[FIC_SJ] X Cancel รหัสร้ายนายทงเฮ 129*Kihae

ลำดับตอนที่ #4 : CHAPTER 2 : เนื้อคู่...อยู่ปูซาน?

CHAPTER2

<ทงเฮ>

 

เช้าวันรุ่งขึ้น

 

“ฮยอกนายจะดึงฉันไปไหนเนี๊ย?” ไม่รู้เป็นอะไรของมันลากผมออกมาจากบ้านมาที่นี่ทำไมก็ไม่รู้อยู่ไกลชะมัดว่าแต่ตกลงมันพาข้าพเจ้ามาทำไมเนี่ย

 

 

“ถึงซักทีไกลใช่เล่นนะเนี่ย แต่จะว่าไปที่นี่ก็อากาศดีนะเนี่ย” ห๊ะ!! อย่าบอกนะว่าที่มันลากผมมาเนี่ย    มาเพื่อเรื่องแค่เนี่ยอีบ้า!!!!

 

 

“น..นี่นายอย่าบอกนะว่านายมาแค่ เพื่อที่จะสูดอากาศ” อ..ไอ้บ้าเอ๊ยมันไกลใช่เล่น เปลืองตังค์ชะมัด

 

 

“ก็ใช่นะสิ” หน๊อย!!! มึงตายซะเหอะ

 

 

“พูดงี้มึงอยากโดนใช่ไหม?” ผมกำลังง้างหมัดเสยมันซะหน่อยแต่ดีที่มัน...

 

 

“ล้อเล่นหรอกน่า..ฉันมาเพราะไอ้น่ตางหาก” แล้วฮยอกก็ดึงไอ่โทรศัพท์

ฮวยแตกของผมมาจากกระเป๋าข้างกางเกงของผม

 

 

“โทรศัพท์เนี่ยนะ” หรือว่าจะเป็นไอ้เนื้อคู่อะไรนั่น แน่เลยอ่ะเพื่อนผมคนนี้ชอบเชื่อเรื่องพรหมลิขิตบ้าบอไรก็ไม่รู้อยู่ด้วยซิ

 

 

“เนื่องจากฉันไปหาข้อมูลทางเน็ตมาแล้ว ฉันเลยคิดว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

มันเจ๋งไปเลยอ่ะ!!!! เรามาหาคนๆนั้นของนายกันเหอะ” ว่าแล้วเชียวไอ้นี่นิ เนื้อคู่ พรหมลิขิต ปัญญาอ่อนน่า

 

 

 

“จะบ้าหรือไง ไร้สาระเรากลับกันเหอะ” ผมเดินนำหน้ากะจะกลับบ้านเพราะทนความไร้สาระของมันไม่ไหวแล้วแต่มัน มันยังดึงผมให้อยู่ต่ออีก

 

 

“เถอะน่าด๊องไม่เห็นเป็นไรเลย ไม่จำเป็นซะหน่อยว่านายเจอคนนั้นแล้วต้องไปรักนายคนนั้น ถูกไหมล่ะ หืม?”

 

 

“...”

 

 

“น๊า!ด๊อง”

 

 

“...”

 

 

“น๊าๆ!!” เออเอาก็เอาว่ะแค่เล่นๆไม่ได้คิดจริงซะหน่อย แต่ก็นะเค้าว่ากันว่าเนื้อคู่มักจะเหมือนกันนี่นางั้นเค้าคงจะหน้าตาและนิสัยแย่เหมือนฉันนะซิ (ไรเตอร์:ไม่จริงเลยลูกด๊องไม่งั้นคิมคิเค้าจะร๊ากก ขนาดนี้เหรอจ้า =)

 

“ก..ก็ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

มั้ง!!”

 

 

“โอ๊ย ไม่เอามั้งได้ไหมล่า”

 


“เถอะน่า ว่าแต่จะต้องทำยังไงถึงจะเจอคนๆนั้นล่ะ”

 

“แปปนะ”

 

‘ XLG SOULMATE LOVER

ขั้นแรก เราต้องเปลี่ยนภาษาเป็นภาษาเกาหลีเสียก่อน

ขั้นสอง เราต้องเข้าไปในโปรแกรม’ โหฉันควรภูมิใจไหมเนี่ยช่างไร้สาระได้อีกเพื่อนของข้าน้อย พอเรื่องการบ้านละขี้เกียจนักขี้เกียจหนา พอเรื่องแบบนี้ละก็ขยันจั๊งอุตส่าห์จดโพยวิธีใช้

 

 

“อ่ะเรียบร้อย” ข้าน้อยทำตามคุณท่านสั่งแล้วครับ เฮ้อ!!ยากจริงไรจริงเปลี่ยนใจตอนนี้ทันไหมว่ะเนี่ย

 

 

‘ขั้นที่สามก็คือ หาจุดสีเขียวที่อยู่ตรงแผนที่’ผมชี้นิ้วไล่ไปตามรูปแผนที่ที่ เอิ่ม ออกจะเหมือนปู่เกิ้ลเอิร์ธ เห?

 

 

“อ๊ะ!! นี่ไง อืม..สงสัยจะอยู่แถวๆปูซาน!!”เฮ้ยที่นั่นมันอยู่ไกลโขเลยนี่นา

 

 

“งั้นไปกันเหอะ”แล้วไอ้เพื่อนไก่ของผมก็จัดการลากๆๆ ต่อ

 

 

“แต่มันอยู่ไกลมากเลยน้า..เรา..กลับกันเหอะ” ใช่ๆฮิๆได้โอกาสพอดี

 

“ได้ไงล่ามาถึงแหล่งขนาดนี้แล้วจะกลับได้ยังไง”

 

 

“ง..งั้นก็ได้แต่ก่อนอื่น...ไปกินข้าวกันก่อนเถอโอเคป่ะ?”

 

 

“ไปโลดดดด~” แล้วก็เช่นเดิมอีไก่ก็ลากผมเข้าร้านอาหาร

 

 
 

 

<ฮยอกแจ>

 

หลังที่เราสั่งอาหารกันเรียบร้อยแล้ว เราก็จัดการกันซะเรียบไม่มีเหลือว่าแต่คุณเนื้อคู่อยู่ไหนแล้วเนี่ย ผมยื่นมือไปหยิบโทรศัพท์ของด๊องที่วางอยู่บนโต๊ะ แต่เอ๊ะ!!

 

“ด๊องนายดูซิ ทำไมเขาเคลื่อนที่เร็วจัง” เป็นไปได้ยังไงอย่างกับบินมาแหน่ะ โอ๊ย!! ทำไมมึงไม่อยู่หลักแหล่งว่ะเนี่ยมันยุ่งยากในการหานะเนี่ยยยย

 

 

“เหมือนเขาจะตรงเข้ามาในโซลนะ” ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ดีอ่ะซิจะได้หาง่ายๆ

 

 

“เห็นไหมล่ะ พรหมลิขิตจริงๆด้วย” เฮ้อ!อิจฉาไอ้ด๊องมันจัง อ๊ากกเหมือนที่ดูในซีรีย์เกาหลีเลยอ่า >< (เพ้อ)

 

 

“เฮ้อ!! เพ้ออีกแล้วนะแก” แกไม่เพ้อก็เรื่องของแกแต่ฉัน..อ๊ากกก

 

 

“เห็นอย่างงี้แล้วมีกำลังใจในการกินข้าวว่ะ สั่งไอ้เนี่ยมาอีกซักอันได้ป่ะอร่อยว่ะ” อะไรก็ไม่รู้แต่ว่าอร่อยว่ะ เป็นครั้งแรกกับการกินอาหารเกาหลีพร้อมกับเรื่องน่าประหลาดใจของโลก อ๊ากก><โรแมนติก

 

 

“อืมๆป้าครับเอา......” <END ฮยอกแจ>

 

 

“จ้าๆ มาแล้วจ้า” ป้าเจ้าของร้านยกถาดอาหารมากมายที่ร่างบางทั้งสองสั่ง ซึ่งก็ไม่รู้เหมือนกันว่า จะกินอะไรกันหนักหนา แล้วร่างบางก็ยกจานอาหารมาวางไว้บนโต๊ะที่ดูจะไม่มีที่ว่างเหลืออยู่ ทันใดนั้นทงเฮก็เผลอปัดโทรศัพท์ตัวเองตกจนแบตฯกระจายแต่ก็ไม่มีใครได้ทันสนใจมัน

 

<คิบอม>

 

“ป้าซึงโจหวัดดีครับ” ผมกล่าวทักทายป้าเจ้าของร้านตอกโบกีที่อร่อยที่สุดในความรู้สึกผม

 

“อ่าว คิบอมกลับจากปูซานแล้วหรอ”

“ครับ เพิ่งถึงเมื่อตะกี้เองครับ แต่ตอนนี้หิวมากเลยอ่า” ผมทำเสียงออดอ้อนป้าซึงโจแล้วเกาะแขนแล้วเอาหัวถูไถ เหมือนลูกแมวผมรักป้าเค้าเหมือนแม่แท้ๆ

 

 

“งั้นนั่งก่อนนะลูก เดี๊ยวป้าทำของโปรดคิบอมมาให้น้า” แล้วป้าแกก็เข้าไปในครัวผมก็เลยเดินไปนั่งที่โต๊ะแต่

 

 

‘ตื่อดื่อดึ้งตื่อดื้อตึ้ง ตื่อดื่อดึ้งตื่อดื้อตึ้ง   ตื่อดื่อดึ้งตื่อดื้อตึ้ง’ เอ๊ะ!!เสียงนี่มัน?

 

 

“อยู่แถวนี้งั้นหรอ” ผมบ่นกับตัวเองแล้วเดินไปนั่งอย่างไม่สนใจไอ่เสียงนั่น






 

WRITER TALK : อัพแล้วครับผม~ ขอโทษที่มาอัพช้านะครับเพิ่งสอบเสร็จบวกกับไรเตอร์มัวแต่บ้า
ชยาอินี่ที่รักอยู่ครับ 55 อีกอย่างไรเตอร์กำลังติด Playful Kiss ครับนางเอกบ้าSJ 55 รู้ไหมครับเรื่องนี้มันทำให้ไรเตอร์สอบคณิตฯเสริมผ่าน เอ๊ะ?ยังไง 55คือมันมีอยู่ตอนนึงซึงโจ(ชื่อป้าคนข้างบน 55)สอนเรื่องเลขฐานให้ฮานิ 55 ไรเตอร์เลยเข้าใจไปด้วย


ปล.เนี่ยแหละครับคนบ้า

ปล.2 ไรเตอร์อัพมากขึ้นนะครับ เนื่องจากปิดเทอมแล้ว ก๊ากกวิชาสอบสุดท้ายมั่วมากมายเสร็จคนแรก55

และอีกเช่นเคย

[QUS. คิดเล่นๆครับ] ให้ทายว่าไรเตอร์เป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย?

nu eng