ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Fic Naruto - Our Love ความรักของเหล่านินจา

    ลำดับตอนที่ #32 : 28.Zakuro’s Bad day (วันซวยของยัยทับทิม)

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 425
      3
      25 มี.ค. 52

    28.Zakuro’s Bad day (วันซวยของยัยทับทิม)

     

    โรงเรียนโอโนนะ

    ม.3/13 คาบโฮมรูม

    เอาหละนักเรียน วันนี้ครูจะมาสอนร้องเพลงนะ^^”ครูคาคาชิพูด

    ครูครับ พวกเราไม่ใช่เด็กเด็กนะ- -“”ชิโนะพูด(ชิ! ไอ้ขี้งอล-คนแต่ง)

    น่าๆ ร้องตามครูนะ ลมเย็นๆเรามา...

    ....= =”หน้านร.

    ใครไม่ร้องเจอจิ้มทะลวงข้าม1ล้านปีแสง!”

    เฮ้ย!ครูเมื่อก่อนมันไม่ขนาดนั้นนี้!?”นารุโตะร้อง

    นี่คือเวอร์ชั่นที่อัพเกรดแล้ว...ไม่ได้จิ้มครั้งเดียวแต่จิ้มรั่ว!”

    ....=[]=;”

    จะร้องมั้ย?- -+++”

    ร...ร้อง

    เริ่มหละนะ ลมเย็นๆเรามาเล่นชักว่าว~!”คาคาชิร้อง

    ลมเย็นๆเรามาเล่นชักว่าวทุกคนร้องตาม

    คามจริงอยากชักดาบมาฟันแกมากกว่าอีก ไอ้ครูบ้า- -+’เหล่านักเรียนคิด

    ตระตุกเบาๆ พอให้ว่าวติดลม!^^”

    (หนังตา)ตระตุกเบาๆ พอให้ว่าวติดลม- -^”

    หนุ่มสาวเค้าพากันชื่นชม(x2)^^”

    หนุ่มสาวเค้าพากันขื่น-ขม(x2)

    ชื่นชม ไม่ใช่ ขื่นขม เอาใหม่!^^”

    หนุ่มสาวเค้าพากันชื่นชม(x2)- -

    พอว่าวติดลมเราก็รู้สึกว่าคล่องตัว^^”

    พอว่าวติกลมเราก็รู้สึกว่า........ตัว

    พูดว่า คล่องตัว สิไม่ใช่รู้สึกว่าตัว- -++”

    พอว่าวติดลมก็รู้สึกว่า....คล่องตัว= =;”

    ดีมาก! หมดเวลาแล้วครูไปนะ บะบาย~~!”

    บายหลังจตากครูคาคาชิเดินออกไปนร.ห้อง13ก็ถอนหายใจกันยกใหญ่

    ฟู่ว~! เกิบซาสึเกะพูดแต่จะว่าไปมันก็ขื่นขมจริงๆนี่นา

    นั้นสิทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย

    วันนี้ครูน่ารำคานชะมัดชิกามารุบ่น

    ฉันเห็นด้วยกับนายนะ ชิกามารุ ง่ำๆๆว่าแล้วโจจิก็กินข้าวเกรียบปากหม้อต่อ

    แอ๊ด~!

    อ้าว ครูมีอะไรอีกอ่ะ?เนจิหันไปถามเมื่อคาคาชิเดินเข้ามาใหม่อีกรอบ

    ครูลืมของ แล้วก็ประธานนร.เรียกเธอหนะ ซาคุโระคาคาชิพูด

    ฉัน?เธอย้ำ

    เออเธอนั้นแหละรีบไปด้วยหละคาคาชิพูดแล้วเดินจากไป

     

    ห้องประธานนร.

    ปึง! (เสียงทืบประตู)

    [Pein’s mode]

    ไอ้เพน!!!! แกมีอะไรกับฉัน!?”แว้กกกก!!! ยัยเด็กบ้า! รู้มั้ยประตูนั้นกี่แสน

    โอ้ว! ประตูลูกพ่อToT(จับหมอนี่ส่งสีทานยาเถอะ= =-คนอื่นๆในฟิค)

    ใจเย็นครับคุณนายผมพูดมีของขวัญจะให้2-3อย่าง

    จิงดิ+w+”อื้อหือ ตาเป็นประกายเชียวนะ ไอ้เด็กเวน- -

    เอานี่ ของขวัญอย่างแรกผมส่งกล่องเล็กๆสีม่วงอ่อนให้เธอ(ทำไมต้องสีม่วงว่ะ)

    กล่องไรอ่ะ?ยัยนั้นรีบเปิดกล่องทันที แ...แหวน!?=[]=”

    เออก็แหวนไงก็แหวนหนะสิ เธอเห็นว่าเป็นอุนจิรึไง- -

    แต่เอ่อ....ทำไมนายให้แหวนฉันอ่ะ?นี่ๆฉันไม่ได้ขอแต่งงานซะหน่อยจะตกใจทำไม

    ก็ถูกแล้วนี่ แหวนนั้นอุส่าไปเอามาจากโอโรจิมารุเชียวนะ รีบๆใส่ซะที่สิ

    อืมๆ ว่าแต่ต้องใสนิ้วไหนหงะ?

    นิ้วก้อย มือซ้าย= =”

    โอเค....แล้วนายมีอะไรอีกมั้ย?

    อย่างที่สอง 2 เอาไป

    ดาบนี่...ทำไมมันดูคุ้นๆหว่า?

    อาจารย์เธอที่ซึนะส่งมาให้

    อ้อ...เฮ้ย! งั้นนี่ก็ดาบของอุนจิซัง(ความจริงครูมันชื่ออุนาสึจิ)หนะสิชื่อครูหรอว่ะนั้น

    เอ่อ...ใช่ แล้วนี่ของขวัญอย่างสุดท้าย

    อะไรอ่ะ?

    ตอนนี้ฉันได้เลือกเธอเป็น 1 ในผู้ช่วยประธานนักเรียนแล้ว กรุณามาประชุม

    หลังเลิกเรียนด้วย ไปได้ผมพูดพร้อมกวักมือเรียกคาคุสึกับฮิดันมาลากยัยนี่ออกไป

    ปล่อยน้า~~~~~!”

    ปึง...(เสียงปิดประตู)

    หลังเลิกเรียน[Zakuro’s mode]

    ฟังนะตอนนี้โรงเรียนของเรากำลังบลาๆๆๆๆแง! ซาคุอยากตายทำไมกรูต้องมานั่ง

    ฟังเพนพล่ามด้วยฟ่ะเนี่ย!? ชีวิตนี่กรูมีอะไรดีบ้าง หา!? หุ่นก็เชิดไม่เป็น

    ตอนสำรวจป่าก็เสือ กอ เดินไปเจอยันต์ระเบิด แล้วก็ดันโง่ตกระเบียงหัวฟาดอีก

    เฟิร์สคิสก็โดนขโมย แล้วก่อนหน้านี้ก็เกิบโดนยัยคาวาอิฆ่าตั้งหลายรอบ ไหนจะเรื่องที่โดนยัยคารินตัดผมอีก! กรี๊ดดดดดดด!!!! อยากพ่นไฟโว้ย!!! ชีวิตกรูไม่มีอะดีสักอย่าง

    ซาคุโระ แกเป็นไรอ่ะ ไฟท่วมตัวแล้ว!!!!!”คาวาอิทักฉัน

    นี่ฉันเผลอใช้คาถาโศกนาฏกรรมเปลวเพลิงไปโดยไม่รู้ตัวอีกแล้วหรอ?=[]=

    พรึบ!

    เอ่อ....ขอโทดตอนนี้ไฟดับแล้วแต่สิ่งรอบๆฉันยังไหม้อยู่เลย- -

    ขอโทดงั้นหรอ นี่เธอเป็นอะไรไป? อย่ไฟก็ลุกท่วมตัวเนี่ย

    อาจจะเป็นเพราะฉันอยากพ่นไฟก็ได้- -

    เอิ่ม....คิดอะไรนิดหน่อยหนะ โทดที^_^;”

    เก้าอี้นวมราคา 5แสนของกรู....ตุบ! คาคุสึสลบไปแล้วแฮะ= =

    เมื่อเช้าประตู ตอนนี้เก้าอี้ แง~~~!!!!”เพนร้อง

    คาคุสึ!ๆ รีบพาไปห้องพยาบาลเร็ว!”เซ็ทซึแบกคาคุสึขึ้นแล้วรีบวิ่งไปคนแรก

    ตามด้วยคนอื่นๆ

     

     

    สรุปว่าการประชุมวันนั้นต้องจบลงเพราะ....ฉันอยากพ่นไฟ=>เก้าอี้น่วมไหม้=>

    คาคุสึเป็นลม/เพนร้องไห้=>เซ็ทซึแบกคาคุสึไปห้องพยาบาล=>และฉันนั่งยิ้มเพราะ

    ไม่ต้องประชุม

     

    *****

    ต่อๆ

    กา กา กาหน้าโรงเรียนมีกาเกาะอยู่บนต้นไม้เป็นจำนวนมากใน

    วันนี้มันค่อนข้างแปลกนะฉันว่า....

    ก๊า!!!!”แล้วจู่ๆกาตัวนึงก็โดนงูกิน เฮ้ย!? งูหรอ งูมาจากไหนอ่ะ

    หึๆๆ หาเจอแล้วยัยเด็กขี้ขโมยใครขี้ขโมยว่ะ? งงนะเนี่ย งง! ว่าแต่นั่นใครหว่า?

    ฉันค่อยๆหันไปตามเสียงแล้วก็ต้องตกใจแทบตาย งูค่ะท่าน งูยักษ์!!!

    งูยักษ์=[]=;”

    เจ้านี่ชื่อมันดะไม่ใช่งูยักษ์ ว่าแต่เธออากาซึนาโนะ ซาคุโระเธอเอาแหวนฉันไปทำไม?

    อาจารย์โอโรจิมารุที่ยื่นอยู่บนหัวงูพูด ฉันว่าเฮียแกคงโกรธมากแน่ๆที่รู้ว่าแหวนหาย

    หนูมิได้เอาไป เพนเอามาให้ตะหากT^T”เพน!!!

    ถ้าฉันตายจะตามไปหลอกหลอนแก ให้ได้เลยคอยดู ไอ้หัวหน้าบร้า!

    ฉันไม่เชื่อ เธอไปขโมยมาก็บอกมาเหอะ!”ไอ้Animalฉันพูดความจริงเฟ้ย!

    ไม่เชื่อก็เรื่องของแก ฉันไปหละบาย~~~!”เกียร์ชีต้าทำงานด่วน!

    ฟิ้ว~~!

    หนีไม่พ้นหรอก มันดะตามไป

    อุส่าโกยสุดteenแล้วเมิงยังจะตามกรูอีหรอ!?”ฉันหันไปว่ามัน

    ก็เอาแหวนคืนมาเซ่! แล้วฉันจะเลิกตามมัน(เรียกมันเลยหรอ)พูด

    ได้ๆๆ หยุดตามก่อนซิ

    เอี๊ยด! ทั้งฉันและมันแบรกพร้อมกัน

    อยากได้แหวนคืนก็เอาไปเลย!”ฉันพูดแล้วพยายามถอดแหวนสุดชีวิตแต่ว่า....

    ถอดไม่ออกอ่ะ=_=;;;”เวรแล้วไงกรู

    หา!? ว่าไงนะ มานี่สิมันรีบกระโดดลงจาหหัวงูทันที แล้ววิ่งมาที่ฉันก่อนที่จะ

    ดึงแหวนนั้นออกด้วยแรงทั้งหมดของมัน

    กรี๊ด~~~~~~~~~!!!! มันเจ็บนะเฟ้ย!!!”

    ชิ! แ-ม่-ง ทำไมไม่ออกฟ่ะ!? ฉอดๆๆๆๆๆๆขณะที่มันบ่นฉันเลยถือโอกาส

    โทรหาไ-อ้หัวหน้าเฮงซวยทันที

    ไอ้เพน!!!//หวาดดี โดนโอโรจิมารุไล่ใช่มั้ย?//ใช่แกรู้ได้ไง?//หันมาทางด้านขวาสิ

    ฉันจึงหันไปตามที่มันบอกก็พบว่ามันนั่งกินโมจิอยู่- -^

    ไง^^”ยังจะมายิ้มอีก

    เพนนายมาอธิบายเรื่องนี้กับโอโรจิมารุเดี๋ยวนี้นะ!!!!”ฉันโวย

    คร้าบๆ แต่ต้องรอให้มันบ่นเสร็จก่อนนะ เอาชามั้ย?ไอ้เพนมันยื่นชามาให้ฉัน

    ขอบคุนฉันเลยนั่งจิบชารอโอโรจิมารุบ่นเสร็จ- -

    1.59 ชม.ต่อมา

    ฉอดๆๆ เข้าใจแล้วรึยัง....นี่เธอไปนั่งจิบชาตรงนั่นตั้งแต่เมื่อไหร่!?”มันถาม

    ตั้งแต่ 2 ชม.ที่แล้ว ไอ้เพนไปคุยกับมันให้รู้เรื่องได้แล้ว- -++”

    อ...อืม= =;”

     

    4 ชม.ต่อมา

    บ้าน

    หาว~~! กลาบมาแย้วค่า~~”ตอนนี้ฉันง่วงชะมัดเลย

    ไม่อยากเชื่อว่ากว่าเจ้าบ้าโอจะเข้าใจก็ปาไป 2 ทุ่มแล้ว T^T

    กลับมาแล้วหรอครับ?

    ยังมั้ง เนสุมิ ไปนอนนะฉันตอบไม่ได้กวนนะแต่คนมันง่วงเข้าใจ๋?

    พี่ไม่กินข้าวหรอ?

    ไม่หละ ไม่ไหวแล้วเหนื่อย?

    ครับๆ งั้นผมไปต้มมาม่ากินนะ

    เชิญ

     

    ห้องของกรู~~(ใช้ภาษาให้ดีๆหน่อยได้มั้ย ยัยซาคุ?-คนแต่ง)

    วันนี้ฉันขอนอนอย่างสงบหละกันนะ ฉันเดินไปล็อคหน้าต่างและประตู

    ปูที่นอน หาหมอนหาผ้าห่ม...หมอนข้างหาย

    .....แล้วจะนอนกอดอะไรหละที่นี่?(- -  )(  - -)(- -  )”เวง ซึ่งเดียวพอมานอนกอดได้มีเพียงไอ้ตุ๊กตานั่น รู้งี้น่าจะเผามันทิ้งไปตั้งแต่เมื่อวานแล้ว(ตอนนี้จักระหมด)

    ช่วยไม่ได้ เอาก็เอาว่ะแค่อย่าให้ใครเห็นว่าเรานอนกอดมันก็พอ=///=; นอนดีก่า

     

    เช้าวันต่อมา

     

    พี่ซาคุโระตื่นเดี๋ยวนี้น้า~~~!!!”

    กรี๊ด!!! เนสุมิ แกจะตะโกนกรอกหูฉันหาพระแสง- -*”ฉันว่าไอ้น้องนั่น

    ก็พี่กำลังเผาบ้านอยู่อ่ะ!TOT”

    แกจะบร้าหรอ?- -”

    พี่ก็ดูตัวพี่เซ่!!!”

    หืม?(. .) พี่....ขอโทด(O_O)”อีกแล้ว! ใช้คาถานั่นโดยไม่รู้ตัวอีกแล้ว

    นี่ฉันเป็นอะไรไป!? ไม่ได้คิดว่าอยากพ่นไฟซะหน่อย ไม่ได้คิดอะไรเลยด้วยซ้ำ!T[]T

    ไม่ทันแล้วหละครับพี่T^T”ไฟนั่นมันไหม้กำแพงที่ขั้นระหว่างห้องฉันและ

    ห้องเนสุมิไปเรียบร้อยแล้ว

    ฮือ~! พี่ขอโทดดดดดดดดดด!!!!!!T[]T”โฮก!!! กรูจะบ้าตาย

    นี่ข้างในโวยวายอะไรกัน?พี่ซาโซริอ้าก!!! ตายแน่ๆ ถ้าพี่รู้ว่าฉันเผาบ้าน

    ฉันตายแน่ๆ ทามยางงายเด~~~~~~~!!!(อินี่บร้าไปแล้ว- -;)

    พี่เข้าไปนะ!”ฟิ้ว! ฉันรีบวิ่งไปล็อกประตูห้อง(ของเนสุมิ)

    เนสุมิพี่ว่าเราตายแน่ T^T”ฉันพูด

    ผมว่าเราได้กลายเป็นหุ่นเชิดตัวใหม่ของพี่ซาโซริแหงๆT_T”

    พี่ว่าเธอเป็นไปคนเดียวเหอะ บะบาย=w=”ฉันรีบเปิดหน้าต่างแล้ววิ่งออกไปแต่

    พี่ซาคุโระเลวทิ้งน้องงงงงง!!!!!”ไอ้น้องชายจังไลนี่ดึงเสื้อฉันไว้ก่อนแล้วที่นี่

    กรูจะรอดมั้ยเนี่ย!?ToT

     

    ****************************************************

                       To be continued

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×