ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    (จบแล้ว) เสน่หา...ยัยเปียโน

    ลำดับตอนที่ #24 : บทที่ 11 เปิดตัวเมียคนใหม่ 100%

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 177
      4
      8 มิ.ย. 61

    ตอน 11 เปิดตัวเมียคนใหม่ 100%

    คุณพัส:
    เธอลุกจากที่นอนตรงไปอาบน้ำทันที ในระหว่างที่เธออาบน้ำอยู่ผมทำการแต่งตัวนอนรอเธออาบน้ำ สักพักใหญ่เธอเดินออกมากับผ้าขนหนูตัวเดียว เดินไปที่ตู้เสื้อผ้าเธอหันหน้ามาหาผมแล้วพูดว่า
    "ไม่ไปอาบน้ำเหรอ?"
    "ไม่อะเดียวไปอาบที่บ้านเอา"
    "อย่าบอกนะว่าคุณจะย้อนกลับไปที่บ้านก่อนแล้วค่อยเขาบริษัทเหรอ"
    "อืมใช่...ทำไมเหรอ"
    "ก็ป่าว มันจะไม่เสียเวลาเหรออาบน้ำที่นี้จะได้ตรงไปที่ทำงานเลย"
    "ไม่หรอก...แล้วอีกอย่างวันนี้ที่บริษัทก็ไม่ได้มีอะไรมาก ผมแชทถามพี่เจนแล้ว"
    "อ่อ...งันก็ตามสบายคุณเลยละกัน"เธอหันหน้าไปแต่งตัวต่อจนเสร็จเราสองคนเดินไปที่ลานจอดรถแล้วตรงไปที่บ้านผมทันที

    ณ.บ้านคุณพัส
    พอถึงบ้านผมเดินตรงเข้าบ้านเลย เพราะอยากอาบน้ำมากนะตอนนี้ ไม่รู้เปียโนเธอทำอะไรอยู่ในรถผมเลยบอกเธอว่า
    "เปียโนหาอะไรนะ ไปรอผมในบ้านนะขออาบน้ำแป๊บหนึ่ง"
    "คะ!"ผมเดินเข้าไปในบ้าน ผมเห็นแม่เดินออกมาผมเลย
    "จะไปไหนเหรอครับแม่?"
    "ก็จะมาดูเรานั้นแหละเมื่อคืนไปไหนมาทำไมไม่กลับบ้าน แล้วไปนอนค้างที่ไหน"แม่เห็นหน้าผมใส่ผมไม่ยั่งเลย
    "ไปเที่ยวกับเพื่อนมาครับ เมื่อคืนผมไปนอนค้างที่..."ผมไม่ทันได้พูดจบเลย
    "นี่แก่ไปนอนค้างกับหนูเปียโนใช่ไม"แม่รู้ได้ไง ผมหันไปมองตามสายตาที่แม่ผมจองมองอยู่ เปียโนเธอกำลังจะเดินมาทางนี้
    "ครับแม่!"
    "แก่ว่าอะไรนะ..?"
    "เมื่อคืนผมไปนอนค้างที่ห้องเปียโนมาครับแม่"
    "แก่ไปนอนที่นั้นแก่ทำอะไรเขาหรือป่าวนะ แล้วทำไมไม่กลับมานอนที่บ้านหะเจ้าพัส"
    "ทำครับแม่..!"แล้วทำไมผมต้องยอมรับด้วยว่าผมไปนอนกับเปียโนแถมมีอะไรกับเธอด้วยนะ พูดอะไรออกไปวะเนี่ย แล้วจะทำยังไงละทีนี้ตายแน่
    "เรามีเรื่องต้องคุยกันยาวเลยวันนี้"
    "แต่ผมขอไปอาบน้ำก่อนได้ไหม ไม่ไหวแล้ว"เปียโนเธอเดินมาถึงผมพอดี
    "สวัสดีคะ คุณป้าคุยอะไรกันเหรอคะหน้าเคลียดเชียว"มาถึงต้องมารยาทไทยแบบนี้ทุกครั้งแหละครับเมียผมอะ
    "ไหว้พระเถอะลูก ไม่มีอะไรหรอกจ๊ะ"เป็นไงละครับแม่ผม ยังไม่ได้บอกเลยว่าเปียโนเป็นลูกสะใภ้ก็เรียกลูกสะละแม่ผมนี้มีซิกเซ้นส์แม้นจริงๆ ใช่ได้เลยแบบนี้สิถึงจะเรียกว่าแม่ผม แม่ส่งยิ้มบางๆให้เปียโน ผมเดินออกมาจากตรงนั้นทันทีตรงไปที่ห้องนอนไม่ไหวแล้วจริงๆ ทั้งคืนยังไม่ได้อาบเลยแถมมีเช้าต่ออีก

    เปียโน:
    ฉันเดินเข้ามาเห็นคุณป้าทำหน้าตื่นตกใจอย่างกะได้ยินอะไรแล้วมันสะเทือนใจ พอถามแล้วไม่มีอะไรนี้น่า ฉันคงคิดมากไปสินะหวังว่าอีตาบ้าพัสคงไม่บอกเล่าเรื่องเมื่อคืนก็เป็นพอ
    "หนูเปียโนจ๊ะ...ป้ามีเรื่องจะคุยกับหนูนิดหน่อยนะจ๊ะ"ฉันเอากระเป๋าว่างที่โซฟาแล้วนั่งลงข้างๆป้า
    "คุณป้ามีเรื่องอะไรจะคุยกับหนูเหรอคะ?"
    "ป้าขอถามไรหน่อยสิ..!"
    "ได้คะ.."
    "เมื่อคืนเจ้าพัสมันไปนอนค้างที่ห้องหนูใช่ไหม?"ตรงไปนะคะป้า ฉันถึงกับจุกที่อกจู่ๆป้าทำไมถามฉันเรื่องนี้นะ แล้วฉันจะตอบยังไงละเนี่ยจะตอบว่าใช่หรือจะปฏิเสธดี ถ้าตอบว่าใช่ฉันต้องดูไม่ดีแน่ๆ
    "ค่ะ...คือออไม่ได้นอนคะหนูพึ่งเจอเขาเมื่อเช้าเองคะ ทำไมป้าถามหนูแบบนี้ละคะ"ด้วยความส่งสัยทำไมป้าถามฉันแบบนั้น หรือว่าอีตาพัสจะบอกกับป้าว่าเมื่อคืนนอนค้างกับฉัน ไม่จริงมัง
    "ก็เมื่อคืนเจ้าพัสไม่ได้กลับมานอนที่บ้านนะ...แล้วเจ้าพัสมันบอกว่ามันไปนอนค้างที่ห้องเรานะ"โอ้ยตายห่าละทีนี้
    "ฮ่ะ...ว่าไงนะคะป้า? เขาบอกแบบนั้นเหรอคะ"โอ้ยจะบ้าตามทำไมต้องบอกความจริงด้วยนะอีตาบ้าพัส ปฏิเสธไม่เป็นหรือไงเป็นลูกที่ดีจริง
    "เมื่อคืนเจ้าพัสนอนค้างกับหนูใช่ไม..?"
    "ไม่ได้นอนเลยคร้าาา"แต่มันทั้งคืนแทบไม่ได้นอนมีต่อเช้าอีก
    "อ่าวเหรอ..ป้าคิดว่านอนเสียดายจัง!"
    "คะ..เสียดายเหรอคะ"
    "ป่าวหรอกจ๊ะ"ป้าฉีกยิ้มกว้างให้ฉันที่มาพร้อมกับเรียวมือยาวมาสัมผัสหยิกเบาๆที่โหนกแก้มใส่ๆของฉันทั้งสองมือ
    "อ่าวเจ้าพัสมาพอดีเลย มานี้เลยมาคุยกันหน่อยสิ...ชอบทำให้แม่แอบดีใจ"
    "ดีใจเรื่องอะไรครับแม่?"
    "ก็ไหนเราบอกว่า เมื่อคืนไปนอนค้างที่ห้องเปียโนมา"อ่าวยังไม่จบมีต่ออีก ยังจะถามต่อแค่ฉันคนเดียวน่าจะยืนยันได้แล้วนะ
    "ผมนอนกับเธอจริงๆนี่ครับ...แถม..."คนร่างน้อยตัวบางอย่างฉันจากที่นั่งอีกฝังต้องกระโดดโพบินไปปิดปากเขาอีกฝังด้วยความเร็วปีแสงเหมือนจรวดนาซ่าที่พุ่งเข้าสู้จักวาล
    "นี่คุณปฏิเสธท่านบางก็ได้ จะบอกทำไมกันเล่าฉันเสียหายนะ อายด้วย"ฉันกระซิบเบาๆข้างหูเขาก่อนที่จะหลุดปากออกไปมากกว่านี้
    "หนูเปียโนเป็นอะไรลูก...ทำไมทำกับเจ้าพัสแบบนั้นละ เอามือปิดปากเขาทำไมป้ารอฟังอยู่นะลูก"ฉันต้องฉีกยิ้มยี่ส่งไปให้ป้า
    "แฮ่ แฮ่ ไม่มีอะไรค่ะ"ฉันพร้อมกับเอามือปล่อยออกจากปากเขาช้าๆแล้วกระซิบเบาๆอีกครั้งว่า
    "พูดดีๆนะคุณ..ไม่ดีมีตายแน่"ป้าพูดขึ้นเลยว่า
    "ว่าไงเจ้าพัส..พูดต่อสิตกลงได้นอนหรือป่าว ไหนหนูเปียโนบอกว่าแก่ไม่ได้ไปนอน แล้วแถมอะไรของแก่...พูดต่อให้จบนะ"อีตาบ้าพัสตอบกลับเมื่อป้าพูดจบ
    "จะไม่นอนได้ไง...แถมนอนเตียงเดียวกันด้วย..โอ้ยยยเจ็บ"ฉันบิดเนื้อเขาเพื่อเตือนสติว่าอย่าปากดีให้มันมากนัก
    "เป็นอะไรลูก..อะไรกัดเหรอ"
    "มดมันกัดผมนะครับแม่ แต่มดตัวเนี้ยผมกินมันแล้วด้วย"เขาพูดอะไรของเขาเนี่ยกินมงกินมดแล้ว แถมยังหันหน้ามามองฉันอีกนี้เขาว่าฉันเป็นมดเหรอ นี้เขาสื่อบอกแม่เขาว่าเขากินฉันแล้วเหรอเนี่ย อีตาบ้าพัสนิ
    "อะไรของลูกเนี่ย กินมดแล้วตัวเนี่ยแม่ งง!"
    "ไม่มีอะไรหรอกครับแม่ ผมพูดไปงันแหละครับ"คุณพัสพร้อมเอามือใหญ่หนามาเขย่าหัวฉันเบาๆแล้วหันไปคุยกับแม่เขาว่า
    "ผมขอตัวไปทำงานก่อนนะครับแม่...สายมากแล้วด้วย"
    "โอเค...ค่อยมาเล่าให้แม่ฟังใหม่นะพัส"
    "ครับแม่!"คุณพัสลุกขึ้นเดินตรงไปที่รถในระหว่างที่คุณพัสเดินไปฉัน
    "สวัสดีคะคุณป้า...ที่คุณพัสพูดไปเมื่อกี้อย่าไปเชื่อเขานะคะ"ป้าไม่ได้พูดอะไรได้แต่ยิ้มพยักหัวให้เท่านั้น ฉันเดินไปขึ้นรถทันที ในระหว่างที่รถแลนอยู่บนท้องถนนอยู่นั้น
    "นี่คุณ...ถ้าแม่คุณถามเรื่องเราสองคนคุณอย่าบอกนะ"
    "ทำไมอะ?"
    "ไม่ต้องรู้หรอกน่า ไม่ต้องบอกก็พอ"
    "ถ้าไม่มีเหตุผลงันผมจะเล่าให้แม่ผมฟังให้หมดตั้งแต่ค่ำยันเช้า"
    "จะบ้าเหรอคุณ...โอเคฉันบอกก็ได้มันน่าอายนะคุณ ที่เราจะเล่าเรื่องนี้ให้คนอื่นรู้นะแล้วคุณไม่อายแม่คุณมังเลยหรือไง!"
    "จะอายทำไมนั้นมันแม่ผมนะ...ไม่ใช่คนอื่นคนไกลสะหน่อยแล้วอีกอย่างแม่ผมก็จะเป็นแม่คุณอีกคนแล้วนะ จะอายท่านทำไม"พูดออกมาได้ ฉันอายเป็นเหมือนกันนะ
    "ถึงจะอย่างงันก็เหอะฉันก็อายอยู่ดี...แล้วก็อีกอย่างฉันกลัวแม่คุณไม่ยอมรับฉันด้วย"
    "รับประกันไม่มีทางที่แม่ผมจะรับลูกสะใภ้คนนี้ไม่ได้ แม่ผมชอบคุณจะตายรักคุณมากกว่าผมอีกสะมัง"ลูกสะใภ้อยู่นี้แหละทำอย่างกะคุณจะมาขอฉันแต่งงานในอีกสามสี่วันอย่างงันแหละ แค่นอนด้วยกันแค่คืนเดียว ฉันพูดขึ้นสั้นๆว่า
    "คุณเอาอะไรมาพูด..!"
    "เชื่อผมเหอะน่า...แม่ผมอยากได้คุณมาเป็นลูกสะใภ้เขาด้วยซ้ำไป"อีกแหละสะใภ้อีกแหละให้แม่คุณมาขอฉันเลยดีกว่าไหมอีตาบ้าฉันตอบกลับไปว่า
    "อย่ามาพูดให้ฉันรู้สึกดีหน่อยเลย...ฉันเห็นในทีวีแม่ยายกับลูกสะใภ้ไม่ค่อยจะถูกกัน"พอฉันพูดจบคุณพัสพูดขึ้นมาเลยว่า
    "นั้นมันละครไม่ใช่ชีวิตจริงสะหน่อย..ดูละครมากไปหรือป่าวคุณเมียจ้า"นี่เขาว่าฉันใช่ไหม นั้นไงคำท้ายอีกแหละ
    "เมียอีกแล้วนะคุณ!"
    "ก็เมียผมจริงๆนี่น่าหรือจะเถียง?"
    "รู้แล้วน่า"พอจอดรถสนิทฉันกับคุณพัสเดินเข้าบริษัททันที พอเดินไปไม่เท่าไรมือใหญ่หนานุ่มๆมาประสานนิ้วมือเรียวยาวน้อยอย่างแนบแน่น
    "นี่คุณ..ปล่อยมือฉันนะพนักงานเขามองฉันใหญ่แล้วเนี่ย"
    "อย่าพูดมากเดินตามมาก็พอ"ฉันไม่วายที่จะแกะมือตัวเองออกจากมือเขา แต่ก็ไม่ออกอยู่ดีจนเดินมาถึงกลางบริษัทคุณพัสพูดขึ้นว่า
    "ทุกคนฟังทางนี้ผมมีเรื่องจะประกาศให้ทุกคนทราบจะได้ไม่ต้องไปแอบซุบซิบแอบด่ากันหลับหลัง"นี่เขาเป็นอะไรของเขาเนี่ยแล้วจะมาพูดอะไรตอนนี้ปล่อยมือฉันก่อนได้ไหมอีตาบ้าพัส จะกุมรัดมือฉันแน่นไปไหนเนี่ยคนเขามองฉันกันใหญ่แล้ว อยู่ดีๆเขายกมือฉันขึ้นที่ประสานกับมือของเขาแล้วพูดออกว่า
    "ผมกับเปียโนเราสองคนคบกันครับ ผมหวังว่าจะไม่ได้ยินใครนินทาเปียโนกับผมหลับหลังอีก ไม่งันผมไล่ออกแน่"ฉันอึ่งตกใจในคำพูดของเขามากเขาต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ฉันพูดอะไรไม่ออกเลยได้แต่ตาโตอ้าปากค้างใส่เขาเท่านั้น
    "นี่..หุบปากหน่อยก็ได้นะเดียวแมงวันบินเข้าปากหรอกนะ...ไปกันเหอะ"ฉันพร้อมกับปิดปากกลื่นน้ำลายลงคอ ฉันพูดอะไรไม่ออกเลยนอกจากเดินตามเขาไปเท่านั้นเพราะเขาลากฉันไปนะสิ
    ขอบคุณค่ะ ที่เข้ามาอ่าน กดติดตามกดไลค์กดแชร์
    ประพันธ์โดย
    G P Y
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×