คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #34 : 30.Mission O
30.Mission O
อะแฮ่มๆวันขอtalkก่อนแต่งนิส~นุง มาขยายความตอนที่แล้วค่ะ(mission L)
L มาจากคำว่า Luck ที่แปลว่าโชคนั่นเอง กรุนาสังเกตจะเห็นว่าในตอนที่แล้ว
ว่าจะมีทั้งผู้โชคดีและผู้โชคเลือด เอ้ย! โชคร้าย ตอนนี้คือ Mission O
ใครทายได้บางว่ามาจากคำว่าอะไร? คำตอบอยู่ในตอนนี้และหาดูนะ ^^
ไร้สาระ(?)มาพอแล้วเข้าเรื่องเหอะ= =
******
หลังจากที่(เซ็ทซึ)กิน(สูบ)อาหารเสร็จ
ข้างนอก
“ยังไม่อิ่มเลย=3=”เซ็ทซึพูดแล้วเดินไปหาอะไรกินต่อขณะที่
คนอื่นๆกำลังเครียดเรื่องถังแตก
“กระเพาะมันทำจากอะไร(ฟ่ะ)เนี่ย=[]=”โซระพูด
“ฉันว่าเราควรถามว่าน้ำย่อยมันทำจากอะไรมากกว่านะ- -^”ฮิดันขัด
“สรุปว่าทั้งระบบย่อยอาหารนั่นแหละ= =;”คาวาอิเสริม
“ตอนนี้ไม่มีตังค์สักเรียวเลยอ่ะครับ”โทบิพูด
“ช่วงนี้มีภารกิจอะไรมั้ยเจ้โคนัน? เดี๋ยวหนูจะเป็นตัวหาตังค์ชั่วคราวให้เอง”ซาคุโระพูด
“ก็มีอะนะแต่มันต้องใช้คนเยอะ= =”โคนันตอบ
“เท่าไหร่หละ?”ซาโซริถาม
“ก็อืม....ประมาน8คนได้”
“8คน? งั้นก็ให้พวกเราไปสิไหนๆก็ไม่อยากเรียนกันอยู่แล้วนี่- -”นากาเระพูด
“ฉันเห็นด้วยนะ แล้วได้เงินเท่าไหร่? อืมม์^^”เดอิดาระพูด
“ก็ได้20กว่าล้านอ่ะ ซาโซริ เดอิดาระ นากาเระ โซระ ฮิดัน คาวาอิ ซาคุโระ
แล้วก็โทบิพวกนายไปปฏิบัติภารกิจวันพรุ่งนี้ เจอกันที่ประตูโคโนฮะตอน
ตี 3 ตกลงมั้ย?”โคนันถามอีกครั้ง
“อื้อ^^”
“ตกลงอะไรหยอ?”เซ็ทซึซึ่งเดินมาพร้อมกับถาดพิซซ่าถาม
“เอิ่ม.....นายไปเอาพิซซ่ามาจากไหนอ่ะ= =’’ ”โคนันถาม
“ร้านพิซซ่าตรงนั้นไง”เซ็ทชี้ไปที่ร้านอาหารอิตาเลี่ยนสุดแพง
“จ่ายตังค์ยัง? = =’’’ ”โซระถามบ้าง
“ยังอ่ะ ลืมเอาเป๋าตังค์มา^^”มันยิ้มก่อนจะยัดพิซซ่าทั้งถาดเข้าปาก“ทำไมหยอ?”
“เราไม่รู้จักแกนะ บาย~”
“บะบาย?”
อีกด้าน
ห้องม.3/13
“นี่ๆ พวกเราวันนี้คิบะเอาวิทยุรุ่นพ่อมันมาด้วยแหละ มาหาเพลงฟังกัน^^”
นายนินจาหน้าแมวขี้โวยวายอันดับ 1 ตะโกน
“ดีเลย อยากฟังเพลงอยู่พอดี”ซากุระพูด
“คิบะคุงมาเปิดให้หน่อยสิ”ฮินาตะพูด
“ได้ๆ เอาคลื่นไหนอ่ะ?”คิบะถาม
“เอาคลื่นสึนามิ^^”ริงโกะตอบกวนๆ
“.....- -^”
“เปิดfm106.5ดิ”ซาสึเกะแนะนำ
“ฉันว่า95.5ดีกว่านะ”ชิกามารุขัด
“เอา107เหอะ”อิโนะพูดบ้าง
“ซุ่มหละกัน^^”โทริพูด
“โอเค ตกลงว่าซุ่ม^^”คิบะสรุปเอาเอง
“ไอ้นี่หนิ ลำเอียงว่ะ= =”เนจิพูเบาๆ
“เนจิพูดว่ะด้วย!?”เท็นเท็นตกใจ
“คุณเนจิกินยาไม่เขย่าขวดรึปล่าวครับ????”ลีถาม
“ปล่าวซะหน่อย จะเปิดก็รีบๆเปิดฉันอยากฟังเพลง”
“งืมๆ”คิบะพยักหน้า แล้วสักพักเสียงเพลงก็ดังขึ้น...
“ฉันทิ้งโอกาสสุดท้าย ต่อให้ร้องอ้อนวอน ฉันย้อนเวลาไม่ได้”
“มีเพลงอื่นมั้ย?- -*”เนโกะถาม
“จะลองเปลี่ยนคลื่นดูนะ^_^;”
“ยิ่งได้เห็นทั้งเขาและเธอช่างมีความสุข สุดท้ายกับความเสียใจ.... ”
“มันก็เพลงเดิมไม่ใช่หรอ= =*”
“ก็มันเปิดเพลงเดียวกัน= =;;”คิบะจึงเปลี่ยนคลื่นต่อไป
“จังหวะใจที่วุ่นวาย ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไม่ได้ ถ้าเราทำดีกว่านี้ ก็คงไม่เสียใจ
ความเจ็บยังตามเหมือนเงา....”
“บอกให้เปลี่ยนไง!!!”
“ก็มันเหมือนกันทุกคลื่นนี่ฟร่ะ!!!!”
“ชิ!”เนโกะจึงมองออกไปนอกหน้าต่างแทนแล้วก็ต้องอึ้งเมื่อเห็นซาโซริเดินมากับ
คนอื่นๆในแสงอุษา“ซาโซคุง....”
“ยังรอเสมอ แต่ใจของเธอ ไม่กลับคืนมา....”เพลงจบลงอย่างช้าๆ
‘ฉันผิดเองใช่มั้ย ที่คิดอย่างงั้น? ฉัน...คิดผิดไปจริงๆ ช่วงนี้ที่เธอไม่ค่อยมาหาฉัน
คงยุ่งกับงานมากใช่มั้ย?’เธอถามเค้าในใจ น้ำตาของเธอค่อยๆไหลรินลงมาช้าๆ
เธอฟุ่บลงกับโต๊ะเพราะไม่อยากให้ใครเห็น แต่กลายเป็นว่าเธอกลายเป็นเป้าสายตา
ของนางมารนามคารินไป
*******
มาต่อๆ
คารินเดินเข้าไปหาเนโกะอย่างรวดเร็ว
“เธอร้องไห้ทำไม?”คารินถามเสียงหวาน
“ค...คาริน?”
“ไม่เป็นอะไรนะ ตามฉันมาสิ”คารินพูดแล้วพาเนโกะแกไปนอกห้องเรียน
หลังโรงเรียน
“เธอพาฉันมาที่นี่ทำไม?”เนโกะถาม
“ฉันอยากรู้ว่าเธอเป็นอะไรไป เพื่อว่าจะช่วยได้...แต่เธอก็รู้ว่าคนอื่นๆไม่ชอบฉัน
ฉันเลยไม่ค่อยอยากคุยในห้องเรียน^^”คารินยิ้ม
“ฉันแค่รู้สึกว่า ตัวเองเอาแต่ใจเกินไป แล้วพอคิดดูแล้วซาโซคุงก็เป็นคนคนนึงที่
สำคันมากต่อฉัน...ถึงช่วงนี้เค้าจะไม่ค่อยมาหาฉันก็ตาม เพราะเค้าอาจจะมีงานยุ่ง...
ฉันอยากขอให้เค้ากับฉันกลับมาคบกันเหมือนเดิมแต่....มันคงสายไปแล้วหละ”เธอพูด
“แค่นี้เอง^^ ฉันจะช่วยให้เค้ากลับมาเป็นของเธอเอามั้ยหละ?”คารินพูด
(หากคุณสังเกตดีๆคุนจะเห็นหางปีศาจ,เขาและปีกค้างคาวงอกมาจากตัวคาริน= =)
“ได้หรอ!?”เนโกะรีบถาม
“แน่นอน! แต่เราคงต้องกำจัดก้างขว้างคอเราก่อน”คารินยิ้ม(แบบชั่วร้าย)
“ใครหรอ?”
“นังซาคุโระไง นางมารขัดขวางความรักของเธอหนะ...ไม่สังเกตหรอว่ามันยุเธอ
ให้โกรธจะได้บอกเลิกกับรุ่นพี่ซาโซริ”คารินพูด
“.....นั่นสินะ เพราะนังนั่นคนเดียวเพราะยัยซาคุโระฉันเลยต้องเลิกกันซาโซคุง
แค้นนี้ต้องชำระ!!!”เนโกะแปรพรรคไปเป็นที่เรียบร้อย
ด้านซาโซริ+นากาเระ
“นี่เราจะกลับมาที่โรงเรียนทำไมอ่ะ= =”นากาเระพูด
“ก็มารับไอ้เพนหนะสิ”ซาโซริตอบ
“เรียกหัวหน้าว่า‘ไอ้’เลยหรอ พี่ซาโซริ”
“แล้วเรียกไม่ได้รึไง? แล้วทำไมเธอต้องตามฉันมาหละเนี่ย นากาเระ?”ซาโซริถาม
“ก็ฉันรู้จักนายมากที่สุดนี่= =”
“ง่ายจริงนะ- -^ ไปกันเถอะ- -”
“จร้าๆๆ”
“ซาโซคูง~~~!”เนโกะวิ่งมาแต่ไกล
“มีไร?”ส่วนเฮียแกก็เย็นชาเช่นเดิม
“คือว่าซาโซคุงอย่าไปฟังที่ยัยซาคุโระพูดนะ ฉันไม่ได้จะเลิกกับซาโซคุงจริงๆนะ”
“.....นากาเระรีบไปเถอะ เดี๋ยวเพนมันโวยวายวายอีกน่ารำคาน”ซาโซริทำหูทวนลม
“อา...อื้อ!”
“ซาโซคุง!? เดี๋ยวสิ! อย่าบอกนะว่ายัยขี้เหร่นั่นเป็นแฟนใหม่ของเธอหนะ???”
ขี้เหร่คำๆนี้บินไปชนหัวของนากาเระจังๆ
“ขิ....ขี้เหร่?”หนังตาเธอกระตุกอย่างแรง
“อย่าไปสนยัยนี่เลย นากาเระ เรารีบไปเถอะ”
“งืมมมม”นากาเระพยักหน้าแล้วรีบเดินตามไป ครั้งนี้เนโกะตามทั้ง2คนไม่ทัน
ด้านฮิดัน+คาวาอิ+โซระ+โคนัน
“ห้องพระไปทางนั้นตะหาก”ฮิดันพูด
“ใครบอกทางโน่นหรอก!”โซระเถียง
“ซ้าย!”ฮิดัน
“ขวา!”โซระ
“ซ้าย!!!”
“ขวา!!!”
“บอกว่าซ้าย!!!”
“มันอยู่ทางขวาตะหาก!!!”
“ซ้าย!!!”
“ขวา!!!”
“ซ้าย!!!”
“ขวา!!!”
“ซ้าย!!!”
“ขวา!!!”
“บอกว่าซ้ายก็ซ้ายสิ เดี๋ยวพ่อจูบซะเลยหนิ!!!!!”เฮ้ย!? เมิงนี่ยังไงว่ะ
“ลองดูสิ แกจะได้kiss teenฉันไง!”
“ฉอดๆๆๆๆๆๆ”
“บลาๆๆๆๆๆๆ”
“z…Zz…zZz….Z…z…”คาวาอิและโคนันที่ฟังอยู่นานได้หลับไปแล้ว
ด้านซาคุโระ+โทบิ+เดอิดาระ
ม.3/13
“ไอ้หอยหลอด! ใครให้พวกแกเล่นเกมนี่ฟร่ะ!?”ซาคุโระแถบบ้าเพราะเกมที่เธอ
เล่นอยู่กับคนอื่นๆในห้อง
“น่าๆ ถอดเลยๆ แค่ตัวเดียวเองคิดไรมาก^^”ซาคุโระจึงจำต้องถอดกระโปรงออก
(มันใส่กางเกงขาสั้นอยู่) อย่างงนะไอ้พวกนี้เล่นป๊อกเด้งถอดเสื้อผ้ากันกฎกติกาง่ายๆ
คนที่แพ้ต้องถอดเสื้อผ้าส่วนไหนก็ได้ออก 1 ตัว
‘ดีนะเนี่ยที่เอาเสื้อคลุมแสงอุษามา ไม่งั้นหนาวขาตาย’ซาคุโระคิด(ห้องเรียนเปิดแอร์)
“ตาต่อไปเริ่มได้.....”
“ป๊อกเก้า2เด้งทุกคนเลยหรอ? ใครไม่ป๊อกบ้างอ่ะ?”ซาคุโระถาม
“ฉ....ฉันเอง อืมม์”เดอิดาระพูด
“ถอดเลย ถอด 2 ตัวนะ!!!!”ทุกคนประสานเสียง
“หา!?”
“ก็มัน 2 เด้งอ่ะค่ะ”อิโนะพูด
“อืมม์ T^T”
15 นาทีต่อมา
“นารุโตะ ผมว่าเลิกเถอะครับ = =;”ซาอิพูด
“ไม่มีทาง บรื๋อ~(หนาว) จนกว่าฉันจะได้เห็นยกทรงของใครสักคน”นารุโตะพูด
“แต่นายเหลือแค่บ๊อกเซอร์ตัวเดียวเองนะ นารุโตะ= =;”คิบะพูด
“ไม่เป็นไร หมดตัวแล้วฉันเลิกเอง”
“ตามใจ...ป๊อก 9 2 เด้ง”กาอาระพูด(เฮียเพิ่งถอดเสื้อนอกไปแค่ตัวเดียวเอง)
“ฉันก็ 2 เด้ง”นารุโตะพูด
“อะไรเด้งๆหรอ?- -”ซาโซริโผล่มาจากไหนก็ไม่รู้
“แว้กกกกกกกก/กรี๊ดดดดดดด!!!!!!!”ทุกคนร้อง
“คนนะเฟ้ยไม่ใช่ผี- -“”
“พี่ซาโซริมาทำอะไรที่นี่?= =;”
“มารับเธอกลับบ้านไง แล้วทำไมพวกนายทุกคน....ไม่มีใครใส่เสื้อผ้ากันครบเลยว่ะ?”
“....ปันหาทางชีวิตครับ”นารุโตะตอบ
“โดยเฉพาะนายนารุโตะทำไมเหลือบ๊อกเซ่อตัวเดียว?”
“เอ่อ....แหะๆๆๆ”นารุโตะยิ้มแห้งๆให้
“ซาคุโระ...ไปใส่เสื้อผ้าซะ จะได้กลับบ้าน”
“ค...ค่ะ”การเล่นป๊อกเด้งในวันนี้อาจจะจบลงด้วยการที่ซาโซริเข้ามาขัด.....
แต่ตอนนี้ยังจบมีต่ออีกนิส~ค่ะ
ระหว่างกลับบ้าน
“นี่ๆนากาเระฉันไปค้างบ้านคาวาอินะ”โซระพูด
“อืม”
‘แล้วเราจะไปพักที่ไหนดีหละ? เพิ่งมาโคโนฮะได้วันเดียวเอง’
“นากาเระ!”ซาโซริเรียก
“อะไร?”
“กลับบ้านกัน”
“หา!?”
“ก็เพนัมนบอกให้เธอไปนอนบ้านฉันนี่- -”
“จิงดิ!?OwO”
“เออสิ จะไปมั้ยเนี่ย?”
“ไปๆๆ!!!”
‘เย้ๆๆๆ มีที่ซุกหัวนอนแล้ว ดีจัยชะมัด รักนายจังซาโซริ!!!>w<’นากาเระคิด
****************************************************
To be continued
02 - โอกาสสุดท้าย - Tattoo Colour
เนื้อเพลงhttp://www.siamzone.com/music/thailyric/index.php?mode=view&artist=!!e1b7b7b7d920a4d1c5e0c5e8cdc3ec&song=!!e2cda1d2cacad8b4b7e9d2c2
ความคิดเห็น