[life story]ครั้งเดียวในชีิวิตกับหน้าที่เด็กม.6 (ฉบับเกรียน)

กูมันเด็กสายศิลป์

บางคนเค้าบอกว่าแม่งกาก สอบวิทย์ไม่ติดล่ะสิถึงเรียนสายนี้

เออ กูสอบไม่ติดวิทย์

กูจะติดได้ไง กูดิ่งคณิตตอนสอบเข้า

กูอยากเรียนสายศิลป์ กูชอบภาษา กูอยากเที่ยวรอบโลก กูไม่ชอบกฎเกณฑ์

กูไม่ชอบกรอบที่วางไว้ว่าต้องเป็นแบบนั้นแบบนี้

เค้าบอกว่ากูมันกาก เค้าบอกว่ากูสู้เด็กสายวิทย์ไม่ได้ 

เค้าบอกว่ากูมันตัวสร้างปัญหา เค้าบอกว่ากูเป็นแบบนั้นแบบนี้ เพราะตีค่าราคาจากที่มีคำว่าสายศิลป์แปะกลางหน้าผากกู

ช่างแม่ม..กูจะเป็นยังไงแล้วทำไม 

กูก็มีความฝันเหมือนกัน 

เด็กศิลป์ภาษาคนนี้ก็มีหัวใจเหมือนกันนะเว้ย..

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

รอนแรมมาเนิ่นนานเพียงหนึ่งใจ กับทางที่โรยเอาไว้ด้วยขวากหนาม

ถูกแหลมคมทิ่มแทงจนมันแทบจะทนไม่ไหว

ชีวิตทำไมยากเย็นขนาดนั้น สองมือจะมีเรี่ยวแรงขนาดไหน

แต่หัวใจของคนยังยืนยันจะไม่ถอดใจ

ในค่ำคืนที่ฟ้านั้นไม่มีดาวอยู่ตรงนี้ ฉันยังคงก้าวไป

ยังคงมีรักแท้เป็นแสงนำไปในคืนที่หลงทาง

วันเวลาไม่เคยจะหยุดเดินอย่างไร

เราคงต้องเดินไปกับมันเก็บทุกความผิดพลั้ง

เป็นคำเตือนให้เราเข้าใจ

ชีวิตเริ่มตรงที่คำว่าฝ่าฟันขอเพียงใจเรา

เท่านั้นไม่หวั่นไหวบทชีวิตของเรา

เราจะทำให้มีความหมาย

ในค่ำคืนที่ฟ้านั้นไม่มีดาวอยู่ตรงนี้ฉันยังคงก้าวไป

ยังคงมีรักแท้เป็นแสงนำไปในคืนที่หลงทาง

นาทีที่ความฝันนั้นพร้อมเป็นเพื่อนตาย
เส้นทางนี้ฉันยังมีจุดหมายตราบใดที่ปลายท้องฟ้า
มีแสงรำไรจะไปจนถึงแสงสุดท้าย

ความเดียวดายในคืนเหน็บหนาว
แหงนมองฟ้ายังนึกถึงวันเก่า
มันคงจริงที่ทางยาวไกลกร่อนหัวใจ
ภาวนากับความมืดมิดขอให้รักยังคุ้มครองเราอยู่

เติมพลังให้ใจดวงนี้ไม่ยอมแพ้

ในค่ำคืนที่ฟ้าท้าทายใจคนอยู่ตรงนี้และฉันยังคงก้าวไป

ยังคงมีรักแท้เป็นแสงนำไปในคืนที่หลงทาง

นาทีที่ความฝันนั้นพร้อมเป็นเพื่อนตาย

เส้นทางนี้ฉันยังมีจุดหมาย

ตราบใดที่ปลายท้องฟ้ามีแสงรำไรจะไปจนถึงแสงสุดท้าย..

© Tenpoints !