คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : 00 | prologue
ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่ความรักของเราเป็นแบบนี้
ใครกันทำให้ความรักของเราเป็นแบบนี้
ทำไมความรักของเราจึงกลายเป็นแบบนี้
หรือจะเป็นเพราะเราทั้งสองคน
เป็นเพราะความรักเฮงซวยนี่งั้นหรือ?
“วันนี้มาร์ค ต้วนไปกับเชวยองแจอีกแล้ว แกเห็นรึเปล่า”
“เห็นสิแก แหม สีหัวเด่นซะขนาดนั้นน่ะ”
“คิก สมน้ำหน้าบอมแบมอะไรนั่นเนอะ สะใจพิลึก”
“เห็นคบกันตั้งหลายปี ที่ไหนได้ สุดท้ายก็โดนเด็กติ๋มๆคาบไปกินอยู่ดี”
“โหยย แต่เด็กนั่นก็ใช่ย่อยนะ ได้ข่าวว่าก่อนจะคบกับพี่มาร์คก็หักอกไปหลายคนอยู่ หมั่นไส้มานานละ คงคิดว่าฮ็อตตายแหละ เฮอะ สุดท้ายเดี๋ยวก็ตกกระป๋องปิ้วเหมือนกันนั่นแหละ”
“คิกๆๆๆ”
‘ปัง!’
มือเรียวกระแทกประตูห้องน้ำอย่างแรงด้วยความไม่พอใจ แบมแบมกัดปากสีสดนั่นและจิกตามองไปยังประตูใหญ่ที่สาวประเภทสองร่วมมหาลัยเพิ่งเดินจากไปเมื่อครู่อย่างคิดแค้น
พวกเก่งแต่ปาก..
กันต์พิมุกจ้องเงาของตัวเองในกระจกเงา ใบหน้าหวานสวยเข้ากับทรงผมซอยสั้นสีบลอนด์ ตาสองชั้นที่กรีดอายไลน์เนอร์แลดูคมเฉี่ยว ริมฝีปากเรียวที่ทาลิปสีสด ร่างบางที่แลดูน่าทะนุถนอมน่าปกป้องในชุดนักศึกษา กลิ่นหอมจางๆนั่นอีก ก็ไม่แปลกหรอกนะที่สาวเล็กสาวใหญ่สาวแท้สาวเทียมพากันอิจฉา
ไม่รู้หรอกนะว่าทำไม แต่นักศึกษาชายกว่าครึ่งมหาลัยพากันหลงใหลแบมแบมแบบนี้ ไม่ใช่ความผิดของเขาซักหน่อย แต่เขาก็ไม่ใช่ประเภทนางเอกอ่อนแอให้รังแกเล่นหรอกนะ เจอแบบนี้มันก็มีโมโหบ้างอะไรบ้าง แต่เพราะเจอซะทุกวันจนชิน จะเหวี่ยงไปก็ไร้ประโยชน์นั่นแหละ
ชอบพูดกันนักว่าเขาชอบมองผู้ชายเป็นของเล่นไว้บริหารสเน่ห์
จะพูดอะไรก็พูดเถอะนะ เอาที่สบายใจ
หึ ยังไงเขาก็ยังดีกว่าคนพวกนั้นตรงที่มีสเน่ห์ให้บริหารแล้วกัน
“อา... ยองแจยา...” เสียงแหบพร่าทุ้มต่ำดังขึ้นข้างหูของเด็กหนุ่มร่างบางที่อยู่บนกายของเขา มือเรียวเล็กเอื้อมไปด้านหลังเกาะยึดไหล่กว้างไว้แน่นเพื่อให้ตนมีแรงมากขึ้น เสียงหอบหายใจถี่ของทั้งเชวยองแจและชายหนุ่มหัวแดงดังขึ้นระงมปนเปกับเสียงครางกระเส่า
‘ปัง’ ประตูคอนโดถูกเปิดออกอย่างแรง เด็กหนุ่มร่างเล็กเดินเข้ามา มือถือที่ชายหนุ่มนักรักที่กำลังปฏิบัติภารกิจบนโซฟาเป็นผู้ซื้อให้ถูกหนีบไว้ด้วยหัวกับคอ เพราะมือเล็กกำลังหอบถุงช็อปปิ้งพะรุงพะรังจนเต็มมือ แบมแบมกวาดสายตาไปมองคนสองคนที่กำลังนั่งซ้อนตักกันด้วยเรือนร่างเปลือยเปล่าอย่างไร้อารมณ์
“อื้อ ถึงห้องแล้วล่ะ ยูคไม่ต้องห่วงนะ วันนี้ขอบคุณมาก อ๋อ อื้อ ไม่เป็นไร แบมบอกแล้วว่าแบมเดินขึ้นมาเองได้ เอ้อ แปปนึงนะ ขอแบมเข้าห้องก่อนแปป” ดูจากรอยยิ้มแล้วผู้มาใหม่ไม่ได้มีอาการหัวเสียสักนิดกับการที่ได้เข้ามาเห็นช็อตเด็ดตรงหน้า ท่าทางดูก็รู้ว่าคนตัวเล็กดูจะจดจ่ออยู่กับการคุยโทรศัพท์ที่เสียบสายหูฟังต่อไว้กับเด็กหนุ่มรุ่นน้องที่เพิ่งพาไปเที่ยวมาวันนี้มากเสียกว่าภาพเหล่าตรงหน้านี้เสียอีก แบมแบมเปิดประตูห้องนอนเข้าไป เสียงหัวเราะคิกคักดังมาจากในนั้นบอกให้รู้ว่าคงยังไม่วางสายจากยูคยอมแน่ๆ
เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไปแล้ว เชวยองแจจึงตัดสินใจสานต่อกิจกรรมรักที่ค้างไว้เมื่อครู่อย่างไม่ลังเล เพราะดูเหมือนว่าถ้าเขาไม่รีบตอนนี้ร่างใหญ่ที่อยู่ด้านล่างจะหงุดหงิดแล้วเปลี่ยนใจเป็นผู้คุมเกมในวันนี้ซึ่งอาจจะทำให้เขาเดินไม่ได้ไปซักอาทิตย์นึงเลยก็ได้ ที่จริงแล้วเด็กหนุ่มก็ไม่ใช่คนหน้าหนาชนิดที่ว่ามีคนเปิดเข้ามาแล้วจะทำเรื่องแบบนี้โดยไร้ยางอายหรอกนะ หากแต่นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น และทุกๆครั้งมาร์ค ต้วนก็ไม่เคยหยุด.. และดูเหมือนจะไม่พอใจอย่างมากหาก ‘คู่นอน’ ของตนรับไม่ได้แล้วหนีหายไปเพราะความอับอาย
เขาก็ไม่เข้าใจความสัมพันธ์ของคนสองคนนี้หรอกนะ
ดูเผินๆก็เป็นคู่รักที่รักกันมากมายปานจะกลืนกิน
ทั้งๆที่ภายในเหมือนกับว่าจะไม่ได้ใส่ใจอะไรกันสักนิด..
คนนึงก็’นอกกาย’ ตะกละตะกลามในความสัมพันธ์ทางกาย มี ‘คู่นอน’ อยู่หลายสิบคนที่มีสิทธิแค่เป็นคู่ควงที่มาร์คใช้เป็นเครื่องมือรองรับอารมณ์ทว่ากลับไม่เคยได้ ‘ความรัก’ จากชายหนุ่มเลยแม้แต่น้อย เพราะใจดวงนั้นได้ถูกมอบให้กับคนคนนึงไปจนหมดแล้ว
ส่วนอีกคนหนึ่งก็ ‘นอกใจ’ตะกละตะลามในความรักที่ไม่เคยเพียงพอ จากการกระทำหลายๆอย่างแล้วดูเหมือนว่าแบมแบมจะปันใจให้กับทุกคนที่เข้าหา แต่กลับไม่เคยให้ใครได้แตะต้อง ‘ร่างกาย’ ที่สงวนไว้ให้คนคนเดียวเช่นกัน
ความสัมพันธ์ที่คลุมเคลือและยุ่งเหยิงแบบนี้มันคืออะไรกัน
เป็นไปได้หรือที่คนรักกันจะไม่รู้สึกระแคะระคายกับการนอกใจนอกกายของคนสำคัญ
นิ้วเรียวไล้ไปตามต้นขาขาวเนียนที่อยู่ใต้ผ้าห่มหนา นับเป็นเรื่องดีที่ร่างเล็กชอบใส่แค่บ็อกเซอร์สั้นๆไว้ด้านในเท่านั้น มือหนาขยับเลื่อนสูงขึ้นเรื่อยๆพร้อมกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่ปรากฎขึ้นที่มุมปากอย่างย่ามใจ และแน่นอนว่าในความมืดมิดแบบนี้อีกฝ่ายไม่มีทางได้เห็นแววตาที่เหมือนกับหมาป่าที่หิวกระหายมองลูกแกะตัวน้อยนั่นอย่างแน่นอน
“ทำอะไรน่ะ” ไม่ทันที่จะได้ใจไปมากกว่านั้น เสียงหวานก็ดังขึ้นขัดเสียงดัง น้ำเสียงที่ดูไม่พอใจอย่างมากนั่นทำให้คนที่กำลังยิ้มกระหยิ่มในความมืดต้องหยุดชะงักทันที
“แบมอ่า..” ชายหนุ่มผมแดงพยายามปั้นน้ำเสียงที่ฟังดูออดอ้อน มือหนาขยับขึ้นนวดไหล่บางอย่างเอาอกเอาใจ ดูก็รู้จากจุดที่ชายหนุ่มบีบคลึงซ้ำๆตรงจุดอ่อนแบบนั้นมีจุดประสงค์อะไร คนถูกนวดเบ้หน้าหนักกว่าเดิม
“ไม่ต้องพูดอะไรออกมาแล้วนะ พี่เก็บคำพูดกับวิธีพวกนั้นไปใช้กับคนอื่นเถอะ ผมไม่หลงกลง่ายๆหรอกน่า” จบคำพูดห้วนๆไว้อย่างนั้นมือเรียวปัดมือหนานั่นออกอย่างรุนแรง พอมองหน้าอิเอิ้นแล้วก็อดไม่ได้ที่จะนึกไปถึงคำพูดนินทาที่ได้ยินมาเมื่อบ่าย จะทำอะไรอย่าทิ้งหลักฐานทิ้งร่องรอยไว้ให้เป็นขี้ปากพวกแมลงหวี่แมลงวันนั่น
ร่างเล็กก็ลุกขึ้นจากเตียงกว้างแล้วกระแทกประตูห้องนอนเดินออกไปอย่างหงุดหงิดทิ้งให้คนอายุมากกว่านอนอยู่ลำพังบนเตียงกว้าง ทบทวนเหตุการณ์ตรงหน้าแบบงงๆ
คบกันมาสองปีเจ็ดเดือน ทำไมกันต์พิมุกต์จะไม่รู้ว่ามาร์คต้วนต้องการอะไร
กลยุทธิ์ล่อให้เคลิบเคลิ้มด้วยคำหวานและสัมผัสวาบหวามเป็นสิ่งที่แบมแบมเจอมาตั้งแต่ช่วงที่คบกันแรกๆ มาร์คต้วนมักจะใช้มันเป็นเครื่องล่อให้เหยื่อของเขาตายใจอยู่เสมอก่อนเริ่มเกมรัก หากเมื่อเสร็จกิจแล้วก็จะกลับกลายเป็นคนไม่เอาไหนที่แสนดื้อรั้นแถมยังโลกส่วนตัวสูงเหมือนเดิม ผิดกับคนปากหวานช่างเอาใจในตอนแรกโดยสิ้นเชิง
แต่เรื่องแบบนั้นไม่เป็นปัญหาสำหรับแบมแบมหรอก
กับอีแค่นิสัยที่ไม่ได้ดีเหมือนกับเปลือกนอกที่ใครมองมานั่นไม่ใช่ประเด็น เรื่องของเรื่องคือแบมแบมไม่ใช่คนเดียวที่ได้รับคำหวานเหล่านั้นต่างหากล่ะ
ในสายตาของคนทั่วไปอาจมองต้วนอี๋เอินเจ้าชายน้ำแข็งเป็นคาสโนว่าถอดเขี้ยวเล็บที่ยอมหยุดทุกอย่างไว้ที่คนรัก ใครหลายคนอาจคิดว่ากันต์พิมุกต์เป็นคนที่โชคดีที่สุดในโลกที่ได้มาร์คมาเป็นแฟน
ใบหน้าหล่อเหลาที่สะกดใจทุกคนไว้ตั้งแต่แรกเห็น ผมสีแดงนั่นยิ่งช่วยขับราศีได้เป็นอย่างดี ตั้งแต่หัวจรดเท้าสิ่งของเครื่องใช้ไปจนรถส่วนตัวล้วนเป็นของมียี่ห้อบ่งบอกถึงฐานะที่เกินคำว่าเหลือใช้ไปไกลอยู่จนถึงกับได้ขนานนามว่าเป็น ‘พี่มาร์คเลี่ยมทอง’ แต่ไม่ใช่เพียงแค่รูปลักษณ์ภายนอกเท่านั้นที่จัดอยู่ในระดับทองคำ ต้วนอิเอิ้นจัดเป็นระดับชั้นหัวกะทิของคณะเศรษฐศาสตร์ จบปีนี้เกียรตินิยมอันดับหนึ่ง สมัยที่เรียนอยู่ชั้นมัธยมก็เคยได้ไปแข่งจนได้รางวัลมามากมาย ยังไม่รวมกับการเป็นสมาชิกทีมอเมริกันฟุตบอลของมหาลัยซึ่งสร้างชื่อให้มหาวิทยาลัยมาแล้วนักต่อนัก ไหนจะนิสัยที่ได้ชื่อว่าเฟรนลี่สุดๆแถมยังโรแมนติกมาตั้งแต่ไหนแต่ไร
ก็สมควรหรอกนะที่คนพวกนั้นจะอิจฉา ตอนแรกแบมแบมยังนึกอิจฉาตัวเองเลย
แต่คบกันได้ไม่ทันไรเจ้าเสือร้ายก็ได้เผยลายออกมาให้เห็น ยังไม่ทันครบร้อยวันดีมาร์คต้วนก็เริ่มพาเด็กเข้าห้อง ผู้หญิง ผู้ชายน่ารักๆ มากมายหลายรูปแบบเท่าที่ชายหนุ่มจะหาได้ผ่านอินเทอร์เน็ต ช่วงแรกๆเจ้าตัวก็ดูเหมือนจะกลัวแบมแบม แต่พอผ่านไปเรื่อยๆเหตุการณ์แบบนั้นก็มีปรากฎให้เห็นบ่อยขึ้นเรื่อยๆจนเป็นภาพที่ชินตา
นับว่าการที่มาร์ค ต้วน ไม่ไปหาเหยื่อตามผับตามมหาลัยอย่างเปิดเผยเหมือนแต่ก่อนก็เป็นการให้เกียรติแบมแบมมากแล้ว
อาจจะเป็นเรื่องแปลก ที่เขาไม่เคยทะเลาะกับมาร์คด้วยเหตุผลนี้แม้แต่ครั้งเดียว
ไม่ใช่ว่าเขาไม่ตะขิดตะขวงใจกับการได้เห็นภาพของคนรักร่วมรักกับใครต่อใครในห้องของตัวเองหรอกนะ แบมแบมก็เป็นมนุษย์ที่มีความรู้สึกเหมือนคนธรรมดาๆนั่นแหละ
แต่อาจเป็นเพราะว่าเขารู้นิสัยของมาร์คดีมากกว่าล่ะมั้ง
นิสัยที่ไม่รู้จักพอในเรื่องอย่างว่า..
สำหรับมาร์คที่ลุ่มหลงในเซ็กส์แล้ว แบมแบมแค่คนเดียวไม่สามารถเอาเขาอยู่ได้แน่นอน ยิ่งกับคนที่เขารักแล้วยิ่งอยากจะทะนุถนอมมากกว่าทำลายคนตัวเล็กลงไปด้วยความตะกละตะกลามในกามรมณ์ของตัวเอง นั่นล่ะมั้งคือเหตุผลที่ต้วนอี้เอินพาใครมากมายเข้ามา หยอดด้วยคำหวานให้เคลิบเคลิ้มแล้วจัดการฟันเสียจนพอใจ
เด็กทุกคนที่มาร์คพาเข้ามาจะจบอยู่ในฐานะแค่ ‘คู่นอน’ เรียกง่ายๆว่ามีความสัมพันธ์กันแค่ข้ามคืนแล้วจบไม่มีพันธะอะไรต่อกัน แบมแบมเฝ้ามองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นซ้ำๆด้วยความเบื่อหน่าย พาเหยื่อเข้ามา โปรยคำหวานและท่าทางน่าไว้ใจนิดหน่อยแล้วจัดการซะ ก่อนจะผลิกกลับกลายเป็นคนเย็นชาเรียกว่าจากหน้ามือเป็นหลังมือทันทีที่เสร็จภารกิจ
แบมแบมได้แต่มองคนพวกนั้นแล้วก็นึกสมเพช
ทั้งๆที่รู้ว่าตัวเองโดนหลอกยังมาให้หลอกถึงที่อีก คำพูดหลอกลวงชวนฝันพวกนั้นพังทลายไปทันที บางคนก็เตรียมใจมาแล้วเดินจากไปนิ่งๆโดยไม่มีท่าทีใดๆ บางทีอาจจะมาที่นี่เพื่อเซ็กซ์เหมือนกับมาร์คก็ได้ แต่บางคนที่เหน็ดเหนื่อยจนสลบไปแล้วเจอกับท่าทางแบบนั้นในตอนเช้าก็ถึงกับคลั่งจนแทบจะกรีดข้อมือก็มี บางคนมาให้เห็นเพียงครั้งเดียวก็หายไปเลย ส่วนบางคนที่โตหน่อยนิ่งหน่อยก็จะวนเวียนมาให้เห็นหลายครั้งจนถึงกับผูกมิตรเป็นเพื่อนกับแบมแบมก็มี
แต่ทุกครั้งที่จะมีอะไรกับใคร ชายหนุ่มก็มักจะพากลับมาที่ห้องของเขาสองคนทุกครั้ง
มาร์คให้เหตุผลว่าไม่อยากมีความลับกับแบมแบม มีอะไรกับใคร คุยอะไรกับใคร เขายินดีที่จะให้คนรักรับรู้เสมอ แม้จะมีความสัมพันธ์ทางกายกับใครหลายคน แต่ความสัมพันธ์ทางใจนั้นชายหนุ่มมีให้กับเด็กหนุ่มชาวไทยคนนี้เพียงคนเดียวเท่านั้น
มันเป็นเหตุผลที่หนักแน่นที่ชายหนุ่มมักจะยืนยันและซื่อสัตย์กับคำพูดนั้นเสมอมา
กำแพงแห่งความรักที่ถูกสร้างขึ้นมาอย่างแน่นหนานั้นแข็งแรงเกินกว่าที่จะมีใครแทรกกลางเข้ามาทำลายได้ เป็นสิ่งที่ประจักษ์แก่คู่นอนทุกคนที่มาที่นี่ แม้คนทั้งสองจะไม่ได้มองหน้ากันด้วยซ้ำแต่ข้าวของเครื่องใช้ทุกๆอย่างล้วนมีกลิ่นอายที่บ่งบอกว่าในหัวใจของมาร์คไม่มีที่สำหรับใครแล้วนอกจากแบมแบม เพียงเท่านั้นก็ทำให้ใครก็ตามที่ต้องการเป็นคู่นอนของมาร์คเพื่อหวังจะแย่งตำแหน่งคนรักของอดีตเดือนเศรษฐศาสตร์อินเตอร์คนนี้ต้องล่าถอยไปในทันใด
เพราะแบบนั้นแบมแบมจึงมั่นใจ
มั่นใจว่าคนตรงหน้านี้มี ‘ความรัก’ ไว้ให้กับเขาเพียงคนเดียว
บทสนทนาสั้นๆยังคงดังก้องอยู่ในหู
“พี่มาร์ค พี่ยังรักแบมแบมอยู่รึเปล่า”
“รักสิ... รักโคตรๆเลย”
แต่ตอนนี้เขาชักไม่มั่นใจในคำพูดนั้นแล้วสิ
ความคิดเห็น