ลำดับตอนที่ #17
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : บทที่ 7 (อกหัก) แล้วไงคนใหม่รออยู่ 100 %
ตอน 7 (อกหัก) แล้วไงคนใหม่รออยู่ 100 % คุณพัส เปียโน
เปียโน:
"ปากดีจังเลยนะ เมาแล้วเงียบๆไม่เป็นหรือไงอีตาบ้า เอ๋ยคุณพัส"ฉันต้องหันไปมองหน้าแม่คุณพัสในประโยคท้ายพร้อมกับอมยิ้มใหป้า ป้าแก่ก็ไม่วายที่จะส่งยิ้มให้ฉัน คิดว่าจะโดนสะแล้วที่เรียกลูกชายเขาแบบนั้นออกไป
"หนูพาพัสไปที่ห้องก่อนเถอะ เดียวจะอาละวาดเอา"ฉันพูดต่อเลยว่า
"ก็ลองดูสิ จะจัดการสะให้เข็ด"ไม่มีใครพูดต่อจากฉันเลยนอกจากรอยยิ้มคุณป้าเท่านั้น ฉันเลยพาคุณพัสขึ้นห้องไป พอเข้ามาได้สักพักประตูห้องมันปิดเอง ฉันเลยเอ่ยปากออกไปว่า
"ทำไมมันมืดจัง ไฟเปิดตรงไหนเนี่ยคุณ คุณไฟเปิดตรงไหน"เขาไม่ตอบฉัน นะตอนนี้สภาพในห้องมืดสะรั่วมีเพียงแสงจันทร์เพียงน้อยนิดที่รอดผ่านม่านหน้าต่างพอที่จะทำให้ฉันมองเห็นเตียงนอนของเขาได้ฉันพาร่างใหญ่กำยำเดินไปที่เตียงนอน
"ทำไมตัวหนักจังเนี่ยอีตาบ้า"ฉันวางตัวเขาลงบนที่นอนใหญ่ ฉันลุกขึ้นเดินออกจากห้อง แต่ไม่ทันมืออุ่นๆหนาใหญ่ของเขาสัมผัสข้อมือฉันพร้อมกับกะชากจนร่างเล็กๆของฉันต้องไปนอนซบที่หน้าอกใหญ่หนาบึกของเขา มือใหญ่หนารัดกุมตัวฉันไว้แน่นเมื่อฉันดิ้นเพื่อออกจากตัวเขา
"ขอบคุณนะเปียโน ที่อยู่เขียงข้างผมในวันที่ผมไม่มีใคร"ฉันหยุดนิ่งฟังเขาพูดออกมาด้วยเสียงที่แผวเบา
"ฉันรู้แล้วน่า ไม่เห็นต้องบอกฉันในท่าทางแบบนี้เลยอีตาบ้า"ฉันพร้อมกับทุบไปที่ไหล่เขาหลายครั้งจนเขาต้องออกเสียงว่า
"ผมขออยู่แบบนี้หนึ่งนาทีได้ไหม"ฉันนิ่งไปไม่ได้พูดอะไรจนเสียงเปิดประตูดังขึ้น
"แล้วทำไม่ไม่เปิดไฟเนี่ย"เสียงแม่คุณพัสพูดพร้อมเปิดไฟในห้องสว่างหวั่นไหว ฉันยืนตัวตรงดิก ดีที่ฉันทรงตัวออกจากคุณพัสได้ทันไม่งันเห็นช็อตเด็ดแน่
"หนูไม่รู้ว่าเปิดตรงไหนคะ งันหนูขอตัวกลับเลยนะคะ สวั.."ฉันกำลังจะกล่าวสวัสดีเลยแม่คุณพัสต่อเลยว่า
"เดียวสิหนูเปียโนช่วยป้าเช็ดตัวให้เจ้าพัสมันหน่อยนะ พอดีพ่อเจ้าพัสเรียกให้แม่ไปหานะ ป้าฝากด้วยนะ"ป้าพร้อมส่งผ้ากับน้ำอุ่นให้ฉันแล้วเดินออกไป ทำไมต้องเป็นฉันด้วยนะจะกลับก็ไม่ได้กลับ ง่วงก็ง่วงไหนพรุ่งนี้จะต้องไปทำงานแต่เช้า ฉันทำการปดกระดุมเสื้อคุณพัสจนถึงเมล็ดสุดท้าย คนอะไรผิวเนียนขาวอย่างกะผู้หญิง ไหนจะซิกแพคอีกโอ้ยคิดอะไรขอฉันเนี่ยบ้าไปแล้วฉันทำการเช็ดตัวให้เขาเช็ดไปจะหลับไปจนเผลอหลับไป รู้ตัวอีกทีเช้าแล้วละ
06.00น.
ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆแวบแรกที่เห็นเป็นใบหน้าหญิงสาวคนหนึ่ง คือแม่คุณพัสที่จองมองหน้าฉัน ที่มาพร้อมกับรอยยิ้มเมื่อฉันลืมตาขึ้น ฉันทรงตัวขึ้นจากอกใหญ่หนาของคุณพัสที่หลับแน่นิ่งไม่รู้สึกอะไรเลย ฉันทรงตัวยืนขึ้นแล้วเอ่ยปากพูดกับคุณป้าว่า
"ทำไมเมื่อคืนป้าไม่ปลุกหนูคะ เผลอหลับไปตอนนั้นก็ไม่รู้"
"ป้าเห็นหนูหลับเลยไม่กล้าปลุกเลยให้นอนต่อตอนเช้าค่อยปลุกที่เดียว"
"อ่อค่ะ งันหนูขอตัวกลับเลยนะคะ"
"ไม่ต้อง เดียวป้าให้เจ้าพัสไปส่งที่ทำงาน พึ่งจะหกโมงเช้าเองยังเหลือเวลาอีกเยอะเข้างานเก้าโมงไม่ใช่เหรอ เห็นบอกว่าทำงานที่ห้าง"
"พอดีหนูไม่ได้ทำงานที่ห้างแล้วคะ หนูได้งานใหม่เริ่มงานวันนี้วันแรกด้วย"
"อ่าวเหรอ หนูทำงานอะไรที่ไหนเหรอ"
"หนูทำงานเป็นเลขาคะ เป็นงานที่หนูอยากทำมากที่สุด ถ้าไม่ได้คุณพัสหนูคงไม่ได้ทำงานนี้คะ"ฉันฉีกยิ้มด้วยความดีใจ
"หมายความว่า หนูเปียโนเป็นเลขาส่วนตัวเจ้าพัสงันเหรอ"คุณป้าเอ่ยปากถามฉัน
"ใช่ค่ะ"
"ดีแล้วๆ ป้านึกอยู่เหมือนกันว่าเจ้าพัสจะเอาใครมาเป็นเลขาเห็นบอกว่ารู้จักกันดี ที่แท้ก็หนูเปียโนนี้เองป้าฝากจัดการด้วยนะ"คุณป้าส่งยิ้มให้ฉัน ฉันไม่ได้ตอบอะไรได้แต่ยิ้มส่งกลับไป คุณป้าพูดต่อเลยว่า
"ปะ ไปอาบน้ำที่ห้องป้า เดียวป้าเตรียมชุดเลขาคนใหม่ของลูกชายป้าให้ พอดีพ่อเจ้าพัสซื้อมาให้่แต่ไม่ได้ใส่เลย ชุดมันสวยแล้วก็ดูเด็กไปป้าไม่กล้าใส่ พ่อเจ้าพัสก็ซื้อไม่ดูอายุป้าเลย"ป้าพร้อมจับข้อมือฉันพาไปที่ห้องป้าทันที จนถึงหน้าห้องพ่อคุณพัสเดินออกมาจากห้อง
"เสร็จแล้วเหรอคุณ"ป้าเอ่ยปากถามพ่อคุณพัสทันที
"อืม"คุณลุงพร้อมขยับเนคไทที่คอ
"สวัสดีคะคุณลุง"ฉันกล่าวสวัสดีคุณลุงเมื่อหันมามองฉัน
"อ่าสวัสดีครับ"พร้อมหันไปมองคุณป้าทำหน้างง ๆว่าฉันเป็นใครคุณป้าพูดต่ออีกว่า
"หนูเปียโนนะ"
"อ่อ"คุณลุงเดินลงไปชั้นล่างทันที ฉันกับป้าเดินเข้าห้องไป ป้าบอกฉันเลยว่า
"ชุดนี่ไง ดูเป็นเสื้อวัยสาวๆเลยใช่ไหมละ แล้วดูป้าสิแก่ขนาดนี้จะกล้าใส่ได้ไง ถ้าใส่ออกไปละก็ได้เรียกป้าว่าสาวสูงอายุใจแตกกันพอดี"ฉันยิ้มอย่างเดียวจะว่าไปมันก็จริงอย่างที่ป้าพูดเสื้อสวยน่ารักเป็นสีฟ้าอ่อนมีกระดุมตรงกล่างเป็นคอปกกระโปรงเลยเหนือเข่าขึ้นไปหนึ่งคืบมือ ป้าพูดกับฉันอีกว่า
"หนูไปอาบน้ำเถอะเดียวป้าจะเอาผ้าว่างไว้ที่ปลายเตียง เดียวป้าไปปลุกเจ้าพัสก่อน"
"ค่ะ คุณป้า"เมื่อสิ้นเสียงฉันป้าเดินออกไปเลย
ขอบคุณค่ะ ที่เข้ามาอ่าน กดติดตามกดไลค์กดแชร์
ประพันธ์โดย
G P Y
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น