ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    (จบแล้ว) เสน่หา...ยัยเปียโน

    ลำดับตอนที่ #17 : บทที่ 7 (อกหัก) แล้วไงคนใหม่รออยู่ 100 %

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 150
      3
      19 พ.ค. 61

    ตอน 7 (อกหัก) แล้วไงคนใหม่รออยู่ 100 % คุณพัส เปียโน
    เปียโน:
    "ปากดีจังเลยนะ เมาแล้วเงียบๆไม่เป็นหรือไงอีตาบ้า เอ๋ยคุณพัส"ฉันต้องหันไปมองหน้าแม่คุณพัสในประโยคท้ายพร้อมกับอมยิ้มใหป้า ป้าแก่ก็ไม่วายที่จะส่งยิ้มให้ฉัน คิดว่าจะโดนสะแล้วที่เรียกลูกชายเขาแบบนั้นออกไป
    "หนูพาพัสไปที่ห้องก่อนเถอะ เดียวจะอาละวาดเอา"ฉันพูดต่อเลยว่า
    "ก็ลองดูสิ จะจัดการสะให้เข็ด"ไม่มีใครพูดต่อจากฉันเลยนอกจากรอยยิ้มคุณป้าเท่านั้น ฉันเลยพาคุณพัสขึ้นห้องไป พอเข้ามาได้สักพักประตูห้องมันปิดเอง ฉันเลยเอ่ยปากออกไปว่า
    "ทำไมมันมืดจัง ไฟเปิดตรงไหนเนี่ยคุณ คุณไฟเปิดตรงไหน"เขาไม่ตอบฉัน นะตอนนี้สภาพในห้องมืดสะรั่วมีเพียงแสงจันทร์เพียงน้อยนิดที่รอดผ่านม่านหน้าต่างพอที่จะทำให้ฉันมองเห็นเตียงนอนของเขาได้ฉันพาร่างใหญ่กำยำเดินไปที่เตียงนอน
    "ทำไมตัวหนักจังเนี่ยอีตาบ้า"ฉันวางตัวเขาลงบนที่นอนใหญ่ ฉันลุกขึ้นเดินออกจากห้อง แต่ไม่ทันมืออุ่นๆหนาใหญ่ของเขาสัมผัสข้อมือฉันพร้อมกับกะชากจนร่างเล็กๆของฉันต้องไปนอนซบที่หน้าอกใหญ่หนาบึกของเขา มือใหญ่หนารัดกุมตัวฉันไว้แน่นเมื่อฉันดิ้นเพื่อออกจากตัวเขา
    "ขอบคุณนะเปียโน ที่อยู่เขียงข้างผมในวันที่ผมไม่มีใคร"ฉันหยุดนิ่งฟังเขาพูดออกมาด้วยเสียงที่แผวเบา
    "ฉันรู้แล้วน่า ไม่เห็นต้องบอกฉันในท่าทางแบบนี้เลยอีตาบ้า"ฉันพร้อมกับทุบไปที่ไหล่เขาหลายครั้งจนเขาต้องออกเสียงว่า
    "ผมขออยู่แบบนี้หนึ่งนาทีได้ไหม"ฉันนิ่งไปไม่ได้พูดอะไรจนเสียงเปิดประตูดังขึ้น
    "แล้วทำไม่ไม่เปิดไฟเนี่ย"เสียงแม่คุณพัสพูดพร้อมเปิดไฟในห้องสว่างหวั่นไหว ฉันยืนตัวตรงดิก ดีที่ฉันทรงตัวออกจากคุณพัสได้ทันไม่งันเห็นช็อตเด็ดแน่
    "หนูไม่รู้ว่าเปิดตรงไหนคะ งันหนูขอตัวกลับเลยนะคะ สวั.."ฉันกำลังจะกล่าวสวัสดีเลยแม่คุณพัสต่อเลยว่า
    "เดียวสิหนูเปียโนช่วยป้าเช็ดตัวให้เจ้าพัสมันหน่อยนะ พอดีพ่อเจ้าพัสเรียกให้แม่ไปหานะ ป้าฝากด้วยนะ"ป้าพร้อมส่งผ้ากับน้ำอุ่นให้ฉันแล้วเดินออกไป ทำไมต้องเป็นฉันด้วยนะจะกลับก็ไม่ได้กลับ ง่วงก็ง่วงไหนพรุ่งนี้จะต้องไปทำงานแต่เช้า ฉันทำการปดกระดุมเสื้อคุณพัสจนถึงเมล็ดสุดท้าย คนอะไรผิวเนียนขาวอย่างกะผู้หญิง ไหนจะซิกแพคอีกโอ้ยคิดอะไรขอฉันเนี่ยบ้าไปแล้วฉันทำการเช็ดตัวให้เขาเช็ดไปจะหลับไปจนเผลอหลับไป รู้ตัวอีกทีเช้าแล้วละ

    06.00น.
    ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆแวบแรกที่เห็นเป็นใบหน้าหญิงสาวคนหนึ่ง คือแม่คุณพัสที่จองมองหน้าฉัน ที่มาพร้อมกับรอยยิ้มเมื่อฉันลืมตาขึ้น ฉันทรงตัวขึ้นจากอกใหญ่หนาของคุณพัสที่หลับแน่นิ่งไม่รู้สึกอะไรเลย ฉันทรงตัวยืนขึ้นแล้วเอ่ยปากพูดกับคุณป้าว่า
    "ทำไมเมื่อคืนป้าไม่ปลุกหนูคะ เผลอหลับไปตอนนั้นก็ไม่รู้"
    "ป้าเห็นหนูหลับเลยไม่กล้าปลุกเลยให้นอนต่อตอนเช้าค่อยปลุกที่เดียว"
    "อ่อค่ะ งันหนูขอตัวกลับเลยนะคะ"
    "ไม่ต้อง เดียวป้าให้เจ้าพัสไปส่งที่ทำงาน พึ่งจะหกโมงเช้าเองยังเหลือเวลาอีกเยอะเข้างานเก้าโมงไม่ใช่เหรอ เห็นบอกว่าทำงานที่ห้าง"
    "พอดีหนูไม่ได้ทำงานที่ห้างแล้วคะ หนูได้งานใหม่เริ่มงานวันนี้วันแรกด้วย"
    "อ่าวเหรอ หนูทำงานอะไรที่ไหนเหรอ"
    "หนูทำงานเป็นเลขาคะ เป็นงานที่หนูอยากทำมากที่สุด ถ้าไม่ได้คุณพัสหนูคงไม่ได้ทำงานนี้คะ"ฉันฉีกยิ้มด้วยความดีใจ
    "หมายความว่า หนูเปียโนเป็นเลขาส่วนตัวเจ้าพัสงันเหรอ"คุณป้าเอ่ยปากถามฉัน
    "ใช่ค่ะ"
    "ดีแล้วๆ ป้านึกอยู่เหมือนกันว่าเจ้าพัสจะเอาใครมาเป็นเลขาเห็นบอกว่ารู้จักกันดี ที่แท้ก็หนูเปียโนนี้เองป้าฝากจัดการด้วยนะ"คุณป้าส่งยิ้มให้ฉัน ฉันไม่ได้ตอบอะไรได้แต่ยิ้มส่งกลับไป คุณป้าพูดต่อเลยว่า
    "ปะ ไปอาบน้ำที่ห้องป้า เดียวป้าเตรียมชุดเลขาคนใหม่ของลูกชายป้าให้ พอดีพ่อเจ้าพัสซื้อมาให้่แต่ไม่ได้ใส่เลย ชุดมันสวยแล้วก็ดูเด็กไปป้าไม่กล้าใส่ พ่อเจ้าพัสก็ซื้อไม่ดูอายุป้าเลย"ป้าพร้อมจับข้อมือฉันพาไปที่ห้องป้าทันที จนถึงหน้าห้องพ่อคุณพัสเดินออกมาจากห้อง
    "เสร็จแล้วเหรอคุณ"ป้าเอ่ยปากถามพ่อคุณพัสทันที
    "อืม"คุณลุงพร้อมขยับเนคไทที่คอ
    "สวัสดีคะคุณลุง"ฉันกล่าวสวัสดีคุณลุงเมื่อหันมามองฉัน
    "อ่าสวัสดีครับ"พร้อมหันไปมองคุณป้าทำหน้างง ๆว่าฉันเป็นใครคุณป้าพูดต่ออีกว่า
    "หนูเปียโนนะ"
    "อ่อ"คุณลุงเดินลงไปชั้นล่างทันที ฉันกับป้าเดินเข้าห้องไป ป้าบอกฉันเลยว่า
    "ชุดนี่ไง ดูเป็นเสื้อวัยสาวๆเลยใช่ไหมละ แล้วดูป้าสิแก่ขนาดนี้จะกล้าใส่ได้ไง ถ้าใส่ออกไปละก็ได้เรียกป้าว่าสาวสูงอายุใจแตกกันพอดี"ฉันยิ้มอย่างเดียวจะว่าไปมันก็จริงอย่างที่ป้าพูดเสื้อสวยน่ารักเป็นสีฟ้าอ่อนมีกระดุมตรงกล่างเป็นคอปกกระโปรงเลยเหนือเข่าขึ้นไปหนึ่งคืบมือ ป้าพูดกับฉันอีกว่า
    "หนูไปอาบน้ำเถอะเดียวป้าจะเอาผ้าว่างไว้ที่ปลายเตียง เดียวป้าไปปลุกเจ้าพัสก่อน"
    "ค่ะ คุณป้า"เมื่อสิ้นเสียงฉันป้าเดินออกไปเลย
    ขอบคุณค่ะ ที่เข้ามาอ่าน กดติดตามกดไลค์กดแชร์
    ประพันธ์โดย
    G P Y
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×