คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #48 : บทที่สี่สิบแปด ประลอง
บทที่สี่สิบแป ประลอ ผู้เ่าเนอุสพยัหน้ารั้เียว ทหารหลายสิบนาย็รุมล้อมเทรนเป็นวลมแ่ละนัาบออมา าบนั้นูเป็นาบธรรมา แ่ท่าทาารับที่ไม่ไหวิ่นั้น เทรนูออว่าเป็นนที่มีฝีมือเป็นอันมา เทรนสะบัไม้พลอรอบัวรั้เียว เิเสีย วูบ วูบ ระแสลมพัผ่านหน้าอนายทหารนบาน้อระพริบาเพราะว่ามันแร และัหวะนั้นเอ ที่เทรนโมี “ย้า...” เสียนายทหารที่เห็นว่าเทรนเลื่อนไหวเ้ามาู่โม ูท่าะเป็นหัวหน้าอ เทรนไม่รอ้า สะบัปลายระแททรวอให้พ้นาาร่อสู้ไปนแร เมื่อหัวหน้าระเ็นออไปแล้ว ทหารทีเหลือ็พาลเรรวนเสียัหวะ เทรน็ไล่ฟาทันที เทรนยัไม่ปะทะรๆ เพียแ่ใ้ไม้พลอรับแล้วสะบัออ เป็นเ่นนี้ แล้วอยู่โมออไป้ายวา ารู่โมอเทรนทำไ้หลาหลาย เี๋ยวหน้าเี๋ยวหลั นทหารทั้หมสับสน เทรนไม่ไ้ออมมือ ฟาที่มืออนายทหารมุม้าย ฟาที่้อพบ ใ้ปลายพลอระแทพลทหาร ทั้หมทำในเสี้ยววินาที นูเหมือนว่า เทรนแ่หมุนรอบัว แล้วนายทหารสามน ็ระเ็นออไปนอนอ้วยวามเ็บปว “รับ ย้า” เสียหัวหน้าอที่ลุึ้นมาไ้ในั่วเวลาที่ลูน้อลไปนอนเี้ยแล้ว เทรนไม่ไ้หันลับไป เพียึไม้ไป้าหลั หัวหน้าอเรียนรู้แล้ว ึใ้แน้า้ายที่ไม่ไ้ถือาบ ัล็อเอาไว้ เทรนึปลายไม้พลออี้านไป้านหน้า แล้วับเหวี่ยทุ่มลมา “อั๊...” เสียัๆอหัวหน้าอัั้นเมื่อโนฟาับพื้น แม้ว่าะพลิัวลับทันในวินาทีสุท้ายแ่แร็ยัอยู่ “ยอเยี่ยม ทำไ้ีมา แ่ว่า มีวิธีที่ะพันาอาวุธที่ยอเยี่ยมนี้ไหม”เนอุสเินเ้ามาื่นม เทรนพยัหน้าให้ “ทหารยอเยี่ยม หาไม่เสียระบวนแ่แร ผล็ออมาในอีรูปแบบหนึ่ หาะให้อาวุธพลอร้ายาไปอีั้น ็ให้ใ้เหล็ แ่แบบนั้น็ทำหอเสียไม่ีว่าหรือ”เทรนพูยิ้มๆ เนอุส็พยัหน้าเห็น้วย “แ่แบบนี้ ทหารพวนี้็มาทสอบับเนวา้าไม่ไ้นะสิ”เนอุสเปรยๆ เทรนึไ้รู้ว่าทหารพวนี้มาไม่ไ้มาสู้ับเทรน แ่มาเพื่อฝึเนวา้า “ั้นเนวา้า ะมาทสอบับั้นเอาไหม”เทรนสะบัไม้พลอ ี้ไปยัเนวา้า “ว๊า ไม่เอารับๆ ืนทำแบบนั้น ผมแพ้แน่”เนวา้าร้อออมาอย่าใ ในอนนี้เอเทรนึสัเุว่าแพนำลัยืนมอเทรน้วยสายที่แปลประหลา “แพน มาุยันหน่อยสิ”เทรนนึถึำออพรีส ที่ให้่วยเธอออาอุปสรรในารำัแผลบนใบหน้าอเธอ เทรนเินออมาโยเอาไม้พลอพาไหล่ ส่วนแพน็เินมา้าๆ ูราวับว่าใล้ันแ่ลับห่าเหิน “เธอเป็นอะไรไหม มีอะไรอยาะบอ อยาะให้ั้น่วยไหม”เทรนเอ่ยถาม สีหน้าอสาวผู้มีบาแผลไม่ไ้เปลี่ยนแปล “เทรน ั้นว่าเราไม่วรพบันอีแล้วละ”เทรนเาไว้แล้วว่าเธอ้อพูออมาประมานี้ “ทำไม บอไ้ไหม” “พรีสบอนายแล้วเรื่ออาารย์อั้น ้าวแห่เา” “แล้วยัไ่อ” “นายเป็นวามหวัอพวเรา เป็นเหมือนแสอาทิย์ที่สาส่อ วามหวั วามอบอุ่น ่อนนายที่ะมา ที่นีู่เย็นา่อัน ูนิ่เย ล้ายรอวันาย รอวันแพ้ในสรามที่ไม่อาะนะพอนายมาทุอย่าเปลี่ยนไป ั้นเป็นศิษย์้าวแห่เา เสมือนวามหวาลัว วามหวาหวั่น เป็นวามเย็นา ที่แ่าับนาย หลายนไม่เห็น้วยที่ะให้นที่มีอวิาที่แปเปื้อนไป้วยเลือ อยู่ับนที่ศัิ์สิทธิ์ เ่นนาย ” “ใรัสิน ถูผิ ใรัสิน เา หรือ แส บอมาหน่อยสิ”มาถึอนนี้ เทรนเลือที่ะหยุเินและหันมาสบสายาับเธอ “เฮ้อ ั้นเถียนายไม่เยนะเลย ประเ็นที่สำัือ ั้นอยู่ที่นี่ ั้นไม่ใ่อใรไม่ใ่อัวเอ นายำไ้ไหม ั้นเยพูเอาไว้” “ำไ้เธอบอ เธอถูยให้ับนในำทำนายอะไรนั่น ั้น็ไม่เห็นว่ามันะโผล่มาเลย”เทรนว่า แ่เธอส่ายหน้า “โผล่ออมาแล้วเทรน เามาแล้ว และมันไม่ี ถ้าั้นยัรันาย่อไปแบบนี้ ั้นเลือที่ะิใาย้านเ่นอาธีน่า ีว่า้อมอนาย ทั้ๆที่รันาย” แพนอบ หลบสายา เทรนไม่อยาะเื่อว่านพวนี้เื่อในำทำนายที่มายนั่น “ใร เาเป็นใร” “เาือ ฟราน ลูรึ่มัร เป็นหัวหน้าเผ่ารึ่อสูร เามีำลัแร่และแม่เ่าำทำนาย็บอว่าเป็นไปไ้ที่เธอะีวามหมายผิ” เทรนนิ่เียบ มีวามรู้สึเหมือนสูเสีย พ่ายแพ้ และเสียายโอาสที่ไ้เีย้าเธอไ้เพียมอเธอาไป “แล้วนาย็เลยมานั่ึมระทือ เนี่ยนะ อเหอะ แ่เ้าเนที่มันร้อรวราไม่หยุนี่ั้น็รำาะแย่แล้วนะ”เทียร์ว่า พร้อมับเหลาไม้เป็นรูปเทือเาไป้วย “ไอ้ฟราน นี่มันใรวะ”เนที่ยัอุสาห์มาร่วมวสนทนา “ลูรึ่มัรทอที่ทรพลัมานหนึ่ เาเป็นหนึ่ในพวที่ไม่ถูยอมรับ พวเรายื่น้อเสนอว่า ถ้าั้เมือไ้ริๆ ะให้พวเาเป็นประาร”เเบรัสเอ็เหลาไม้เป็นรูปภูเาเหมือนัน พูให้ฟั “มัรมีลูับมนุษย์ไ้้วยเรอะ”เทรนถามอย่าสสัยสุๆ “เอิ่ม...ือไละ พวสัว์เวทย์ที่มีอำนามน์สูๆส่วนให่ะแบบแปล่เป็นมนุษย์ไ้อย่า ฟีนิส์เี้ย”เทียร์ล่าว หันมามอเทรนรๆ “ถ้ารัแพนแ่แร ทำไมไม่บอไปละ อย่านาย ่อให้มีเมียสัสามหรือหน ็ไม่มีเมียนไหนบ่นหรอ เื่อสิ”เนพูเหมือนะปลอบ “แล้วทำไม เทียร์มีนเียวละ”เทรนถาม เทียร์ะัึ “เอ่อ...” “็เพราะท่านเทียร์เาลัวเมียนะเ่ ฮ่าๆ โอ้ย” เนที่่าไมู่บอี้ ็โนเทียร์ผู้ลัวเมียปาไม้ใส่ “มาถึอนนี้็สายไปแล้วล่ะว่ะ ใรมันเป็นให้นทำนาย อยาะเห็นหน้าริๆ”เทรนเริ่มอารม์ไม่ีพาลไปถึนให้ำทำนาย “เฮ้ยๆ เบาๆ เบาหน่อย ที่นี่เาเื่อมาเลยนะ เรื่อำทำนายน่ะ นายโี ที่อยู่ในระโมอัวเอและพวั้นสอน็เป็นนนอ ส่วนเ้านั่นมัน็เป็นบ่าวนาย”เเบรัส็หยุเหลาหันมาุยันริั “แล้วล ำทำนาย มันว่าไ ไม่เห็นมีใรบอเลย”เทรนโวยอีรอบ “อ้าว นี่นายยัไม่รู้เรอะ อืม...แสว่าั้นลืมบอละสิ”เทรนส่ยิ้มอันราย พร้อมับหยิบไม้พลอออมาาแหวนเวทย์ เนเลย้อลุึ้นาท่านอนเ็บ มานั่ประัหน้าทิ้ระยะห่า “ใเย็นเพื่อนยา ือี้ แม่เ่าแบอว่า แฝันเห็นพานสีทอัวมหึมา ปีวาทาบฟ้า ปี้ายทาบมหาสมุทร เท้า้ายยืนอยู่รพระราวัไบาริสทีู่ส่าามว่าเิมร้อยเท่า เท้าวา ทำท่าราวับู่โมพระราวัไทรานัส ”เนร่ายยาว “....อไปเอหน้าแไ้เปล่าวะ”เทรนถามึ้น สหายทั้สามถึับมอหน้าัน สัหร์ใว่าเ้าเพื่อนนนี้ มันะหาเรื่อเือร้อนอะไรมาให้
ความคิดเห็น