ลำดับตอนที่ #22
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : คำตอบของแลนซ์ และคำตอบของเทพอัศวินเทอร์มิสนั้นไม่เหมือนกัน [คุ้นๆมั๊ย 555+]
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“อะไรนะ? หนีไปแล้วงั้นเหรอ!!!”เฮฟเตตัสถึงกับร้องจ๊าก
“หมอนั่น...ทำลายกำแพงน้ำแข็งของข้าได้จริงๆเหรอเนี่ย”ไอซอทพึมพำ
“เราต้องออกตามหาเขา! ครีอุสในตอนนี้...”เคเรสฟุบตัวลงกับโซฟาอย่างหมดแรง
“เขาไม่เป็นไรหรอก”
“เทอร์มิส!!!!!”
“เชื่อข้า เจ้าบ้านั่นไม่เป็นไรหรอก”เทอร์มิสยืนยันอีกครั้งกับทุกคน
“เจ้าดูไม่ห่วงเขาเลย”ไทรอนว่า
“เขาไม่ใช่สหายของข้า คนที่ควรจะห่วงควรเป็นเจ้ามากกว่า “เทพอัศวิน” ไทรอน”เทอร์มิสตอกย้ำ
“เลิกพูดเรื่องนี้ชั่วคราวได้มั๊ย!!!!!”เคเรสตะโกน ซึ่งนั่นทำให้ทุหคนหันขวับ
......คนดีอย่างเคเรส...เนี่ยนะ......
“ข้าบอกว่าไม่เป็นไรก็ไม่เป็นไร หรือเจ้าต้องการคำยืนยันอื่นอีก”เทอร์มิสดูจะไม่แปลกใจนัก เขาตัดบทห้วนๆทันที
“เทอร์มิส! เจ้าปิดบังอะไรอยู่กันแน่!!!”เคเรสว่า ในใจรู้สึกรวดร้าวที่ตนเองต้องเป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด...ต้นเหตุที่ทำให้หัวหน้าของตนเองตาบอด!!!
“ข้าไม่ได้ปิดบังอะไรทั้งนั้น”เทอร์มิสก้าวฉับๆตรงขึ้นห้อง
“เดี๋ยว เทอร์มิส”ไอซอทเรียก
“มีอะไรอีกรึไง เทพอัศวินไอซอท หรือเจ้าไม่พอใจคำตอบของข้า”เทอร์มิสย้อนถาม
“ครีอุสจะไม่เป็นไร ใช่มั๊ย”ไอซอทถาม
“ข้ายืนยัน”
“ถ้าเช่นนั้น... “เกรเซียส” จะปลอดภัยรึเปล่า”ไอซอทถามอีกครั้ง
กึก!
แม้จะแค่แวบเดียว แต่จังหวะการก้าวเท้าของเทอร์มิสก็ชะงักงัน ซึ่งนั่นเป็นลางไม่ดีให้แก่ทุกคนเอาเสียเลย
“เจ้าอย่าใช้คำถามเดียวกับที่ข้าเคยใช้มาแล้ว มันเปล่าประโยชน์ไอซอท”เทอร์มิสตอบ
“แล้วเขาจะปลอดภัยรึเปล่า”ไอซอทไม่ได้โง่ เขาไม่มีทางไม่รู้ว่าเทอร์มิสกำลังหลีกเลี่ยงที่จะตอบ
“นั่นเจ้าต้องไปถามแลนซ์หรือไม่ก็ลอเรน ไม่ใช่ข้า”เทอร์มิสหันกลับมาส่งสายตาคมกริบให้ไอซอทจนเจ้าตัวรู้สึกหนาวๆร้อนๆแบบแปลกๆ
“ถ้าเป็นเพื่อนสนิทที่สุดของ “เกรเซียส” อย่าง “แลนซ์” หรือ “ลอเรน” อาจจะตอบเจ้าได้ดีกว่าข้า จงเข้าใจไว้ด้วยเทพอัศวินไอซอท”เทอร์มิสเดินหายลับไป
“ชริ มันชักจะติดนิสัยแย่ๆของเจ้าครีอุสมาอีกคนแล้วนะเนี่ย”ไทรอนขยี้หัวตัวเองอย่างหงุดหงิด
“...ฮาเดสไปไหน...”ไอซอทถาม หลังจากที่นิ่งเงียบมานาน
“หา!?!”
“เทอร์มิสบอกให้ลองถามลอเรน...แล้วเขาหายไปไหนแล้ว”ไอซอทหันกลับมายังมุมห้อง ที่ที่น่าจะมีร่างบางในชุดดำของนักฆ่าอยู่ แต่นี่...กลับไม่เห็นแม้แต่เงา
“ฮาเดสหายไปไหนแล้ว!!!”
“เจ้าแน่ใจนะว่าเป็นทางนี้ ลูฟ!”
“ถ้าข้าบอกทางผิดนะ เจ้ายึดขนมหวานหลังข้าวเย็นข้าได้เลย!”เจ้าปิศาจตัวจิ๋วยืดอกอย่างน่าหมั่นไส้
“ประมุขแห่งความตายรับรสได้ที่ไหนกัน!”ข้าถามทั้งๆที่กำลังวิ่งฝ่าอากาศอย่างรวดเร็ว เสียงสายลมที่ข้าวิ่งฝ่ามาก่อเกิดเป็นเสียงฟิ้วๆประหลาดที่ทำให้ข้าแทบไม่ได้ยินเสียงจากภายนอก
“โธ่ ถ้ากินอะไรไม่ได้เลยก็แย่สิ นั่นน่ะมันความสุขของชีวิตเชียวนะลอเรน! เจ้าเป็นประมุขแห่งความตายที่สืบทอดเจตนารมของข้าไปก็หัดทำตัวให้มันเหมาะสมๆหน่อยเซ่!”
“ข้าน่ะไม่เหมาะจะเป็นประมุขแห่งความตายแต่แรกแล้ว เกรเซียสก็เคยบอกข้า”ข้าตอบ
“เจ้าอย่าเอาจริงเอาจังเกินไปจนถือคำพูดของไอ้จอมมารหัวทองนั่นมาคิดได้มั๊ย เจ้านั่นเคยพูดจาจริงจังกับเขาที่ไหน เห็นพูดแต่ละทีอ้อมโลกไปสิบตลบจนข้าหลับได้ซักห้างีบกว่าจะเข้าเนื้อเรื่อง!!!”ลูฟโวยวาย
“เจ้าอย่ามาว่าเกรเซียสแบบนั้นนะ เขาน่ะเหมาะสมที่จะเป็นเทพอัศวินครีอุสที่สุดแล้ว”ข้าค้าน
“ฮึ่ย พูดกับเจ้าแล้วมันน่าหงุดหงิดจริงๆ เอาจริงเอาจังเกินไปจะเป็นปัญหากับคนรอบข้างนะเจ้าน่ะ”
“หา?”
“ไม่ขอรับรู้ด้วยแล้ว พวกซื่อจนเซ่อแบบเนี้ย”ลูซิเฟอร์พึมพำ
“เจ้าว่าอะไรนะ?”
“คิดเอาเองสิ อ๊ะ นั่นๆๆๆๆๆๆๆๆ”
ฟิ้ว!
เงาร่างสายหนึ่งวิ่งตัดหน้าประมุขแห่งความตายทั้งสอง [?] ไปอย่างรวดเร็วจนมองตามแทบไม่ทัน
“นั่น...”
“เจ้าบื๊อลอเรน! จะยืนอยู่เฉยๆหาอะไร! นั่นก็คนที่เจ้าตามหาไงเล่า~~~~”
......เกรเซียส!?!......
จากที่ไปเค้นคอพวกชุดดำหน้าตาพิลึกๆพวกนั้น...คนที่ว่าจ้างพวกมันไม่ได้อยู่ที่นี่
“แต่อยู่ที่ “สำนักงานใหญ่ศาสนจักร” ที่อยู่นอกเขตเซ็ตติ้งซัน”ข้าพึมพำทบทวนความจำที่ไปบีบบังคับพวกคนที่เคยเล่นงานลอเรนจนมันเอ่ยปากบอกที่อยู่มา
“ยุ่งยากจริง”ข้าขยี้หัวตัวเองอย่างหงุดหงิด
ฟิ้ว!
จิตสัมผัสของข้าสัมผัสได้ถึง “ตัวตน” ของใครคนหนึ่งมุ่งตรงมาหาข้า
กึ๊ด!
“ลอเรน???”ข้าขมวดคิ้ว ไอมืดมากมายมหาศาลขนาดนี้คงเป็นคนอื่นไม่ได้อีกแล้ว
“เจ้าจะ...ไป...ไหน แฮ่กๆ เกร...เกรเซียส”ลอเรนหอบแฮ่กจนน่าสงสาร ท่าทางเขาจะวิ่งตามข้ามาเป็นเวลานานทีเดียวกว่าจะคว้าชายเสื้อข้าได้
“เจ้ามาผิดเวลาจริงๆลอเรน”ข้าถอนหายใจ
ข้ากำลังจะไปแก้แค้นแทนเจ้าอยู่นะ!!!
“เจ้ารีบกลับเถอะ ก่อนที่ทุกคนจะเป็นห่วงมากกว่านี้เกรเซียส”ลอเรนขอร้องข้า
“ไม่ ไม่ ไม่ และไม่ เข้าใจมั๊ยลอเรน”ข้าแสยะยิ้ม แต่จริงๆข้าแปลกใจมากว่าเขาตามหาข้าเจอได้ยังไงกัน ในเมื่อต่อให้ข้ายืนอยู่ตรงหน้าเขา เขาก็ไม่มีทางจับถึงตัวตนของข้าได้ เพราะการที่ข้าฝึกพลังจิตสัมผัสจนแหลมคมเช่นนี้มันทำให้ข้าได้ความสามารถเสริมมาอีกอย่างคือ ปกปิดตัวเองจากพลังจิตสัมผัสของคนอื่น!!!
“เห็นมั๊ยล่า~ ลอเรน~~~ บอกแล้วว่ามันไม่กลับหรอก~~~~~”
“เสียง...เสียงใคร???”ข้าสะดุ้ง
“ข้าเองๆ ข้าอยู่นี่ไงเล่า”
“...ตรงไหนกัน...”ข้าขมวดคิ้วหนัก ทำไมข้าไม่เห็นจะ “สัมผัส” ถึงตัวตนของเจ้าของเสียงนี้จากที่ไหนเลย!?!
“อ๊ะ โทษที ต้องเปิดจิตให้เจ้าด้วยนี่เนาะพ่อคนตาบอด คิกๆๆๆๆๆๆ”
ในที่สุดข้าก็สัมผัสถึงเจ้าของเสียงได้ซักที แต่...
“เจ้านี่มันตัวอะไร ลอเรน”ข้าถามเขาเสียงเข้ม
“เอ่อ...คือ...นี่คือ...”
“ข้าคือลูฟ~ วิญญาณน้อยน่ารักน่าชังผู้ดูแลประมุขแห่งความตายฝึกหัดอย่างลอเรนจ้า~”พูดจบเจ้าตุ๊กตาก็ถลาไปเกาะแก้มลอเรนแน่น
หน็อย~ หมั่นไส้มันจริ๊ง!!!
ข้าไม่ได้โกหกนะ เจ้าตุ๊กตานี่มันทำตัวได้น่าหมั่นไส้มากจนข้าอยากจะซัดเวทย์ซักบทสองบทใส่มัน แต่ข้ากลับรู้สึกว่าเจ้านี่อาจเป็นตัวอันตรายแบบเดียวกับยัยพิงกี้ ที่สัมผัสได้แค่พลังเล็กน้อยทั้งที่จริงๆ...
“ลอเรน ที่เจ้าตามข้ามาได้เพราะเจ้าตัวนี้สินะ”ข้าถามเขา
หากมันสามารถพรางจิตจากพลังจิตสัมผัสของข้าได้อย่างสมบูรณ์แบบแบบนั้นข้าจะไม่แปลกใจเลยที่มันสามารถตามรอยข้าได้! แต่ข้าไม่เห็นเคยรู้มาก่อนเลยว่าประมุขแห่งความตายจะต้องมีผู้ดูแลเป็นปิศาจกวนประสาทแบบนี้!!!
“อืม เกรเซียส เจ้าไม่ต้องห่วงหรอก ส่วนมากลูฟไม่ได้ก่อเรื่องอะไรให้ใครเห็นอยู่แล้ว”ลอเรนยิ้มบางๆให้ข้า
ข้าไม่ได้ห่วง แต่ข้าอยากจะฆ่ามัน!
จริงๆถ้าฆ่ามันซะ นับแต่นี้ไปก็จะไม่มีใครตามตัวข้าได้ ไม่เว้นแม้แต่แลนซ์ ช่างดีอะไรอย่างนี้นะ!!!
แต่ข้าเป็นถึงเทพอัศวินครีอุสผู้สง่างาม การจะพูดเรื่องฆ่าแกงเช่นนี้มันคงไม่ดีสินะ ใช่แล้ว ข้าค่อยจับมันยัดส้วมทีหลัง...อะแฮ่ม! ข้าหมายถึง ข้าค่อยหาเวลาสนทนากับเจ้าตุ๊กตาตัวเล็กๆน่าถีบ...น่ารักน่าชังนี่ทีหลัง [กัดฟันกรอดๆ]
“ลอเรน เจ้าไม่ควรออกมาตามหาข้าเลย”ข้าทำหน้าลำบยากใจให้เขา ซึ่งแน่นอนว่าถ้าข้าทำหน้าแบบนี้ แม้แต่แลนซ์ก็ไม่มีทางปฏิเสธคำขอไร้สาระของข้าได้หรอก!!!
“ไม่ว่าเจ้ากำลังทำเรื่องอะไร ข้าจะอยู่ข้างเจ้าเสมอเกรเซียส”ลอเรนยืนยัน
อ๊า~ แบบนี้ข้าก็โล่งแล้วสิ ถือว่าให้ลอเรนปชำระแค้นกับตัวเองซะเลย ข้าก็ไม่ต้องออกแรงมากด้วย แล้วจะได้หาโอกาสเขี่ยเจ้าลูฟ แค่กๆ หมายถึง ค่อยถือโอกาสสำรวจความสามารถของลูฟไปในตัว
“ข้ากำลังจะไปจัดการศาสนจักร”ข้าตอบด้วยร้ำเสียงลังเล “มันอันตรายมาก ข้าไม่อยากให้พี่น้องอัศวินคนอื่นต้องพลอยเดือดร้อนเพราะข้า...”
[ได้ยินว่าที่แกหลบออกมา เพราะพวกเขารู้ว่าแกจะมาก่อเรื่องเลยต้องจับกักบริเวณไม่ใช่เหรอครีอุส แอ๊ก!!! : คนแต่ง]
“ข้าเป็นสหายของเจ้านะครีอุส ข้าไม่ยอมให้เจ้าเดือดร้อนคนเดียวแน่”ลอเรนยืนยัน
“เดี๋ยว~ ลอเรน~~~~~ เจ้าอย่าหลงคารมเจ้าจอมมารหัวทองนี่เชียวน้า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”เจ้าตุ๊กตาโวยลั่น
จอมมารหัวทอง? ถ้านั่นเป็นฉายาของข้าข้าก็คิดว่ามันไม่เลวนักหรอก พวกเจ้าว่ามั๊ย???
“ข้าบอกแล้วไงลูฟ เกรเซียสคือคนที่เหมาะสมจะเป็นเทพอัศวินครีอุสที่สุด แม้แต่ยามที่เขาต้องกระทำเรื่องใหญ่หลวงยังเป็นห่วงว่าพวกเราจะเดือดร้อนจนต้องออกมาตามลำพังทั้งที่มันอันตรายสำหรับเขาในตอนนี้มาก เขาไม่ห่วงเลยว่าตนเองจะลำบากเพราะเรื่องดวงตาหรือฝีมือดาบ แต่กลับเห็นแก่พวกเรามากกว่า แล้วจะให้ข้าปล่อยเขาไปลำบากคนเดียวได้อย่างไร?”
อ๊า~ ลอเรน เจ้าช่างหลอกง่ายอะไรเช่นนี้ แต่จะดีมากถ้าเจ้าไม่พูดถึงวิชาดาบของข้านะ!!!
“ลอเรนจ๋า~ เจ้าจะฟังข้าหน่อยได้มั๊ยเนี่ย~ กระซิกๆ”ลูฟครางเสียงอ่อย แถมลงไปนั่งยองๆทำท่าเหมือนเด็กร้องไห้
ให้ตาย ข้าล่ะเกลียดคนรู้ทันจริงๆ คนประเภทนี้มันทำให้ข้าอยากกำจัดพวกเขาไปให้พ้นทาง...แค่กๆ...ข้าอยากได้พวกเขามาใช้งานอย่างอาเดร์บ้าง
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“อะไรนะ? หนีไปแล้วงั้นเหรอ!!!”เฮฟเตตัสถึงกับร้องจ๊าก
“หมอนั่น...ทำลายกำแพงน้ำแข็งของข้าได้จริงๆเหรอเนี่ย”ไอซอทพึมพำ
“เราต้องออกตามหาเขา! ครีอุสในตอนนี้...”เคเรสฟุบตัวลงกับโซฟาอย่างหมดแรง
“เขาไม่เป็นไรหรอก”
“เทอร์มิส!!!!!”
“เชื่อข้า เจ้าบ้านั่นไม่เป็นไรหรอก”เทอร์มิสยืนยันอีกครั้งกับทุกคน
“เจ้าดูไม่ห่วงเขาเลย”ไทรอนว่า
“เขาไม่ใช่สหายของข้า คนที่ควรจะห่วงควรเป็นเจ้ามากกว่า “เทพอัศวิน” ไทรอน”เทอร์มิสตอกย้ำ
“เลิกพูดเรื่องนี้ชั่วคราวได้มั๊ย!!!!!”เคเรสตะโกน ซึ่งนั่นทำให้ทุหคนหันขวับ
......คนดีอย่างเคเรส...เนี่ยนะ......
“ข้าบอกว่าไม่เป็นไรก็ไม่เป็นไร หรือเจ้าต้องการคำยืนยันอื่นอีก”เทอร์มิสดูจะไม่แปลกใจนัก เขาตัดบทห้วนๆทันที
“เทอร์มิส! เจ้าปิดบังอะไรอยู่กันแน่!!!”เคเรสว่า ในใจรู้สึกรวดร้าวที่ตนเองต้องเป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด...ต้นเหตุที่ทำให้หัวหน้าของตนเองตาบอด!!!
“ข้าไม่ได้ปิดบังอะไรทั้งนั้น”เทอร์มิสก้าวฉับๆตรงขึ้นห้อง
“เดี๋ยว เทอร์มิส”ไอซอทเรียก
“มีอะไรอีกรึไง เทพอัศวินไอซอท หรือเจ้าไม่พอใจคำตอบของข้า”เทอร์มิสย้อนถาม
“ครีอุสจะไม่เป็นไร ใช่มั๊ย”ไอซอทถาม
“ข้ายืนยัน”
“ถ้าเช่นนั้น... “เกรเซียส” จะปลอดภัยรึเปล่า”ไอซอทถามอีกครั้ง
กึก!
แม้จะแค่แวบเดียว แต่จังหวะการก้าวเท้าของเทอร์มิสก็ชะงักงัน ซึ่งนั่นเป็นลางไม่ดีให้แก่ทุกคนเอาเสียเลย
“เจ้าอย่าใช้คำถามเดียวกับที่ข้าเคยใช้มาแล้ว มันเปล่าประโยชน์ไอซอท”เทอร์มิสตอบ
“แล้วเขาจะปลอดภัยรึเปล่า”ไอซอทไม่ได้โง่ เขาไม่มีทางไม่รู้ว่าเทอร์มิสกำลังหลีกเลี่ยงที่จะตอบ
“นั่นเจ้าต้องไปถามแลนซ์หรือไม่ก็ลอเรน ไม่ใช่ข้า”เทอร์มิสหันกลับมาส่งสายตาคมกริบให้ไอซอทจนเจ้าตัวรู้สึกหนาวๆร้อนๆแบบแปลกๆ
“ถ้าเป็นเพื่อนสนิทที่สุดของ “เกรเซียส” อย่าง “แลนซ์” หรือ “ลอเรน” อาจจะตอบเจ้าได้ดีกว่าข้า จงเข้าใจไว้ด้วยเทพอัศวินไอซอท”เทอร์มิสเดินหายลับไป
“ชริ มันชักจะติดนิสัยแย่ๆของเจ้าครีอุสมาอีกคนแล้วนะเนี่ย”ไทรอนขยี้หัวตัวเองอย่างหงุดหงิด
“...ฮาเดสไปไหน...”ไอซอทถาม หลังจากที่นิ่งเงียบมานาน
“หา!?!”
“เทอร์มิสบอกให้ลองถามลอเรน...แล้วเขาหายไปไหนแล้ว”ไอซอทหันกลับมายังมุมห้อง ที่ที่น่าจะมีร่างบางในชุดดำของนักฆ่าอยู่ แต่นี่...กลับไม่เห็นแม้แต่เงา
“ฮาเดสหายไปไหนแล้ว!!!”
“เจ้าแน่ใจนะว่าเป็นทางนี้ ลูฟ!”
“ถ้าข้าบอกทางผิดนะ เจ้ายึดขนมหวานหลังข้าวเย็นข้าได้เลย!”เจ้าปิศาจตัวจิ๋วยืดอกอย่างน่าหมั่นไส้
“ประมุขแห่งความตายรับรสได้ที่ไหนกัน!”ข้าถามทั้งๆที่กำลังวิ่งฝ่าอากาศอย่างรวดเร็ว เสียงสายลมที่ข้าวิ่งฝ่ามาก่อเกิดเป็นเสียงฟิ้วๆประหลาดที่ทำให้ข้าแทบไม่ได้ยินเสียงจากภายนอก
“โธ่ ถ้ากินอะไรไม่ได้เลยก็แย่สิ นั่นน่ะมันความสุขของชีวิตเชียวนะลอเรน! เจ้าเป็นประมุขแห่งความตายที่สืบทอดเจตนารมของข้าไปก็หัดทำตัวให้มันเหมาะสมๆหน่อยเซ่!”
“ข้าน่ะไม่เหมาะจะเป็นประมุขแห่งความตายแต่แรกแล้ว เกรเซียสก็เคยบอกข้า”ข้าตอบ
“เจ้าอย่าเอาจริงเอาจังเกินไปจนถือคำพูดของไอ้จอมมารหัวทองนั่นมาคิดได้มั๊ย เจ้านั่นเคยพูดจาจริงจังกับเขาที่ไหน เห็นพูดแต่ละทีอ้อมโลกไปสิบตลบจนข้าหลับได้ซักห้างีบกว่าจะเข้าเนื้อเรื่อง!!!”ลูฟโวยวาย
“เจ้าอย่ามาว่าเกรเซียสแบบนั้นนะ เขาน่ะเหมาะสมที่จะเป็นเทพอัศวินครีอุสที่สุดแล้ว”ข้าค้าน
“ฮึ่ย พูดกับเจ้าแล้วมันน่าหงุดหงิดจริงๆ เอาจริงเอาจังเกินไปจะเป็นปัญหากับคนรอบข้างนะเจ้าน่ะ”
“หา?”
“ไม่ขอรับรู้ด้วยแล้ว พวกซื่อจนเซ่อแบบเนี้ย”ลูซิเฟอร์พึมพำ
“เจ้าว่าอะไรนะ?”
“คิดเอาเองสิ อ๊ะ นั่นๆๆๆๆๆๆๆๆ”
ฟิ้ว!
เงาร่างสายหนึ่งวิ่งตัดหน้าประมุขแห่งความตายทั้งสอง [?] ไปอย่างรวดเร็วจนมองตามแทบไม่ทัน
“นั่น...”
“เจ้าบื๊อลอเรน! จะยืนอยู่เฉยๆหาอะไร! นั่นก็คนที่เจ้าตามหาไงเล่า~~~~”
......เกรเซียส!?!......
จากที่ไปเค้นคอพวกชุดดำหน้าตาพิลึกๆพวกนั้น...คนที่ว่าจ้างพวกมันไม่ได้อยู่ที่นี่
“แต่อยู่ที่ “สำนักงานใหญ่ศาสนจักร” ที่อยู่นอกเขตเซ็ตติ้งซัน”ข้าพึมพำทบทวนความจำที่ไปบีบบังคับพวกคนที่เคยเล่นงานลอเรนจนมันเอ่ยปากบอกที่อยู่มา
“ยุ่งยากจริง”ข้าขยี้หัวตัวเองอย่างหงุดหงิด
ฟิ้ว!
จิตสัมผัสของข้าสัมผัสได้ถึง “ตัวตน” ของใครคนหนึ่งมุ่งตรงมาหาข้า
กึ๊ด!
“ลอเรน???”ข้าขมวดคิ้ว ไอมืดมากมายมหาศาลขนาดนี้คงเป็นคนอื่นไม่ได้อีกแล้ว
“เจ้าจะ...ไป...ไหน แฮ่กๆ เกร...เกรเซียส”ลอเรนหอบแฮ่กจนน่าสงสาร ท่าทางเขาจะวิ่งตามข้ามาเป็นเวลานานทีเดียวกว่าจะคว้าชายเสื้อข้าได้
“เจ้ามาผิดเวลาจริงๆลอเรน”ข้าถอนหายใจ
ข้ากำลังจะไปแก้แค้นแทนเจ้าอยู่นะ!!!
“เจ้ารีบกลับเถอะ ก่อนที่ทุกคนจะเป็นห่วงมากกว่านี้เกรเซียส”ลอเรนขอร้องข้า
“ไม่ ไม่ ไม่ และไม่ เข้าใจมั๊ยลอเรน”ข้าแสยะยิ้ม แต่จริงๆข้าแปลกใจมากว่าเขาตามหาข้าเจอได้ยังไงกัน ในเมื่อต่อให้ข้ายืนอยู่ตรงหน้าเขา เขาก็ไม่มีทางจับถึงตัวตนของข้าได้ เพราะการที่ข้าฝึกพลังจิตสัมผัสจนแหลมคมเช่นนี้มันทำให้ข้าได้ความสามารถเสริมมาอีกอย่างคือ ปกปิดตัวเองจากพลังจิตสัมผัสของคนอื่น!!!
“เห็นมั๊ยล่า~ ลอเรน~~~ บอกแล้วว่ามันไม่กลับหรอก~~~~~”
“เสียง...เสียงใคร???”ข้าสะดุ้ง
“ข้าเองๆ ข้าอยู่นี่ไงเล่า”
“...ตรงไหนกัน...”ข้าขมวดคิ้วหนัก ทำไมข้าไม่เห็นจะ “สัมผัส” ถึงตัวตนของเจ้าของเสียงนี้จากที่ไหนเลย!?!
“อ๊ะ โทษที ต้องเปิดจิตให้เจ้าด้วยนี่เนาะพ่อคนตาบอด คิกๆๆๆๆๆๆ”
ในที่สุดข้าก็สัมผัสถึงเจ้าของเสียงได้ซักที แต่...
“เจ้านี่มันตัวอะไร ลอเรน”ข้าถามเขาเสียงเข้ม
“เอ่อ...คือ...นี่คือ...”
“ข้าคือลูฟ~ วิญญาณน้อยน่ารักน่าชังผู้ดูแลประมุขแห่งความตายฝึกหัดอย่างลอเรนจ้า~”พูดจบเจ้าตุ๊กตาก็ถลาไปเกาะแก้มลอเรนแน่น
หน็อย~ หมั่นไส้มันจริ๊ง!!!
ข้าไม่ได้โกหกนะ เจ้าตุ๊กตานี่มันทำตัวได้น่าหมั่นไส้มากจนข้าอยากจะซัดเวทย์ซักบทสองบทใส่มัน แต่ข้ากลับรู้สึกว่าเจ้านี่อาจเป็นตัวอันตรายแบบเดียวกับยัยพิงกี้ ที่สัมผัสได้แค่พลังเล็กน้อยทั้งที่จริงๆ...
“ลอเรน ที่เจ้าตามข้ามาได้เพราะเจ้าตัวนี้สินะ”ข้าถามเขา
หากมันสามารถพรางจิตจากพลังจิตสัมผัสของข้าได้อย่างสมบูรณ์แบบแบบนั้นข้าจะไม่แปลกใจเลยที่มันสามารถตามรอยข้าได้! แต่ข้าไม่เห็นเคยรู้มาก่อนเลยว่าประมุขแห่งความตายจะต้องมีผู้ดูแลเป็นปิศาจกวนประสาทแบบนี้!!!
“อืม เกรเซียส เจ้าไม่ต้องห่วงหรอก ส่วนมากลูฟไม่ได้ก่อเรื่องอะไรให้ใครเห็นอยู่แล้ว”ลอเรนยิ้มบางๆให้ข้า
ข้าไม่ได้ห่วง แต่ข้าอยากจะฆ่ามัน!
จริงๆถ้าฆ่ามันซะ นับแต่นี้ไปก็จะไม่มีใครตามตัวข้าได้ ไม่เว้นแม้แต่แลนซ์ ช่างดีอะไรอย่างนี้นะ!!!
แต่ข้าเป็นถึงเทพอัศวินครีอุสผู้สง่างาม การจะพูดเรื่องฆ่าแกงเช่นนี้มันคงไม่ดีสินะ ใช่แล้ว ข้าค่อยจับมันยัดส้วมทีหลัง...อะแฮ่ม! ข้าหมายถึง ข้าค่อยหาเวลาสนทนากับเจ้าตุ๊กตาตัวเล็กๆน่าถีบ...น่ารักน่าชังนี่ทีหลัง [กัดฟันกรอดๆ]
“ลอเรน เจ้าไม่ควรออกมาตามหาข้าเลย”ข้าทำหน้าลำบยากใจให้เขา ซึ่งแน่นอนว่าถ้าข้าทำหน้าแบบนี้ แม้แต่แลนซ์ก็ไม่มีทางปฏิเสธคำขอไร้สาระของข้าได้หรอก!!!
“ไม่ว่าเจ้ากำลังทำเรื่องอะไร ข้าจะอยู่ข้างเจ้าเสมอเกรเซียส”ลอเรนยืนยัน
อ๊า~ แบบนี้ข้าก็โล่งแล้วสิ ถือว่าให้ลอเรนปชำระแค้นกับตัวเองซะเลย ข้าก็ไม่ต้องออกแรงมากด้วย แล้วจะได้หาโอกาสเขี่ยเจ้าลูฟ แค่กๆ หมายถึง ค่อยถือโอกาสสำรวจความสามารถของลูฟไปในตัว
“ข้ากำลังจะไปจัดการศาสนจักร”ข้าตอบด้วยร้ำเสียงลังเล “มันอันตรายมาก ข้าไม่อยากให้พี่น้องอัศวินคนอื่นต้องพลอยเดือดร้อนเพราะข้า...”
[ได้ยินว่าที่แกหลบออกมา เพราะพวกเขารู้ว่าแกจะมาก่อเรื่องเลยต้องจับกักบริเวณไม่ใช่เหรอครีอุส แอ๊ก!!! : คนแต่ง]
“ข้าเป็นสหายของเจ้านะครีอุส ข้าไม่ยอมให้เจ้าเดือดร้อนคนเดียวแน่”ลอเรนยืนยัน
“เดี๋ยว~ ลอเรน~~~~~ เจ้าอย่าหลงคารมเจ้าจอมมารหัวทองนี่เชียวน้า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”เจ้าตุ๊กตาโวยลั่น
จอมมารหัวทอง? ถ้านั่นเป็นฉายาของข้าข้าก็คิดว่ามันไม่เลวนักหรอก พวกเจ้าว่ามั๊ย???
“ข้าบอกแล้วไงลูฟ เกรเซียสคือคนที่เหมาะสมจะเป็นเทพอัศวินครีอุสที่สุด แม้แต่ยามที่เขาต้องกระทำเรื่องใหญ่หลวงยังเป็นห่วงว่าพวกเราจะเดือดร้อนจนต้องออกมาตามลำพังทั้งที่มันอันตรายสำหรับเขาในตอนนี้มาก เขาไม่ห่วงเลยว่าตนเองจะลำบากเพราะเรื่องดวงตาหรือฝีมือดาบ แต่กลับเห็นแก่พวกเรามากกว่า แล้วจะให้ข้าปล่อยเขาไปลำบากคนเดียวได้อย่างไร?”
อ๊า~ ลอเรน เจ้าช่างหลอกง่ายอะไรเช่นนี้ แต่จะดีมากถ้าเจ้าไม่พูดถึงวิชาดาบของข้านะ!!!
“ลอเรนจ๋า~ เจ้าจะฟังข้าหน่อยได้มั๊ยเนี่ย~ กระซิกๆ”ลูฟครางเสียงอ่อย แถมลงไปนั่งยองๆทำท่าเหมือนเด็กร้องไห้
ให้ตาย ข้าล่ะเกลียดคนรู้ทันจริงๆ คนประเภทนี้มันทำให้ข้าอยากกำจัดพวกเขาไปให้พ้นทาง...แค่กๆ...ข้าอยากได้พวกเขามาใช้งานอย่างอาเดร์บ้าง
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น