ประติมากรรมน้ำแข็ง

ที่ ฝน หล่นมา
เพราะ ฟ้า แกล้งผลัก
หรือฟ้าหมดรัก♥
ฝนแล้วใช่มั้ย

ก็ฟ้าสงสาร.....เห็นทรมานหัวใจ
จะกักอุ้มไว้.....คงได้แค่ตัว

สุดที่ฟ้ายั้ง.....เหนี่ยวรั้งอั้นได้
♥ฟ้าจำถอนคลาย.....ฝนปรายลงดิน

♥ยามใดฝนพัดมาพาฟ้ามืด♥
ฟ้าร้องครืดครืนครืนให้เสียขวัญ
เม็ดฝนใหญ่เหน็บหนาวตกมาพลัน
ทำกายสั่นหงึกหงักรับแรงลม

พอฝนซา รุ้งเส้นใหญ่ ลากตัดฟ้า
ตะวันจ๋า♥ แจ้งยิ้ม สุขอารมณ์สม
สายฝนโปรย โปรยปราย พร้อมสายลม
ได้ชื่นชม ไออุ่น แห่งสายฝนพอชุ่มใจ♥

สายฝน♥มิอาจหนีกฏธรรมชาติ
กฏที่ไม่ได้วาดแต่ต้องวนเวียนหมุน
กฎเพื่อรักษาซึ่งธรรมชาติอันสมดุล
กฎที่หมุนไปมาแล้วเจ้าพาฝนจากไป♥


 

หากสายฝนโปรยปรายให้พอฉ่ำหัวใจ

มันคงสุขใจที่พื้นดิน พื้นน้ำไม่แห้งแล้ง

มันคงสุขใจที่หัวใจได้ชุ่มฉ่ำไออุ่นแห่งสายฝน

หากเบื้องหน้าคือไออุ่นที่แสนจะเย็นเยือก

ไออุ่นของการหล่อหลอมเจ้าหยดน้ำแห่งสายฝน

หล่อหลอมเป็นน้ำแข็งที่งดงามและงามงด

ฉันขอเรียกมันว่า..ประติมากรรมแห่งน้ำแข็ง

เจ้าน้ำแข็งที่แสนจะเยือกเย็นและเย็นเยือก

ต่อให้เจ้านั้นสวยและซึ่งความเลิศล้ำ
.
.
.
.
.

ประติมากรรมชั้นดีที่หล่อหลอม

คงเป็นได้เพียงแค่ประติมากรรมน้ำแข็ง

ประติมากรรมที่ทำขึ้นจากน้ำแห่งสายฝน
 

ต่อให้สวยเลิศล้ำ มันก็เพียงแค่ชั่วคราว และชั่วคืน

ในที่สุดต้องละลาย ระเหิดระเหยจางหายไป

ในที่สุดมันก็ต้อง..ละลายหายไป..

บ่อยครั้งคนที่ฉันรักเป็นเพียงแค่ประติมากรรมน้ำแข็ง



เจ้าประติมากรรมที่คงไร้ความรู้สึกและไออุ่น



เพียงประติมากรรมที่สร้างขึ้นแล้วเจือจางหาย



เพียงสิ่งที่ผ่านมาและผ่านไป

เพียงสิ่งสุดท้ายที่ได้คือ...ความว่างเปล่าแห่งประติมากรรม
.
.
.
.
.

..สุดท้าย..มันก็เป็นเพียง..ประติมากรรมชั่วคราว..

 

ขอบคุณ Toyor ที่ร่วมมีกลอนเพราะๆ และบางกลอนฉันแต่งเอง
ไม่น่าเชื่อว่าฉันก็มีอารมณ์ศิลปินกับเค้าด้วย ฮิๆๆ

blog นี้ฉันขอมอบให้ทุกคนที่ฉันเคยได้รักและแม้วันนี้ใครจะรักไม่รัก ฉันไม่สน
เพราะอย่างน้อยฉันสนแค่ฉันเคยรักใคร เจ้าของไอดีเขียน blog ซะซึ้ง แต่ความจริงแล้ว
เป้นคนกวนตีนได้อีก แฮ่ๆๆๆ รักคนอ่านนะ จ๊วฟๆๆๆ