คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #32 : 28.Zakuros Bad day (วันซวยของยัยทับทิม)
28.Zakuro’s Bad day (วันซวยของยัยทับทิม)
โรงเรียนโอโนนะ
ม.3/13 คาบโฮมรูม
“เอาหละนักเรียน วันนี้ครูจะมาสอนร้องเพลงนะ^^”ครูคาคาชิพูด
“ครูครับ พวกเราไม่ใช่เด็กเด็กนะ- -“”ชิโนะพูด(ชิ! ไอ้ขี้งอล-คนแต่ง)
“น่าๆ ร้องตามครูนะ ลมเย็นๆเรามา...”
“....= =”หน้านร.
“ใครไม่ร้องเจอจิ้มทะลวงข้าม1ล้านปีแสง!”
“เฮ้ย!ครูเมื่อก่อนมันไม่ขนาดนั้นนี้!?”นารุโตะร้อง
“นี่คือเวอร์ชั่นที่อัพเกรดแล้ว...ไม่ได้จิ้มครั้งเดียวแต่จิ้มรั่ว!”
“....=[]=;”
“จะร้องมั้ย?- -+++”
“ร...ร้อง”
“เริ่มหละนะ ลมเย็นๆเรามาเล่นชักว่าว~!”คาคาชิร้อง
“ลมเย็นๆเรามาเล่นชักว่าว”ทุกคนร้องตาม
‘คามจริงอยากชักดาบมาฟันแกมากกว่าอีก ไอ้ครูบ้า- -+’เหล่านักเรียนคิด
“ตระตุกเบาๆ พอให้ว่าวติดลม!^^”
“(หนังตา)ตระตุกเบาๆ พอให้ว่าวติดลม- -^”
“หนุ่มสาวเค้าพากันชื่นชม(x2)^^”
“หนุ่มสาวเค้าพากันขื่น-ขม(x2)”
“ชื่นชม ไม่ใช่ ขื่นขม เอาใหม่!^^”
“หนุ่มสาวเค้าพากันชื่นชม(x2)- -”
“พอว่าวติดลมเราก็รู้สึกว่าคล่องตัว^^”
“พอว่าวติกลมเราก็รู้สึกว่า........ตัว”
“พูดว่า คล่องตัว สิไม่ใช่รู้สึกว่าตัว- -++”
“พอว่าวติดลมก็รู้สึกว่า....คล่องตัว= =;”
“ดีมาก! หมดเวลาแล้วครูไปนะ บะบาย~~!”
“บาย”หลังจตากครูคาคาชิเดินออกไปนร.ห้อง13ก็ถอนหายใจกันยกใหญ่
“ฟู่ว~! เกิบ”ซาสึเกะพูด“แต่จะว่าไปมันก็ขื่นขมจริงๆนี่นา”
“นั้นสิ”ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย
“วันนี้ครูน่ารำคานชะมัด”ชิกามารุบ่น
“ฉันเห็นด้วยกับนายนะ ชิกามารุ ง่ำๆๆ”ว่าแล้วโจจิก็กินข้าวเกรียบปากหม้อต่อ
แอ๊ด~!
“อ้าว ครูมีอะไรอีกอ่ะ?”เนจิหันไปถามเมื่อคาคาชิเดินเข้ามาใหม่อีกรอบ
“ครูลืมของ แล้วก็ประธานนร.เรียกเธอหนะ ซาคุโระ”คาคาชิพูด
“ฉัน?”เธอย้ำ
“เออเธอนั้นแหละรีบไปด้วยหละ”คาคาชิพูดแล้วเดินจากไป
ห้องประธานนร.
ปึง! (เสียงทืบประตู)
[Pein’s mode]
“ไอ้เพน!!!! แกมีอะไรกับฉัน!?”แว้กกกก!!! ยัยเด็กบ้า! รู้มั้ยประตูนั้นกี่แสน
โอ้ว! ประตูลูกพ่อToT(จับหมอนี่ส่งสีทานยาเถอะ= =-คนอื่นๆในฟิค)
“ใจเย็นครับคุณนาย”ผมพูด”มีของขวัญจะให้2-3อย่าง”
“จิงดิ+w+”อื้อหือ ตาเป็นประกายเชียวนะ ไอ้เด็กเวน- -
“เอานี่ ของขวัญอย่างแรก”ผมส่งกล่องเล็กๆสีม่วงอ่อนให้เธอ(ทำไมต้องสีม่วงว่ะ)
“กล่องไรอ่ะ?”ยัยนั้นรีบเปิดกล่องทันที “แ...แหวน!?=[]=”
“เออก็แหวนไง”ก็แหวนหนะสิ เธอเห็นว่าเป็นอุนจิรึไง- -
“แต่เอ่อ....ทำไมนายให้แหวนฉันอ่ะ?”นี่ๆฉันไม่ได้ขอแต่งงานซะหน่อยจะตกใจทำไม
“ก็ถูกแล้วนี่ แหวนนั้นอุส่าไปเอามาจากโอโรจิมารุเชียวนะ รีบๆใส่ซะที่สิ”
“อืมๆ ว่าแต่ต้องใสนิ้วไหนหงะ?”
“นิ้วก้อย มือซ้าย= =”
“โอเค....แล้วนายมีอะไรอีกมั้ย?”
“อย่างที่สอง 2 เอาไป”
“ดาบนี่...ทำไมมันดูคุ้นๆหว่า?”
“อาจารย์เธอที่ซึนะส่งมาให้”
“อ้อ...เฮ้ย! งั้นนี่ก็ดาบของอุนจิซัง(ความจริงครูมันชื่ออุนาสึจิ)หนะสิ”ชื่อครูหรอว่ะนั้น
“เอ่อ...ใช่ แล้วนี่ของขวัญอย่างสุดท้าย”
“อะไรอ่ะ?”
“ตอนนี้ฉันได้เลือกเธอเป็น 1 ในผู้ช่วยประธานนักเรียนแล้ว กรุณามาประชุม
หลังเลิกเรียนด้วย ไปได้”ผมพูดพร้อมกวักมือเรียกคาคุสึกับฮิดันมาลากยัยนี่ออกไป
“ปล่อยน้า~~~~~!”
ปึง...(เสียงปิดประตู)
หลังเลิกเรียน[Zakuro’s mode]
“ฟังนะตอนนี้โรงเรียนของเรากำลังบลาๆๆๆๆ”แง! ซาคุอยากตายทำไมกรูต้องมานั่ง
ฟังเพนพล่ามด้วยฟ่ะเนี่ย!? ชีวิตนี่กรูมีอะไรดีบ้าง หา!? หุ่นก็เชิดไม่เป็น
ตอนสำรวจป่าก็เสือ กอ เดินไปเจอยันต์ระเบิด แล้วก็ดันโง่ตกระเบียงหัวฟาดอีก
เฟิร์สคิสก็โดนขโมย แล้วก่อนหน้านี้ก็เกิบโดนยัยคาวาอิฆ่าตั้งหลายรอบ ไหนจะเรื่องที่โดนยัยคารินตัดผมอีก! กรี๊ดดดดดดด!!!! อยากพ่นไฟโว้ย!!! ชีวิตกรูไม่มีอะดีสักอย่าง
“ซาคุโระ แกเป็นไรอ่ะ ไฟท่วมตัวแล้ว!!!!!”คาวาอิทักฉัน
นี่ฉันเผลอใช้คาถาโศกนาฏกรรมเปลวเพลิงไปโดยไม่รู้ตัวอีกแล้วหรอ?=[]=
พรึบ!
“เอ่อ....ขอโทด”ตอนนี้ไฟดับแล้วแต่สิ่งรอบๆฉันยังไหม้อยู่เลย- -
“ขอโทดงั้นหรอ นี่เธอเป็นอะไรไป? อย่ไฟก็ลุกท่วมตัวเนี่ย”
อาจจะเป็นเพราะฉันอยากพ่นไฟก็ได้- -
“เอิ่ม....คิดอะไรนิดหน่อยหนะ โทดที^_^;”
“เก้าอี้นวมราคา 5แสนของกรู....”ตุบ! คาคุสึสลบไปแล้วแฮะ= =
“เมื่อเช้าประตู ตอนนี้เก้าอี้ แง~~~!!!!”เพนร้อง
“คาคุสึ!ๆ รีบพาไปห้องพยาบาลเร็ว!”เซ็ทซึแบกคาคุสึขึ้นแล้วรีบวิ่งไปคนแรก
ตามด้วยคนอื่นๆ
สรุปว่าการประชุมวันนั้นต้องจบลงเพราะ....ฉันอยากพ่นไฟ=>เก้าอี้น่วมไหม้=>
คาคุสึเป็นลม/เพนร้องไห้=>เซ็ทซึแบกคาคุสึไปห้องพยาบาล=>และฉันนั่งยิ้มเพราะ
ไม่ต้องประชุม
*****
ต่อๆ
“กา กา กา”หน้าโรงเรียนมีกาเกาะอยู่บนต้นไม้เป็นจำนวนมากใน
วันนี้มันค่อนข้างแปลกนะฉันว่า....
“ก๊า!!!!”แล้วจู่ๆกาตัวนึงก็โดนงูกิน เฮ้ย!? งูหรอ งูมาจากไหนอ่ะ
“หึๆๆ หาเจอแล้วยัยเด็กขี้ขโมย”ใครขี้ขโมยว่ะ? งงนะเนี่ย งง! ว่าแต่นั่นใครหว่า?
ฉันค่อยๆหันไปตามเสียงแล้วก็ต้องตกใจแทบตาย งูค่ะท่าน งูยักษ์!!!
“งูยักษ์=[]=;”
“เจ้านี่ชื่อมันดะไม่ใช่งูยักษ์ ว่าแต่เธออากาซึนาโนะ ซาคุโระเธอเอาแหวนฉันไปทำไม?”
อาจารย์โอโรจิมารุที่ยื่นอยู่บนหัวงูพูด ฉันว่าเฮียแกคงโกรธมากแน่ๆที่รู้ว่าแหวนหาย
“หนูมิได้เอาไป เพนเอามาให้ตะหากT^T”เพน!!!
ถ้าฉันตายจะตามไปหลอกหลอนแก ให้ได้เลยคอยดู ไอ้หัวหน้าบร้า!
“ฉันไม่เชื่อ เธอไปขโมยมาก็บอกมาเหอะ!”ไอ้Animalฉันพูดความจริงเฟ้ย!
“ไม่เชื่อก็เรื่องของแก ฉันไปหละบาย~~~!”เกียร์ชีต้าทำงานด่วน!
ฟิ้ว~~!
“หนีไม่พ้นหรอก มันดะตามไป”
“อุส่าโกยสุดteenแล้วเมิงยังจะตามกรูอีหรอ!?”ฉันหันไปว่ามัน
“ก็เอาแหวนคืนมาเซ่! แล้วฉันจะเลิกตาม”มัน(เรียกมันเลยหรอ)พูด
“ได้ๆๆ หยุดตามก่อนซิ”
เอี๊ยด! ทั้งฉันและมันแบรกพร้อมกัน
“อยากได้แหวนคืนก็เอาไปเลย!”ฉันพูดแล้วพยายามถอดแหวนสุดชีวิตแต่ว่า....
“ถอดไม่ออกอ่ะ=_=;;;”เวรแล้วไงกรู
“หา!? ว่าไงนะ มานี่สิ”มันรีบกระโดดลงจาหหัวงูทันที แล้ววิ่งมาที่ฉันก่อนที่จะ
ดึงแหวนนั้นออกด้วยแรงทั้งหมดของมัน
“กรี๊ด~~~~~~~~~!!!! มันเจ็บนะเฟ้ย!!!”
“ชิ! แ-ม่-ง ทำไมไม่ออกฟ่ะ!? ฉอดๆๆๆๆๆๆ”ขณะที่มันบ่นฉันเลยถือโอกาส
โทรหาไ-อ้หัวหน้าเฮงซวยทันที
“ไอ้เพน!!!//หวาดดี โดนโอโรจิมารุไล่ใช่มั้ย?//ใช่แกรู้ได้ไง?//หันมาทางด้านขวาสิ”
ฉันจึงหันไปตามที่มันบอกก็พบว่ามันนั่งกินโมจิอยู่- -^
“ไง^^”ยังจะมายิ้มอีก
“เพนนายมาอธิบายเรื่องนี้กับโอโรจิมารุเดี๋ยวนี้นะ!!!!”ฉันโวย
“คร้าบๆ แต่ต้องรอให้มันบ่นเสร็จก่อนนะ เอาชามั้ย?”ไอ้เพนมันยื่นชามาให้ฉัน
“ขอบคุน”ฉันเลยนั่งจิบชารอโอโรจิมารุบ่นเสร็จ- -
1.59 ชม.ต่อมา
“ฉอดๆๆ เข้าใจแล้วรึยัง....นี่เธอไปนั่งจิบชาตรงนั่นตั้งแต่เมื่อไหร่!?”มันถาม
“ตั้งแต่ 2 ชม.ที่แล้ว ไอ้เพนไปคุยกับมันให้รู้เรื่องได้แล้ว- -++”
“อ...อืม= =;”
4 ชม.ต่อมา
บ้าน
“หาว~~! กลาบมาแย้วค่า~~”ตอนนี้ฉันง่วงชะมัดเลย
ไม่อยากเชื่อว่ากว่าเจ้าบ้าโอจะเข้าใจก็ปาไป 2 ทุ่มแล้ว T^T
“กลับมาแล้วหรอครับ?”
“ยังมั้ง เนสุมิ ไปนอนนะ”ฉันตอบไม่ได้กวนนะแต่คนมันง่วงเข้าใจ๋?
“พี่ไม่กินข้าวหรอ?”
“ไม่หละ ไม่ไหวแล้วเหนื่อย?”
“ครับๆ งั้นผมไปต้มมาม่ากินนะ”
“เชิญ”
ห้องของกรู~~(ใช้ภาษาให้ดีๆหน่อยได้มั้ย ยัยซาคุ?-คนแต่ง)
วันนี้ฉันขอนอนอย่างสงบหละกันนะ ฉันเดินไปล็อคหน้าต่างและประตู
ปูที่นอน หาหมอนหาผ้าห่ม...หมอนข้างหาย
“.....แล้วจะนอนกอดอะไรหละที่นี่?(- - )( - -)(- - )”เวง ซึ่งเดียวพอมานอนกอดได้มีเพียงไอ้ตุ๊กตานั่น รู้งี้น่าจะเผามันทิ้งไปตั้งแต่เมื่อวานแล้ว(ตอนนี้จักระหมด)
ช่วยไม่ได้ เอาก็เอาว่ะแค่อย่าให้ใครเห็นว่าเรานอนกอดมันก็พอ=///=; นอนดีก่า
เช้าวันต่อมา
“พี่ซาคุโระตื่นเดี๋ยวนี้น้า~~~!!!”
“กรี๊ด!!! เนสุมิ แกจะตะโกนกรอกหูฉันหาพระแสง- -*”ฉันว่าไอ้น้องนั่น
“ก็พี่กำลังเผาบ้านอยู่อ่ะ!TOT”
“แกจะบร้าหรอ?- -”
“พี่ก็ดูตัวพี่เซ่!!!”
“หืม?(. .) พี่....ขอโทด(O_O)”อีกแล้ว! ใช้คาถานั่นโดยไม่รู้ตัวอีกแล้ว
นี่ฉันเป็นอะไรไป!? ไม่ได้คิดว่าอยากพ่นไฟซะหน่อย ไม่ได้คิดอะไรเลยด้วยซ้ำ!T[]T
“ไม่ทันแล้วหละครับพี่T^T”ไฟนั่นมันไหม้กำแพงที่ขั้นระหว่างห้องฉันและ
ห้องเนสุมิไปเรียบร้อยแล้ว
“ฮือ~! พี่ขอโทดดดดดดดดดด!!!!!!T[]T”โฮก!!! กรูจะบ้าตาย
“นี่ข้างในโวยวายอะไรกัน?”พี่ซาโซริอ้าก!!! ตายแน่ๆ ถ้าพี่รู้ว่าฉันเผาบ้าน
ฉันตายแน่ๆ ทามยางงายเด~~~~~~~!!!(อินี่บร้าไปแล้ว- -;)
“พี่เข้าไปนะ!”ฟิ้ว! ฉันรีบวิ่งไปล็อกประตูห้อง(ของเนสุมิ)
“เนสุมิพี่ว่าเราตายแน่ T^T”ฉันพูด
“ผมว่าเราได้กลายเป็นหุ่นเชิดตัวใหม่ของพี่ซาโซริแหงๆT_T”
“พี่ว่าเธอเป็นไปคนเดียวเหอะ บะบาย=w=”ฉันรีบเปิดหน้าต่างแล้ววิ่งออกไปแต่
“พี่ซาคุโระเลวทิ้งน้องงงงงง!!!!!”ไอ้น้องชายจังไลนี่ดึงเสื้อฉันไว้ก่อนแล้วที่นี่
กรูจะรอดมั้ยเนี่ย!?ToT
****************************************************
To be continued
ความคิดเห็น