ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ตกหลุมรักหมดหัวใจสายลับเวทมนตร์ (ลาฟลอร่าxโนอาร์)

    ลำดับตอนที่ #13 : การต่อสู้ของหน่อยช่วยเหลือ1(ยุลxคาร่า)

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 2.04K
      31
      15 เม.ย. 57

    หลังจากแสงสว่างหายไปชายหนุ่มได้พาร่างของตัวเองไปยังห้องประชุมลับของจอมเวทย์ชั้นตรี ระดับพิเศษ หรือจอมเวทย์ช่วยเหลือ

    “มาช้า”หญิงสาวผู้ได้ชื่อว่าเป็นคู่กัดของเขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

    “โทษทีติดพี่อะ”ผู้ถูกตำหนิยิ้มร่า แล้วใช่มือซ้ายที่ว่างไปจับแก้มของหญิงสาวอย่างเบามือ”อย่างอลสิ ขอโทษนะ”ชายหนุ่มกระซิบ

    “โว้ย เห็นชั้นอยู่ไหม๊เนี้ย”ชายหนุ่มผมเขียวเริ่มอาละวาท”แกจะไปสวีตไกลๆไม่ได้ไหง๊ อิจฉาโว้ย ทีไอ้คาร่านะชั้นยังไม่เคยแตะอั๋งมันเลย”

    “เพราะถ้าทำนายก็ต้องโดนแบบนี้ไง”หญิงสาวอีกคนชกอากาศเฉียวหน้าชายหนุ่มที่โวยวายไปเล็กน้อย เหงือหยดเล็กๆเริ่มไหลมากองที่ปลายคาง

    “นี้นี้ ไปกันเถอะ”เด็กสาวผมสีดำสนิทเอ่ยก่อนจะหันไปร่ายมนต์เพื่อเปิดประตูมิติ

    “เฮร่านี้ใจร้อนจังนะ”ชายหนุ่มต่างสัญชาติเดินเข้าไปโอบไหล่

    “หย่ง”เด็กสาวเอ่ย”ทุกคน”ทุกคนที่ถูกเรียกหันมามองที่เด็กสาว

    “หื่อ”แต่ละคนคลางในลำคอพร้อมๆกัน

    “พวกเราน่ะ จะต้องเอาคริสตัลมาให้พวกพี่ๆให้ได้นะ”เธอเอ่ย ทุกคนกระตุ้กริมฝีปาก

    แน่นอนอยู่แล้ว นี้คือคำสัญญาของทุกคน

     

    บู้มมมมม

    เสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว ร่างสูงกับหัวเขียวๆ(?)กระเด็นไปตามแรง มือข้างขวานั้นกำสิ่งประหลาดแวววาวที่ทอแสงสีฟ้าใสอยู่ มืออีกข้างยังคงกำดาบประจำตัวเอาไว้ ร่างสูงที่พุ่งปะทะเข้ากับหินที่เรียงล้อมเป็นแนวกลิ้งถลาลงมา เด็กสาวผมสีทองวิ่งเข้าไปหาอย่างตื่นตกใจ ร่างโชกไปด้วยเหงือ ที่หน้าผากมีแผลจากการกระแทกกับหินอยู่อย่างเห็นได้ชัด

    “ยุล”เสียงของเด็กสาวก้องสะท้อน ร่างเล็กวิ่งเข้าไปกอด เธอทิ้งดาบแหลมในมือแล้วเข้าไปสวมกอดร่างสูง

    “คาร่า ได้มาแล้วล่ะ”ชายหนุ่มชูคริสตัลแล้วยิ้มออกมา เด็กสาวแทบจะตบหน้าเขาเสียฉากสองฉาก ถ้าไม่ติดว่าเขามีแผลอยู่แล้วละก็นะ

    “อีตาบ้าไม่ใช่เรื่องนั้นซักหน่อย”ชายหนุ่มที่ถูกตำหนิยังคงยิ้มกว้าง

    “ง่วงจังเลยนะ”เขาพูดจบแล้วหลับฟุบไปกับอกของร่างบางที่ยังคงกำลังร้องไห้

    “อีตาบ้า ทีเล่นเกมดูอนิเมะยังอยู่ได้เป็นวันแท้ๆ”ร่างบางบ่นก่อนจะหันความสนใจไปทีประตูมิติ

    วาร์ป

    เมื่อแสงสิ้นสุดลง ร่างบางที่พยุงร่างสูงแทบทรุดเมื่อเห็นว่าในห้องประชุมลับมีคนอยู่ด้วย

    “อะ...อิจิ”น้ำลายเหนื่อยถูกกลืนลงคออย่างยากลำบาก

    “ไง ไม่ได้เจอกันนานนะคะ ท่านคาร่า ริชาร์ต เจ้าคนที่หมดสภาพอยู่นั้นคงเป็น ท่านฟูจิวาระ ยุลสินะค่ะ”คนที่ถูกเรียกว่าอิจิเดินลากชายประโปรงบางสีขาวขุ่นที่ถูกแหวกให้เห็นเรียวกับกางเกงขาสั้นสีดำเข้ามาหาเธอ

    “นี้ๆ เธอน่ะ จะให้ชั้นได้กี่หน้าหรอ”เสียงใสๆของเด็กสาวที่ก้าวเข้ามาหาเธอถามด้วยน้ำเสียงเหมือนเด็กทั่วไป ใบหน้าอยากรู้อยากเห็นนี้ ภายใต้ใบหน้าน่ารักน่าเอ็นดูนี้ มันก็คือปีศาจดีๆนี้เอง

    “อะ...อะไรของเธอ เธอต้องการอะไรกันแน่ ไอลิจิ”เสียงเฉียบขาดของสาวที่กำลังสั่นระริกอยู่ดังขึ้นขาเธอแข็งจนขยับไม่ได้แล้ว เด็กสาวค่อยๆก้าวเข้ามาใกล้เธอ สายตาที่แลดูน่ารักแปลเปลี่ยนเป็นเหมือนสายตาปีศาจที่กำลังจ้องจะกินหัวใจของเธอ

    “จะเอา จะเอาคืนมา คุณแม่ ท่านพี่ จะเอาคืนมา”หญิงสาวที่กำลังจะถูกทำร้ายกรี้ดร้องเธอกอดตัวชายหนุ่มในอ้อมแขนเอาไว้เพื่อปกป้องคนสำคัญ

    ฉ้วก

    มือของเด็กสาวตัวเล็กเอื่อมไปในวงแหวนเวทย์สีดำมืด

    “ได้มาแล้ว ได้มาแล้ว โอ้โห สว่างจังนะ นี้สินะ เพาเวอร์ฮาร์ตของจอมเวทย์หน่วยช่วยเหลือน่ะ สวยจริงๆ”ลูกแก้วแวววาวในมือส่องแสงประกาย มือซ้ายที่ว่างเปิดหนังสือแล้วจับเจ้าลูกแก้วส่องแสงนั้นลงไปในหน้าว่าง

    พับ พับ พับ พับ(เสียงเหมือนเปิดหนังสือ(เหมือนตรงไหนฟะ))

    หนังสือในมือเด็กสาวลอยขึ้นไป มันได้รับพลังมาอย่างมาก หนังสือนั้นส่องแสงดำมืดออกมา เด็กสาวนั้นอ้าแขนรับหนังสือ

    “ถึงหน้าไหนแล้วนะ”เสียงประหนึ่งเด็กน้อยได้ของขวัญดังขึ้นเธอเปิดไปจนหมดหน้าที่มีตัวอักษร ตัวเลขด้านล่างชี้ไว้ชัดเจน

    หน้า’352’

    “อ้าว เพิ่มมาแค่50หน้าเอง”เด็กสาวเอ่ยอย่างหัวเสีย หางตาก็เหลือบไปเห็นร่างสูงที่นอนอยู่ใต้ร่างเล็กที่ถูกดูดกลือไปเมื่อครู่ ริมฝีปากกระตุกยิ้ม”ขอนะ เพาเวอร์ฮาร์ตของนายน่ะ”

    มือเล็กกำลังจะเอื่อมไปหยิบอีกครั้ง แต่แล้วกระสุนเงินก็พุ่งเฉียวแก้มขาวใสของเธอไป

    “ชั้นขอเตือนเธอ อย่าได้ทำอะไรไอ้ยุลมัน”เสียงเฉียบขาดของชายหนุ่มร่างสูงโปร่งเรือนผมสีเขียวหม่นถูกเซ็ตมาอย่างดี ดวงตาสีฟ้าครามจ้องมองมายังเด็กสาว

    “คุณน่ะอย่ายุ่งเลย ไม่งั้นคุณได้ตายแน่ๆ”อิจิพูดเสียงเย็นชา

    “ในตอนนี้..... ในความคิดของทุกคนชั้นมันก็แค่คนตาย”เสียงของชายคนนั้นยังคงก้องกังวานไปทั่ว เด็กสาวหัวเราะอย่างโรคจิต

    “ถ้างั้นก็ตายจริงๆซะเลยสิ”พลังมหาศาลปะทะเข้ากับร่างสูงจนกระเด็นไปชนโต๊ะขนาดเล็กที่มีแก้วน้ำวางไว้อยู่ แก้วน้ำตกลงมาแตกกระจาย น้ำปหวานะปนจนเหนียวเลอะเทอะ

    “ขวางดีนัก งั้นแกก็ตายแทนมันเลยละกัน”

    ปัง

    “เฮือก”กระสุนปืนจากกระปอกปืนสีดำวิ่งทะลุเสื้อของเด็กสาวเข้าไป

    “นี้เป็นแค่การเตือน ออกห่างจากพวกทิวาซะ”

    “ก็ได้ ทำตามก็โง่น่ะสิ พวกที่ได้ชื่อว่ามีพลังมากที่สุดในหน่วยพิเศษขององค์กรณ์รัฐบาลโลกอย่างนั้น จะยอมปล่อยไปง่ายๆได้ยังไง”เด็กสาวหันหลังกลับไป พลันแค่ก้าวเข้าไปหาเธอก็กลายเป็นละอองอากาศ

    “ชั้นคืออิลิจิ ชั้นอยู่ได้ทุกที มีเล่ห์เหลี่ยมเหนือใคร”เสียงสุดท้ายทีทิ้งไว้ทำให้คนคนนั้นหัวเสีย

    “โทษทีนะ แต่ผมคงอยู่ช่วยพวกเธอไม่ได้ล่ะ”สิ้นเสียงนั้นห้องก็ตกอยู่ในความเงียบร่างเด็กสาวที่ถูกดูดกลืนพลังเข้าไปนอนแน่นิ่งอ้อมแขนยังคงโอบกอด ร่างสูงเอาไว้เพื่อปกป้องเขา

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×