คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : CHAPTER 2. (35%)
AMBIGUOUS△
by midnight'sun.
suho , kris, yesung , tao , lay
“นี่ล่ะ หลักฐานที่ว่าจะให้ดูน่ะ” เยซองหยิบเทปบันทึกออกมาจากซองเอกสารก่อนที่จะยื่นให้ซูโฮ
“พี่เอามันมาจากไหนหรอครับ?” ซูโฮพูดพลางพลิกเทปบันทึกไปมา
“มันเป็นวิดีโอจากกล้องวงจรปิดหน้าห้องน้ำ”
“มันไม่ได้ถูกทำลายหรอครับ?”
“รู้สึกว่ายังน่ะ แต่เสียดายมีตัวนี้ตัวเดียวที่ไม่เป็นอะไร แต่ตัวอื่นใช้การไม่ได้แล้ว” เยซองพูดพลางถอนหายใจ
“พี่ลองเปิดดูรึยัง?”
“พี่เปิดแล้ว โชรงก็เหมือนกัน เหลือแต่เราน่ะแหละ เดี๋ยวพี่เปิดให้” เยซองพูดยิ้มๆก่อนที่จะหยิบเทปบันทึกจากมือน้องชายมาแล้วเดินตรงไปที่ทีวีในห้อง
“ครับ” ซูโฮเองก็ได้แต่ยิ้ม ก่อนที่ภาพจะปรากฏออกมาเป็นภาพของผู้ชายร่างสูง ผมสีดำ ดูดีมากทีเดียว แต่น่าเสียดายที่เห็นหน้าแค่ซีกเดียวของผู้ชายคนนั้น แต่ซูโฮพอจะจำรายละเอียดได้บ้าง
“เห็นแค่นี้เอง” เยซองทำหน้าเครียดก่อนที่จะเดินกลับมาที่โต๊ะทำงาน
“เห็นแค่นี้ก็ยังดีกว่าไม่เห็นนะครับ”
“พรุ่งนี้พี่กะว่าจะให้นายไปกับโชรงน่ะ ไปช่วยๆกันสืบมันน่าจะเร็วกว่านะ”
“อืม.. นั่นสิ งั้นกลับบ้านกันก่อนเถอะครับพี่”
“อืม ไปกันเถอะ” เยซองพูดหร้อมส่งยิ้มไปให้น้องชาย ก่อนที่จะเดินนำน้องชายไปที่รถ แล้วสตาร์ทรถออกไปทันที
AMBIGUOUS△
“กลับมาแล้วหรอลูก”
“ครับมาแล้วครับแม่” ซูโฮพูดอล้วยิ้มให้กับผู้เป็น’แม่’แท้ๆของตัวเอง ใช่.. ครอบครัวของเขาเหลือกันแค่สามคน มีพี่ชาย แม่ และเขาเท่านั้น.. อีกสองคนนั้นอยู่บนสวรรค์แล้ว.. แต่โชคดีก่อนที่ตระกูลปาร์คจะเข้ามายึดบริษัทของพ่อเขาไป เขาและพี่ชายได้หาทางเอาเงินของพ่อเขาออกมาจากบริษัทส่วนหนึ่ง.. และก่อนที่เครื่องบินจะตกลงป่า พวกเขาได้เอาเชคของพ่อออกมาส่วนนึง ซึ่งพอจะสร้างบ้าน และพอจะสามารถก่อตั้งบริษัทได้จนถึงทุกวันนี้
“แม่ทำกับข้าวอร่อยๆไว้ให้ลูกสองคนแล้วนะ ไปกินกันเถอะจ้ะ”
“โห น่าอร่อยจัง” เยซองพูดด้วยน้ำเสียงร่าเริงก่อนที่จะถลาไปนั่งที่โต๊ะกินข้าวเป็นคนแรก ตามด้วยน้องชายและแม่
“งานที่บริษัทเป็นไงบ้างลูก?”
“กำลังไปได้สวยเลยครับแม่” ซูโฮพูดก่อนที่จะตักข้าวเข้าปาก
“ใช่ครับแม่ กำลังไปได้สวยเลยครับ”
“อย่าหักโหมกันมากนะลูก ถ้าเหนื่อยก็พักนะ” ผู้เป็นแม่พูดด้วยความเป็นห่วง
“ครับแม่”
“กินเสร็จแล้วรีบอาบน้ำเข้านอนนะลูก พรุ่งนี้เช้าจะได้ไปทำงานให้เต็มที่”
“ครับผม”
AMBIGUOUS△
“อี้ชิงอ่า..” คริสสวมกอดอี้ชิงจากทางด้านหลัง
“ไม่เอาน่าคริส”
“หิวแล้ว อี้ชิงทำอะไรให้กินหน่อยสิ” คริสพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนๆ
“ของกินอยู่บนโต๊ะน่ะ ไปกินได้เลย”
“ครับอี้ชิง~” คริสยิ้มก่อนที่จะเดินไปที่โต๊ะกินข้าว
‘ครืดดด’ โทรศัพท์สั่น อี้ชิงหยิบขึ้นมาเพื่อดูว่าใครโทรมา พอรู้อี้ชิงยิ้มแล้วรีบรับสายทันที
“เทาอ่า”
[อี้ชิงพอจะมีเวลาว่างมาหาผมไหมครับ?]
“อ่า ว่างสิ”
[ผมคิดถึงอี้ชิงใจจะขาดแล้ว~ มาเจอกันที่ร้านกาแฟที่มาประจำได้รึเปล่าครับ?]
“ได้เลย ฉันก็คิดถึงนาย งั้นเดียวเจอกันนะ” อี้ชิงยิ้มเขินก่อนที่จะเดินไปที่ประตู แล้วได้ยินคริสคุยโทรศัพท์ ไม่ใช่ว่าเขาไม่รู้ว่าเป็นใคร อี้ชิงรู้ว่าคริสกำลังมีคนอื่น แต่เขาก็ไม่ได้สนใจเพราะเขาก็กำลังมีคนอื่นเช่นกัน
============== 35% =======================
ความคิดเห็น