คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Ocean 10
Ocean 10
นััวแสบ!!!
เอนทอสำรามลั่นและพุ่เ้าใส่เธออีรั้
รอใรมาัริบบิ้นเปิานรึไวะ?
ินโ๊ะแม่เลย!!!!! มันหันไปู่ฟ่อใส่ลูน้อ
เท่านั้นล่ะ
ทุอย่า็วุ่นวายึ้นมาทันที
หิสาวระับ้ามหลาวไว้แน่นและเสียบร่าออสุรายร่อสมุทรที่าหน้าเ้ามาอย่าล้นหลาม
วาสีเียวล้านเมอไปรอบัวเพื่อะเนำนวนอพวมัน
ถามว่านับไ้มั้ย?
ไม่ไ้
ธาลาสาัสินใสะบัอาวุธในมืออีรั้
ินนาารภาพแส้แบบเมื่อี้ในหัว
ลำแสนับไม่ถ้วนถูยิมาายาน้านหลัโยออร์ม
อยสนับสนุนเธอและ่วยันพวที่อยู่วนอให้ออไป
แส้ลับมาแล้ว
นี่มันเ๋ั
เธอวัมันไปรอบๆ
ทำให้เหล่าอสุรายระเ็นออไป
วามอไปทาหัวหน้าอลุ่มร่อสมุทรและยัิ้ววนๆให้
ล้า็เ้ามา
“ธาลาสา!! ้าหลัเธอ!!” เสียะโนอายหนุ่มผมสีีเรียวามสนใาเธอ
นผมสั้นหันวับและรีบระโหลบร่าให่โอสิ่มีีวิน่าลัวอีัวหนึ่ที่ระโนเ้าใส่พร้อมรเล็บอันน่าพรั่นพรึ
เล่นี้ใ่มั้ย
ไ้
มือบาสะบัแส้ึ้นให้มันพันรอบอะปุ่มะป่ำนั่นและระามันลมาแรๆ
หัวออสุรายนนั้นาออทันที
หิสาวผมำยันายึ้นมาและหอบเบาๆพลาวาร่าอพวมันออไปเป็นแถวๆอีสอสามรั้
มันเยอะไป
“ออร์ม!!”
เธอหลุร้อออมาเมื่อเห็นว่าร่าให่โน่าเลียพวนั้นหันไปรุมเล่นานายหนุ่ม
ในะที่อีส่วนยัล้อมเธอเอาไว้
ร่าบาใ้แรถีบาพื้นทรายใ้น้ำส่นเอึ้นไปเหนือวล้อมนั้นและรไปที่ยาน
แ่่อนที่ะไ้ทันเียใล้เา แรอะไรบาอย่า็ระาเธอลมาบนพื้นอีรั้
ราวนี้เธอไม่ไ้ั้ัว
พอลมาหลัึระแทเ้าับหินรุระ้านล่าอย่าันมันแระาย
หูแว่วเสียร้อเรียื่อเธอานผมี้านบน
ธาลาสาหอบหายใอย่าอ่อนแร
แทบยับัวไม่ไ้
ถ้ามีโอาสไ้ออาที่บ้าๆนี่้ออให้ไทรทัน่วยเทรนเธอแล้วล่ะ
ืน้อสู้ในสภาพนี้อยู่ไ้ไม่ถึสอนาที
ว่าแ่...
ลูพี่ลูน้อเธอหายไปไหนนะ?
ถ้าแอบไปั่วนาไม้ทะเลแถวนี้ล่ะ็
เธอสาบานับโพไอนเลยว่าเา้อเอลูบอัอาาศอเธอแน่ๆ
ะรีบไปไหนเหรอสาวน้อย?
เสียน่านลุอเอนทอสัึ้นะที่มัน้มัวลเหนือร่าอเธอ
ลิ้นยาวๆถูยื่นออมาเลียรอบปา
เอาล่ะ
ไ้เวลาินเธอแล้วสินะ
วาสีเียวล้านเรอไปมาอย่าระหนะที่เธอพยายามยับัว
บ้าริ
เธอว่าไหล่้ายเธอหลุนะ
หิสาวผมำลืนน้ำลายและ่อยๆำ้ามแส้ในมือ
รอมัน้ม่ำลมาอีสันิ...
แม่...
่วยหนู้วย
เธอภาวนาถึไโมในใ
ถ้ามาราไม่ิานเ็สึนามิแถวน่านน้ำอีฝั่อโลมาไ้อ่ะนะ
ใบหน้าไร้วาอมันยับล่ำมาอี
ปาอ้าว้าเห็นฟันแหลมมริบเหมือนใบมีโน
อี๋
ปาเหม็นะมั
อีนิ...
อนนี้เาำๆอมันทาบทับใบหน้าเธอเรียบร้อย
อีนิ...
ฟันมๆนั่นำลัะแะลบนผิวอเธอ
นิเียว...
เธอเห็นรายละเอียบนใบหน้าอมันไ้ัเนโยไม่้อพยายามเลย
ออร์มะโนื่อเธอเสียัลั่น
“ลาสา!!!!!”
อนนี้ล่ะ
มือเรียวสะบัแส้ใส่หน้าอมันนเอนทอสระเ็นออไป
ร่าบาพลิัวึ้นาพื้นทรายและยืัวึ้น
หิสาว้มลมอแนนเอและพบว่ารเล็บอมันสร้าแผล่วนที่มีเลือิบๆให้แ่เธอ
มอามเลือสีแที่ละลายไปับน้ำ
เธอสบถ
ิบแล้วไ
ธาลาสาสะบัแส้ออเป็นาบยาวและผ่าร่าออสุรายร่อสมุทรที่เริ่มาหน้าเ้ามาอีรั้เนื่อาลิ่นเลืออเธอ
เลือ
หิว
ึ่เทพ
เสียพูุยอพวมันทำให้เธอเสียวสันหลัวาบ
ไ่อล่ะเนี่ย?
่อนที่เธอะถูพวมันรุม
แสวาบสว่าวนาพร่ามัว็เ้ามาแทรลาระหว่าเธอับฝูปีศานั่น
พวมันร้อเสียแหลม้วยวามใลัวและวามเ็บปว
มันไม่ไ้มีีวิอยู่ในที่ที่มีแส
มันสู้แสไม่ไ้
นั่นือหนึ่ในสิ่ที่ธาลาสาไ้เรียนรู้
“ไปะ”
เสียนุ่มนวลที่เธอุ้นเยัึ้น
“ลับไปสู่ถิ่นอพวเ้า
และลืมเรื่อำทำนายให้หม”
เพียเท่านั้น
ทั้ฝู็ราระหึ่มอย่าพร้อมเพรียและรีบรุมุหายไปาสายาอย่ารวเร็ว
ไม่เว้นแม้แ่เอนทอสที่รั้ท้าย
มันถูลูน้อหามึ้นมาและพาัวหนีไปในทันที
แสสว่าเรือนั้น่อยๆอ่อนล
ทำให้เธอเห็นร่าในุระโปรแบบรีัเนึ้น
วาสีเียวีออีฝ่ายมอมาะที่มุมปายเป็นรอยยิ้มเนือยๆามแบบบับอนเอ
“ไ๊ะลาสา”
หิสาวเม้มปา
“...หวัี่ะแม่”
ธาลาสาพบว่าทะเลนั้นมืลเพราะฝูอสุรายร่อสมุทรนั่นเอเนื่อาทันทีที่พวมันลับไป
ห้วน้ำนี้็สว่าึ้นทันที ้ออบุสายาที่สามารถมอเห็นในที่มืไ้อเธอ
“แม่มาเร็วั”
เทพอัปสรไโมหัวเราะเสียนุ่มในลำอ
“ถ้ามา้า
ลูถูรุมทึ้ไปแล้ว”
ยานโลมาแล่นมาอไม่ไลนั
ออร์มันระออและรีบว่ายรมาหาเธอ
หิสาวว่ายเ้าไปในอ้อมออเา
ุหน้าเ้าับบ่าว้าที่ปปิไว้้วยเสื้อยืสีเทา
“เธอทำันลัวแทบแย่”
ายหนุ่มพึมพำะทีุ่ลที่ลุ่มผมสีำและระับแนอนรอบัวเธอแน่น
“นายโอเนะ?”
เธอันนเอออมาและมอหน้าเาอย่าเป็นห่ว
“ยัรบสามสิบสอ”
นผมีหัวเราะในลำอ
“ว่าแ่...ทำไมถึถอสร้อยให้ันล่ะ?”
“็...”
ธิาแห่ไโมยิ้มบาๆ
“เผื่อันเป็นอะไรไป
นายะไ้เอาัวรอเอไ้ไ”
เาูอึ้ไปและถอนหายใ
“เ็โ่”
“่อให้ันเอาัวรอไ้
เธอไม่ิบ้าเลยรึไว่ามันะเป็นราบาปนาไหนที่ันปล่อยให้เธอายน่ะ?”
“หนึ่; ันไม่ใ่เ็ ันอายุเท่านาย สอ; ันสัาับอาร์เธอร์...และัวเอไว้ว่านาย้อปลอภัย
่อให้นาย้อิ แ่ถ้านายรอ็ถือว่าบรรลุเป้าหมาย ถึันายัน็โอเ--”
เาหยุเธอ้วยารอแบบหมีรั
“ไม่้อพูอะไรแล้ว”
เาพูเสียอู้อี้
วาสีไพลินหรุบลในะที่เาหน้าเ้าับบ่าอเธอ
ไม่เยมีใรทำเพื่อเาถึนานี้มา่อนเลย
“ธาลาสา”
เสียนุ่มๆอร่าในุระโปรแบบรีสีาวทำให้ทัู้่ผละาันในทันที
“ไม่ิะแนะนำเพื่อนเ้าให้แม่รู้ับ้าเลยรึ?”
หิสาวทีู่อายุไม่มาไปว่าสามสิบปลายๆว่ายมาหาพวเาอย่าส่าาม
วาสีมิ้น์มอมาที่เาราวับทะลุเ้าไปในหัว
ร่าสูเร็ัวึ้นโยอัโนมัิ
“ออร์ม”
ธาลาสาเลียริมฝีปาและหันไปทาเธอ
“นี่แม่ัน
เนอรีไโม”
มิน่าล่ะ
อสุรายพวนั้นถึยอมถอยไป
ลัวเทพีับแสนี่เอ
ออร์มพิาราใบหน้าอเนอรีรหน้าเาและพบว่ามันมีส่วนล้ายลึับหิสาวร่าบา้าายอยู่หลายส่วนทีเียว
เธอเยบอว่าหน้าาไ้แม่
ท่าะริ
“แม่ะ
นี่ออร์ม มาริอุส”
“อา”
ไโมเลิิ้ว
“ที่อาร์ัสบอว่าอีราาแห่แอแลนิสมาอยู่ในวามูแลอลูนี่ริสินะ”
เทพีหันมาทาเาและยิ้มบาๆ
“ว่าไล่ะบุรแห่ออร์แว็์
แผนารบุโลเบื้อบนอเ้าถึไหนแล้ว?”
ทำไมมีแ่เทพทัเาเรื่อารนำทัพเ็าบสมุทรไปึ้นบนะ?
“แม่...”
นผมสั้นทำเสียเหนื่อยๆ
“เายเลิไปนานแล้ว”
มาราอเธอหัวเราะในลำอเบาๆ
“แม่รู้้ะ
แม่รู้”
ใบหน้าามเินเอื้อมนั้นหันมาทาเา
“แ่หยอเล่นเยๆน่ะ
ไม่ว่าันนะ”
เาะทำอะไรไ้นอายิ้มแห้ๆและหัวเราะาม?
ถ้าบอว่าไม่ยอมเนี่ยถูเทพีั้วยลื่นนายแน่
“แม่ะ”
เสียเรียอธิาทำให้เทพอัปสรละวามสนใาเาไปรู่หนึ่
“ว่าไ?”
“หัวหน้าอสุรายร่อสมุทรฝูเมื่อี้...มันพูเี่ยวับำทำนายว่าถ้าใรไ้ินหนูแล้วะมีอำนาเหนือทะเลลึ”
ิ้วเรียวมวลอย่าน
“ใรเป็นผู้ทำนายเหรอะ?”
ร่าเพรียวโปร่อไโมูะสะอึไปั่วอึใหนึ่
วาสีเียวีมอไปที่บุรสาวอย่าไม่่อยะสบายในั
เทพีบเม้มริมฝีปา
“ไม่ว่าอะไรที่ำทำนายนั้นว่า
อย่าไปเื่อเลยนะ”
“ทำไม?
เิอะไรึ้นเหรอะ?”
“มันเป็นำทำนายลว...เพื่อำัเ้าโยเพาะ”
ธาลาสาทำหน้าไม่เ้าใ
หิสาวเอียออย่าไม่เื่อหู
“หนูไปทำเทพอ์ไหนโรธอีล่ะเนี่ย?”
“ไม่หรอ”
ออร์มมอเห็นวามหม่นเศร้าพาผ่านวานิ่เย็นู่นั้น
“เาไม่ไ้้อารเ้า...เาทำเพราะ้อารแม่”
“...ห๊ะ?”
ทั้สอหลุร้อออมาพร้อมๆัน
“ว่าไนะะ?”
ไโมถอนหายใยาวและออ
“นที่ปล่อยำทำนายนี่ออมาือโพรเทียส”
โพรเทียส?
หนึ่ในเทพเ่าแ่แห่ท้อทะเลน่ะนะ?
วาสีเียวล้านเเบิว้า้วยวามเหลือเื่อ
บ่บอว่าหิสาว้าายเา็ไม่รู้เรื่อนี้เหมือนัน
“เ่าโพรเทียสเนี่ยนะ?
เาทำไปเพื่ออะไร?”
“เา...”
เทพีูเหมือนะลำบาใในารพู
“เาแอบอบแม่มานานแล้ว
ิที่เาันมาอแม่แ่านอนที่แม่ำลัท้ออ่อนๆอยู่ แม่บอเาว่าแม่มีบุรแล้วึลำบาใที่ะอยู่เีย้าเา”
“เาเลยพ่นำทำนายลวึ้นมา
ะไ้ยืมมืออสุรายร่อสมุทร่าหนู...ั้นเหรอ?” ธาลาสาแทบไม่อยาะเื่อ
บารั้เหล่าเทพ็ี่เ่านเธออยาะินยาแ้ไมเรน
“โพรเทียสอารม์แปรปรวน
เาเ้าใว่าถ้าเ้าายไป แม่ะยอมแ่านับเา” ไโมมวิ้ว
ผมสีำและายระโปรผ้าพลิ้วยาวสยายไปามสายน้ำในะที่เธอลอยัว
“แล้วแม่ะเอาไ่อ?”
ร่าบาถามึ้นในที่สุ
“็ไปหาเา
แล้วบอให้เลิยุ่ับเ้าะไม่ั้นะเอาเรื่อึ้นไปยื่น่อสภาเทพ”
เธอสูหายใ
“โอเ”
“แล้วไทรทันล่ะอยู่ที่ไหน?”
่อนที่เทพีะไ้อ้าปาอบ
ร่าอายหนุ่มในุรีสีฟ้าอมเียวและาว็พุ่มาหาพวเาและอ้าปาหอบหายใอย่าเหนื่อยอ่อน
“ท่านน้าไโม”
“ไทรทัน”
ไโมพยัหน้าอบเบาๆ
“เิอะไรึ้นบ้าเนี่ย?”
ไทรทันมวิ้ว
“็เพราะนายหายหัวไป
ันับออร์มถึ้อรับมือับฝูอสุรายร่อสมุทรแ่สอน”
หิสาวที่มีศัิ์เป็นาิผู้น้อออและถลึาใส่
“นี่
พูีๆหน่อย” เทพหนุ่มัสีหน้า
“เราไม่ไ้หายหัวไปไหนนะ
เมื่อี้เรานำทาพวเ้าอยู่ีๆ็เหมือนมีระแสน้ำอะไรบาอย่ามาระาเราไปทาอื่น
พอเราะลับไป็เอวัน้ำวนวาหน้า น้ำแรเินที่ะว่ายผ่านไปไ้
นาเราที่เป็นเทพยั้อใ้เวลาเลย”
“ฝีมือโพรเทียส”
มาราอเธอล่าว
“เ่าโพรเทียส?”
บุรแห่โพไอนมวิ้ว
“ไ้ไ?”
“เาเป็นเทพเ่าแ่แห่ท้อทะเล
หลานเรา” เทพอัปสรอธิบาย
“แ่แยเ้าออาธาลาสา
สำหรับเามัน่ายมา...วัน้ำวนนั่น็เหมือนัน”
“เรื่อมันยาวน่ะ”
เธอยัไหล่เมื่อไทรทันมอเธออย่านว่าทำไมเป้าอเทพอ์นั้น้อเป็นเธอ
“แล้วท่านมาไ้อย่าไร?”
เาหันไปถามผู้เป็นน้า
“ธิาอเราภาวนาถึเรา
เรา็้อมา” เทพีอบเรียบๆ
“ั้นหนูอไปเ็สภาพยาน่อนนะะ”
ธาลาสาอัวและว่ายลับไปที่ยาน
าม้วยเทพผู้ส่สารแห่ท้อทะเลที่้อไป่วยรวู
เหลือเพียอีราาแห่แอแลนิสและเทพีแห่เลียวลื่น
ออร์ม้ออยอมรับว่าเาเร็
เร็มาๆ
ไม่ใ่ทุวันหรอนะที่ะไ้พูุยับเทพีที่เป็นมาราอนที่อยูแลเา
“โลเบื้อบนเป็นยัไบ้า?”
เธอเริ่ม้วยเสียเย็นๆเรียบๆแฝวามเนือย
“็ีอรับท่านหิ”
รอยยิ้มถูุึ้นรมุมปาอเนอรี
“ไม่ไ้แย่อย่าที่ิใ่ไหมล่ะ?”
“...อรับ”
“เรา็เยินะว่าโล้านบนนั่นมัน้อแย่มาแน่ๆเลย
มีแ่มนุษย์ทิ้ยะลมาในทะเล ทำให้สมุลอธรรมาิเปลี่ยนไป
สึนามิและพายุลื่นเิึ้นแทบทุวันนเราทำานหนััวเป็นเลียวเพื่อให้แน่ใว่าเิวามเสียหายอย่าที่มันวระเป็น”
เทพีเอนายลอย่าเียร้านรลุ่มโหินปะารัใล้ๆ
“แ่พอเอาเ้าริ
มนุษย์็ไม่ไ้เลวร้ายนั”
วาสีไพลินอออร์มเหลือบมอใบหน้าอเทพีที่ยิ้ม่วๆ
“อย่าพวลาว์ที่เราเอาธิาเราไปฝาเลี้ยไว้นั่นล่ะ
พวเาเป็นนีทีเียว ทำให้เรามั่นใว่าธิาเราะเิบโึ้นเป็นนีเหมือนพวเา”
เธอพูถู
ธาลาสาเป็นนีริๆ
“แล้วเ้าล่ะิว่ายัไ?”
“อรับ?”
“ธิาเราเป็นไบ้า?”
วาสีเียวี้อมอมาที่เาอย่าเนือยๆ และถ้าูไม่ผิ เาเห็นแววหรรษาอยู่ในนั้น
“ลาสาเป็นนมีน้ำใ...”
“อือฮึ”
“เธอ่วยูแลระผมอนที่อาร์เธอร์ไม่ว่า
แล้วเธอ็สอนระผมเล่นเสบอร์...” ายหนุ่มหลุหัวเราะพรืเมื่อิถึอนที่เธอสอนเาเล่นแท่นสีาวนั่น
“เธอเป็นนร่าเริ
แล้ว็มีอารม์ัน” เา่ออย่าแทบไม่้อเสียเวลาิ
“เธอทำอาหารเ่้วย
อร่อยมาเลยล่ะ”
“...่อิ”
“อืม...เธอสวย
และริใ...ึ่เป็นสิ่ที่หายามาในราสำนัแอแลนิส”
“เธอเสียสละ้วย
เธอยอมทำทุอย่าเพื่อนอื่นโยแทบไม่ิถึนเอ”
เาหันไปมอเทพีและพบว่าเธอำลัยิ้มเอ็นูอยู่พลาเท้าามอหน้าเาอย่าไม่ละสายา
“เอ่อ...ท่านหิ?”
“...เ้ายิ้มนะ
ออร์ม มาริอุส”
ายหนุ่มผมสีีะพริบาปริบๆและพบว่าเธอพูริ
เาำลัยิ้ม...ยิ้มว้า้วย
“เราีในะที่มีนอบธิาเรานานี้”
ไโมยิ้มและเอื้อมมือมาบบ่าเาเบาๆ
“ธาลาสาไม่เยมีแฟนมา่อน
เราโอเนะถ้านนั้นะเป็นเ้า”
ออร์มรู้สึว่าใบหน้าร้อนผ่าว
“ท่านหิอรับ
ระผ--”
“ออร์ม
เรียบร้อยแล้ว” เสียอหิสาวที่เป็นประเ็นในบทสนทนาแทรึ้นพร้อมับร่าบาที่เลื่อนัวผ่านน้ำมาหาพวเา
ไโมยิ้มเนือยๆและว่ายไปอลูสาว
“ั้นแม่ไป่อนนะ”
“เอัน่ะ”
ธาลาสายิ้ม
เทพีหันมาหาเาเป็นรั้สุท้ายและระิบเบาๆ
“ีบให้ินะ
บุรแห่ออร์แว็์”
แล้วร่าเพรียวในุระโปรพลิ้วสีาว็ว่ายออไป้วยวามเร็ว
ในไม่ี่วินาที่อมา เธอ็หายลับไปาสายาอทั้สาม
“เอาล่ะ
ไปันเถอะ” ไทรทันพูึ้นในที่สุ
“อย่าหายหัวไปไหนอีล่ะ”
นผมสั้นเลิิ้วึ้น้าหนึ่
“ถ้าหายันฟ้อป้าแอมฟิไทร์ริๆ้วย”
“เออน่า”
เทพหนุ่มาสีฟ้าเ้มทำหน้าเบื่อหน่าย
“อีไม่ี่ั่วโม็ถึเอริเทรียแล้ว”
เธอและายหนุ่มาวแอแลนิสแทรัวลไปนั่ในยาน
“นายอยาับมั้ย?”
ธาลาสาหันมาถาม
วาสีไพลินและสีเียวล้านเสบันรู่หนึ่
่อนที่เาะยิ้ม
“เอาสิ”
TALK WITH FM
อยาั้ื่อบทนี้ว่า
เมื่อลูเยเอแม่สามี 555555555
นุ้ออร์มเป็นสายึน่ะ
นาอบแ่บอว่าไม่รู้สึอะไร เห็นเียบๆแบบนี้วามริ็แอบหลลาสาเหมือนันนะเนี่ยยย
หม่อมแม่ไฟเียวแล้ว
นุ้ออร์มรุีบเลยลู555
เรามาลุ้นันนะะว่าออร์มะทำยัไับวามรู้สึอัวเอ่อไป
เอันอนหน้าน้าาาา
้วยรัและเสียหวีิออร์ม
เฟิมี่่ะ>3<
ความคิดเห็น