คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : การต่อสู้ของหน่อยช่วยเหลือ1(ยุลxคาร่า)
หลังจากแสงสว่างหายไปชายหนุ่มได้พาร่างของตัวเองไปยังห้องประชุมลับของจอมเวทย์ชั้นตรี ระดับพิเศษ หรือจอมเวทย์ช่วยเหลือ
“มาช้า”หญิงสาวผู้ได้ชื่อว่าเป็นคู่กัดของเขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
“โทษทีติดพี่อะ”ผู้ถูกตำหนิยิ้มร่า แล้วใช่มือซ้ายที่ว่างไปจับแก้มของหญิงสาวอย่างเบามือ”อย่างอลสิ ขอโทษนะ”ชายหนุ่มกระซิบ
“โว้ย เห็นชั้นอยู่ไหม๊เนี้ย”ชายหนุ่มผมเขียวเริ่มอาละวาท”แกจะไปสวีตไกลๆไม่ได้ไหง๊ อิจฉาโว้ย ทีไอ้คาร่านะชั้นยังไม่เคยแตะอั๋งมันเลย”
“เพราะถ้าทำนายก็ต้องโดนแบบนี้ไง”หญิงสาวอีกคนชกอากาศเฉียวหน้าชายหนุ่มที่โวยวายไปเล็กน้อย เหงือหยดเล็กๆเริ่มไหลมากองที่ปลายคาง
“นี้นี้ ไปกันเถอะ”เด็กสาวผมสีดำสนิทเอ่ยก่อนจะหันไปร่ายมนต์เพื่อเปิดประตูมิติ
“เฮร่านี้ใจร้อนจังนะ”ชายหนุ่มต่างสัญชาติเดินเข้าไปโอบไหล่
“หย่ง”เด็กสาวเอ่ย”ทุกคน”ทุกคนที่ถูกเรียกหันมามองที่เด็กสาว
“หื่อ”แต่ละคนคลางในลำคอพร้อมๆกัน
“พวกเราน่ะ จะต้องเอาคริสตัลมาให้พวกพี่ๆให้ได้นะ”เธอเอ่ย ทุกคนกระตุ้กริมฝีปาก
แน่นอนอยู่แล้ว นี้คือคำสัญญาของทุกคน
บู้มมมมม
เสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว ร่างสูงกับหัวเขียวๆ(?)กระเด็นไปตามแรง มือข้างขวานั้นกำสิ่งประหลาดแวววาวที่ทอแสงสีฟ้าใสอยู่ มืออีกข้างยังคงกำดาบประจำตัวเอาไว้ ร่างสูงที่พุ่งปะทะเข้ากับหินที่เรียงล้อมเป็นแนวกลิ้งถลาลงมา เด็กสาวผมสีทองวิ่งเข้าไปหาอย่างตื่นตกใจ ร่างโชกไปด้วยเหงือ ที่หน้าผากมีแผลจากการกระแทกกับหินอยู่อย่างเห็นได้ชัด
“ยุล”เสียงของเด็กสาวก้องสะท้อน ร่างเล็กวิ่งเข้าไปกอด เธอทิ้งดาบแหลมในมือแล้วเข้าไปสวมกอดร่างสูง
“คาร่า ได้มาแล้วล่ะ”ชายหนุ่มชูคริสตัลแล้วยิ้มออกมา เด็กสาวแทบจะตบหน้าเขาเสียฉากสองฉาก ถ้าไม่ติดว่าเขามีแผลอยู่แล้วละก็นะ
“อีตาบ้าไม่ใช่เรื่องนั้นซักหน่อย”ชายหนุ่มที่ถูกตำหนิยังคงยิ้มกว้าง
“ง่วงจังเลยนะ”เขาพูดจบแล้วหลับฟุบไปกับอกของร่างบางที่ยังคงกำลังร้องไห้
“อีตาบ้า ทีเล่นเกมดูอนิเมะยังอยู่ได้เป็นวันแท้ๆ”ร่างบางบ่นก่อนจะหันความสนใจไปทีประตูมิติ
วาร์ป
เมื่อแสงสิ้นสุดลง ร่างบางที่พยุงร่างสูงแทบทรุดเมื่อเห็นว่าในห้องประชุมลับมีคนอยู่ด้วย
“อะ...อิจิ”น้ำลายเหนื่อยถูกกลืนลงคออย่างยากลำบาก
“ไง ไม่ได้เจอกันนานนะคะ ท่านคาร่า ริชาร์ต เจ้าคนที่หมดสภาพอยู่นั้นคงเป็น ท่านฟูจิวาระ ยุลสินะค่ะ”คนที่ถูกเรียกว่าอิจิเดินลากชายประโปรงบางสีขาวขุ่นที่ถูกแหวกให้เห็นเรียวกับกางเกงขาสั้นสีดำเข้ามาหาเธอ
“นี้ๆ เธอน่ะ จะให้ชั้นได้กี่หน้าหรอ”เสียงใสๆของเด็กสาวที่ก้าวเข้ามาหาเธอถามด้วยน้ำเสียงเหมือนเด็กทั่วไป ใบหน้าอยากรู้อยากเห็นนี้ ภายใต้ใบหน้าน่ารักน่าเอ็นดูนี้ มันก็คือปีศาจดีๆนี้เอง
“อะ...อะไรของเธอ เธอต้องการอะไรกันแน่ ไอลิจิ”เสียงเฉียบขาดของสาวที่กำลังสั่นระริกอยู่ดังขึ้นขาเธอแข็งจนขยับไม่ได้แล้ว เด็กสาวค่อยๆก้าวเข้ามาใกล้เธอ สายตาที่แลดูน่ารักแปลเปลี่ยนเป็นเหมือนสายตาปีศาจที่กำลังจ้องจะกินหัวใจของเธอ
“จะเอา จะเอาคืนมา คุณแม่ ท่านพี่ จะเอาคืนมา”หญิงสาวที่กำลังจะถูกทำร้ายกรี้ดร้องเธอกอดตัวชายหนุ่มในอ้อมแขนเอาไว้เพื่อปกป้องคนสำคัญ
ฉ้วก
มือของเด็กสาวตัวเล็กเอื่อมไปในวงแหวนเวทย์สีดำมืด
“ได้มาแล้ว ได้มาแล้ว โอ้โห สว่างจังนะ นี้สินะ เพาเวอร์ฮาร์ตของจอมเวทย์หน่วยช่วยเหลือน่ะ สวยจริงๆ”ลูกแก้วแวววาวในมือส่องแสงประกาย มือซ้ายที่ว่างเปิดหนังสือแล้วจับเจ้าลูกแก้วส่องแสงนั้นลงไปในหน้าว่าง
พับ พับ พับ พับ(เสียงเหมือนเปิดหนังสือ(เหมือนตรงไหนฟะ))
หนังสือในมือเด็กสาวลอยขึ้นไป มันได้รับพลังมาอย่างมาก หนังสือนั้นส่องแสงดำมืดออกมา เด็กสาวนั้นอ้าแขนรับหนังสือ
“ถึงหน้าไหนแล้วนะ”เสียงประหนึ่งเด็กน้อยได้ของขวัญดังขึ้นเธอเปิดไปจนหมดหน้าที่มีตัวอักษร ตัวเลขด้านล่างชี้ไว้ชัดเจน
หน้า’352’
“อ้าว เพิ่มมาแค่50หน้าเอง”เด็กสาวเอ่ยอย่างหัวเสีย หางตาก็เหลือบไปเห็นร่างสูงที่นอนอยู่ใต้ร่างเล็กที่ถูกดูดกลือไปเมื่อครู่ ริมฝีปากกระตุกยิ้ม”ขอนะ เพาเวอร์ฮาร์ตของนายน่ะ”
มือเล็กกำลังจะเอื่อมไปหยิบอีกครั้ง แต่แล้วกระสุนเงินก็พุ่งเฉียวแก้มขาวใสของเธอไป
“ชั้นขอเตือนเธอ อย่าได้ทำอะไรไอ้ยุลมัน”เสียงเฉียบขาดของชายหนุ่มร่างสูงโปร่งเรือนผมสีเขียวหม่นถูกเซ็ตมาอย่างดี ดวงตาสีฟ้าครามจ้องมองมายังเด็กสาว
“คุณน่ะอย่ายุ่งเลย ไม่งั้นคุณได้ตายแน่ๆ”อิจิพูดเสียงเย็นชา
“ในตอนนี้..... ในความคิดของทุกคนชั้นมันก็แค่คนตาย”เสียงของชายคนนั้นยังคงก้องกังวานไปทั่ว เด็กสาวหัวเราะอย่างโรคจิต
“ถ้างั้นก็ตายจริงๆซะเลยสิ”พลังมหาศาลปะทะเข้ากับร่างสูงจนกระเด็นไปชนโต๊ะขนาดเล็กที่มีแก้วน้ำวางไว้อยู่ แก้วน้ำตกลงมาแตกกระจาย น้ำปหวานะปนจนเหนียวเลอะเทอะ
“ขวางดีนัก งั้นแกก็ตายแทนมันเลยละกัน”
ปัง
“เฮือก”กระสุนปืนจากกระปอกปืนสีดำวิ่งทะลุเสื้อของเด็กสาวเข้าไป
“นี้เป็นแค่การเตือน ออกห่างจากพวกทิวาซะ”
“ก็ได้ ทำตามก็โง่น่ะสิ พวกที่ได้ชื่อว่ามีพลังมากที่สุดในหน่วยพิเศษขององค์กรณ์รัฐบาลโลกอย่างนั้น จะยอมปล่อยไปง่ายๆได้ยังไง”เด็กสาวหันหลังกลับไป พลันแค่ก้าวเข้าไปหาเธอก็กลายเป็นละอองอากาศ
“ชั้นคืออิลิจิ ชั้นอยู่ได้ทุกที มีเล่ห์เหลี่ยมเหนือใคร”เสียงสุดท้ายทีทิ้งไว้ทำให้คนคนนั้นหัวเสีย
“โทษทีนะ แต่ผมคงอยู่ช่วยพวกเธอไม่ได้ล่ะ”สิ้นเสียงนั้นห้องก็ตกอยู่ในความเงียบร่างเด็กสาวที่ถูกดูดกลืนพลังเข้าไปนอนแน่นิ่งอ้อมแขนยังคงโอบกอด ร่างสูงเอาไว้เพื่อปกป้องเขา
ความคิดเห็น