิงมากกว่า 1 ใน 4 ของมหาลัยก็คงติดแล้วมั้ง แต่เดี๋ยวนะที่มึงกังวลว่าจะเป็นเอดส์ไม่ใช่ว่าจริงๆ มึงเสร็จพี่มันไปแล้วหรอกนะ แต่ไม่กล้าบอกกู กลัวโดนกูด่าใช่ไหม แบมมึงบอกกูมาว่าถึงขั้นไหนท่าอะไร”
“ท่าอะไรละ ไม่มีสักท่า กูจะโกหกมึงเพื่อ เจอกันไม่ถึง 5 วันถ้ากูมีอะไรกับพี่มัน กูก็แรดยิ่งกว่ามึงแล้วสิยองแจ”
“มึงด่ากูสินะ” แล้วไอ้ยองแจก็ตบหัวผมทันที ไอ้เพื่อนเลวแค่แซวเล่นก็ไม่ได้
“กูแซวเล่น ต้องตีจริงเลยเหรอวะ”
“เอ่อดิ กูอุตส่าห์เป็นห่วงยังแว้งมากัดกูได้นะแบม แต่ว่าก็ว่าเหอะ ถ้าพี่เขาแค่จุ๊บหน้าผากมึง มึงจะซีเรียสจนถึงขั้นนอนไม่หลับทำไม มึงยอมรับกับกูมา มึงหลงเสน่ห์ไอ้เชี่ยพี่มาร์คแล้วใช่ไหม ตอบ”
“อะไรฟ่ะ แค่กูนอนไม่หลับแค่นี้ถึงต้องบอกว่ากูหลงพี่มันเลยไง กูไม่ได้แรดเหมือนสโนวไวท์นะเว้ยพอเจ้าชายจูบเสร็จ ตื่นมาแล้วรักเลย กูแค่กังวลว่าจะติดโรคนั้นเอง”
“หรา ถ้างั้นมึงก็ช่วยเปิดเน็ตแล้วใช้ Google หาด้วยว่ามีโรคไหนที่เกิดจากการจูบจากหน้าผากไหมด้วยครับผม”
“เอ่อ ช่างกูเหอะ กูของีบแป๊บเรียนเสร็จปลุกด้วยนะ ง่วงโคตร” แล้วผมก็ไม่สนใจคำทักท้วงอะไรของยองแจอีกทั้งสิ้น วินาทีนั้นผมขอแค่ขอได้หลับก่อน
…..... - - ข้- -า - -ง - - ห้ - - อ - - ง - - ม - - า - - ร์ - - ค - - แ - - บ - -ม - -………
“แบม ตื่นเหอะ อาจารย์เลิกแล้วไปกินข้าวกันป่ะ” ยองแจปลุกผมตื่นพร้อมกับฉุดกระชากลากถูผมที่ยังงงๆ อยู่ ผมโดนลากไป ลากมา จนถึงร้านอาหารแห่งหนึ่ง ที่ไม่ไกลจากคณะเรา
“คนเยอะเชียว”
“เปลี่ยนร้านไหมยองแจ”
“ไม่อ่ะ อยากกินร้านนี้ นั่นไงที่นั่งว่างแล้วป่ะแบม” ยองแจเพื่อนผู้น่ารักก็ลากผมไปนั่งตรงที่คนเพิ่งลุกเช็คบิล เรารอพนักงานจัดการโต๊ะ แล้วจึงค่อยนั่งลง ผมกับยองแจเลือกอาหารแล้วก็นั่งรอเซ็ตข้าว แต่เนื่องจากจำนวนคนที่เยอะมาก จึงทำให้คิวอาหารของเรามาช้า
จู่ๆ มือถือของยองแจก็ดังขึ้น ดูเหมือนว่าที่บ้านยองแจจะเรียกตัวยองแจกลับบ้านด่วน
“แบม แม่ให้เรากลับบ้านด่วน พอดีก๊อกน้ำที่บ้านรั่ว ตอนนี้ที่บ้านน้ำนอง ป๊ากับม๊าเลยให้เรารีบกลับไปเก็บของเรากลับก่อนนะ”
“รีบไปเหอะ เอาข้าวใส่ห่อกลับบ้านไปด้วยนะยองแจเดี๋ยวจะหิว” ยองแจรีบบอกพนักงานให้เปลี่ยนเป็นกลับบ้าน ยองแจถามผมด้วยว่า จะเอากลับบ้านไหม แต่ผมขี้เกียจล้างแล้วก็ขี้เกียจกลับบ้านเร็วด้วย เลยบอกจะกินที่ร้านแทน หลังจากนั้นยองแจก็กลับบ้านไปก่อน พร้อมกับอาหารที่ผมสั่งมาเสริฟที่โต๊ะ
“ร้านคนโคตรแน่นเลย” เสียงคุ้นๆนะ ใครฟ่ะ
“เปลี่ยนร้านไหม ร้านตรงข้ามคณะเราก็มีอุตส่าห์ ถ่อมากินไกลถึงนี่กูละเชื่อมึงเลยไอ้เนียร์” อืมชื่อก็คุ้นๆเหมือนคนรู้จัก
“แต่เราอยากลองร้านนี้อ่ะ เขาบอกว่าอาหารอร่อย เค้กก็เริ่ด” ผมรู้สึกว่าตัวผมเองพยายามหดให้เล็กที่สุด
“แต่กูไม่อยากรอ ไอ้แจบอมก็ไม่อยากรอ ไอ้มาร์คยิ่งไม่อยากรอ” โอ้เชรดดดด อย่างที่กูคิดเลย กลุ่มไอ้พี่มาร์คจริงๆ ด้วยทำไมกูไม่ซื้อหวยถูกแบบนี้ฟ่ะ
“มาร์ค มึงมองอะไร” ผมไม่รู้ว่าพี่มาร์คมองอะไร แต่รู้ว่าผมไม่พร้อมจะเจอหน้าพี่มาร์คและผองเพื่อนเลยสักนิด
“มึงอยากกินใช่ไหมจินยอง แต่มึงไม่อยากรอใช่ไหมแจ็คสัน”
“ใช่” สองเสียงแท็คทีมเป็นคู่หูอินจันทร์เชียวนะมึง
“งั้นเราก็ไม่ต้องรอไปนั่งกับคนอื่นซะก็สิ้นเรื่องมีโต๊ะว่างอยู่” โต๊ะว่างยังไงว่ะ ก็เห็นอยู่ว่าแม่งเต็มทุกโต๊ะไอ้พี่มาร์คนอกจากความหล่อ มึงก็ไม่มีความฉลาดเลยสินะ
“ไหนว่ะ โต๊ะว่างกูเห็นแม่งเต็มทุกโต๊ะเลย”
“โต๊ะนี้ไง นั่งด้วยคนนะน้องแบมแบม” ผมมขอเปลี่ยนจากที่ด่าว่าไอ้พี่มาร์คโง่ เป็นกูเองแหละโง่ พูดเสร็จผมยังไม่อนุญาติมันก็เสือกตัวมานั่งตรงข้ามผมพร้อมส่งยิ้มหวานมาให้ กูอนุญาติแล้วเหรอมึงถึงนั่งเนี่ย กูละอยากรู้
“น้องการ์ตูน นั่งด้วย นั่งด้วย” พี่จินยองรีบมานั่งข้างผม พร้อมกับจับไหล่ ผมก็บอกแล้วไงว่าชื่อแบมแบมไม่ใช่การ์ตูนบ้าบอคอแตก แล้วพี่ไม่ดูขนาดเพื่อนพี่รึไง ไอ้สามตัวควายก็นั่งเบียดกันอยู่อีกฝั่ง จนพนักงานคงทนความทุเรศไม่ไหว เลยรีบเอาเก้าอี้มาเสริมตรงหัวโต๊ะ เป็นพี่แจบอมที่ยอมสละตัวเองไปนั่ง ผมล่ะนับถือความใจเด็ดของพี่จริงๆ
“ไม่มีเพื่อนคบเหรอ ถึงมากินคนเดียว” มาแล้วครับดอกที่หนึ่ง เมื่อวานกูยังไม่ชำระแค้นวันนี้มึงมาสร้างกรรมกับกูอีกแล้วไอ้พี่ต้วน
“เพื่อนรีบกลับบ้านครับ พอดีท่อน้ำแตก แม่เลยตามตัวด่วนให้กลับบ้าน”
“น้องการ์ตูนกินอะไรอ่ะ น่ากินพี่สั่งบ้างดีกว่าเนอะ” แล้วพี่จินยองก็หันหน้าลั้นล้าไปสั่งพนักงานว่าเอาเหมือนผม
“งั้นขอผมด้วยเป็นสอง” พี่แจ็คสันก็ตามอีกคน
“ผมด้วยครับเป็นสามเลยแล้วกัน” ไอ้พี่มาร์ค ไม่มีความคิดรึไงถึงได้ Copy ชาวบ้านแบบเนี่ย คนอื่นเอาตามผมไม่ว่าแต่ไอ้พี่มาร์คเอาตาม ผมขอแขวะมันสักนิดเหอะ แนะเหมือนรู้ว่าโดนผมแขวะในใจหันหน้ามาส่งสายตาคมกริบเลยมึง
“ถ้าจะด่าก็ด่าออกสื่อเลยครับน้องแบม ด่าพี่ทางสายตาพี่ไม่เจ็บ” รู้อีก เป็นเจนญาณทิพย์ หรือ ริวจิตสัมผัสละคุณผู้ชาย
“ผมไม่ได้คิดอะไรเลยครับ ไม่ใช่ทุกคนที่คิดไม่ดีแบบพี่” เอ่อ ถึงผมรู้สึกว่าตอนนี้เหมือนด่าตัวเองหน่อยๆ แต่ก็....ขอปฎิเสธทุกข้อกล่าวหานะครับตอนนี้
“สงสัยเมื่อวานจะยังไม่เข็ด”
“อะไรเข็ด อะไรไม่เข็ดมึงทำอะไรน้องการ์ตูนของกูครับผม” ผมก็ดีใจนะที่พี่จินยองปกป้องผม แต่พี่จะกอดเอวผมทำไมอ่ะ T__T ผมไม่ได้ชอบการโดนผู้ชายลวนลามนะบอกเลย
..........แต่เป็นพี่จินยองคนน่ารักยอมให้ก็ได้ >//<
“ถามน้องดิว่ากูทำอะไร” โยนมาให้ผมซะงั้น อะไรว่ะ แล้วเมื่อวานพี่มาร์คหมายถึงเรื่องไหนอ่ะ เยอะไปหมด
“พี่หมายถึงเรื่องไหนอ่ะ ทำไว้เยอะเลย” ผมสวนกลับไปทันที
“ทำเยอะเลยเหรอมึง เพิ่งเจอกันไม่กี่วันเนี่ยนะ ทำเยอะเลยเหรอว่ะ เด็ดตลอดนะมึง ” เดี๋ยวๆ ผมว่าไอ้พี่แจ็คสันนี่มันพูดอะไรไม่ใช่แล้วมั้ง ทำเยอะอะไร เด็ดอะไร พี่หมายถึงเรื่องไหนว่ะนั้น
“ไม่ใช่แบบที่พี่คิดนะครับ” ผมรีบปฎิเสธทันที
“แล้วน้องแบมคิดว่าไอ้หวังมันคิดอะไรละครับนั่น” พี่แจบอมผมเคยคิดว่าพี่เป็นคนดีนะ แต่ตอนนี้ผมอาจต้องเปลี่ยนความคิด
“นั่นสิน้องแบมคิดว่าพี่คิดอะไร” ไอ้พี่หวังก็ยังต้อนผม
“หน้าแดงจนจะระเบิดแล้วน้องแบม” ไอ้เชี่ยยยยยมาร์คกูไม่รู้จะยังไงกับมึงแล้วจริงๆนะ
“มัน..มันไม่มีอะไรแบบที่พี่คิดแน่ๆ อ่ะครับ
“แล้วน้องการ์ตูนคิดอะไรอยู่ครับเนี่ย ไม่ว่าน้องคิดอะไรอยู่ก็อย่าเพิ่งคิดไปไกล เพราะระดับสมองแบบไอ้หวังมันไม่ได้คิดไปไกลกว่าที่ไอ้มาร์คกวนตีนน้องแบมแน่นอน”
“ผมก็ไม่ได้คิดอะไรครับคิดแค่นั้นเหมือนกัน” ผมผู้ไม่ยอมปล่อยไก่ออกไป ตีเนียนไป จะหาว่าห้าห่วงยังอายตูก็ยอม
“คิดลึกอยู่แหง แหมแค่จุ๊บเดียว”
“อะไรไอ้มาร์คนี่น้องเสร็จมึงแล้วเหรอ” พี่แจบอมพี่อย่าคิดไปไกลจะได้ไหม
“ไม่มีอะไรทั้งนั้นอ่ะพี่ ไอ้พี่มาร์คแม่งพูดมั่ว” ผมจะไม่ยอมให้ชื่อเสียงของผมต้องย่อยยับไปกว่านี้แน่นอน แค่โดนคนเขาเม้าท์ว่าเป็นคู่ขาไอ้ซึงฮยอนก็เศร้าแล้ว ถ้าต้องโดนคนอื่นเม้าท์ว่าเป็นคู่ขาพี่มาร์คอีกคน...ชีวิตตูไม่เหลือความภาคภูมิใจใดใดไปฝากแม่อีกแล้ว พี่กันต์ T.T ไม่ยอม
“ฮั่นแน่อะไรยังไงไอ้มาร์ค ไหนวันนั้นมึงยังพาน้องอารึมไปเดทอยู่เลย ไหงวันนี้อะไรยังไงครับ”
“ว่าไงน้องแบมจะตอบไม่ตอบ พี่ให้โอกาสน้องนะครับผม ถ้าไม่พูดพี่ พี่ใส่สีใส่ไข่ห้ามด่ากันเด็ดขาด” ทำไมมึงต้องพูดเหมือนมีอะไรมากกว่าหนึ่งจุ๊บด้วย มึงช่วยแกล้งเนียนๆ ทำเหมือนไม่เกิดอะไรขึ้นไม่ได้รึไง มึงไม่สงสารแม่กูเหรอมาร์ค ถ้ามึงไม่สงสารแม่กูก็สงสารกูแทนก็ได้ แล้วดูดิทุกคนในโต๊ะมองกูยังกับกูไปทำความผิดอะไรมา ไม่นับอีโต๊ะอื่นที่กางหูรอฟัง พรุ่งนี้กูไม่ต้องเตรียมเอาปีบมาคลุมหัวไปเรียนรึไง
“พี่มาร์คคิดว่า ทำแค่ไหน พี่ก็ทำแค่นั้นแหละครับ” ถ้าผมจะต้องตกไปในวงข่าวลือก็ตกมันไปด้วยกันนี่แหละ งานนี้ถ้ากูต้องลงหลุมก็กูจะเอามึงไปด้วยยยยยยยยย แค้นฝังหุ่นภาค10 พี่กันต์ขอรีเทิร์น
“โหหหหหห จัดว่าเด็ดน้องการ์ตูน จัดว่าเด็ด” ถ้าคุณกล้า อย่าแพ้กันต์พิมุก ตอบมาดิว่ามึงทำอะไรกู จะใส่สีตีไข่ยังไงก็เชิญยังไงเราก็โดนด้วยกันอยู่แล้ว
“เอาจริงนะน้องแบม” ผมมองกลับไปแบบเอาจริงดิ พี่จะไฟท์ก็ไฟท์มา พี่กันต์พร้อม ใคร ทีมพี่กันต์ ยกมือหน่อย
“เมื่อวานน้องแบม.........เค้า.........”
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
TALK
ใคร #ทีมพี่กันต์
ใคร #ทีมพี่ต้วน
ไหนแสดงตัวกันหน่อยยยย 555+
ขอบคุณนะคะ ที่เข้ามาอ่านกัน เข้ามาคอมเม้นกัน ขอบคุณที่เข้ามาแท็ก #ข้างห้องมาร์คแบม
กระต่ายโหดก็ขอส่งตอนนี้มาสวัสดีปีใหม่ล่วงหน้า ขอให้สุขภาพแข็งแรงๆ เงินทองไหลมาเทมากันทุกคน
ใครเป็นนักเรียนอยู่ก็ เก็ต A เก็ต 4 กันทุกท่านค่ะ
เจอกันปีหน้าฟ้าใหม้ ลาก่อน 2014 สวัสดีค่ะ 2015
ความคิดเห็น