วันนี้เป็นวันปิดเทอมงั้นเหรอ...
---------------------------
"น่าเบื่อจังเลย จะไปไหนดีล่ะเนี่ย...."
โดโรธีพึมพำอยู่คนเดียวขณะดูแผนที่ของเอดินเบิร์ก
"ให้ตายซิ ว่างจริงๆเลย จะไปไหนดีล่ะเนี่ย เอเดนก็กว้างเป็นบ้าเลย"
โดโรธีบ่นต่อไป กับเอเดนที่มีประเทศถึง24ประเทศ ถึงแม้เธอจะไปมาเยอะก็เถอะ แต่ก็ไม่ทั่วอยู่ดี
"จะให้ไปไหนล่ะเนี่ย เดินทางให้ครบ24เมือง....ไม่เอาดีกว่าน่าเบื่อจะตาย"
เธอบ่นพึมพำต่อไป
' ให้ตายสิเอเดนกว้างเกินไปแล้ว' เธอคิดในใจ
โดโรธี โอนฟราวเนอร์ เสนาธิการฝ่ายขวาแห่งแผ่นดินประชาชน ผมสีแดงอ่อนท้าแดดจ้าเป็นลอน ผิวขาวนวล ดวงตาสีน้ำตาลแดงกลมโต คิ้วเรียวขมวดเข้าเพราะแผนที่เอเดน ซึ่งเธอก็ไม่รู้ว่าจะไปไหนดี
"โดโรธีจะขึ้นเกวียนไหมเนี่ย เดี๋ยวก็ทิ้งซะหรอก"
เสียงของอาเทนเรียกให้โดโรธีขึ้นเกวียน เกวียนที่เต็มไปด้วยพรรคพวกที่เรียนด้วยกันมา1ปีเต็ม ที่พร้อมใจกันหารค่าเกวียนเดินทาง เพราะมีเงินกันไม่พอ...
แต่ถึงจะเรียกไป โดโรธีก็ยังคงไม่รู้อยู่ดีว่าจะไปไหน...
เธอมองไล่เข้าไปในเกวียน อาเทน ดิเรียร์ เฟ เวล ก็ดีกว่าจ่ายแพงๆ แม้จะไม่ค่อยสงบบ้างก็ตาม- -
"ว่าแต่ โดโรธีไปลงที่ทริสทอร์ใช่มั้น?"
เฟที่อยู่ในเกวียนชะโงกตัวมาถาม
'ทริสทอร์เหรอ....'
'เอาเถอะไปแวะหน่อยก็ดี'
เธอคิดในใจ
"อืมๆ ไปทริสทอร์"
'จะได้ไปเยี่ยม'เขา'คนนั้นด้วย....'
เธอพึมพำออกมาเสียงเบาจนแทบไม่ได้ยิน....
โดโรธีเดินขึ้นเกวียนพร้อมกระเป๋าใบโต แล้วเกวียนก็เริ่มออกเดินทางไป....
การเดินทางเป็นอะไรที่ครื้นเครงมาก เริ่มจากออกจากเอดินเบิร์กไปได้นิดเดียว ก็เริ่มทะเลาะกันซะแล้วว่าจะไปไหนดี...
สุดท้ายอาเทนก็เป่ายิงฉุบชนะได้ไปเวนอลก่อน ตามด้วยโดโรธีที่ได้ไปทริสทอร์ต่อเพราะอยู่ใกล้เวนอล
ตามด้วยพวกที่เหลือจะเดินทางไปซาเรสผ่านเข้าสโนว์แลนด์และไปเดมอส...
เป็นอันจบการเถียง
เกวียนแล่นไปแบบไม่ค่อยดีนัก เพราะเจอโจรปล้นระหว่างชายแดนคาโนวาล-เวนอล แต่เมื่อเจอคนที่อยู่ในเกวียนก็เป็นอันแตกกระเจิง....
นอกจากนั้นก็ไม่มีอะไรนัก หลังจากที่อาเทนลงเวนอล ทุกคนก็เอ่ยลากัน ก่อนจะเข้าสู่ทริสทอร์
แต่หลังจากโดโรธีลงแล้วเป็นยังไง ไปถาม3คนนั้นเองนะ....
---โดโรธี---
ถึงทริสทอร์แล้ว....
ฉันมองไปรอบๆเมือง ทริสทอร์มีพื้นดินที่อุดมสมบูรณ์และปกคลุมด้วยป่าไม้วะส่วนใหญ่...
เหมือนเดิม...
ฉันพึมพำออกมาเบาๆ
ก่อนที่ฉันจะนึกถึงเหตุผลที่มาที่ทริสทอร์นี้...
ฉันกวาดตามองไปรอบเมืองอีกที จนเหลือบไปเห็นร้านดอกไม้...
จริงสิซื้อดอกไม้ไปฝาก'เขา'หน่อยดีกว่า..
ฉันเดินไปที่ร้านดอกไม้ มีคุณป้าท่าทางใจดีคนหนึ่งกำลังจัดช่อดอกไม้อยู่
"เอ้อ...คุณป้าค่ะ"
ฉันเรียกคุณป้าคนนั้น เธอหันมาหาฉันแล้วยิ้มกว้าง
"รับดอกอะไรดีจ้ะ"
เธอยิ้มให้ฉันอย่างเป็นมิตร ฉันมองเข้าไปภายในร้าน ซึ่งมีดอกไม้อยู่มากมาย
"มีดอกสโนว์ดรอป ไหมค่ะ"
"มีจ้ะ! จะเอาเท่าไหร่จ้ะ"
"ขอช่อหนึ่งล่ะกันค่ะ ช่วยรวมช่อด้วยนะค่ะ"
คุณป้าคนนั้นหันไปรวมช่อให้ฉันอย่างตั้งใจ ฉันนั้งมองคุณป้ารวมช่อดอกไม้ไปคิดเรื่อยเปื่อยไปไกล...
.
.
"ได้แล้วจ้ะ!"
เสียงของคุณป้าขายดอกไม้ทำให้ฉันตื่นจากความคิด หันไปมองช่อดอกสโนว์ดรอปในมือคุณป้า
คุณป้ายิ้มให้ฉันอย่างเป็นมิตรก่อนหันมามองหน้าฉันชัดๆ แล้วจู่ๆก็ทำหน้าประหลาดใจ
"น...หนูโดโรธีใช่ไหม!!"
คุณป้าคนนั้นเอ่ยอย่างตกใจ
"กลับมาที่เมืองนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่จ้ะ!"
คุณป้าว่าต่อไป
อ้อ....ฉันจำได้แล้ว คุณป้าคนนี้ที่'เขา'ชอบไปซื้อดอกไม้จากคนป้าคนนี้มาให้ฉันบ่อยๆ...
ฉันยิ้มบางๆ
"ไม่ใช่ค่ะ จำคนผิดรึเปล่าค่ะ"
คุณป้าคนนั้นทำหน้าฉงนแล้วก็กลายเป็นคำถาม ฉันรีบจ่ายเงินแล้วเดินออกมาทันที
..ให้ตายสิ ดันมาเจอคนรู้จัก...
ฉันบ่นอุบอิบ พลางเดินขึ้นเนินสูง ไปยัง'เนินเสียงเพลง' ไปหา'เขา'
..ไม่ได้กลับมานาน ขี้เกียจทักทาย เดี๋ยวคุณลุงหัวหน้าหมู่บ้านมาว่าอีก...
ฉันบ่นอุบอิบจนถึงบนเนิน
'เขา'อยู่ตรงนั้น...
ฉันรีบวิ่งไปหาเขาทันที
ฉันรู้จัก'เขา'มานานมาก...
หลังเข้าเรียนที่เอดินเบิร์ก ก็ไม่ได้มาติดต่อหา'เขา'อีกเลย...ฉันคิดถึง'เขา'มาก...
'เขา'หันมายิ้มให้ฉันอย่างมีความสุข ...คิดถึงจริงๆ...ไม่ได้เจอกันมา1ปีแล้วสินะ....
ฉันยื่นช่อดอกสโนว์ดรอปให้'เขา' 'เขา'ยิ้มให้ฉัน..
...
.
.
.
.
.
.
.
.
..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.ฉัน....รัก'เขา'มาก..
รักมานาน...รักมากที่สุด...
ฉันยิ้มตอบเขา
.
.
.
.
.
.
..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
..
..
.
.
.
.
.
.
.
..
.
.
.
.
.
.
.
.
หักห้ามใจไว้ไม่ได้
เพราะฉันรัก'เขา'มาก....
เขารับช่อดอกไม้ของฉันไป
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
..
..
.
.
.
.
.
รักมานาน...เป็นคนเดียวที่ฉันรัก...
ฉันยิ้มกว้างให้เขา
.
.
.
.
.
.
..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ถึงแม้...
ฉันหุบยิ้มลง แล้วมอง'เขา'ชัดๆ
.
.
..
.
.
.
.
.
..
.
.
.
.
.
.
.
.
..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
..
..
.
.
.
.
ว่าเขานั้น...
.
.
.
.
.
.
.
..
..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
..
.
จะตายแล้วก็ตาม...
น้องชายของฉัน...'โดต้า โอนฟราวเนอร์'...
-----------------------
ดราม่าซะล่ะ...
ไว้จะมาต่อตอนเย็นๆ ไม่ก็พรุ่งนี้นะค่ะ
เป็นอดีตของโดโรธีค่ะ
ตอนแรกอยากให้มันฮา แต่กลายเป็นดราม่าซะงั้น
เอาเป็นว่า เราถนัดเรื่องดราม่าล่ะกันค่ะ(เจอบ่อย555+)
พยายามแต่งค่ะ ไม่เก่งเท่าไหร่
เชิญติชมได้นะค่ะ^^
ป.ล. โดต้าไม่ใช่ดอทเอ ไม่ได้ติดเกมนะ แต่นึกชื่อไม่ออก55+
ความคิดเห็น