คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : ช่วงสายสุดสยิว(ดันเต้xนาซิสซ่า&..........xราตรี)
ยามสายที่แดดไม่ร้อน(แต่ไทยร้อนมากๆ)ไม่ว่าคนอื่นจะทำอะไรในวันหยุด รู้แค่ยัยหัวลอนเหลืองๆ(คงไม่ต้องบอกว่าใคร)ที่ใส่ชุดกางเกงขาสั้นสีดำโชว์ขาอ่อน เอ้ยผิดแล้ว กางเกงขาสั้นสีดำกับเสื้อยืดสีขาว(ย้ำว่าขาวมาก:ไรเตอร์)(ขาวสว่างสดใสเพรามนุษย์ต่างดาวซักให้สินะครับ:ดันเต้)(ไม่มีเรื่องพวกนี้มาอยู่ในหัวซักวันจะตายปะ:ไรเตอร์)(ก็อาจจะนะครับ:ดันเต้)(นี้ๆอย่าพึ่งทิ้งนาซิสซ่าไปสิจ้ะ:ไรเตอร์)(เข้าเรื่องสิยะ:นาซิสซ่า)(ก็ได้:ไรเตอร์)กำลัง
เฟี้ยวววว ปัก
ใบมีดเงินแวววาวปักลงที่กลางเป้าวงกลมสีแดงของหุ่นจำลอง เธอยังคงซ้อมไปเรื่อยจน......
“แนซซี่ไปกินข้าวเช้ากันถะ....”จนเชวาลเข้ามา ภาพที่ทำให้ไอ้ลูกกระจ้อกนี้ค้างคืน
ใบมีดเรียวแหลมพุ่งเข้าให้เป้าสีแดง เจ้าของใบมีดลงขาขึ้นกางเกงมันเลิกจนเห็นขาอ่อนสีขาว(ไรเตอร์มันหื่น:นาซิสซ่า) เสื้อยืดสีขาวปะทะกับแสงจนเห็นบราสีดำนิดหน่อย(หื่นจริงๆด้วย:นาซิสซ่า)เสื้อบ้านี้ก็ดันเกิดรัดจนเห็นทรวดทรงองเอวที่เพรียวบาง ยิ่งใบหน้าหวานที่มีแสงอาทิตย์ส่องนิดหน่อยแล้วมีผมยาวๆมาปรกหน้าเล็ก พูดได้คำเดียว
“เซ็กซี”อีต้าบ้าเชวาลมันมองแนซซี่จังด้วยสายตาหื่นกาม ไรเตอร์ตายแป้บ
“ไอ้โรคจิต”น้ำเสียงตกใจรับกับใบหน้าหวานที่ขึ้นสีระเรื่อ มือมันดันไวกว่าความคิด
ปัก
“เหวอ จะฆ่ากันหรอ”ใบมีดนั้นมาปักอยู่ตรงกำแพงใกล้ประตู ที่เรียกที่ว่าเฉียวหน้าไอ้หื่นกามนี้ไปไม่ถึงเซนต์
“เรื่องนี้ต้องถึงหูโนมิ” โนมิที่ว่าคือลูกพี่ลูกน้องยูริที่ปัจจุบันมีสถานะเป็น ภรรยาของเชวาล
“ไม่ต้องหรอกค่ะ โนมิเป็นทุกอย่าง”รอยยิ้มสดใสของโนมิผุดให้เห็นน าซิสซ่ายิ้มเจื่อนๆก่อนจะมองภาพอดีตคนรับใช่ส่วนตัวถูกลากคอไปกระหน่ำด่าสินะแรงหึงอะ น่ากลัจวริงๆ นาซิสซ่าเคยเป็นอยู่พักนึงเมื่อคราสดัชเชส รู้ไหม๊เธอหึงใคร ไม่ต้องให้บอกสินะว่าเจ้าหล่อน
......หึงเฮียดันเต้เอ่เอ๋ของเรา(เอ่เอ๋งั้นหรอ- -*:ดันเต้)
“มาการอนหายไปไหน”นาซิสซ่าเดินเรื่อยเปือยมาหามาการอนจนไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหน(ซะงั้นแน่นางเอกเรา:ไรเตอร์)
“คุณนาซิสซ่า”เจ้าของชื่อหันขวับ ไอ้หน้าเอ่อผมฟูที่มากับน้องสาวนี้เป็นใคร มองดีๆ นัยย์ตาสีเหลือง ผสสีเหลืองทอง
“อ้าว ดันเต้”แม้หัวใจเต้นแรงจนแทบระเบิดนางใช้สกิลหลอกตาหลอกไม่ให้เห็นแก้มก้น เอ้ย แก้มใสที่แดงเป็นลูกเชอร์รี่
“น้องมาการอนอยู่ไหนค่ะ”ดีต้าเอ่ยแทนพี่ชายที่มัวแต่เขินอายเพราะท่าทางเย็นชาที่สุดแสนจะมีเสน่ห์ของว่าที่พี่สะใภ้
“พี่ก็ไม่รู้ หาอยู่จะตามไปทานข้าว”
แว้บ
ร่างสาวผมสีช็อกโกแลตถูกลากหายไปในอากาศ เสียงพูดคุยเงียบลงเหลือเพียงเสียงสายน้ำที่อยู่ข้างๆ(ลำธารจำลอง)ที่ไหลมากระทบหิน
1นาทีผ่านไป
2 “
3 ”
“ดีต้า/น้องดีต้า หายไปไหน”ไอ้คู่รักคู่นี้มันพึ่งรู้ตัววะ
“กรรม น้องสาวสุดสวยผมหายไปไหน0^0”คนข้างกลั้นหัวเราะ เธอพึ่งรู้ว่าไอ้คนบ้าUFOมันตกใจแล้วจะฮาอะไรปานนี้ ใบหน้าหล่อซีดขาวมือหนาเอามาจับแก้มตัวเอง แล้วก็แปลงร่างเป็นหนอน ดุกดิกดุกดิก(ขยับเหมือนไส้เดือน)
“อุ้บ ฮะฮะฮะฮะ”นาซิสซ่ากลั้ยหัวเราะจนน้ำตาเล็นมือข้างขวาเอามากุมท้องเอาไว้ นิ้วเรียวจากมือข้างซ้ายปาดน้ำตาแล้วหัวเราะตัวงอ
“คุณนาซิสซ่าหัวเราะอะไรครับ”คนถูกเรียกสะดุ้งเมื่อถูกเขาจับไหล่
“เหวอ”
“คุณนาซิสซ่า”
ตู้มมมมม
สองร่างร่วงลงไปในลำธารแต่โชกดีที่มันลึกเพียงถึงเข่าพวกเขาแต่ทะว่า....
“คุณไม่เป็นอะไรใช่ม้ะ...”เสื้อขาวของนาซิสซ่าเปียกน้ำจนเห็นบราสีดำลายลูกไม้ของเธอ
“ว้ายยยย หันไปนะ”นาซิสซ่าเอาแขนและมือบังไอ้เจ้าส่วนน่าอายนั้น ใบหน้าดูตกใจปนอายๆแก้มขึ้นสีจนเห็นชัด
‘น่ารักชิบหาย’ดันเต้แทบอยากจะตะโกนให้โลกรู้ตายังคงค้างที่ใบหน้าของสาวร่างบาง
‘เวรกรรมอะไรของชั้นเนี้ย ทำไมวันนี้ดันนึกอุตริใส่เสื้อขาวมาละ ซวยดีแท้’นาซิสซ่ารำพึงรำพันในใจก่อนจะเงยหน้าขึ้นเมื่อรู้สึกถึงความอบอุ่น
“เสื้อผม อะ..เอาไปใส่ก่อนก็ได้”ดันเต้หันหน้าหนีเมื่อเอาเสื้อกักสีดำสนิทที่พึ่งยึดพ่อ(?)มาได้ให้นาซิสซ่าคลุม”เดี่ยวคนอื่นจะเห็น”ร่างบางแทบกรี้ดกับไอ้ประโยคท้าย มันน่าอายนะรู้ไหม๊ ทำไมเธอถึงไม่ตะโกนเมื้อกี้ออกไปน่ะเพราะประโยคต่อจากนี้ต่างหาก
“อย่าให้ใครเห็น นอกจาก ผมนะ”ว้ากกก แม่เจ้า พูดไม่ออกเลยเจ้าค่ะ
“หะ..เห”แม้จะเหมือนไร้เดียงสาแต่เธอน่ะ...หน้าแดงมากเลยล่ะในตอนนี้”อะไรของนายยะ”ร่างบางยืดตัวจนสุดแล้วหันหน้าหนี”แต่ก็ขอใจนะ”
กรรม
ทั้งๆที่ทั้งสองหนุ่มสาวกำลังอายม้วนต้วนกันอยู่...ดันมีคนมาเห็นซะได้
“อะไรฟะ เอ็งสนใจผู้ชายขนาดนี้เลยเรอะ”ชายหนุ่มสถบ เขานั้งมองทั้งสองอยู่มาพักใหญ่ๆแล้วรู้เห็นเหตุการณ์ทุกอย่างเรียกได้ว่า ชัดทุกสัดส่วน
“นี้ มานั้งตรงนี้อีกแล้วหรอ”เสียงเล็กเอ่ย เธอคือตัวละครใหม่ที่เปิดตัว(ในลาฟลอร่าครับเฟสต้า)ได้ไม่นาน(แค่7เล่มเอง)
“เธอยังไม่ได้บอกใช่ไหม๊ความลับน่ะ”เขาพูด เธอตอบด้วยการส่ายหน้า ศัพท์โบราณที่พูดเป็นประจำตอนนี้เธอเลิกใช่ไปแล้ว เหตุเพราะถูกดัดนิสัยโดยไอ้คนตรงหน้าที่มีสักเป็น....
เจ้าของเธอ ทั้งกาย และ หัวใจ
“จะปิดเรื่องนั้นถึงเมื่อไหร”ชายหนุ่มมองหน้าคนถาม”เมื่อไหร่จะกลับมาเป็นเหมือนเดิม”จะได้เดินจับมือกัน จะได้จูบกัน เหมือนเมื่อก่อน แน่นอนว่าประโยคหลังเธอไม่ได้พูดออกไป
“ขอโทษนะราตรี”ร่างสูงดึงคนตัวเล็กเข้ามากอดแถมกดให้หัวของร่างเล็กซุกไปในอกของเขาอีก ผมยาวๆละไปกับหลัง”ขอโทษ พอเรื่องนี้จบผมจะขอราตรีแต่งงานดีไหม๊”ว้ากก ขอแต่งงาน ช็อกแป้บ
“อะ...เอ๋”ร่างสูงมองร่างเล็กที่ก้มหน้างุ้ดด้วยความเขินแถมเอามือมาตีอกเค้าเบาๆ
“รักที่สุดเลยราตรีน่ะ ผมรักราตรีแค่คนเดียวนะ”ริมฝีปากอุ่นประกบเข้าหาริมฝีปากของร่างเล็กที่นั้งอยู่บนตัก(ไปนั้งกันตอนไหน)
อันท้ายแถมแถมแถม อยากรู้ว่าตัวละครลับตัวนี้เป็นใครโปรดติดตามนะค่ะ พูดเลยว่าเป็นคนที่ถูกกล่าวถึงไม่ค่อยบ่อยนะ แต่ถ้าลำดับความสำคัญน่ะ ถือเป็นตัวเอกที่จัดเป็นโซนกุญแจเพื่อไขปมเรื่องที่ไรต์วางไว้ทั้งหมด เขาคือใคร(บางคนเค้ารู้แล้ว)โปรดติดตาม
ความคิดเห็น