ลำดับตอนที่ #14
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : เทพแห่งเมฆา และเทพแห่งพายุ [ก็ลมเหมือนๆกัน -*-]
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“หืมม์?”
“มีอะไรเหรอเซียร์?”
“แปปนะครับพี่โลชู พี่ชายโทรมา”อันเซียร์ขอตัวออกไปนอกห้อง
โทร...มันคืออะไรกันนะ? มีแต่ศัพท์ที่ข้าไม่เข้าใจจริงๆ
“จริงสิ...ได้ยินเซียร์บอกว่านายใช้เวทย์มนต์ได้...จริงเหรอ”แอบเนอร์ลองเลียบๆเคียงๆถามข้า แต่ถ้าถามมาแบบนี้น่ะ ถามตรงๆเลยดีกว่ามั๊ย?
“อื้อ ได้สิ”ข้ายิ้ม “แต่สิ่งนี้ไม่ได้เรียกว่าเวทย์มนต์หรอกนะ มันเรียกว่าลำแสงแห่งเทพ เป็นเหมือนต้นกำเนิดของพลังแห่งเทพอัศวินของพวกเรา ซึ่งเทพอัศวินทุกคนก็ต้องมีกันทั้งนั้น”ข้าตอบ
“แต่เจ้าใช้เวทย์มนต์จริงๆได้นี่ ครีอุส”
ลอเรน! ซักวันข้าต้องสอนเขาโกหกรึเปล่าเนี่ย!!!!!
“อืม...มันก็...ไม่เชิงล่ะนะ”ข้าเกาหัวตัวเองนิดๆพลางถอนหายใจ
“ทำไมล่ะ?”เอเฮิร์นดูจะสนใจไม่น้อย
“เอ่อ...คือ...มันพูดยากน่ะ”ข้าแสร้งทำท่าลำบากใจ ซึ่งแค่นั้นก็เพียงพอแล้ว
“ถ้าลำบากใจจะตอบก็ไม่ต้องตอบก็ได้ค่ะ”ลีโอน่ายิ้มกว้างให้ข้า อ๊า~ การแสดงของข้าก้าวข้ามไปอีกขั้นแล้วหรือนี่ ช่างน่ายินดีจริงๆ
“เพราะครีอุสเขา...อุ๊บ!”อยู่ๆลอเรนก็รีบกุมหัวตัวเอง
“ฮาเดสที่รัก เจ้าคงเหนื่อยเกินไปแล้ว อย่าพูดอะไรแล้วพักผ่อนซักนิดดีกว่านะ เจ้าไม่ถูกกับแสงสว่างเท่าไหร่มิใช่หรือ”ข้าถามอย่างเป็นห่วง
ขอโทษนะลอเรน...แต่ข้าจำเป็นต้องให้เจ้าหลับไปซะก่อนที่จะพูดอะไรมากไปกว่านี้!!!
“ขามา...ข้าก็หลบอยู่ในเงามานี่นา ทำไม...”ลอเรนหอบน้อยๆ
“พลังหลักของเจ้าคือ “เงา” นะฮาเดสที่รัก จริงอยู่ที่ในลีฟบัดของเราเจ้าอาจจะชินชากับแสงสว่าง แต่เจ้าคงยังไม่ชินกับที่นี่ล่ะกระมัง”ข้ายิ้มกว้าง
“...ข้าคงต้องการการพักผ่อนจริงๆ...”ลอเรนถอนหายใจ
ข้าชอบเขาก็ตรงนี้แหละ! อย่างน้อยเขาก็หลอกง่ายกว่าเทอร์มิส!!!
* ภาคคนแต่งบรรยาย *
ครีอุสไม่ได้สังเกตเลยว่าโลชูก่อยๆก้าวถอยหลังออกจากตัวเขาหนึ่งก้าว ส่วนเอเฮิร์นถึงกับหน้าซีด สองฮีโร่แห่งเซ็ตติ้งซันหันมาสบตากันอย่างรู้ความนัย
‘เจ้าว่า...ฮาเดสจะตายมั๊ย’โลชูถาม
‘ไม่น่า...พลังแสงสว่างที่ครีอุสปล่อยออกมาเมื่อครู่ไม่ได้ทำให้อมนุษย์ถึงตายได้’เอเฮิร์นส่ายหน้า อาจเพราะเขามีเลือดของมนุษย์หมาป่าอยู่ในตัว ทำให้ได้รับผลกระทบจากพลังของครีอุสมาด้วยเล็กน้อย แต่นั่นก็เพียงพอจะทำให้เอเฮิร์นพยายามถอยห่างครีอุสให้มากที่สุด
‘แต่...ท่าทางเขาดูน่าเป็นห่วงนะ’
‘คิดว่ายังไม่ตาย แต่คงสลบไปจนถึงเย็น’เอเฮิร์นว่า
“ข้ามาแล้ว”เนเฟลเอ่ยด้วยเสียงเบาหวิว
“เจ้าช้านะ เนเฟล”เทมเพสบอกทั้งๆที่ไม่ได้เงยหน้าขึ้นจากหนังสือตำราการแพทย์พวกนั้นเลยซักนิด
“ทำไมถึงเรียกด่วน มีอะไรรึเปล่า”เนเฟลถาม
“ดูนี่สิ”เทมเพสกางหนังสือออกให้อ่าน
“...แวมไพร์...”
“หนังสืออ่านฆ่าเวลาในห้องของอันเซียร์ มีแต่เรื่องพวกนี้เต็มไปหมด”เทมเพสบอก
“เขาสนใจเรื่องปิศาจงั้นเหรอ”
“แวมไพร์ก็เป็นส่วนหนึ่งของปิศาจ แต่รู้สึกว่าแวมไพร์ของที่นี่จะแตกต่างจากของเรามากล่ะนะ”เทมเพสถอนหายใจ
“แล้วเจ้ามีอะไรกันแน่”
“ข้าสงสัยว่า...โจซัวกับเมโลดี้อาจจะเป็นจำพวกนี้”เทมเพสตอบ
“หมายถึง...แวมไพร์?”
“ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอหน้ากัน ข้าก็รู้สึกได้ถึงไอปิศาจ ถึงจะจางมากก็เถอะ แต่ข้าเห็นครีอุสไม่ได้พูดอะไรข้าก็เลยไม่คิดจะสนใจ”เทมเพสยักไหล่ “แต่พอดี...มันบังเอิญเกินไปที่พวกเราเพิ่งจะมาวันแรกก็โดนหมายหัวเลย ข้าว่าสาเหตุอาจจะเป็นเพราะพวกเชาเล่นงานผิดคน คนที่พวกเขาจะเล่นงานจริงๆอาจจะเป็นราชาซอนเน่...หรือไม่ก็...อันเซียร์ที่เป็นน้องชาย”
“ทำไมต้องเป็นเด็กคนนั้น ข้าไม่เห็นว่าเขาจะมีอะไรผิดปรกติ แถมยังดูอ่อนแอเสียด้วยซ้ำ”เนเฟลถาม
“ข้าก็ไม่รู้ แต่ที่แน่ๆคือราชาซอนเน่กับน้องชายน่าจะปิดบังเรื่องคนร้ายพวกนั้นเอาไว้ไม่บอกพวกเรา เราไม่รู้อะไรซักอย่างว่าทำไมพวกเขาถึงเป็นศัตรูกัน แต่ที่ข้ารู้แน่ๆคือคนรับใช้สองคนของอันเซียร์น่ะไม่ธรรมดา”เทมเพสตอบสบายๆทั้งๆที่กำลังคุยเรื่องเครียด “ที่ข้าสงสัยก็เพราะไอ้...การแพทย์...อะไรที่ว่าเนี่ย มันมีวิธีการรักษาคนเป็นโรคแพ้แสงแดดได้ตั้งนานแล้ว และค่าใช้จ่ายก็ไม่ได้มากมายอะไร ข้าไม่เชื่อหรอกว่าคนอย่างราชาซอนเน่จะไม่รักษาให้คนรับใช้ของน้องตัวเองทั้งๆที่เขาเป็นคนติดน้องขนาดนั้น แถมน้องเขายังดูจะชอบคนรับใช้คนนี้ไม่น้อยด้วย”
“เรื่องมันก็เลยโยงกันพอดี”เนเฟลถอนหายใจ
“อืม ถ้าราชาซอนเน่ไม่รักษา แสดงว่าอาการแพ้แดดของโจซัวรักษาไม่ได้ นั่นก็หมายความว่าเขาเป็นสิ่งมีชีวิตที่แพ้แสงแดดแบบสุดๆตามสัญชาติญาณ ซึ่งมันก็บังเอิญจริงๆที่ในห้องของอันเซียร์มีแต่หนังสือพรรค์นี้”เทมเพสว่า
“...ทีนี้ข้าก็เข้าใจเสียทีว่าทำไมครีอุสกับเทอร์มิสถึงชอบใช้เจ้า...”เนเฟลพึมพำ
“อะไรนะ?”
“เปล่า”เนเฟลตอบ
......นั่นเพราะเจ้าเป็นคนรอบคอบ ทำงานรัดกุมเสมอและรู้กาลเทศะว่าอะไรควรพูดไม่ควรพูด...ครีอุสกับเทอร์มิสถึงชอบใช้เจ้านัก......
“เอาเถอะ ยังไงก็ตาม ตอนนี้ก็เฝ้าระวังเอาไว้ก่อนดีกว่า ข้าไม่อยากให้เกิดเรื่องซ้ำสองเพราะพวกอมนุษย์หรอกนะ”เทมเพสถอนหายใจ
“แค่เรื่องเทพอัศวินฮาเดสก็จะตายกันอยู่แล้ว”เนเฟลฟุบหน้าลงกับโต๊ะย่างผิดนิสัย
“วันนี้เทอร์มิสเป็นคนสั่งให้เขาไปผลัดเวรกับข้า...ข้ากำลังกลัวว่าพวกคนร้ายกลุ่มเดิมจะไปเจอเขารึเปล่าก็เลยไปโวยวายกับเทอร์มิสก่อนมาที่นี่”เนเฟลเล่า
“ฮึ เจ้าไม่ได้กังวลเรื่องนั้นซักหน่อย”เทมเพสแค่นหัวเราะ “เจ้ากับข้าก็เป็นผู้ใช้สายลมเหมือนๆกัน ทำไมข้าจะไม่รู้ว่าเจ้ากำลังคิดอะไร”
“ก็สายลมไม่เคยโกหกนี่”ทั้งสองคนประสานเสียง
......ว่าแต่...วันนี้......
......ตัวก่อเรื่องของตำหนักเทพอัศวินของเรา...จะไปทำเรื่องใหญ่ที่ไหนอีกรึเปล่านะ?......
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“หืมม์?”
“มีอะไรเหรอเซียร์?”
“แปปนะครับพี่โลชู พี่ชายโทรมา”อันเซียร์ขอตัวออกไปนอกห้อง
โทร...มันคืออะไรกันนะ? มีแต่ศัพท์ที่ข้าไม่เข้าใจจริงๆ
“จริงสิ...ได้ยินเซียร์บอกว่านายใช้เวทย์มนต์ได้...จริงเหรอ”แอบเนอร์ลองเลียบๆเคียงๆถามข้า แต่ถ้าถามมาแบบนี้น่ะ ถามตรงๆเลยดีกว่ามั๊ย?
“อื้อ ได้สิ”ข้ายิ้ม “แต่สิ่งนี้ไม่ได้เรียกว่าเวทย์มนต์หรอกนะ มันเรียกว่าลำแสงแห่งเทพ เป็นเหมือนต้นกำเนิดของพลังแห่งเทพอัศวินของพวกเรา ซึ่งเทพอัศวินทุกคนก็ต้องมีกันทั้งนั้น”ข้าตอบ
“แต่เจ้าใช้เวทย์มนต์จริงๆได้นี่ ครีอุส”
ลอเรน! ซักวันข้าต้องสอนเขาโกหกรึเปล่าเนี่ย!!!!!
“อืม...มันก็...ไม่เชิงล่ะนะ”ข้าเกาหัวตัวเองนิดๆพลางถอนหายใจ
“ทำไมล่ะ?”เอเฮิร์นดูจะสนใจไม่น้อย
“เอ่อ...คือ...มันพูดยากน่ะ”ข้าแสร้งทำท่าลำบากใจ ซึ่งแค่นั้นก็เพียงพอแล้ว
“ถ้าลำบากใจจะตอบก็ไม่ต้องตอบก็ได้ค่ะ”ลีโอน่ายิ้มกว้างให้ข้า อ๊า~ การแสดงของข้าก้าวข้ามไปอีกขั้นแล้วหรือนี่ ช่างน่ายินดีจริงๆ
“เพราะครีอุสเขา...อุ๊บ!”อยู่ๆลอเรนก็รีบกุมหัวตัวเอง
“ฮาเดสที่รัก เจ้าคงเหนื่อยเกินไปแล้ว อย่าพูดอะไรแล้วพักผ่อนซักนิดดีกว่านะ เจ้าไม่ถูกกับแสงสว่างเท่าไหร่มิใช่หรือ”ข้าถามอย่างเป็นห่วง
ขอโทษนะลอเรน...แต่ข้าจำเป็นต้องให้เจ้าหลับไปซะก่อนที่จะพูดอะไรมากไปกว่านี้!!!
“ขามา...ข้าก็หลบอยู่ในเงามานี่นา ทำไม...”ลอเรนหอบน้อยๆ
“พลังหลักของเจ้าคือ “เงา” นะฮาเดสที่รัก จริงอยู่ที่ในลีฟบัดของเราเจ้าอาจจะชินชากับแสงสว่าง แต่เจ้าคงยังไม่ชินกับที่นี่ล่ะกระมัง”ข้ายิ้มกว้าง
“...ข้าคงต้องการการพักผ่อนจริงๆ...”ลอเรนถอนหายใจ
ข้าชอบเขาก็ตรงนี้แหละ! อย่างน้อยเขาก็หลอกง่ายกว่าเทอร์มิส!!!
* ภาคคนแต่งบรรยาย *
ครีอุสไม่ได้สังเกตเลยว่าโลชูก่อยๆก้าวถอยหลังออกจากตัวเขาหนึ่งก้าว ส่วนเอเฮิร์นถึงกับหน้าซีด สองฮีโร่แห่งเซ็ตติ้งซันหันมาสบตากันอย่างรู้ความนัย
‘เจ้าว่า...ฮาเดสจะตายมั๊ย’โลชูถาม
‘ไม่น่า...พลังแสงสว่างที่ครีอุสปล่อยออกมาเมื่อครู่ไม่ได้ทำให้อมนุษย์ถึงตายได้’เอเฮิร์นส่ายหน้า อาจเพราะเขามีเลือดของมนุษย์หมาป่าอยู่ในตัว ทำให้ได้รับผลกระทบจากพลังของครีอุสมาด้วยเล็กน้อย แต่นั่นก็เพียงพอจะทำให้เอเฮิร์นพยายามถอยห่างครีอุสให้มากที่สุด
‘แต่...ท่าทางเขาดูน่าเป็นห่วงนะ’
‘คิดว่ายังไม่ตาย แต่คงสลบไปจนถึงเย็น’เอเฮิร์นว่า
“ข้ามาแล้ว”เนเฟลเอ่ยด้วยเสียงเบาหวิว
“เจ้าช้านะ เนเฟล”เทมเพสบอกทั้งๆที่ไม่ได้เงยหน้าขึ้นจากหนังสือตำราการแพทย์พวกนั้นเลยซักนิด
“ทำไมถึงเรียกด่วน มีอะไรรึเปล่า”เนเฟลถาม
“ดูนี่สิ”เทมเพสกางหนังสือออกให้อ่าน
“...แวมไพร์...”
“หนังสืออ่านฆ่าเวลาในห้องของอันเซียร์ มีแต่เรื่องพวกนี้เต็มไปหมด”เทมเพสบอก
“เขาสนใจเรื่องปิศาจงั้นเหรอ”
“แวมไพร์ก็เป็นส่วนหนึ่งของปิศาจ แต่รู้สึกว่าแวมไพร์ของที่นี่จะแตกต่างจากของเรามากล่ะนะ”เทมเพสถอนหายใจ
“แล้วเจ้ามีอะไรกันแน่”
“ข้าสงสัยว่า...โจซัวกับเมโลดี้อาจจะเป็นจำพวกนี้”เทมเพสตอบ
“หมายถึง...แวมไพร์?”
“ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอหน้ากัน ข้าก็รู้สึกได้ถึงไอปิศาจ ถึงจะจางมากก็เถอะ แต่ข้าเห็นครีอุสไม่ได้พูดอะไรข้าก็เลยไม่คิดจะสนใจ”เทมเพสยักไหล่ “แต่พอดี...มันบังเอิญเกินไปที่พวกเราเพิ่งจะมาวันแรกก็โดนหมายหัวเลย ข้าว่าสาเหตุอาจจะเป็นเพราะพวกเชาเล่นงานผิดคน คนที่พวกเขาจะเล่นงานจริงๆอาจจะเป็นราชาซอนเน่...หรือไม่ก็...อันเซียร์ที่เป็นน้องชาย”
“ทำไมต้องเป็นเด็กคนนั้น ข้าไม่เห็นว่าเขาจะมีอะไรผิดปรกติ แถมยังดูอ่อนแอเสียด้วยซ้ำ”เนเฟลถาม
“ข้าก็ไม่รู้ แต่ที่แน่ๆคือราชาซอนเน่กับน้องชายน่าจะปิดบังเรื่องคนร้ายพวกนั้นเอาไว้ไม่บอกพวกเรา เราไม่รู้อะไรซักอย่างว่าทำไมพวกเขาถึงเป็นศัตรูกัน แต่ที่ข้ารู้แน่ๆคือคนรับใช้สองคนของอันเซียร์น่ะไม่ธรรมดา”เทมเพสตอบสบายๆทั้งๆที่กำลังคุยเรื่องเครียด “ที่ข้าสงสัยก็เพราะไอ้...การแพทย์...อะไรที่ว่าเนี่ย มันมีวิธีการรักษาคนเป็นโรคแพ้แสงแดดได้ตั้งนานแล้ว และค่าใช้จ่ายก็ไม่ได้มากมายอะไร ข้าไม่เชื่อหรอกว่าคนอย่างราชาซอนเน่จะไม่รักษาให้คนรับใช้ของน้องตัวเองทั้งๆที่เขาเป็นคนติดน้องขนาดนั้น แถมน้องเขายังดูจะชอบคนรับใช้คนนี้ไม่น้อยด้วย”
“เรื่องมันก็เลยโยงกันพอดี”เนเฟลถอนหายใจ
“อืม ถ้าราชาซอนเน่ไม่รักษา แสดงว่าอาการแพ้แดดของโจซัวรักษาไม่ได้ นั่นก็หมายความว่าเขาเป็นสิ่งมีชีวิตที่แพ้แสงแดดแบบสุดๆตามสัญชาติญาณ ซึ่งมันก็บังเอิญจริงๆที่ในห้องของอันเซียร์มีแต่หนังสือพรรค์นี้”เทมเพสว่า
“...ทีนี้ข้าก็เข้าใจเสียทีว่าทำไมครีอุสกับเทอร์มิสถึงชอบใช้เจ้า...”เนเฟลพึมพำ
“อะไรนะ?”
“เปล่า”เนเฟลตอบ
......นั่นเพราะเจ้าเป็นคนรอบคอบ ทำงานรัดกุมเสมอและรู้กาลเทศะว่าอะไรควรพูดไม่ควรพูด...ครีอุสกับเทอร์มิสถึงชอบใช้เจ้านัก......
“เอาเถอะ ยังไงก็ตาม ตอนนี้ก็เฝ้าระวังเอาไว้ก่อนดีกว่า ข้าไม่อยากให้เกิดเรื่องซ้ำสองเพราะพวกอมนุษย์หรอกนะ”เทมเพสถอนหายใจ
“แค่เรื่องเทพอัศวินฮาเดสก็จะตายกันอยู่แล้ว”เนเฟลฟุบหน้าลงกับโต๊ะย่างผิดนิสัย
“วันนี้เทอร์มิสเป็นคนสั่งให้เขาไปผลัดเวรกับข้า...ข้ากำลังกลัวว่าพวกคนร้ายกลุ่มเดิมจะไปเจอเขารึเปล่าก็เลยไปโวยวายกับเทอร์มิสก่อนมาที่นี่”เนเฟลเล่า
“ฮึ เจ้าไม่ได้กังวลเรื่องนั้นซักหน่อย”เทมเพสแค่นหัวเราะ “เจ้ากับข้าก็เป็นผู้ใช้สายลมเหมือนๆกัน ทำไมข้าจะไม่รู้ว่าเจ้ากำลังคิดอะไร”
“ก็สายลมไม่เคยโกหกนี่”ทั้งสองคนประสานเสียง
......ว่าแต่...วันนี้......
......ตัวก่อเรื่องของตำหนักเทพอัศวินของเรา...จะไปทำเรื่องใหญ่ที่ไหนอีกรึเปล่านะ?......
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น