(จบแล้ว) เสน่หา...ยัยเปียโน

ลำดับตอนที่ #8 : บทที่ 3 คุณชายพัส (ณภัทรเทวา) 70%

ตอน 3 คุณชายพัส (ณภัทรเทวา) 70%

คุณพัส เปียโน

"คุณไม่บอกชื่อฉันนิ ฉันจะเรียกชื่อคุณได้ไง"

คุณพัส:

เธอไม่รู้จักผมเหรอเนี่ย คิดว่าเธอรู้จักผมสะอีก เธอไม่รู้จริงๆหรือแกล้งไม่รู้กันแน่นะ แปลกคนจริงๆผมเป็นเจ้าของห้างที่เธอทำงานอยู่ เธอจะไม่รู้จักไม่เคยเห็นผมเลยเหรอ เธอเป็นผู้หญิงที่ไม่เหมือนใครจริงๆ คำแรกที่เรียกชื่อผม บ๊องเกินหญิงงามแล้ว เธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่ไม่ตกหลุมรักผม ชั่งเย็นชาดูนิ่งไม่เขิลอายตอนยืนอยู่หน้าผม หรือว่าเป็นเพราะกลางคืนทำให้เธอมองไม่เห็นความหล่อผม อาจจะเป็นไปได้นะมันคงจะมืดไปจริงๆแหละ ผู้หญิงที่เจอผมครั้งแรกตกหลุมรักผมกันทั้งนั้นแหละ

"นี่คุณไม่รู้จักผมจริงๆเหรอ เปียโน"ด้วยความสงสัยเลยถามไปเช่นนั้น เธอสวนผมกลับมา

"ทำไมฉันต้องรู้จักคุณด้วย คุณเป็นดาราเหรอที่ฉันต้องรู้จักคุณ ว่าแต่ทำไมคุณถึงรู้ชื่อฉันได้..?"ตอบกลับมาได้กวนใจผมจริงๆเธอคนนี้

เปียโน:

เขารู้จักชื่อฉันได้ไง ไม่เคยบอกชื่อนี่น่า แปลกจังแต่ชังเถอะจะคิดให้ปวดหัวทำไม แค่หนี้ตาบ้านี้ก็ปวดหัวพอละ เขาพูดขึ้นว่า

"คุณไม่ต้องรู้หรอกว่าผมรู้ชื่อคุณได้ยังไงไม่สำคัญ สำคัญที่ว่าผมชื่ออะไรดีกว่าไหม คุณเปียโน....ผมชื่อพัสครับ"

"ชื่อพัสเหรอ ทำไมคุณชื่อเหมือนเจ้าของห้างที่ฉันทำอยู่ แปลกดีแฮ่รู้จักชื่อฉันยังไม่พอแถมชื่อเหมือนคุณพัสเจ้าของห้างอีกตลกดี คุณคงไม่หล่อเท่าคุณพัสหรอก คนขี้งก"

คุณพัส:

ผมละขำกับคำพูดของเธอจริงๆเลย ตกลงผมหล่อหรือไม่หล่อกันแน่นะ แถมตั้งชื่อใหม่ให้ผมอีกว่า(คนขี้งก) เธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่คุยเป็นกันเองกับผมแบบนี้ ขนาดแฟนผม นีน่าเธอยังไม่คุยแบบนี้กับผมเลยสักครั้งยังไม่มีเลย ผมอยากให้เธอคุยกับผมแบบนี้บ้าง

"เหรอ ยัยลูกหนี้"ผมตอบเธอกลับไป

"ยัยลูกหนี้เลยเหรอคุณ จะเกินไปแล้วนะ คนขี้งก"ผมละรู้สึกขำและชอบนะเวลาเธอเรียกชื่อผมแบบนั้นมันตลกดี ผมเลยบอกเธอกลับไปว่า

ขอบคุณค่ะ ที่เข้ามาอ่าน กดติดตามกดไลค์กดแชร์

ประพันธ์โดย

G P Y