ส่าหรีที่รัก

หลังจากปล่อยให้บล็อกร้างอยู่พักใหญ่เพราะแอบแว้บไปเล่นแต่เฟซบุ๊ก

555

วันนี้ได้ฤกษ์งามยามดีมาอัพเสียทีกับเรื่องอินเดี๊ย อินเดียเพื่อให้เข้ากับบรรยากาศของนิยายที่เพิ่งเขียนจบไปอย่าง "โศลกรักใต้แสงดาว"

(ยังไม่ทราบว่าจะออกเมื่อไหร่นะคะ เพราะเมื่อวานเพิ่งได้ทราบข่าวอย่างเป็นทางการว่าผ่านการพิจารณาจากสนพ. พิมพ์คำแล้ว คงต้องรออีกพักหนึ่งล่ะค่ะ ^__^)

จริงๆ ทอฟฟี่ชอบอะไรแบบอินเดียมาแต่ไหนแต่ไร ทั้งอาหาร ภาพยนตร์ เพลง รวมไปถึงเคารพกราบไหว้เทพเจ้าอยู่เป็นนิจ แต่ที่ไม่คาดคิดว่าชีวิตนี้จะได้ทำก็คือการนุ่งส่าหรีอยู่บ้านค่ะ (ฮา)

จริงๆ มันก็เป็นความชอบส่วนตัวนะคะ คนอื่นอาจจะมองว่าประหลาดนิดหนึ่งโดยเฉพาะฝรั่งข้างบ้าน ที่โผล่หน้ามาเห็นทอฟฟี่ทีไรทำหน้าแปลกๆ ทุกที ชอบถามว่ายูเป็นฮินดีเหรอ?

ถ้าเขาน่ารักก็จะตอบดีๆ อยู่ล่ะค่ะ แต่เขาไม่น่ารักชอบมาหาเรื่องนี่สิ ทอฟฟี่ก็เลยมักจะคว้าปืนจากในบ้านมาทำเป็นว่าทำความสะอาดเรื่อยๆ เขาก็จะไม่ค่อยกล้ามาเข้าใกล้ แต่ก็ได้ยินเสียงเม้าท์ลอยลมมาเหมือนกันว่าเขาเรียกทอฟฟี่ว่า "Crazy Chick" กร๊ากกกกก

เมื่อปีที่แล้วไปอินเดียมากก็ได้ส่าหรีมาหลายชุดเลยค่ะ แต่ที่น่าอัศจรรย์ใจก็คือตอนกลับมาไทยแล้วมีคนยกส่าหรีงามๆ ให้นับร้อยชุดนี่ล่ะค่ะ คือรู้จักกันอยู่นานแล้ว ตอนกลับมาทอฟี่ก็เอาของฝากจากอินเดียไปให้เขาแล้วก็คุยกันโขมงโฉงเฉงประสาคนช่างเม้าท์ เขาถามทอฟฟี่ว่ชอบส่าหรีเหรอ เดี๋ยวจะให้เอาไหม แต่ต้องเอารถมาขนนะ ทอฟฟี่ก็ขำนึกว่าเขาพูดเล่น พอไปเอาจริงๆ ก็ตกใจมากค่ะเพราะเยอะมากประมาณ 4-5 กระเป๋าได้ รวมไปถึงเครื่องประดับงามๆ ที่ใส่คู่กับส่าหรีด้วย

(หลายกระเป๋ามาก)

ที่ตกใจยิ่งกว่าก็ตอนเปิดกระเป๋ามานี่ล่ะค่ะ เพราะผ้าสวยๆ เป็นร้อยผืนทีเดียว ไหนจะโชลี(เสื้อตัวสั้น) อีก แน่นอนว่าแต่ละชุดปักเลื่อมด้วยมือ ปักดิ้นเงินดิ้นทอง งามมาก

ตอนมารู้ราคาว่าแต่ละชุดราคาเหยียบหมื่น ทอฟฟี่ก็แทบลมจับ ไม่นึกว่าเขาจะยกให้ทั้งหมดฟรีๆ นะเออ

ภาพที่เห็นนี้เป็นแค่ส่วนหนึ่งค่ะ ที่เหลืออยู่ในเฟซ แหะๆ อยากจะบอกว่าตอนลองเนี่ย ชอบมาก คุณแม่บอกให้ไปวิ่งข้ามเขา กร๊ากกกกก

เครื่องประดับมงกุฎอะไรต่อมิอะไรก็ให้มาหมดค่ะ

อาจจะเพราะเวลาเขียนนิยายถ้าเขียนเรื่องอะไรจะอินมาก ต้องลองดูแทบทุกอย่างมั้งคะ ช่วงนี้อินกับอินเดียก็เลยคลั่งส่าหรี นี่ก็พยายามใส่ทุกวันนะคะ ยังไม่ถึงครึ่งเล้ยยยย

ต้องขอบพระคุณคนที่ยกให้จริงๆ ค่ะ ^__^