ไดอารี่<ที่รัก>มันเจ๋งได้

 


ฉันเองชอบเขียนไดอารี่ เคยเขียนไว้ทั้งหมด 3 เล่ม

เคยอ่านเจอนะ มีคนเคยบอกว่า.............

ไดอารี่อาจเหมือนยานย้อนเวลาที่พาคุณกลับไป....

｡｡｡ขำตัวเอง｡｡｡

｡｡｡ทึ่งตัวเอง｡｡｡

｡｡｡หมั่นไส้ตัวเอง｡｡｡

｡｡｡ยอมรับตัวเอง｡｡｡

｡｡｡เถียงตัวเอง｡｡｡

｡｡｡ ชอบตัวเอง｡｡｡ 

｡｡｡เกลียดตัวเอง｡｡｡

หรือกระทั่งตาสว่าง เห็นความไม่มีตัวเองอยู่จริง
｡｡｡｡｡｡ทั้งขณะเขียนและขณะอ่าน｡｡｡｡｡｡

ฉันว่านะ｡｡｡การเขียนไดอารี่
ยิ่งบันทึกไว้นานๆ  เขียนแบบฉบับที่เป็นเราและเราเป็น
พอเอามาอ่าน｡｡｡｡｡｡｡｡
การได้มองเห็นตัวเองผ่านตัวหนังสือของตัวเอง
มันยิ่งกว่าส่องกระจกอีกนะ

♥♥♥♥ฉันว่าเป็นเรื่องที่พิเศษมากนะ♥♥♥♥

อ่านบันทึกความคิดของตัวเองบ่อยๆ
จะทำให้เรา｡｡｡｡｡｡｡｡


“ซี้” และ  “สนิท”
กับตัวเองมากขึ้น

ส่วนใหญ่คนเราชอบระบายในไดอารี่
เพ้อมาก็เขียนแบบเพ้อเจ้อกันไป
ฉันว่านะเขียนไปก็ปวดหัว กลับมาอ่านก็ต้องกินพารา

เปลี่ยนๆๆๆ เปลี่ยนแนวเขียนจากเศร้าซึมเป็นแนวลั้ลลา

เขียนอะไรๆ ที่คิดว่า｡｡｡｡｡｡｡｡
 

“เราเจ๋ง”


ไม่ได้ไปอวด ไม่ได้ไปโชว์ใคร
เจ๋งแบบเงียบๆ คนเดียว
สุขแบบสุขีคนเดียวกับตัวอักษร

ฉันว่า｡｡มันก็ได้อารมณ์สุขไปอีกแบบ


｡｡｡｡｡｡｡｡แบบพิเศษเว่อร์｡｡｡｡｡｡｡｡

แล้วถ้าเวลาเหนื่อยๆ ชอบมาระบายในไดอารี่
ระบายแล้วบอกว่าโล่ง
มั่วแล้ว++ ไม่จริงหรอก ลองย้อนกลับไปอ่านที่ตัวเองเขียนสิ
อ่านไปก็คิ้วยุ่งไป แก่เร็วอีก หน้าก็ไม่เด้ง

เอาเป็นนะ
หากใครเหนื่อยและล้ากับความคิดที่คนอื่นมีต่อเรา｡｡｡

ท่องไว้｡｡｡｡｡｡｡｡


เราไม่สามารถเปลี่ยนความคิดใครได้｡｡｡｡



♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥

ไม่ต้องนั่งถอดจิตใช้กำลังภายในคิดว่าใครเขาไม่ดีหรือดี
ใครเขารักเราจริงหรือรักเราหลอก
ใครเขาแปลกแตกต่างไปในความรู้สึกเราเพราะอะไร

ตอนคิดว่าใครดีไม่ดียังไง มีค่ากับใครไม่รู้

แต่ตอนคิดว่าเราดีหรือไม่ดียังไง
--จะมีค่ากับเรา--ขึ้นมาทันที


ไม่ได้บอกว่าให้เห็นแก่ตัวและไม่ให้สนใจใส่ใจคนอื่น
สนได้แต่อย่ามาก
แคร์คนอื่นได้แต่อย่ามากเว่อร์｡｡｡｡｡

ก่อนจะรักและให้ความจริงใจกับใคร
ต้องรักและให้ความจริงใจกับตัวเองซะก่อน

♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥

คิดซะนะว่า｡｡｡｡｡｡｡｡
ใจคนเหมือนไฟฉาย ถ้าไม่เปิดก็ไม่สว่าง

ปลอบใจตัวเองไว้โลด
อย่าไปเขียนลงไดอารี่ไป น้ำตาร่วงไป
ทำเป็นนางเอกน้ำเน่าเลย

ฉันว่าสมัยนี้มันต้องใช้กึ๋นกะสมอง
ใช้แต่หัวใจอย่างเดียวต่อให้เรียนหรือทำธุรกิจอะไร มันก็ไปได้รอดยาก
มันต้องใช้หัวใจบวกพลังภายในกึ๋น ปอด ตับ ที่เรามี

พอเราผ่านเรื่องยากๆ มาได้
เราเจอเรื่องเจ๋งๆ อะไร
ก็เก็บมันไว้เป็นตัวอักษรอุ่นๆ ในไดอารี่
หรือเก็บไว้เป็นภาพความทรงจำที่วิเศษเว่อร์

เวลาเราเหนื่อยๆ ｡｡｡｡｡｡｡｡
เราเองนึกถึงมันหรือเปิดอ่านเรื่องราวเจ๋งๆ
มันเป็นพลังให้เราดีออก


ให้มันรู้กันไปว่า--มุมที่เราเจ๋ง เออมันมีเหมือนกัน-- ยะฮู้

----------------------------------------------------------------------------------------------
ฉันเองมีไดอารี่อยู่ 3 เล่ม
เล่มแรกและเล่มที่สอง มันออกแนวน้ำเน่าเพ้อเจ้อ
ฉันเองคงทะลึ่งนึกว่าตัวเองเป็นนางเอก เขียนไปก็ซึ้งไป
จุดจบของไดอารี่สองเล่มนั้น ฉันเองปิดฉากมันลงที่วัด
ไม่ขนาดทำพิธีเผาส่งหรอก ฉันแค่ไว้ที่วัด
เผื่อใครมาเจอ เปิดอ่านได้มึนกะโหลกแทนฉัน

ส่วนเล่มที่สามอันหนามาก และจะเป็นเล่มสุดท้ายของฉัน
ฉันเก็บไว้ในบ้านอย่างดีจนฝุ่นจับ ฮาาาาาาาาาาาา
ฉันเปิดอ่านประจำเวลาฉันเหนื่อยๆ แล้วมันก็ทำให้ฉันยิ้มได้

ยิ้มกันยังล่ะ ยิ้มให้ฉันหน่อยเร็ว
ยิ้มๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ขอบคุณค่ะที่อ่าน blog ฉัน ขอบคุณมาก--รุจ--